Eliot House
 Wieża górująca nad Eliot House | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
101 Dunster Street |
| Ukończenie budowy |
1931 |
| Właściciel | |
Położenie na mapie Massachusetts  | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
 42°22′12,79″N 71°07′14,95″W/42,370219 -71,120819
| |
| Strona internetowa | |
Eliot House – jeden z dwunastu domów mieszkalnych dla studentów Harvard University i jeden z siedmiu oryginalnych domów w kolegium. Został otwarty w 1931 i nazwany na cześć Charlesa Williama Eliota, który był rektorem uniwersytetu przez cztery dekady, w latach 1869–1909. Zlokalizowany jest w Cambridge, u zbiegu John F. Kennedy Street i Memorial Drive (droga dojazdowa do kompleksu to Dunster Street), niedaleko rzeki Charles.
Tradycja
[edytuj | edytuj kod]Przed decyzją uniwersytetu o wykorzystaniu loterii w celu przypisania poszczególnych domów dla studentów (od rocznika 1999), Eliot House był znany jako najlepszy dom, zapewniający zakwaterowanie dla elity społecznej uniwersytetu, określany jako „bardziej harwardzki od Harvardu”.
Znani mieszkańcy
[edytuj | edytuj kod]Znanymi mieszkańcami Eliot House byli:
- Leonard Bernstein[1]
- Benazir Bhutto[2]
- Ben Bradlee[3]
- Archibald Cox[4]
- John Harbison[5]
- Rashida Jones[6]
- Ted Kaczynski[7]
- Jack Lemmon[8]
- Thomas Oliphant[9]
- George Plimpton[10]
- Jay Rockefeller[11]
W 1951 współlokatorami w Eliot House byli m.in. Paul Matisse – wnuk francuskiego impresjonisty Henri Matisse, Stephen Joyce – wnuk pisarza Jamesa Joyce’a i Sadruddin Aga Khan – w prostej linii potomek islamskiego proroka Mahometa. To spowodowało, że opiekun domu prof. John Finley[12] w swojej wypowiedzi dla The New York Times stwierdził, że „...gdzie indziej można znaleźć, w jednym pokoju, wnuka Matisse, wnuka Joyce’a i pra-pra-pra-prawnuka Boga?”[13].
W literaturze i filmie
[edytuj | edytuj kod]W Eliot House w latach 1955–1958 mieszkali bohaterowie powieści Ericha Segala Absolwenci (ang. The Class, 1985): Andrew Eliot, Jason Gilbert, Daniel Rossie i George Keller. Spotykali się tutaj również ze sobą Theodor Lambros i jego przyszła żona Sara Harrison.
Eliot House wystąpił także w wielu filmach – był plenerem dla Love Story (1970, reż. Arthur Hiller) i The Social Network (2010, reż. David Fincher), jak również znalazł się w filmie Old School: Niezaliczona (2003, reż. Todd Phillips), Legalna blondynka (2001, ang. Legally Blonde, reż. Robert Luketic), Córka Prezydenta (2004, ang. Chasing Liberty, reż. Andy Cadiff) i Eurotrip (2004, reż. Jeff Schaffer).
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Wewnętrzny dziedziniec -
Fragment budynku -
Wewnętrzny dziedziniec -
Popiersie Charlsa Williama Eliota -
Widok od strony John F. Kennedy Park
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Alexander B. Fabry: Leonard Bernstein. The Harvard Crimson (Harvard University), 5 października 2006. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
- ↑ Jay Lindsay. Classmates recall Bhutto's intensity. „USA Today”, 29 grudnia 2007. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
- ↑ Ben Bradlee: A Good Life. Simon and Schuster, 1996, s. 50. ISBN 0-684-82523-6.
- ↑ Ken Gormley, Elliot Richardson: Archibald Cox: Conscience of a Nation. Da Capo Press, 1999, s. 23. ISBN 0-7382-0147-2.
- ↑ Composer Harbison To Receive 2000 Harvard Arts Medal. The Harvard University Gazette, 9 marca 2000. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
- ↑ John Harvard's Journal, Commencement 1997. Harvard Magazine. Harvard University. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
- ↑ Clifford A. Pickover: Strange brains and genius: the secret lives of eccentric scientists and madmen. HarperCollins, 1999, s. 170. ISBN 0-688-16894-9.
- ↑ Jessica A. Pepp: Jack Lemmon to Receive Arts Medal. The Harvard Crimson (Harvard University), 24 lutego 1995. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
- ↑ Stuart E. Weisberg: Barney Frank: the story of America’s only left-handed, gay, Jewish congressman. University of Massachusetts Press, 2009, s. 54. ISBN 1-55849-721-8.
- ↑ Nelson W. Aldrich: George, Being George: George Plimpton's Life as Told, Admired, Deplored, and Envied by 200 Friends, Relatives, Lovers, Acquaintances, Rivals--and a Few Unappreciative Observers. Random House, 2009, s. 61. ISBN 0-8129-7418-2.
- ↑ Jason M. Solomon: The World According to Kozol. The Harvard Crimson (Harvard University), 5 marca 1992. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
- ↑ Fotografia prof. Johna Finleya, opiekuna Eliot House. Harvard Square Library, 2004. [dostęp 2013-01-16]. (ang.).
- ↑ Christopher Reed: Pure Fabrications. Harvard Magazine, May–June 2002. [dostęp 2013-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-03)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- History of Eliot House. Eliot House. Harvard University. [dostęp 2014-05-16]. (ang.).