iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Czesław_Sokołowski
Czesław Sokołowski – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Czesław Sokołowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czesław Sokołowski
Biskup tytularny Pentacomii
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

9 lipca 1877
Warszawa

Data i miejsce śmierci

11 listopada 1951
Michalin

Miejsce pochówku

cmentarz Bródnowski w Warszawie

Administrator apostolski diecezji siedleckiej
Okres sprawowania

1940–1946

Biskup pomocniczy siedlecki
Okres sprawowania

1919–1940

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

11 sierpnia 1901

Nominacja biskupia

25 lipca 1919

Sakra biskupia

28 września 1919

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 września 1919

Konsekrator

Aleksander Kakowski

Współkonsekratorzy

Henryk Przeździecki
Romuald Jałbrzykowski

Grób biskupa Czesława Sokołowskiego na cmentarzu Bródnowskim

Czesław Sokołowski (ur. 9 lipca 1877 w Warszawie, zm. 11 listopada 1951 w Michalinie) – polski duchowny rzymskokatolicki, teolog, rektor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w latach 1924–1925, biskup pomocniczy siedlecki w latach 1919–1940, administrator apostolski diecezji siedleckiej w latach 1940–1946.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W Warszawie ukończył szkołę średnią i wstąpił w 1895 do Archidiecezjalnego Seminarium Duchownego, gdzie studiował do 1899. Następnie studiował w Akademii Duchownej w Petersburgu[1].

W 1915 za dorobek naukowy uzyskał doktorat od Kongregacji Spraw Szkolnych w Rzymie. Pracował w Warszawie jako wykładowca w Archidiecezjalnym Seminarium Duchownym oraz na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1919 otrzymał sakrę biskupią i rozpoczął pracę w diecezji siedleckiej jako biskup pomocniczy ze stolicą biskupią Pentacomia(inne języki)[2].

Po rezygnacji o. Jacka Woronieckiego z funkcji rektora KUL-u objął to stanowisko na pół roku (od 19 października 1924 do 17 kwietnia 1925)[3].

Stał się przyczyną jednego z najważniejszych konfliktów pomiędzy rządem RP a Stolicą Apostolską. Papież Pius XI chciał go mianować na biskupa diecezjalnego sandomierskiego. Było to stanowisko wakujące po przeniesieniu w 1935 dotychczasowego ordynariusza, Włodzimierza Jasińskiego, do diecezji łódzkiej. Jednak władze polskie nie zgodziły się na papieską nominację i diecezją sandomierską administrował od 1936 Jan Kanty Lorek[4].

Po nagłej śmierci biskupa Przeździeckiego w latach 1940–1946 kierował diecezją siedlecką jako administrator apostolski.

W 1944 został skazany na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Specjalny Obszaru Warszawskiego AK. Wyrok nie został zatwierdzony przez komendanta Obszaru, a sprawa została przekazana do Komisji Sądzącej Walki Podziemnej, która skazała biskupa na karę infamii[5]. Kwestia rzekomej współpracy biskupa z Niemcami budziła liczne kontrowersje, aczkolwiek obecnie ocena działalności duchownego jest współcześnie znacznie bardziej łagodna[6][7][8].

W 1946 zakończył pracę w diecezji siedleckiej i zamieszkał w Michalinie. Pochowany został na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 7C-4-4)[9].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • 1916: Przysięga antymodernistyczna. Studium krytyczne
  • 1917: Problem nawrócenia w najnowszej powieści Stefana Żeromskiego. Szkic krytyczny
  • 1918: Alfred Loisy. Analiza psychologiczna

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dmowski 2006 ↓, s. 326.
  2. Dmowski 2006 ↓, s. 327.
  3. Dmowski 2006 ↓, s. 329.
  4. Dmowski 2006 ↓, s. 330-332.
  5. Leszek Gondek: Polska karząca 1939–1945. Polski podziemny wymiar sprawiedliwości w okresie okupacji niemieckiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1988. ISBN 83-211-0973-X.
  6. Dmowski 2006 ↓, s. 332-336.
  7. Biskup Sokołowski zdrajcą? Winna opinia publiczna. tvn24.pl, 2010-11-25. [dostęp 2023-11-12].
  8. Łukasz Kuć: „W matni. Kościół na ziemiach polskich w latach II wojny światowej” - B. Noszczak (red.) - recenzja. historia.org.pl, 2011-03-05. [dostęp 2023-11-12].
  9. Kwatera 7C, rząd I, grób 4. Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007 s. 92, na książce ISBN 978-83-920764-0-0; ISBN 978-83-920764-0-7

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]