Bukietiera
.JPG)
Bukietiera (bukietera) (franc. bouquetier - wazonik) – naczynie przeznaczone do układania ciętych kwiatów, zaopatrzone w tulejki lub ażurową pokrywkę do wkładania pojedynczych łodyg roślin.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W XVI wieku w Wenecji wykonywano bukietiery ze szkła, w XVII wytwarzano je z kryształu górskiego, srebra i materiałów kruszcowych[1][2]. Także w XVII wieku w Niderlandach, w okresie gorączki tulipanowej, głównie w Delfcie, zaczęto produkować szczególną postać bukietiery tzw. tulipanierę z fajansu[3]. Bukietiery rozpowszechniły się w innych krajach Europy w XVIII i XIX wieku[1][2]. Powstawały różne odmiany takich wazonów z fajansu i porcelany, popularne były głównie w Anglii, Francji i Niemczech[1]. Bukietiery produkowano także na Dalekim Wschodzie, z miękkiego kamienia mydlanego (steatytu) lub z porcelany. Czasem forma przypominała porcelanowy tulipan[4][5].
Opis różnych odmian bukieterii
[edytuj | edytuj kod]Szklane bukieterie produkowane w Wenecji w XVI wieku miały postać puklowanej czaszy z trzonem i stopą[1]. Tulipaniery z fajansu produkowane w Delfcie wykonywano w różnych kształtach i wielkościach. Jedne z nich miały formę wazy, które w górnej części (w pokrywie) miały liczne tulejki na kwiaty. Naczynia ozdabiano biało-niebieską dekoracją w stylu chińskim, podszkliwnie, błękitem kobaltowym. Charakterystyczne były sceny krajobrazowe i motywy kwiatowe – głównie chryzantemy i peonie[6]. Inne miały otwory w pokrywie do wkładania łodyg kwiatów[7]. Największe miały formę wysmukłego, wielopoziomowego, ceramicznego naczynia z tulejkami na narożach, w których umieszczano tulipany. Często miały postać wysokiej piramidy lub obelisku, osiągające do 2 m wysokości, na ceramicznej podstawie, do postawienia na podłodze[3].
W końcu XVIII wieku w Anglii zaczęto wytwarzać naczynia na kwiaty cebulowe (bulb pots), które posiadały dodatkowo tulejkowe osłonki na cebulkę z łodygą kwiatową[1]. Wedgwood wykonywał takie naczynia z ruchomymi tulejkami na pędy kwiatowe i z szeroką częścią dolną ukrywającą cebulkę kwiatu[7]. Kolejną odmianą była fingervase (niem. Fingervase - wazon palcowy), w której rurkowate tulejki do wkładania kwiatów były rozłożone wachlarzowo w górnej części spłaszczonego brzuśca. Wazony takie produkowano głównie w Niemczech[7].
Układania kwiatów w bukietierach pozwalało na wyeksponowanie każdej rośliny z osobna[8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Sztuka świata. Słownik terminów A-K. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 96, ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ a b Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 307, ISBN 978-83-01-12365-9.
- ↑ a b Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s.309, ISBN 978-83-213-4727-1.
- ↑ Tulipaniera. weranda.pl. [dostęp 2023-02-22].
- ↑ Bukietera. encenc.pl/bukietera. [dostęp 2023-02-22].
- ↑ Antyki. Poradnik Kolekcjonera. Warszawa: Arkady, 2018, s.29, ISBN 978-83-213-4651-9.
- ↑ a b c Sztuka świata. Słownik terminów A-K. T. 17. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 199, ISBN 978-83-213-4726-4.
- ↑ Tulipaniera. edukacjamuzealnalancut.. [dostęp 2023-02-22].