iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Boris_Rybakow
Boris Rybakow – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Boris Rybakow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boris Rybakow
Бори́с Алекса́ндрович Рыбако́в
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1908
Moskwa

Data i miejsce śmierci

27 grudnia 2001
Moskwa

Zawód, zajęcie

historyk

Stanowisko

dyrektor Instytutu Archeologii Akademii Nauk ZSRR

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Leninowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order Rewolucji Październikowej Order Przyjaźni Narodów Order „Znak Honoru” Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego

Boris Aleksandrowicz Rybakow (ros. Бори́с Алекса́ндрович Рыбако́в, ur. 21 maja?/3 czerwca 1908 w Moskwie, zm. 27 grudnia 2001 tamże) – rosyjski historyk i archeolog.

Urodził się w rodzinie staroobrzędowców, jego ojciec (absolwent Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego) zajmował się badaniami rozłamu w Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej. W 1930 ukończył studia na Wydziale Historycznym Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego i został pracownikiem naukowym archiwum Rewolucji Październikowej, w 1931 starszym pracownikiem naukowym, a 1943–1948 był kierownikiem działu Państwowego Muzeum Historycznego[1]. Zajmował się historią Rusi i Rosji. Od 1939 kierował katedrą historii Rosji na Uniwersytecie Moskiewskim (w latach 1950–1952 był dziekanem). Od 1956 do 1987 był dyrektorem Instytutu Archeologii Akademii Nauk ZSRR. W 1951 został przyjęty do WKP(b).

Był członkiem Akademii Nauk ZSRR od 1958, członkiem zagranicznym Czechosłowackiej Akademii Nauk (1960) i Polskiej Akademii Nauk (1970)[2] oraz doktorem honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (1964)[3]. Został pochowany na Cmentarzu Trojekurowskim w Moskwie

Skupiał się na badaniach dawnej Słowiańszczyzny wschodniej. Prowadził wykopaliska m.in. w Moskwie, Nowogrodzie Wielkim, Zwienigorodzie, Czernihowie, Perejasławiu, Tmutarakaniu i Putywlu.

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Riemiesło driewniej Rusi (1948)
  • Driewnosti Czernigowa (1949)
  • Driewnaja Ruś. Skazania. Byliny. Letopisy (1963)
  • Pierwyje wieka ruskoj istorii (1964), wyd. pol. Pierwsze wieki historii Rusi (1983)
  • Ruskije datirowannyje nadpiski XI-XIV wiekow (1964)
  • Ruskoje prikładnoje iskusstwo X-XIII wiekow (1971)
  • Słowo o połku Igorewie i jego sowriemiennych (1971)
  • Ruskije letopisy i awtor „Słowа о połku Igorewiе“ (1972)
  • Ruskije karty Moskwy XV — naczała XVI wiekow» (1974)
  • Gerodotowa Skifia. Istoriko-gieograficzeskij analiz (1979)
  • Jazyczestwo driewnich Sławian (1981)
  • Kijewskaja Ruś i ruskiej kniżestwa XII—XIII wiekow (1982)
  • Jazyczestwo driewniej Rusi (1987)
  • Piotr Borysławicz. Poisk awtora „Słowа о połku Igorewie“ (1991)
  • Strigolniki. Ruskije gumanisty XIV stoletia (1993)

Wydania polskie

[edytuj | edytuj kod]
  • Pierwsze wieki historii Rusi, przeł. Andrzej Olejarczuk, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy 1983, ISBN 83-06-00886-3.

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]