Arpadowie

Arpadowie

Kraj	Królestwo Węgier
Tytuły	Królowe Węgier, Dalmacji, Chorwacji, Slawoniii, Bułgarii, Lodomerii, Książęta Styrii
Założyciel	Almos
Ostatni przedstawiciel	Andrzej III
Rok założenia	ok 855
Rok rozwiązania	1301
Pochodzenie etniczne	Węgrzy

Arpadowie (rzadziej Arpadzi, czasem: dynastia Arpadowiczów) – dynastia książąt (889–1001), a następnie królów węgierskich (do 1301). Pierwsza węgierska dynastia narodowa.

Dzieje

Za założyciela uznawany jest prawie legendarny Arpad, wódz plemion madziarskich, które osiedliły się w kotlinie, zwanej dziś Niziną Węgierską. Od niego też została wzięta nazwa dynastii.

Prawnuk Arpada, Géza (zm. 997 r.) ochrzcił się w 974 roku. Do trwałego schrystianizowania Węgrów przyczynił się jego syn Wajk, który na chrzcie w 997 roku przyjął imię Stefan. W sposób bezwzględny podporządkował on sobie wszystkie plemiona madziarskie. W Święto Bożego Narodzenia w 1000 roku został koronowany na króla Węgier. Zmarł w 1038 roku. Mając na uwadze jego zasługi dla chrześcijaństwa 45 lat później został uznany za świętego oraz patrona dynastii i Węgier (stąd określenie Korona Świętego Stefana).

Arpadowie systematycznie powiększali swe władztwo. W 1089 roku Władysław I Święty włączył się do walk o Królestwo Chorwacji po śmierci tamtejszego króla Zwonimira (był jego szwagrem). Ostatecznie oba królestwa połączone zostały unią personalną w 1102 roku.

W skład monarchii węgierskiej wchodziły już tereny Siedmiogrodu i Slawonii. Od połowy XI wieku zaczęli stopniowo wkraczać też na tereny Słowacji. Pod koniec XII wieku Arpadowie podporządkowali sobie również ziemię halicko-włodzimierską (rywalizowali na tym terenie m.in. z Polakami). W 1215 roku Koloman, młodszy syn króla Andrzeja II, został ogłoszony królem Halicza, jednak już w następnym roku musiał zrezygnować z tego tytułu.

Dynastia wygasła na królu Andrzeju III w 1301 roku. Do walk o tron węgierski włączyli się Wittelsbachowie i Przemyślidzi. Ostatecznie w 1307 roku koronę otrzymali Andegawenowie z Neapolu w osobie Karola Roberta. Był wnukiem Marii, siostry króla Władysława IV Kumana, przedostatniego władcy Węgier z dynastii Arpadów.

Pierwsi książęta węgierscy

• do 907 – Arpad
• 907–945 – Solt (Zoltan) (syn)
• 945–950 – Fajsz (wnuk Arpada)
• 950–970 – Toksys (Taksony) (syn Solta)
• 970–997 – Geza (syn)

Królowie Kroacji

• 1091–1127 – Almos (syn Gejzy I, króla Węgier)

Książęta Kroacji

• 1214–1241 – Koloman (syn Andrzeja II, króla Węgier)
• 1261–1269 – Bela (syn Beli IV króla Węgier)

Książęta Halicza

• 1214–1216 – Koloman (syn Andrzeja II, króla Węgier, koronowany na króla 1215, usunięty)
• 1219–1221 – Koloman (ponownie, usunięty zm. 1241)
• 1226–1234 – Andrzej (brat)

Książęta Slawonii i Dalmacji

• 1261–1269 – Bela (syn Beli IV króla Węgier)
• 1269–1271 – Stefan Pogrobowiec (syn Andrzeja II króla Węgier)
• 1271–1278 – Andrzej (syn Stefana V, króla Węgier)

Drzewo genealogiczne

Arpad

Levente

Tarhos

Üllő

Jutas

Zoltán

Fajsz

Taksony

Gejza

Michał węgierski

Stefan I Święty

Vazul

Emeryk

Andrzej I węgierski

Bela I

Levente

Salomon węgierski

Dawid węgierski

Gejza I

Władysław I Święty

Lambert węgierski

Koloman Uczony

Almos

Stefan II

Bela II Ślepy

Gejza II

Władysław II

Stefan IV

Stefan III

Bela III

Emeryk

Andrzej II

Bela IV

Koloman Halicki

Stefan Pogrobowiec

Stefan V

Andrzej III

Zobacz też

• Władcy Węgier

Bibliografia

• W. Dworzaczek, Genealogia, cz.2: Tablice, Warszawa 1959, tabl. 84-85.

Linki zewnętrzne

• Genealogia dynastii w: M.Marek, Genealogy.Eu