iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.wikipedia.org/wiki/Andrzej_Jeż
Andrzej Jeż – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Andrzej Jeż

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrzej Jeż
Ilustracja
Andrzej Jeż (2022)
Herb duchownego Ad laudem Trinitatis et Deiparae
Na chwałę Trójcy Świętej i Bogarodzicy
Data i miejsce urodzenia

3 maja 1963
Limanowa

Biskup diecezjalny tarnowski
Okres sprawowania

od 2012

Biskup pomocniczy tarnowski
Okres sprawowania

2009–2012

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

12 czerwca 1988

Nominacja biskupia

20 października 2009

Sakra biskupia

28 listopada 2009

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

28 listopada 2009

Miejscowość

Nowy Sącz

Miejsce

bazylika kolegiacka św. Małgorzaty

Konsekrator

Wiktor Skworc

Współkonsekratorzy

Stanisław Dziwisz
Józef Kowalczyk

Andrzej Jeż (ur. 3 maja 1963 w Limanowej) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy tarnowski w latach 2009–2012, biskup diecezjalny tarnowski od 2012.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 maja 1963 w Limanowej[1]. Kształcił się w miejscowym Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława Orkana[2], w 1982 złożył egzamin dojrzałości[3]. W latach 1982–1988 studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie[3]. 12 czerwca 1988 został wyświęcony na prezbitera przez arcybiskupa Jerzego Ablewicza, biskupa diecezjalnego tarnowskiego[4]. W latach 1993–1995 odbył studia specjalistyczne w zakresie homiletyki na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, które ukończył ze stopniem licencjata. Następnie przebywał na rocznym stypendium naukowym na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie[3]. W 2002 na Wydziale Teologicznym Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie uzyskał doktorat z teologii dogmatycznej na podstawie dysertacji Christus Communicator. Próba zbudowania modelu chrystologicznego w oparciu o teorię komunikacji interpersonalnej[5], napisanej pod kierunkiem Stanisława Budzika[3].

Pracował jako wikariusz w parafiach w Krościenku nad Dunajcem (1988–1991) i w Wierzchosławicach (1991–1993). W 2004 został proboszczem parafii Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Tarnowie[3]. W tym czasie objął funkcję dziekana dekanatu Tarnów – Zachód i wszedł w skład diecezjalnej rady ds. formacji duchowieństwa[1]. W 2007 został przeniesiony na urząd proboszcza parafii św. Małgorzaty w Nowym Sączu. Na tym stanowisku został dziekanem dekanatu Nowy Sącz – Centrum, wszedł w skład diecezjalnej rady duszpasterskiej, a także został ustanowiony kanonikiem gremialnym i prepozytem kapituły kolegiackiej w Nowym Sączu[1].

W 1996 został ojcem duchownym w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie[1], w latach 1999–2007 wykładał w nim homiletykę[3].

20 października 2009 papież Benedykt XVI mianował go biskupem pomocniczym diecezji tarnowskiej ze stolicą tytularną Tigillava[6][7]. Święcenia biskupie otrzymał 28 listopada 2009 w bazylice kolegiackiej św. Małgorzaty w Nowym Sączu. Głównym konsekratorem był biskup diecezjalny tarnowski Wiktor Skworc, a współkonsekratorami kardynał Stanisław Dziwisz, arcybiskup metropolita krakowski, i arcybiskup Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Ad laudem Trinitatis et Deiparae” (Na chwałę Trójcy Świętej i Bogarodzicy)[8]. Pełnił funkcję wikariusza generalnego diecezji i sprawował urząd moderatora kurii diecezjalnej[1].

12 maja 2012 papież Benedykt XVI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji tarnowskiej[9][10]. 15 czerwca 2012 kanonicznie objął diecezję, a następnie odbył ingres do tarnowskiej bazyliki katedralnej[11]. W latach 2018–2023 przeprowadził V synod diecezjalny[12].

W strukturach Konferencji Episkopatu Polski został członkiem Komisji Charytatywnej, Komisji ds. Misji i Komisji Maryjnej[13].

Konsekrował biskupów pomocniczych tarnowskich: Jana Piotrowskiego (2014), Stanisława Salaterskiego (2014), Leszka Leszkiewicza (2016) i Artura Ważnego (2021), a także asystował podczas sakry biskupa Bouar Mirosława Gucwy (2018)[4].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

W 2015 nadano mu honorowe obywatelstwo Limanowej[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Nota biograficzna Andrzeja Jeża na stronie diecezji tarnowskiej. diecezja.tarnow.pl. [dostęp 2019-03-10].
  2. G. Nowak: Nasz absolwent – Biskupem Ordynariuszem – Ksiądz Biskup Andrzej Jeż. ziemialimanowska.pl, 2012-06-15. [dostęp 2021-11-18].
  3. a b c d e f Ks. Andrzej Jeż biskupem pomocniczym w Tarnowie. katolik.pl. [dostęp 2013-08-10].
  4. a b Andrzej Jeż. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2021-01-30]. (ang.).
  5. Andrzej Jeż, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-03-10].
  6. Rinuncia di Ausiliare di Tarnów (Polonia) e nomina di nuovo Ausiliare. press.vatican.va, 2009-10-20. [dostęp 2014-01-01]. (wł.).
  7. Komunikat Nuncjatury – biskup pomocniczy w Tarnowie. episkopat.pl (arch.), 2009-10-20. [dostęp 2013-08-10].
  8. Nowy Sącz: sakra biskupa pomocniczego diec. tarnowskiej Andrzeja Jeża (opis). ekai.pl (arch.), 2009-11-28. [dostęp 2019-03-10].
  9. Nomina del Vescovo di Tarnów (Polonia). press.vatican.va, 2012-05-12. [dostęp 2014-01-02]. (wł.).
  10. Tarnów: Bp Andrzej Jeż – biskupem tarnowskim. episkopat.pl (arch.), 2012-05-12. [dostęp 2016-10-18].
  11. Ingres nowego biskupa tarnowskiego Andrzeja Jeża. ekai.pl (arch.), 2012-06-15. [dostęp 2019-05-16].
  12. Zakończył się V Synod Diecezji Tarnowskiej pod hasłem „Kościół na wzór Chrystusa”. ekai.pl, 2023-12-02. [dostęp 2024-06-08].
  13. Andrzej Jeż na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2019-03-10].
  14. Uchwała Nr VII/51/2015 Rady Miasta Limanowa. bip.malopolska.pl, 2015-04-11. [dostęp 2015-07-13].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]