Andrzej Czaja
 Andrzej Czaja (2020) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1963 | ||
| Biskup diecezjalny opolski | |||
| Okres sprawowania |
od 2009 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Diakonat |
25 października 1987 | ||
| Prezbiterat |
11 czerwca 1988 | ||
| Nominacja biskupia |
14 sierpnia 2009 | ||
| Sakra biskupia |
29 sierpnia 2009 | ||
| Data konsekracji |
29 sierpnia 2009 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Opole | ||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
| |||||
Andrzej Konrad Czaja[1] (ur. 12 grudnia 1963 w Oleśnie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor habilitowany nauk teologicznych, biskup diecezjalny opolski od 2009.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 12 grudnia 1963 w Oleśnie[1]. W latach 1978–1982 kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym im. Lotników Polskich w Oleśnie, gdzie zdał egzamin dojrzałości[2][3]. W latach 1982–1988 studiował w Seminarium Śląska Opolskiego w Nysie[1]. Święcenia diakonatu otrzymał 25 października 1987 w Nysie przez posługę Gerarda Kusza, biskupa pomocniczego opolskiego[2][4]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 11 czerwca 1988 w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Kluczborku inny biskup pomocniczy opolski Jan Bagiński[5]. W latach 1989–1993 odbył studia specjalistyczne w zakresie teologii dogmatycznej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1994 uzyskał doktorat na podstawie dysertacji Jedna Osoba w wielu osobach. Pneumatologiczna eklezjologia Heriberta Mühlena[6][2].
W latach 1988–1989 był wikariuszem w parafii św. Józefa w Zabrzu. W 2005 został kapelanem wspólnoty modlitewnej przy parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Raciborzu[2].
W latach 1996–1998 przebywał na stypendium naukowym w Instytucie Ekumenicznym im. Johanna Adama Möhlera w Paderborn, gdzie przygotowywał rozprawę habilitacyjną Credo in Spiritum Vivificantem. Pneumatologiczna interpretacja Kościoła jako komunii w posoborowej teologii niemieckiej[2]. W 2003 na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim zdał kolokwium habilitacyjne, po którym uzyskał habilitację z nauk teologicznych w zakresie teologii dogmatycznej[1][2]. W 1993 został asystentem, a w 1999 adiunktem na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1994 objął stanowisko adiunkta na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego, a w 2005 stanowisko profesora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 2004 został mianowany kierownikiem Katedry Pneumatologii i Eklezjologii na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a także kierownikiem Katedry Zasad Ekumenizmu na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Opolskiego. Objął również funkcję kuratora Katedry Teologii Rodziny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego[6]. W latach 1999–2003 był kuratorem Koła Naukowego Teologów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, organizując w tym czasie Tygodnie Eklezjologiczne. Pełnił funkcję sekretarza Rady Wydziału Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Był współautorem reformy studiów teologicznych na tym uniwersytecie. Koordynował zjazd absolwentów z okazji 75-lecia KUL-u. W latach 1995–2000 pełnił funkcję sekretarza Sekcji Dogmatycznej Teologów Polskich[2]. Wszedł w skład Rady Naukowej Laboratorium „Więzi”. Wraz z Elżbietą Adamiak i Józefem Majewskim napisał podręcznik akademicki teologii dogmatycznej Dogmatyka, opracował również hasła do Leksykonu Duchowości Katolickiej i Leksykonu Teologii Fundamentalnej[1][2].
14 sierpnia 2009 papież Benedykt XVI mianował go biskupem diecezjalnym diecezji opolskiej[7][8]. 29 sierpnia 2009 otrzymał święcenia biskupie i odbył ingres do katedry opolskiej. Głównym konsekratorem był arcybiskup Alfons Nossol, poprzedni biskup diecezjalny opolski, zaś współkonsekratorami Damian Zimoń, arcybiskup metropolita katowicki, i Jan Wieczorek, biskup diecezjalny gliwicki[9]. Na swoje zawołanie biskupie przyjął słowa „Astare coram Te et Tibi ministrare” (Trwać przed Tobą i Tobie służyć)[10]. Jako biskup diecezjalny opolski objął urząd wielkiego kanclerza Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego[11].
W ramach prac Konferencji Episkopatu Polski objął funkcję przewodniczącego Komisji Nauki Wiary[12], Komisji Duszpasterstwa[13] i Zespołu ds. Ruchów Intronizacyjnych[14], a także został członkiem Zespołu ds. Kontaktów z Polską Radą Ekumeniczną, Zespołu ds. Stypendiów Naukowych i Językowych, Rady ds. Ekumenizmu i Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży[12] oraz Rady Stałej[15].
Uczestniczył w sakrze biskupa pomocniczego diecezji opolskiej Rudolfa Pierskały (2014) oraz był konsekratorem Waldemara Musioła (2022)[4].
Zdrowie
[edytuj | edytuj kod]W 2014 u biskupa stwierdzono pierwotne stwardniające zapalenie dróg żółciowych[16]. 19 lipca 2023 przeszedł operację przeszczepienia wątroby[17].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Trzy decyzje papieskie dotyczące diecezji opolskiej. episkopat.pl (arch.), 2009-08-14. [dostęp 2016-01-17].
- ↑ a b c d e f g h Sylwetka biskupa nominata. diecezja.opole.pl. [dostęp 2013-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-05-24)].
- ↑ M. Dragon: Biskup Andrzej Czaja w oleskim ogólniaku: – Studenci nazwali mnie Rzeźnikiem Roku. nto.pl, 2009-11-06. [dostęp 2013-01-15].
- ↑ a b Andrzej Czaja. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2022-12-11]. (ang.).
- ↑ Śp. Biskup Jan Bagiński. diecezja.opole.pl (arch.). [dostęp 2020-03-25].
- ↑ a b Ks. Andrzej Czaja nowym biskupem opolskim. ekai.pl (arch.), 2009-08-14. [dostęp 2019-03-23].
- ↑ Rinuncia del Vescovo di Opole (Polonia) e nomina del successore. press.vatican.va, 2009-08-14. [dostęp 2013-12-22]. (wł.).
- ↑ Decyzje Ojca Świętego dotyczące ordynariusza diecezji opolskiej. episkopat.pl (arch.), 2009-08-14. [dostęp 2013-05-31].
- ↑ Diecezja opolska ma nowego biskupa. ekai.pl (arch.), 2009-08-29. [dostęp 2019-03-23].
- ↑ Odezwa Biskupa Opolskiego w związku z tegorocznymi święceniami kapłańskimi. diecezja.opole.pl. [dostęp 2013-01-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-15)].
- ↑ Umowa między Przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski i Biskupem Opolskim a Ministrem Edukacji Narodowej w sprawie Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Opolskiego. wt.uni.opole.pl (arch.). [dostęp 2016-02-28].
- ↑ a b Andrzej Czaja na stronie Konferencji Episkopatu Polski. episkopat.pl. [dostęp 2016-10-18].
- ↑ Wybory 389. Zebrania Plenarnego KEP. episkopat.pl, 2021-06-11. [dostęp 2021-06-13].
- ↑ 362. zebranie plenarne Konferencji Episkopatu Polski. ekai.pl (arch.), 2013-06-22. [dostęp 2019-03-23].
- ↑ Rada Stała. episkopat.pl. [dostęp 2016-07-04].
- ↑ Bp Andrzej Czaja zmaga się z chorobą. „Nie uniknę przeszczepu wątroby” - Więź [online], wiez.pl, 12 kwietnia 2023 [dostęp 2023-07-26] (pol.).
- ↑ Instytut Gość Media, Bp Andrzej Czaja przeszedł przeszczep wątroby [online], Instytut Gość Media, 20 lipca 2023 [dostęp 2023-07-26].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Andrzej Czaja na stronie diecezji opolskiej. [dostęp 2022-12-11].
- Nota biograficzna Andrzeja Czai na stronie diecezji opolskiej. [dostęp 2018-05-24].
- Andrzej Czaja na stronie Konferencji Episkopatu Polski [dostęp 2024-09-01].
- Andrzej Czaja [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-02-15] (ang.).
- Andrzej Czaja, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2011-02-15].