Zygmunt Chrzanowski
Zygmunt Chrzanowski herbu Korab (ur. 5 kwietnia 1872 w majątku Dziadkowskie, zm. 29 grudnia 1936 w Warszawie) − polski ziemianin, polityk, minister.
| Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1872 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 grudnia 1936 |
| Minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 23 października 1918 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Stanisław Ustyanowski (kierownik) |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się 5 kwietnia 1872 roku w majątku Dziadkowskie, w ziemiańskiej rodzinie Bolesława Ludwika Chrzanowskiego h. Korab (1832−1917) i Heleny z Dmochowskich h. Pobóg (1840−1914)[1][2]. Miał czworo rodzeństwa: Aleksego (1863−1929), Ignacego (1866−1940), Bolesława (1870−1931) i Marię Helenę (1878−1960). Studiował w Akademii Rolniczej w Taborze. Od 1904 roku, razem z bratem Bolesławem, zarządzał dziadkowskim majątkiem, w skład którego wchodził jeszcze folwark Siliwonki oraz wsie Dziadkowskie, Krynica, Siliwonki i Wygoda[2]. W 1905 roku został dyrektorem Syndykatu Rolniczego w Siedlcach, a od 1909 roku dyrektorem Warszawskiego Syndykatu Rolniczego, w 1910 roku został prezesem Banku Towarzystw Spółdzielczych[3]. Od 1914 roku był członkiem Ligi Narodowej[4].
Podczas I wojny światowej pełnił obowiązki przewodniczącego Wydziału Gospodarczego Centralnego Komitetu Obywatelskiego oraz był członkiem Rady Głównej Opiekuńczej i Związku Samopomocy Ziemian.
Wybrany członkiem Rady Stanu w 1918 roku[5]. W okresie od 23 października do 4 listopada 1918 roku był ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Józefa Świeżyńskiego. Był ekspertem delegacji polskiej na konferencji pokojowej w Paryżu w 1919 roku zajmującym się zagadnieniami gospodarczymi[6].
Od 1904 był mężem Zofii z Frankowskich (1884−1975), z którą miał syna Andrzeja (1916−1939) i córkę Barbarę (1918−1989)[1].
Zmarł 29 grudnia 1936 w Warszawie. Pochowany 2 stycznia 1937[7] na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera I-13-1,2)[8].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[9]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Zygmunt Chrzanowski h. Korab [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2021-07-06].
- ↑ a b Dziadkowskie-Folwark [online], www.dworypogranicza.pl [dostęp 2021-07-06].
- ↑ Ryszard Kowalczuk, Papiery wartościowe banków na ziemiach polskich w latach 1871−2000, Rheinhyp-BRE Bank Hipoteczny SA, Warszawa 2000, s. 98.
- ↑ Stanisław Kozicki, Historia Ligi Narodowej (okres 1887−1907), Londyn 1964, s. 572.
- ↑ Kurjer Poznański, nr 84, rok XIII, 12 kwietnia 1918 roku, [b.n.s]
- ↑ Eugeniusz Romer, Pamiętnik Paryski 1918–1919. przypisy Andrzej Garlicki, Ryszard Świętek, t. I Wrocław 2010, s. 25.
- ↑ Nekrolog. „Kurjer Warszawski”. Rok 117 (nr 1), s. 24, 1 stycznia 1937. Warszawa. [dostęp 2021-07-06].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: CHRZANOWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-03-28].
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 15.
Bibliografia
edytuj- Leksykon historii Polski z 1995.
- Władysław Jabłonowski: Chrzanowski Zygmunt. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 3: Brożek Jan – Chwalczewski Franciszek. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1937, s. 467–468. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0.