Tomasz Wołek
Tomasz Józef Wołek (ur. 14 października 1947 w Gdańsku, zm. 21 września 2022[1]) – polski dziennikarz, publicysta polityczny i komentator sportowy, działacz opozycji w okresie PRL.
 Tomasz Wołek (2011) | |
| Pełne imię i nazwisko |
Tomasz Józef Wołek |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 października 1947 |
| Data śmierci |
21 września 2022 |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarz, publicysta |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
redaktor naczelny „Życia” (1996–2001, 2004–2005) |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujSyn Józefa Wołka, działacza Polskiej Partii Socjalistycznej[2]. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. dr. Władysława Pniewskiego w Gdańsku[3]. W 1972 ukończył studia z zakresu historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. W 1968 uczestniczył w wiecach studenckich w ramach wydarzeń marcowych.
Pracował początkowo jako nauczyciel w szkole średniej i rzecznik prasowy Lechii Gdańsk i Arki Gdynia[4]. Jako dziennikarz sportowy współpracował z „Piłką Nożną” oraz redakcją sportową TVP. Pracę w tej ostatniej utracił w 1977 w związku z publikowaniem w drugim obiegu.
W 1979 został działaczem Ruchu Młodej Polski, a w 1980 wstąpił do „Solidarności”. W 1981 znalazł się wśród sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości. Pisał w „Bratniaku”, „Głosie”, „Więzi”. W sierpniu 1980 współtworzył pismo strajkowe „Naprzeciw”. Zakładał struktury NSZZ „S” w Młodzieżowej Agencji Wydawniczej. Po wprowadzeniu stanu wojennego współpracował z działaczami RMP, publikował w pismach podziemnych (w tym „Polityce Polskiej”), organizował pomoc dla rodzin osób internowanych. Pracował w pismach katolickich: w latach 1983–1984 w miesięczniku „Młodzież Katolicka”, a w latach 1984–1990 w „Królowej Apostołów”[5].
Był działaczem Forum Prawicy Demokratycznej. Od 1990 pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Życia Warszawy”, zaś w latach 1993–1995 był redaktorem naczelnym. W 1996 został redaktorem naczelnym nowego dziennika „Życie”. Funkcję tę pełnił do 2001 oraz (po reaktywacji pisma) w okresie 2004–2005.
W 1999 towarzyszył Michałowi Kamińskiemu i Markowi Jurkowi w wizycie do Wielkiej Brytanii celem spotkania się z osadzonym w areszcie domowym generałem Augustem Pinochetem, oskarżonym w Hiszpanii o zbrodnie przeciwko ludzkości, zabójstwa i stosowanie tortur. Przeprowadził wówczas z nim jeden z pierwszych wywiadów po zatrzymaniu[6].
Publikował w „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Wyborczej” i „Polityce”. Był autorem kilku książek o tematyce katolickiej, jak również prac poświęconych piłce nożnej (zwłaszcza południowoamerykańskiej[7]). Współtwórca (ze Stefanem Kisielewskim) Abecadła Kisiela. W 2005 został dyrektorem redakcji publicystyki stacji Tele 5[8]. Został również prowadzącym w tej stacji program publicystyczny Plusy dodatnie, plusy ujemne, zajął się też komentowaniem meczów piłkarskich. W czerwcu 2020 nakładem Wydawnictwa Nieoczywiste ukazał się zbiór felietonów jego autorstwa pt. Historia pewnej prowokacji[9]. Od 2003 był stałym komentatorem w Poranku Radia Tok FM[10][11].
Był ojcem Marcina Wołka[12], ekonomisty i samorządowca. Został pochowany na cmentarzu w Kobyłce[13].
Odznaczenia
edytujW 2011, za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, wolności słowa i wolnych mediów, został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[14][15]. Laureat Nagrody Kisiela (1997).
Przypisy
edytuj- ↑ Nie żyje dziennikarz Tomasz Wołek [online], polsatnews.pl, 21 września 2022 [dostęp 2022-09-21].
- ↑ Nie żyje Tomasz Wołek – wybitny dziennikarz i publicysta, od urodzenia związany z Gdańskiem [online], gdansk.pl, 21 września 2022 [dostęp 2022-09-21].
- ↑ Nasi absolwenci, 2lo.gda.pl [zarchiwizowane 2018-03-24].
- ↑ Gdyński jak Tomasz Wołek. Grał w Arce, kapitan Borchardt powiedział mu: won!, radiogdansk.pl, 9 grudnia 2016 [zarchiwizowane 2016-12-12].
- ↑ Elżbieta Matyja, Tomasz Wołek, [w:] Jan Skórzyński (red.), Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89, t. I, Warszawa: Ośrodek Karta, 2000, s. 383.
- ↑ Pinochet w „Życiu”, „Wprost”, Nr 29, 1999.
- ↑ Nie żyje Tomasz Wołek. Był pasjonatem futbolu [online], tvp.pl, 21 września 2022 [dostęp 2022-09-21].
- ↑ Tele5 stawia na publicystkę [online], wirtualnemedia.pl, 1 lipca 2005 [dostęp 2016-12-11].
- ↑ Historia pewnej prowokacji [online], nieoczywiste.pl [dostęp 2020-06-30].
- ↑ Tomasz Wołek nie żyje. Dziennikarz, publicysta, a także komentator TOK FM miał 74 lata [online], tokfm.pl, 21 września 2022 [dostęp 2022-09-21].
- ↑ Tomasz Wołek nie żyje. Komentator Tok FM miał 74 lata. Dziennikarze wspominają [online], press.pl, 21 września 2022 [dostęp 2022-09-21].
- ↑ Zmarł dziennikarz Tomasz Wołek [online], trojmiasto.pl, 21 września 2022 [dostęp 2022-09-21].
- ↑ Paulina Jaworska, Pogrzeb Tomasza Wołka. Olejnik, Lis i Michnik na uroczystościach [online], se.pl, 30 września 2022 [dostęp 2022-10-01].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624).
- ↑ Prezydent uhonorował zasłużonych dziennikarzy, prezydent.pl, 21 marca 2011 [zarchiwizowane 2012-09-08].
Bibliografia
edytuj- Beata Losson, Tomasz Józef Wołek, encysol.pl [zarchiwizowane 2020-08-06].