iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.m.wikipedia.org/wiki/Tomasz_Majewski
Tomasz Majewski – Wikipedia, wolna encyklopedia
Wikipedia

Tomasz Majewski

polski lekkoatleta
Zobacz też: inne znaczenia.

Tomasz Majewski (ur. 30 sierpnia 1981 w Nasielsku) – polski lekkoatleta specjalizujący się w pchnięciu kulą, działacz sportowy.

Tomasz Majewski
Ilustracja
Tomasz Majewski na stadionie Orła w Warszawie podczas 4. Mityngu Kamili Skolimowskiej, 25 sierpnia 2013
Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1981
Nasielsk, Polska

Wzrost

204 cm

Informacje klubowe
Klub

WMKS Płońsk (1998–2000)
Skra Warszawa (2001–2003)
Warszawianka (2003)
AZS-AWF Warszawa (od 2004)

Trener

Henryk Olszewski[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
złoto Pekin 2008 lekkoatletyka
(pchnięcie kulą)
złoto Londyn 2012 lekkoatletyka
(pchnięcie kulą)
Mistrzostwa świata
srebro Berlin 2009 pchnięcie kulą
Mistrzostwa Europy
złoto Barcelona 2010 pchnięcie kulą[2]
brąz Zurych 2014 pchnięcie kulą
Halowe mistrzostwa świata
brąz Walencja 2008 pchnięcie kulą
brąz Stambuł 2012 pchnięcie kulą
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Turyn 2009 pchnięcie kulą
Inne nagrody
Plebiscyt „Przeglądu Sportowego”
złoto Superczempion
2016
srebro 2. miejsce
2012
brąz 3. miejsce
2008
Odznaczenia państwowe
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Czterokrotny uczestnik igrzysk olimpijskich – w 2004 odpadł w eliminacjach[3], w 2008[4] i 2012 zdobył złoty medal[5], natomiast w 2016 zajął w finale 6. miejsce[6]. Stawał na podium mistrzostw świata, mistrzostw Europy oraz halowych mistrzostw świata i halowych mistrzostw Europy[7]. W 2005 został mistrzem uniwersjady[8]. Dziewięciokrotny (na stadionie i w hali) rekordzista Polski[9] i wielokrotny medalista mistrzostw Polski seniorów[10]. Reprezentant kraju w pucharze Europy, halowym pucharze Europy, drużynowych mistrzostwach Europy, zimowym pucharze w rzutach lekkoatletycznych oraz meczach międzypaństwowych[7].

W 2008 i 2012 wygrywał plebiscyt Złote Kolce organizowany przez Polski Związek Lekkiej Atletyki i magazyn Sport[7][11]. W plebiscycie European Athletics na najlepszego lekkoatletę Europy zajął siódme miejsce w roku 2008. Wybrany lekkoatletą lipca 2009 w Europie[12]. Dwukrotnie wybierany do dziesiątki najlepszych polskich sportowców w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”[7]. Na koniec roku 2012 zajął szóste miejsce w plebiscycie na europejskiego lekkoatletę roku organizowanym przez European Athletics[13].

Absolwent Wydziału Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego[14]. Za swojego największego sportowego rywala uważa Amerykanina Christiana Cantwella[15].

Kariera

edytuj

Początki

edytuj

Pochodzi z małej wioski Słończewo obok Pułtuska. Majewski sportem zajął się w wieku 15 lat[14]. Gdy był dzieckiem, chciał zostać pisarzem[15], a w szkole podstawowej unikał uczestnictwa w lekcjach wychowania fizycznego[16]. Z rejonu, z którego pochodzi kulomiot, pochodzi wielu wybitnych polskich sportowców w sportach siłowych, takich jak podnoszenie ciężarów[17]. Początkowo Majewski chciał uprawiać koszykówkę[14]. Do trenowania lekkoatletyki zachęcił go brat stryjeczny, który był trenerem biegów i skoków, kiedy Majewski przeniósł się do Ciechanowa, aby podjąć naukę w miejscowym liceum[16]. Początkowo miał zajmować się trójskokiem[18][19]. Później zajął się rzutem dyskiem[19], a następnie pchnięciem kulą[14]. Pierwszym trenerem Majewskiego był Witold Suski[19] – w Ciechanowie wraz z kulomiotem trenował także późniejszy wicemistrz olimpijski Piotr Małachowski[19]. W lipcu 1998 Majewski zajął 21. miejsce w eliminacjach pchnięcia kulą podczas Ogólnopolskiej Olimpiady Młodzieży[20], pół roku później został halowym wicemistrzem Polski juniorów w tej konkurencji[21]. Aby kontynuować treningi na wysokim poziomie, sportowiec przeniósł się do Warszawy[17].

2000–2003

edytuj

Pierwszy raz w wąskim finale mistrzostw Polski seniorów wystąpił w sezonie 2000, zajmując w Krakowie siódmą lokatę[10]. W 2001 zaczął reprezentować warszawską Skrę, a na mistrzostwach kraju zajął szóste miejsce[10]. Jesienią 2001 jego trenerem przestał być Witold Suski, a został nim Henryk Olszewski. Pierwszy medal – złoty – mistrzostw Polski seniorów zdobył w kolejnym sezonie na zawodach w Szczecinie, podczas których pchnął kulę na odległość 19,33 m[10]. Na koniec 2002 był trzeci w Libercu podczas meczu młodzieżowców Czechy – Polska[22].

Zimą 2003 zdobył pierwszy medal halowych mistrzostw Polski zajmując w Spale drugie miejsce za zawodnikiem wrocławskiego Śląska Tomaszem Chrzanowskim[23][24]. W czerwcu 2003 po zajęciu 3. lokaty w Memoriale Janusza Kusocińskiego[25] zadebiutował w seniorskiej reprezentacji Polski podczas zawodów superligi pucharu Europy – we Florencji zajął czwarte miejsce z wynikiem 20,09 m; pierwszy raz w karierze pchając kulą ponad 20 metrów[26]. 4 lipca na stadionie w Bielsku-Białej uzyskał wynik 19,63 m i zdobył drugi w karierze tytuł mistrza Polski seniorów[10]. Dwa tygodnie po krajowym czempionacie Majewski startował w Bydgoszczy na mistrzostwach Europy młodzieżowców (zawodników do lat 23) i na tej imprezie zajął z rezultatem 19,92 m czwarte miejsce przegrywając brązowy medal z reprezentantem Holandii Rutgerem Smithem, który uzyskał wynik 20,18 m[27]. Na uniwersjadzie w Daegu był piąty[7]. Sezon zakończył zdobyciem, 13 września w Białej Podlaskiej, złotego medalu młodzieżowych mistrzostw Polski[28].

2004

edytuj

Sezon halowy rozpoczął od zwycięstw na zawodach w Spale (7 lutego) oraz Warszawie (14 lutego)[26]. 22 lutego z wynikiem 20,01 zdobył w Spale pierwsze w karierze złoto halowych mistrzostw Polski seniorów[29]. Kilkanaście dni później wziął udział w halowych mistrzostwach świata, które odbywały się w Budapeszcie – w eliminacjach uzyskał wynik 20,28[26], a w finale zajął czwarte miejsce z rezultatem 20,83[7]. Swoim wynikiem Majewski poprawił 18-letni halowy rekord Polski, który wynosił 20,36 i należał do Edwarda Sarula[9]. Czwarte miejsce kulomiota było obok tej samej lokaty żeńskiej sztafety 4 × 400 metrów w składzie Zuzanna Radecka, Monika Bejnar, Małgorzata Pskit i Grażyna Prokopek oraz czwartego miejsca Krystyny Zabawskiej w pchnięciu kulą najlepszym osiągnięciem reprezentacji Polski w stolicy Węgier[30].

Główną imprezą sezonu letniego były igrzyska olimpijskie – minimum kwalifikacyjne do igrzysk wynosiło w pchnięciu kulą 20,30. Majewski w pierwszej części sezonu letniego wystąpił m.in. na memoriale Janusza Kusocińskiego w Warszawie (trzecie miejsce z wynikiem 19,92), superlidze pucharu Europy w Bydgoszczy (czwarte miejsce z wynikiem 19,90), memoriale Josefa Odložila w Pradze (trzecie miejsce z wynikiem 20,16) oraz na mistrzostwach Polski seniorów w Bydgoszczy gdzie z wynikiem 20,21 zdobył złoty medal[10][26]. Rezultat lepszy od minimum na igrzyska wywalczył dopiero 31 lipca na Białorusi, pchając 20,52[26] – o dołączeniu Majewskiego do reprezentacji zadecydował ówczesny prezes Polskiego Komitetu Olimpijskiego Stanisław Stefan Paszczyk[31]. Konkurs kulomiotów na igrzyskach odbywał się w historycznej Olimpii – 18 sierpnia, w eliminacjach, Polak uzyskał wynik 19,55 i ostatecznie został sklasyfikowany na 18. miejscu, nie wywalczając awansu do finału[3]. W dwóch ostatnich startach w sezonie odnosił zwycięstwa – 11 września w Krakowie i tydzień później w Suwałkach[26].

2005

edytuj

19 lutego został w Spale halowym mistrzem Polski seniorów[32]. W swoim pierwszym występie na halowych mistrzostwach Europy[7] odpadł w eliminacjach – 4 marca w Madrycie uzyskał wynik 19,57 i zajął 10. lokatę w rundzie kwalifikacyjnej[33].

Sezon letni rozpoczął 3 maja od zwycięstwa w Białymstoku – w starcie tym osiągnął wynik 20,42[26]. W pierwszej części sezonu startował w Polsce oraz 18 czerwca był czwarty we Florencji na zawodach superligi pucharu Europy (z rezultatem 20,13)[7]. 24 czerwca w Białej Podlaskiej zdobył kolejny złoty medal mistrzostw Polski seniorów[10]. W lipcu wystartował na mityngach w Gdańsku (Memoriał Józefa Żylewicza), Aarhus i Poznaniu[26]. Na mistrzostwach świata w Helsinkach konkurs pchnięcia kulą odbył się 6 sierpnia – w porannych eliminacjach Majewski uzyskał wynik 20,12, a po południu z rezultatem 20,23 zajął dziewiąte miejsce nie awansując do ścisłego finału, zarezerwowanego dla czołowej ósemki[34]. Po dyskwalifikacji za doping dwóch zawodników Majewski został ostatecznie przesunięty na 7. miejsce[35]. Dwa tygodnie po zawodach w stolicy Finlandii Majewski zdobył pierwszy medal imprezy międzynarodowej – z wynikiem 20,60 został w Izmirze mistrzem uniwersjady[8]. Na koniec sezonu zwyciężył w DécaNation w Paryżu[36].

2006

edytuj

Sezon halowy rozpoczął od występów zagranicznych w Tampere, Walencji i Düsseldorfie[26]. 26 lutego zdobył złoto halowych mistrzostw Polski[37], a 5 marca wygrał we francuskim Liévin zawody halowego pucharu Europy[7]. 10 marca podczas rozegranych w Moskwie halowych mistrzostw świata zajął siódme miejsce z rezultatem 20,07 (w eliminacjach był szósty – pchnął 20,19, po późniejszej dyskwalifikacji Michniewicza przesunął się na 6. miejsce w konkursie i 5. w eliminacjach)[38]. Pierwszy start na stadionie w roku 2006 odnotował już 19 marca, kiedy to zajął trzecią lokatę w zawodach zimowego pucharu Europy w rzutach w Izraelu[39].

W sezonie letnim pierwszy raz wystartował 28 maja w Hengelo, gdzie osiągnął wynik 20,14[26]. W czerwcu brał udział w mityngach w Bydgoszczy, Saragossie, Gateshead[26] i Warszawie[40]. Podczas zawodów superligi pucharu Europy w Maladze był szósty[40]. W lipcu wystartował tylko dwukrotnie – 1 lipca był pierwszy w Cork, a dzień później był trzeci na mityngu w Stadskanaal[26]. Na mistrzostwach Europy w Göteborgu pchnięcie kulą odbyło się 7 sierpnia – Majewski w eliminacjach uzyskał dziewiąty wynik (19,74), a w finale uzyskał w swojej najlepszej próbie rezultat 19,85 (w drugiej kolejce – kolejne trzy pchnięcia miał spalone, a z szóstej próby zrezygnował[41]) i został sklasyfikowany na ósmej lokacie (po dyskwalifikacji za doping dwóch wyżej sklasyfikowanych rywali przesunął się na 6. miejsce)[42]. Po europejskim czempionacie wystartował m.in. na memoriale Władysława Komara i Tadeusza Ślusarskiego w Międzyzdrojach[26], na mityngu w Warszawie[43] oraz pierwszy raz w karierze na światowym finale lekkoatletycznym w Stuttgarcie, podczas którego zajął z wynikiem 20,13 siódmą lokatę[17]. Sezon zakończył dwoma startami w Azji – 23 września był drugi z wynikiem 20,66 w Szanghaju, a 29 września z rezultatem 19,83 wygrał mityng w Nowym Delhi[26].

2007

edytuj

Zimą 2007 Majewski startował w Rosji, Niemczech i Hiszpanii[26]. 17 lutego na halowych mistrzostwach Polski zdobył srebrny medal, przegrywając z Jakubem Giżą[44]. Mimo zakwalifikowania się do reprezentacji kraju na halowe mistrzostwa Europy[45], Majewski nie zdecydował się na start w Birmingham[46].

Na początku sezonu letniego startował m.in. w Kassel, Bydgoszczy, Warszawie i na zawodach superligi pucharu Europy w Monachium, gdzie był trzeci z rezultatem 19,93[26]. 30 czerwca zdobył w Poznaniu złoty medal mistrzostw Polski seniorów[10]. Przed sierpniowymi mistrzostwami świata wystąpił jeszcze trzykrotnie – w Zagrzebiu, Saragossie oraz Wattenscheid[26]. Konkurs kulomiotów na mistrzostwach w Osace odbył się 25 sierpnia – w porannych eliminacjach Majewski uzyskał siódmy rezultat wśród startujących (20,25) i awansował do finału[47]. W popołudniowym finale w pierwszej kolejce uzyskał wynik 20,35, drugą próbę miał nieważną, a najlepszy rezultat – 20,87 – uzyskał w ostatniej serii i ostatecznie zajął piąte miejsce[48]. Po zawodach w Japonii Majewski wystartował już tylko dwukrotnie – 15 września wygrał mityng w Elstal oraz był drugi na zawodach Pedro’s Cup w Warszawie[26].

2008

edytuj

18 stycznia w Nordhausen uzyskał wynik 20,01[26]. Ponad miesiąc później pchnął w Spale na halowych mistrzostwach Polski 20,51[49]. 7 marca na halowych mistrzostwach świata w eliminacjach uzyskał ósmy wynik (20,23), a w finale uzyskał w trzeciej próbie wynik 20,93, będący nowym halowym rekordem Polski oraz rezultatem, który pozwolił Polakowi zdobyć brązowy medal imprezy rozgrywanej w Luis Puig Palace w Walencji[50][51][52].

Sezon letni rozpoczął od zajęcia drugiego miejsca w zawodach World Athletics Tour 9 maja w Dosze (z wynikiem 20,71)[53]. 21 czerwca był drugi w superlidze pucharu Europy[7] – pomiędzy startami w Katarze i Francji wygrał rywalizację na mityngach w Kędzierzynie-Koźlu i Moskwie oraz był drugi na memoriale Janusza Kusocińskiego w Warszawie[26]. 4 lipca w Szczecinie sięgnął po złoto mistrzostw Polski seniorów[54]. Przed igrzyskami olimpijskimi w Pekinie Majewski wygrał mityng w Madrycie, był trzeci w Londynie (wynikiem 20,97 poprawił rekord życiowy[17]) oraz wygrał prestiżowe zawody Herculis w Monako[26]. Po igrzyskach w Pekinie wygrał jeszcze zawody w Kawasaki, był drugi w Szanghaju i wygrał światowy finał lekkoatletyczny IAAF[26].

Letnie Igrzyska Olimpijskie 2008

edytuj

Kulomioci rywalizowali w pierwszym dniu zawodów lekkoatletycznych na Stadionie Narodowym w Pekinie – eliminacje i finał pchnięcia kulą odbyły się 15 sierpnia[55].

W eliminacjach Majewski startował w grupie A – w pierwszej próbie uzyskał wynik 21,04 (minimum kwalifikacyjne wynosiło 20,40) i z najlepszym wynikiem wśród wszystkich startujących awansował do popołudniowego finału[56][57].

Finał pchnięcia kulą rozpoczął się o godzinie 21:00 czasu pekińskiego (UTC+8:00)[58]. Majewski na prowadzenie wysunął się już po pierwszej kolejce, w której osiągnął wynik 20,80[58]. W drugiej serii lepsze od Polaka rezultaty uzyskała trójka zawodników – Christian Cantwell (20,98), Andrej Michniewicz (21,05) oraz Dylan Armstrong (21,04)[59]. W tej samej rundzie Majewski pchnął 20,47[58]. W trzeciej kolejce Polak uzyskał wynik 21,21, a w kolejnej próbie poprawił się i wynikiem 21,51 ustanowił swój rekord życiowy[58]. Żaden z rywali nie zdołał już poprawić swoich wyników i ostatecznie Majewski został mistrzem olimpijskim, srebro zdobył Amerykanin Cantwell, a brąz Białorusin Michniewicz[60].

Złoty medal Tomasza Majewskiego był pierwszym złotem reprezentacji Polski na igrzyskach w Pekinie[61], pierwszym medalem polskiego kulomiota na igrzyskach od wygrania przez Władysława Komara zawodów w 1972 w Monachium[4] oraz sześćdziesiątym złotym medalem w historii startów Polaków na igrzyskach olimpijskich[60]. Po igrzyskach sponsorem kulomiota został Polski Koncern Naftowy Orlen[62].

Poniższa tabela prezentuje start Tomasza Majewskiego podczas finału olimpijskiego w Pekinie[59].

Zawody 1 kolejka 2 kolejka 3 kolejka 4 kolejka 5 kolejka 6 kolejka Wynik Miejsce
  Pekin 20,80 20,47 21,21 21,51 x 20,44 21,51   1. miejsce

2009

edytuj
 
Tomasz Majewski po zdobyciu halowego mistrzostwa Europy w Turynie (2009)

Początkowo Majewski planował tylko kilka startów w hali, jednak nie zamierzał brać udziału w halowych mistrzostwach kontynentu w Turynie[63]. Kulomiot uzyskał wynik lepszy od minimum Polskiego Związku Lekkiej Atletyki na tę imprezę, jednak od początku nie planował występu we Włoszech[64]. 27 lutego wynikiem 21,10 ustanowił w Chemnitz nowy halowy rekord Polski i podjął decyzję o starcie w mistrzostwach Europy[65]. W hali Oval Lingotto Majewski uzyskał wynik 21,02 i o 60 centymetrów pokonał drugiego w zawodach Francuza Yves’a Niaré[66][67].

Sezon letni rozpoczął od zajęcia drugiego miejsca z wynikiem 21,19 w zawodach Fanny Blankers-Koen Games 2009 w Hengelo[68]. Tydzień później startował w Eugene (trzecie miejsce z wynikiem 21,26)[26], a 10 czerwca wygrał mityng Enea Cup w Bydgoszczy[69]. Kilkanaście dni później triumfował w pierwszej edycji superligi drużynowych mistrzostw Europy[70]. W lipcu startował m.in. w Moskwie i Londynie[26]. 25 lipca w Barcelonie rezultatem 21,64 poprawił rekord życiowy z igrzysk w Pekinie, a 30 lipca w Sztokholmie podczas mityngu DN Galan wynikiem 21,95 ustanowił nowy rekord Polski – poprzedni rekord wynosił 21,68 i został ustanowiony w 1983 roku przez Edwarda Sarula[71]. Dzień później w Bydgoszczy, podczas mistrzostw Polski zdobył złoto z wynikiem 21,17[72]. Podczas mistrzostw świata w Berlinie kulomioci rywalizowali 15 sierpnia[73]. Majewski startował w eliminacjach w grupie A i osiągnął wynik 21,19 (minimum wynosiło 20,30) i z najlepszym wynikiem wśród startujących awansował do finału[74]. Finał odbył się wieczorem – początek rywalizacji miał miejsce o godzinie 20:15[75]. Rywalizacja o złoty medal toczyła się między Polakiem a Amerykaninem Christianem Cantwellem – po pierwszej kolejce na prowadzeniu był reprezentant USA, który uzyskał wynik 21,54, a Majewski był drugi z rezultatem 21,36[75]. W czwartej próbie Polak uzyskał wynik 21,68 i wyszedł na prowadzenie w konkursie[75]. W piątej serii Amerykanin pchnął 22,03 i został liderem – Majewski poprawił swój rezultat, pchając 21,91[75]. W ostatniej kolejce polski zawodnik uzyskał 21,18, a Cantwell zrezygnował z próby i to on został mistrzem świata[76]. Pojedynek Polaka z Christianem Cantwellem na stadionie olimpijskim został uznany przez amerykański portal Universal Sport pojedynkiem roku w lekkoatletyce[77]. Po mistrzostwach Majewski wygrał zawody w Tallinnie (25 sierpnia), Krakowie (5 września) i Dubnicy nad Váhom (6 września)[26]. Sezon zakończył startami w Salonikach na światowym finale lekkoatletycznym IAAF (drugie miejsce z rezultatem 21,21)[78] oraz w Szczecinie na mityngu Pedro’s Cup (druga lokata z wynikiem 20,91)[26]. Po zakończeniu sezonu wziął ślub[79][80].

2010

edytuj

Sezon halowy rozpoczął 3 lutego od zajęcia drugiej pozycji w mityngu PSD Bank Meeting 2010 rozegranym w Düsseldorfie[26]. 27 lutego zdobył – z wynikiem 19,99 – kolejny w karierze tytuł halowego mistrza Polski[81]. Mimo bólu kręgosłupa podjął decyzję o starcie w halowych mistrzostwach świata[82]. Podczas imprezy rozgrywanej w Katarze w eliminacjach (12 marca) osiągnął wynik 20,38, a dzień później z rezultatem 21,20 będącym nowym rekordem Polski w hali uplasował się na piątym miejscu[83]. Konkurs w Aspire Dome w Dosze był pierwszym w 25-letniej historii halowych mistrzostw świata, w którym aż pięciu kulomiotów osiągnęło wynik ponad 21 metrów[84]. Halowym mistrzem świata został w Katarze – trzeci raz w karierze – Amerykanin Christian Cantwell[84]. Start w halowych mistrzostwach Majewski uznał za swoją największą porażkę w dotychczasowej karierze[15].

14 maja w Dosze wystartował pierwszy raz w sezonie letnim, zajmując w zawodach Qatar Athletic Super Grand Prix 2010 inaugurujących cykl Diamentowej Ligi IAAF piąte miejsce z wynikiem 20,39[85]. W pierwszej części sezonu wystartował jeszcze w Tajpej, Oslo, Bydgoszczy, Warszawie i Rzymie przekraczając barierę 21 metrów tylko w stolicy Norwegii (21,12) i na mityngu Enea Cup (21,22)[26]. Na superlidze drużynowych mistrzostw Europy pełnił funkcję kapitana reprezentacji[86], a w konkursie kulomiotów zajął pierwsze miejsce[87]. 8 lipca na stadionie w Bielsku-Białej zdobył swój kolejny złoty medal mistrzostw Polski seniorów, pchając na odległość 21,25[88]. Po krajowym czempionacie Majewski kolejny raz wystartował dopiero 30 lipca w eliminacjach mistrzostw Europy w Barcelonie – z wynikiem 20,36 awansował do finału tej imprezy z trzecim rezultatem wśród startujących[89]. Finał pchnięcia kulą na Estadi Olímpic Lluís Companys odbył się 31 lipca – Majewski po pchnięciu w pierwszej serii 20,66 prowadził w konkursie do drugiej kolejki, w której późniejszy zwycięzca Białorusin Andrej Michniewicz uzyskał wynik 21,01[89]. Polak poprawił swój rezultat w drugiej serii, osiągając wynik 20,83, a w czwartej próbie oddał swoje najdłuższe pchnięcie na odległość 21,00 i ostatecznie przegrał złoto o centymetr z Michniewiczem[89]. Srebrny medal mistrzostw Europy uznał za porażkę[90]. Kilka dni po mistrzostwach, na mityngu DN Galan 2010 w Sztokholmie kulomiot uzyskał wynik 21,01[26]. Ostatecznie po dyskwalifikacji Michniewicza w czerwcu 2013 roku za doping odzyskał złoty medal. W kolejnych startach – w Londynie, Zurychu i Berlinie – ponownie osiągał wyniki ponad 21 metrów[26]. Swój najlepszy rezultat w sezonie – 21,44 – uzyskał 27 sierpnia na Memorial Van Damme 2010 w Brukseli[91]. Mimo zdobycia wicemistrzostwa Europy początkowo miał nie wystąpić w zawodach pucharu interkontynentalnego w Splicie[92]. Obok złotego medalisty z Barcelony w zawodach miał uczestniczyć Chorwat Nedžad Mulabegović, jednak ostatecznie Europę w pchnięciu kulą reprezentowało dwóch medalistów lipcowych mistrzostw kontynentu[92]. Na stadionie Poljud Majewski uzyskał wynik 21,22 i zajął drugie miejsce, przegrywając z Amerykaninem Christianem Cantwellem (21,87) oraz pokonując mistrza Europy Michniewicza, który był trzeci (20,68)[93][94]. Po zakończeniu sezonu, jeszcze we wrześniu, przeszedł operację barku[95]. Z kontuzją barku zmagał się już od 2009 roku[96]. Po zabiegu zapowiedział, że w sezonie 2011 będzie chciał uzyskać wynik ponad 22 metry[97].

2011

edytuj
 
Tomasz Majewski podczas memoriału Kamili Skolimowskiej w Warszawie (2011)

Z powodu długiego okresu rehabilitacji był zmuszony opuścić sezon halowy[95] – w związku z tym nie bronił w Paryżu zdobytego dwa lata wcześniej halowego mistrzostwa Europy[98].

Pierwszy raz w sezonie 2011 wystartował 6 maja na mityngu Qatar Athletic Super Grand Prix 2011 w Dosze, podczas którego był szósty z wynikiem 20,68[99]. W swoim kolejnym starcie, na zawodach w Rzymie 26 maja, był drugi z rezultatem 21,20[100]. Granicę 21 metrów przekraczał także w kolejnych startach: 28 maja w Hengelo (21,39)[101], 4 czerwca w Eugene (21,14) oraz 12 czerwca na mityngu w Krakowie[26]. Reprezentował Polskę na superlidze drużynowych mistrzostw Europy, pełniąc funkcję kapitana reprezentacji[102] – w Sztokholmie zajął drugą lokatę z wynikiem 20,51 przegrywając jedynie z Niemcem Davidem Storlem[103]. Po powrocie ze Szwecji zajął pierwsze miejsce na memoriale Janusza Kusocińskiego w Szczecinie[104]. W kolejnych tygodniach występował w mityngach zagranicznych w Lozannie, Birmingham i Sztokholmie[26]. Na mistrzostwach Polski, 11 sierpnia, zdobył dziewiąty z rzędu złoty medal[105]. Dwa dni później uzyskał wynik 21,30 na mityngu w Gocie[106]. Taki sam rezultat osiągnął w ostatnim starcie przed mistrzostwami świata na mityngu w Międzyzdrojach, który poświęcony jest pamięci Władysława Komara i Tadeusza Ślusarskiego[26]. Podczas mistrzostw świata konkurs kulomiotów odbywał się 1 i 2 września. W eliminacjach Majewski uzyskał w pierwszej próbie rezultat 20,73 (minimum wynosiło 20,60[107]) i z siódmym wynikiem awansował do finału[108]. 2 września, w finale, Majewski spalił pierwszą próbę, w której kula poleciała na odległość ponad 21 metrów[109]. Najlepszy wynik, jaki osiągnął w dwóch kolejnych seriach – 20,18 – pozwolił mu zająć dziewiąte miejsce[110]. Po zakończeniu konkursu kulomiot powiedział dziennikarzom:

„Przepraszam wszystkich kibiców, przepraszam trenera, byłem tu przygotowany na mistrzostwo świata a spaprałem zawody. To moja stypa, a nie urodziny[111].

Mistrzem świata został Niemiec David Storl, który w ostatnim pchnięciu wyprzedził Kanadyjczyka Dylana Armstronga[110]. W pierwszym starcie po powrocie do Europy, na mityngu w Zurychu 7 września, poprawił własny halowy rekord Polski, uzyskując wynik 21,38[9]. We wrześniu wystartował jeszcze w Berlinie, Zagrzebiu, Brukseli i Bad Köstritz[26]. Sezon zakończył startem na memoriale Kamili Skolimowskiej w Warszawie[112].

2012

edytuj

Sezon halowy 2012 rozpoczął 20 stycznia od zajęcia z wynikiem 20,81 czwartego miejsca na mityngu w Nordhausen[113]. W Niemczech uzyskał wynik lepszy od minimum na halowe mistrzostwa świata w Stambule[114] – 8 lutego po mityngu Pedro’s Cup 2012 w Bydgoszczy podjął ostateczną decyzję o starcie w Turcji[115]. 25 lutego w swoim 11 starcie w halowych mistrzostwach Polski seniorów zdobył siódmy złoty medal[116]. Poprawiając (dwukrotnie) halowy rekord Polski (do 21,72) zdobył brązowy medal halowych mistrzostw świata[117].

Pod koniec kwietnia Majewski został ojcem – na świat przyszedł jego syn Mikołaj[118] (tak samo na imię dał swojemu synowi Władysław Komar, mistrz olimpijski w pchnięciu kulą z 1972 roku[119]).

W pierwszym starcie w sezonie letnim, 19 maja, Polak zajął drugie miejsce w mityngu w miejscowości Halle – zawodnik wynikiem 21,12 (seria: 20,69-x-x-21,12-x-20,98[120]) wypełnił minimum Polskiego Związku Lekkiej Atletyki na igrzyska olimpijskie w Londynie i przegrał tylko z aktualnym mistrzem świata Niemcem Davidem Storlem (21,13)[121]. W czerwcu został ponownie mistrzem Polski[122] oraz nie wystąpił – przygotowując się do igrzysk – w mistrzostwach Europy[123]. W ostatnim starcie przed igrzyskami olimpijskimi, na 58. Memoriale Janusza Kusocińskiego, zwyciężył z wynikiem 21,04[124].

Podczas igrzysk olimpijskich w Londynie obronił mistrzostwo olimpijskie zwyciężając z wynikiem 21,89[5][125].

Zawody 1 kolejka 2 kolejka 3 kolejka 4 kolejka 5 kolejka 6 kolejka Wynik Miejsce
  Londyn 21,19 21,72 21,87 x 21,72 21,89 21,89   1. miejsce

2013

edytuj

2013 rok należał z powodów zdrowotnych do najtrudniejszych w karierze Tomasza Majewskiego. W sezonie halowym nie wystąpił ani razu. Podczas superligi drużynowych mistrzostw Europy w Gateshead zajął 2. miejsce z wynikiem 20,29 m. Start w mistrzostwach Polski w Toruniu przyniósł mu już 11 tytuł mistrzowski (20,69). W mistrzostwach świata w Moskwie był szósty z wynikiem 20,98 m, swoim najlepszym w sezonie. Wygrał również konkurs pchnięcia kulą podczas igrzysk frankofońskich w Nicei wynikiem 20,18 m.

2014

edytuj

W hali Tomasz Majewski został po raz ósmy mistrzem Polski, tym razem z wynikiem 20,70 m. Podczas halowych mistrzostw świata w Sopocie uplasował się tuż za podium (21,04). Superliga drużynowych mistrzostw Europy w Brunszwiku przyniosła mu 2. miejsce (20,57), a mistrzostwa Polski w Szczecinie – 12. tytuł mistrzowski (20,29). Podczas mistrzostw Europy w Zurychu wywalczył brązowy medal (20,83). W Pucharze Interkontynentalnym w Marrakeszu zajął 5. miejsce (20,35). Najlepszy wynik sezonu – 21,04 m – uzyskał 7 czerwca w Szczecinie, podczas Memoriału Janusza Kusocińskiego.

2015

edytuj

Tomasz Majewski nie startował w sezonie halowym. Latem wystąpił w siedemnastu konkursach, tylko w jednym nie przekraczając granicy 20 m. Podczas zawodów w Krakowie po raz 13. zdobył tytuł mistrza Polski (20,80 m). Reprezentował Polskę w DME w Czeboksarach, zajmując 2. miejsce za D. Storlem z wynikiem 20,12 m oraz w mistrzostwach świata w Pekinie, gdzie 23 sierpnia zajął 6. miejsce z najlepszym swoim wynikiem sezonu – 20,82 m. Sezon zakończył 13 września w Warszawie podczas Memoriału Kamili Skolimowskiej, zajmując w konkursie pchnięcia kulą 2. miejsce z wynikiem 20,32 m.

2016

edytuj

W pięciu startach halowych Majewski nie uzyskał minimum 20,50 m, uprawniającego go do startu w halowych MŚ w Portlandzie. W halowych MP w Toruniu zdobył brązowy medal (20,33). Najlepszy wynik sezonu halowego – 20,41 m uzyskał również w Toruniu, 12 lutego. W sezonie letnim wystąpił w 16 konkursach. Zdobył m.in. brązowy medal mistrzostw Polski w Bydgoszczy (20,44) i zajął 6. miejsce w igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, czwartych w swej karierze (20,72). Był tam najlepszym z Polaków i Europejczyków. Wcześniej zdecydował się na opuszczenie mistrzostw Europy w Amsterdamie, by lepiej przygotować się do swojego ostatniego olimpijskiego startu. Najlepszy wynik sezonu, 21,08 m, uzyskał podczas Memoriału Kamili Skolimowskiej w Warszawie, 28 sierpnia 2016 r. Było to jego pożegnanie z krajową publicznością. W klasyfikacji Diamentowej Ligi zajął 5. miejsce ex aequo ze swym krajowym następcą, Konradem Bukowieckim. 5 września 2016 r. w Zagrzebiu, w ostatnim swoim konkursie w karierze, zajął 7. miejsce z wynikiem 20,24 m.

Po karierze

edytuj
 
Tomasz Majewski, Piotr Gliński (2021)

Po zakończeniu czynnej kariery sportowej, Tomasz Majewski w 2016 został wiceprezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki[126][127].

Osiągnięcia

edytuj

Międzynarodowe

edytuj
 
Tomasz Majewski w 2009
Rok Impreza Miejsce Pozycja Wynik Źródło
2003 Superliga pucharu Europy   Florencja 4. miejsce 20,09 [7]
2003 Młodzieżowe mistrzostwa Europy   Bydgoszcz 4. miejsce 19,92 [27]
2003 Uniwersjada   Daegu 5. miejsce 19,90 [7]
2004 Halowe mistrzostwa świata   Budapeszt 4. miejsce 20,83 [17][30]
2004 Superliga pucharu Europy   Bydgoszcz 4. miejsce 19,90 [128]
2004 Igrzyska olimpijskie   Ateny/Olimpia el. – 18. miejsce 19,55 [3]
2005 Halowe mistrzostwa Europy   Madryt el. – 10. miejsce 19,57 [33]
2005 Superliga pucharu Europy   Florencja 4. miejsce 20,13 [129]
2005 Mistrzostwa świata   Helsinki 7. miejsce 20,23 [35]
2005 Uniwersjada   Izmir   1. miejsce 20,60 [8]
2005 DécaNation   Paryż 1. miejsce 20,45 [130]
2006 Halowy puchar Europy   Liévin 1. miejsce 20,60 [131]
2006 Halowe mistrzostwa świata   Moskwa 6. miejsce 20,07 [38][132]
2006 Zimowy puchar Europy w rzutach   Tel Awiw 3. miejsce 20,26 [133]
2006 Superliga pucharu Europy   Malaga 6. miejsce 19,83 [7]
2006 Mistrzostwa Europy   Göteborg 6. miejsce 19,85 [40][42]
2006 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF   Stuttgart 7. miejsce 20,13 [7]
2007 Superliga pucharu Europy   Monachium 3. miejsce 19,93 [7]
2007 Mistrzostwa świata   Osaka 5. miejsce 20,87 [17]
2008 Halowe mistrzostwa świata   Walencja   3. miejsce 20,93 [134]
2008 Superliga pucharu Europy   Annecy 2. miejsce 20,32 [7]
2008 Igrzyska olimpijskie   Pekin   1. miejsce 21,51 [4]
2008 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF   Stuttgart 1. miejsce 20,88 [7]
2009 Halowe mistrzostwa Europy   Turyn   1. miejsce 21,02 [66]
2009 Superliga drużynowych mistrzostw Europy   Leiria 1. miejsce 20,81 [70]
2009 Mistrzostwa świata   Berlin   2. miejsce 21,91 [76]
2009 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF   Saloniki 2. miejsce 21,21 [78]
2010 Halowe mistrzostwa świata   Doha 5. miejsce 21,20 [83][135]
2010 Superliga drużynowych mistrzostw Europy   Bergen 1. miejsce 20,63 [87]
2010 Mistrzostwa Europy   Barcelona   1. miejsce* 21,00 [89]
2010 Puchar interkontynentalny   Split 2. miejsce 21,22 [93]
2011 Superliga drużynowych mistrzostw Europy   Sztokholm 2. miejsce 20,51 [103]
2011 Mistrzostwa świata   Daegu 9. miejsce 20,18 [110]
2012 Halowe mistrzostwa świata   Stambuł   3. miejsce 21,72 [117]
2012 Igrzyska olimpijskie   Londyn   1. miejsce 21,89 [136]
2013 Superliga drużynowych mistrzostw Europy   Gateshead 2. miejsce 20,29 [137]
2013 Mistrzostwa świata   Moskwa 6. miejsce 20,98 [138]
2013 Igrzyska frankofońskie   Nicea   1. miejsce 20,18 [139]
2014 Halowe mistrzostwa świata   Sopot 4. miejsce 21,04 [140]
2014 Superliga drużynowych mistrzostw Europy   Brunszwik 2. miejsce 20,57
2014 Mistrzostwa Europy   Zurych   3. miejsce 20,83 [141][142]
2014 Puchar interkontynentalny   Marrakesz 5. miejsce 20,35
2015 Superliga drużynowych mistrzostw Europy   Czeboksary 2. miejsce 20,23
2015 Mistrzostwa świata   Pekin 6. miejsce 20,82
2016 Igrzyska olimpijskie   Rio de Janeiro 6. miejsce 20,72 [6]

Rankingi

edytuj

Ranking Track and Field News[143]

edytuj
Rok Pozycja
2006 10. miejsce
2007 7. miejsce
2008 1. miejsce
2009 2. miejsce
2010 4. miejsce
2011 7. miejsce
2012 2. miejsce
2013 6. miejsce
2014 6. miejsce
2015 9. miejsce
2016 8. miejsce

Mistrzostwa Polski

edytuj

Stadion

edytuj
Osobny artykuł: Medaliści mistrzostw Polski seniorów w pchnięciu kulą.

Tomasz Majewski w latach 2000–2016 szesnaście razy startował w wąskim finale mistrzostw Polski seniorów[10]. W klasyfikacji medalowej wszech czasów mistrzostw Polski kulomiotów zajmuje drugie miejsce z trzynastoma złotymi medalami[7]. Sportowiec stawał także na podium mistrzostw Polski juniorów (także w hali)[26] oraz dwukrotnie był medalistą mistrzostw kraju w kategorii młodzieżowców (2002 i 2003)[28][144].

 
Tomasz Majewski podczas mityngu Bislett Games 2010 w Oslo
Mistrzostwa Polski Pozycja Wynik
Kraków 2000 7. miejsce 16,72
Bydgoszcz 2001 6. miejsce 17,83
Szczecin 2002   1. miejsce 19,33
Bielsko-Biała 2003   1. miejsce 19,63
Bydgoszcz 2004   1. miejsce 20,21
Biała Podlaska 2005   1. miejsce 20,13
Poznań 2007   1. miejsce 20,07
Szczecin 2008   1. miejsce 20,50
Bydgoszcz 2009   1. miejsce 21,17
Bielsko-Biała 2010   1. miejsce 21,25
Bydgoszcz 2011   1. miejsce 20,94
Bielsko-Biała 2012   1. miejsce 21,07
Toruń 2013   1. miejsce 20,69
Szczecin 2014   1. miejsce 20,29
Kraków 2015   1. miejsce 20,80
Bydgoszcz 2016   3. miejsce 20,43

Hala

edytuj

W czasie swojej kariery kulomiot jedenaście razy zdobywał medale halowych mistrzostw Polski seniorów – ma ich w dorobku osiem złotych, dwa srebrne i jeden brązowy[7][26]. W tabeli medalowej wszech czasów halowych mistrzostw zajmuje drugie miejsce[7].

Mistrzostwa Polski Pozycja Wynik
Spała 2001 6. miejsce 17,61
Spała 2002 5. miejsce 18,07
Spała 2003   2. miejsce 19,15
Spała 2004   1. miejsce 20,01
Spała 2005   1. miejsce 19,80
Spała 2006   1. miejsce 20,01
Spała 2007   2. miejsce 19,69
Spała 2008   1. miejsce 20,51
Spała 2009   1. miejsce 20,47
Spała 2010   1. miejsce 19,99
Spała 2012   1. miejsce 21,05
Sopot 2014   1. miejsce 20,70
Toruń 2016   3. miejsce 20,33

Progresja wyników

edytuj
Stadion
Rok Wiek Wynik Miejsce Data Wynik na świecie
1998 17 lat 12,91   Sopot 0000-09-05 5 września(dts) br
1999 18 lat 15,77   Białystok 0000-07-20 20 lipca(dts) br
2000 19 lat 17,77   Białystok 0000-09-01T00:00:00.001 1 września(dts) br
2001 20 lat 18,34   Warszawa 0000-06-17 17 czerwca(dts) br
2002 21 lat 19,33   Szczecin 0000-07-20 20 lipca(dts) br 74
2003 22 lata 20,09   Florencja 0000-06-21 21 czerwca(dts) br 36
2004 23 lata 20,52   Mińsk 0000-07-31 31 lipca(dts) br 27
2005 24 lata 20,64   Poznań 0000-07-31 31 lipca(dts) br 18
2006 25 lat 20,66   Szanghaj 0000-09-23 23 września(dts) br 18
2007 26 lat 20,87   Osaka 0000-08-25 25 sierpnia(dts) br 9
2008 27 lat 21,51   Pekin 0000-08-15 15 sierpnia(dts) br 5
2009 28 lat 21,95   Sztokholm 0000-07-30 30 lipca(dts) br 2
2010 29 lat 21,44   Bruksela 0000-08-27 27 sierpnia(dts) br 8
2011 30 lat 21,60   Sztokholm 0000-07-28 28 lipca(dts) br 8
2012 31 lat 21,89   Londyn 0000-08-03 3 sierpnia(dts) br 3
2013 32 lata 20,98   Moskwa 0000-08-16 16 sierpnia(dts) br 11=
2014 33 lata 21,04   Szczecin 0000-06-07 7 czerwca(dts) br 14
2015 34 lata 20,82   Pekin 0000-08-15 15 sierpnia(dts) br 16[145]
Hala
Rok Wiek Wynik Miejsce Data Wynik na świecie
1999 18 lat 15,51   Spała 0000-01-24 24 stycznia(dts) br
2001 20 lat 17,61   Spała 0000-02-25 25 lutego(dts) br
2002 21 lat 18,07   Spała 0000-02-17 17 lutego(dts) br
2003 22 lata 19,15   Spała 0000-03-02 2 marca(dts) br 49
2004 23 lata 20,83   Budapeszt 0000-03-07 7 marca(dts) br 6
2005 24 lata 19,87   Warszawa 0000-02-12 12 lutego(dts) br 20
2006 25 lat 20,60   Liévin 0000-03-05 5 marca(dts) br 12
2007 26 lat 19,86   Chemnitz 0000-02-23 23 lutego(dts) br 27
2008 27 lat 20,93   Walencja 0000-03-07 7 marca(dts) br 6
2009 28 lat 21,10   Chemnitz 0000-02-27 27 lutego(dts) br 2
2010 29 lat 21,20   Doha 0000-03-13 13 marca(dts) br 6
2012 31 lat 21,72   Stambuł 0000-03-09 9 marca(dts) br 4
2013 32 lata 20,81   Zurych[a] 0000-08-28 28 sierpnia(dts) br 9
2014 33 lata 21,04   Sopot 0000-03-09 9 marca(dts) br 7=
2016 34 lata 20,41   Toruń 0000-02-12 12 lutego(dts) br 23

Rekordy

edytuj

Rekordy życiowe

edytuj
Rezultat Data Miejsce Zawody Źródła
stadion 21,95 2009-07-30 30 lipca 2009(dts)   Sztokholm DN Galan 2009 [146]
hala 21,72 2012-03-09 9 marca 2012(dts)   Stambuł Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 2012

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj

8 października 2008 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[147], 2 września 2009 wyróżniony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[148], a 11 listopada 2017 otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[149]. Jest laureatem Wielkiej Honorowej Nagrody Sportowej za 2012 rok[150]. Został wyróżniony Superczempionem w 82. Plebiscycie "Przeglądu Sportowego" i Telewizji Polskiej na Najlepszego Sportowca Polski 2016[151].

Uwagi

edytuj
  1. ↑ Wynik uzyskany w ramach mityngu Weltklasse Zürich, w hali głównego dworca kolejowego w Zurychu. W sezonie halowym Majewski nie startował.

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Tomasz Majewski bez trenera?. sport.tvp.pl. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 sierpnia 2012)]. (pol.).
  2. ↑ Lekkoatletyczne HMP. Tomasz Majewski odebrał złoty medal ME 2010. Sport.pl. [dostęp 2015-02-21]. (pol.).
  3. ↑ a b c 2004 Olympic Games – Shot Put – M Qualification. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  4. ↑ a b c Chris Turner: Men’s Shot Put – FINAL. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  5. ↑ a b OG London GBR 3 – 12 August 2012 / 30th Olympic Games, Olympic Stadium. tilastopaja.org. [dostęp 2012-08-03]. (ang.).
  6. ↑ a b Majewski szósty w konkursie pchnięcia kulą. Bukowiecki bez awansu do finału. rmf24.pl, 2016-08-19. [dostęp 2024-04-16]. (pol.).
  7. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t Janusz Rozum, Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftam, Stefan Pietkiewicz, Tadeusz Wołejko: 90 lat polskiej lekkoatletyki 1919–2009. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2009. ISBN 978-83-902509-9-1.
  8. ↑ a b c WUG Izmir TUR 15 – 20 August 2011 / 23rd World University Games. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  9. ↑ a b c Rozwój halowego rekordu Polski w pchnięciu kulą. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  10. ↑ a b c d e f g h i Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
  11. ↑ Janusz Rozum: Laureaci Złotych Kolców 2012. pzla.pl. [dostęp 2012-10-31]. (pol.).
  12. ↑ Tomasz Majewski lekkoatletą lipca. sport.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  13. ↑ Great Britain’s Mo Farah voted 2012 European Athlete of the Year. European Athletics. [dostęp 2012-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-20)]. (ang.).
  14. ↑ a b c d Absolwent UKSW zdobył złoty medal olimpijski. uksw.edu.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  15. ↑ a b c 5-MINUTE INTERVIEW – Tomasz Majewski. European Athletics. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)]. (ang.).
  16. ↑ a b Radosław Leniarski: Jak Majewski i Małachowski zostali odkryci w Ciechanowie. sport.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  17. ↑ a b c d e f Maciej Petruczenko: Focus on Athletes – Tomasz Majewski. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  18. ↑ Fajnie byłoby zostać mistrzem świata, ale bez przesady. przegladsportowy.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  19. ↑ a b c d Witold Suski wychował mistrzów Piotra Małachowskiego i Tomasza Majewskiego. mistrzowiesportu.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  20. ↑ Lekkoatletyka w 1998. Sportpress, 1999, s. 158. ISBN 83-910012-1-0.
  21. ↑ LA'99. 2000, s. 20. ISBN 83-910012-5-3.
  22. ↑ CZEvPOL Liberec CZE 14 September 2002. tilastopaja.org. [dostęp 2014-09-13]. (ang.).
  23. ↑ Halowe Mistrzostwa Polski SPAŁA-COS, 1-2 marca 2003. domtel.sport.pl. [dostęp 2011-10-05]. (pol.).
  24. ↑ NC Spala POL 1 – 2 March 2003 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  25. ↑ Kusoc Warszawa POL 15 June 2003. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-27]. (ang.).
  26. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj Athlete career in Shot. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  27. ↑ a b EJ Bydgoszcz POL 17 – 20 July 2003. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  28. ↑ a b NC-j Biala Podlaska POL 13 – 14 September 2003. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  29. ↑ National Indoor Championships Spala POL 21 – 22 February 2004 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
  30. ↑ a b WC Budapest HUN 5 – 7 March 2004 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
  31. ↑ Ateny 2004: T.Majewski dołączył do reprezentacji. sport.pmedia.pl. [dostęp 2011-10-06]. (pol.).
  32. ↑ National Indoor Championships Spala POL 19 – 20 February 2005 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-04]. (ang.).
  33. ↑ a b EC Madrid ESP 4 – 6 March Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  34. ↑ Pierwszy dzień MŚ w Helsinkach. Sport.pl. [dostęp 2013-07-31]. (pol.).
  35. ↑ a b 10th IAAF World Championships in Athletics > Shot Put – men. iaaf.org. [dostęp 2013-07-31]. (ang.).
  36. ↑ Décanation Paris FRA 3 September 2005. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-27]. (ang.).
  37. ↑ 50th National Indoor Championships Spala POL 25 – 26 February 2006 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-04]. (ang.).
  38. ↑ a b WC Moskva RUS 10 – 12 March 2006 Indoor / 11th IAAF World Indoor Championships, Olimpiyskiy Moscow Sports Complex. tilastopaja.org. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
  39. ↑ Zbigniew Jonik i Janusz Rozum: Historia Zimowego Pucharu Europy w Rzutach. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-05]. (pol.).
  40. ↑ a b c Janusz Rozum (opracowanie) oraz Komisja Statystyczna Polskiego Związku Lekkiej Atletyki: Rocznik PZLA 2006. Warszawa: Dział sportowo-techniczny PZLA, 2007.
  41. ↑ European Athletics Championships / Göteborg, Sweden 7 – 13 August 2006. European Athletics. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  42. ↑ a b EC Göteborg SWE 7 – 13 August 2006 / 19th European Championships, Ullevi Stadium. tilastopaja.org. [dostęp 2014-12-31]. (ang.).
  43. ↑ Elite Pedro's Warszawa POL 30 August 2006. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-04]. (ang.).
  44. ↑ National Indoor Championships Spala POL 17 – 18 February 2007 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2014-07-09]. (ang.).
  45. ↑ Janusz Rozum: Skład reprezentacji Polski na Halowe ME w Birmingham. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
  46. ↑ Janusz Rozum: Do Birmingham bez Majewskiego i Ejdys. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
  47. ↑ WC Osaka JPN 25 August – 2 September / 11th World Championships, Nagai Stadium. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
  48. ↑ 2007 IAAF World Championships in Atheltics – Shot Put – M Final. osaka2007.iaaf.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
  49. ↑ NC Spala POL 23 – 24 February 2008 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
  50. ↑ Bob Ramsak: Men’s Shot Put – FINAL. iaaf.org. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
  51. ↑ 2008 IAAF World Indoor Championships – Shot Put – M Final. iaaf.org. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
  52. ↑ Janusz Rozum: Brąz Majewskiego w pierwszym dniu 12. HMŚ w Walencji. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-13]. (pol.).
  53. ↑ Janusz Rozum: Bardzo dobry start Polaków w Doha. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
  54. ↑ NC Szczecin POL 4 – 6 July. tilastopaja.org. [dostęp 2014-09-13]. (ang.).
  55. ↑ Athletics at the 2008 Beijing Summer Games: Men’s Shot Put. sports-reference.com. [dostęp 2011-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 lipca 2009)]. (ang.).
  56. ↑ 2008 Olympic Games – Shot Put – M Qualification. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  57. ↑ IO: Tomasz Majewski awansował do finału pchnięcia kulą. bankier.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  58. ↑ a b c d 2008 Olympic Games – Shot Put – M Final. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
  59. ↑ a b Athletics at the 2008 Beijing Summer Games: Men’s Shot Put Final Round. Sports-Reference.com. [dostęp 2011-10-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 września 2009)]. (ang.).
  60. ↑ a b Tomasz Majewski mistrzem olimpijskim!!!. sport.trojmiasto.pl. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
  61. ↑ Mamy złoto! Majewski mistrzem olimpijskim!. tvn24.pl. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
  62. ↑ Orlen sponsorem Majewskiego. qsnews.pl. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
  63. ↑ Janusz Rozum: Nieobecni w Turynie. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  64. ↑ Majewski i Pyrek nie wystąpią w Turynie. sport.interia.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  65. ↑ 21.10 halowy rekord Polski Majewskiego w Chemnitz. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  66. ↑ a b Torino ITA 6 – 8 March 2009 Indoor / 30th European Athletics Indoor Championships, the Oval. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  67. ↑ Tomasz Majewski mistrzem Europy!. wiadomosci.dziennik.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  68. ↑ Fanny Blankers-Koen Games / Hengelo (NED) – Monday, Jun 01, 2009. iaaf.org. [dostęp 2011-10-08]. (ang.).
  69. ↑ Enea Cup 2009: wygrana Majewskiego. wp.pl. [dostęp 2011-10-08]. (pol.).
  70. ↑ a b ETC Leiria POR 20 – 21 June / European Team Championships. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  71. ↑ Rafał Bała i Janusz Rozum: Rekord Polski Tomasza Majewskiego – film!!. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-08]. (pol.).
  72. ↑ NC Bydgoszcz POL 31 July – 2 August 2009. tilastopaja.org. [dostęp 2014-09-13]. (ang.).
  73. ↑ Timetable by date. berlin.iaaf.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
  74. ↑ 2009 IAAF World Championships in Atheltics – Shot Put – Men Qualification. berlin.iaaf.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
  75. ↑ a b c d 2009 IAAF World Championships in Athletics – Shot Put – M Final. berlin.iaaf.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
  76. ↑ a b Steve Landells: Event Report – Men’s Shot Put – Final. berlin.iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  77. ↑ Janusz Rozum: Rywalizacja Majewskiego i Cantwella w Berlinie pojedynkiem roku. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-27]. (pol.).
  78. ↑ a b Jörg Wenig: Event REPORT – Shot Put – MEN. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  79. ↑ Majewski wziął ślub. Foto!. fakt.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  80. ↑ Tomasz Majewski nie jest już kawalerem. sport.interia.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  81. ↑ NC Spala POL 27 – 28 February 2010 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
  82. ↑ Tomasz Majewski – nominowany w Plebiscycie na 10 Najlepszych Sportowców Polski 2010. przegladsportowy.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  83. ↑ a b WC Doha QAT 12 – 14 March 2011 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-05]. (ang.).
  84. ↑ a b Steve Landells: EVENT REPORT – MEN's Shot Put Final. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  85. ↑ Diamond Doha QAT 14 May 2010. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  86. ↑ Rafał Bała: Majewski kapitanem reprezentacji. Oficjalny portal Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2013-09-13]. (pol.).
  87. ↑ a b ETC Bergen NOR 19 – 20 June 2010. tilastopaja.org. [dostęp 2010-10-02]. (ang.).
  88. ↑ Solid throwing and surprise jumping the highlights at the Polish championships. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  89. ↑ a b c d 2010 European Athletics Championships – Men’s Shot Put. sportsresult.com. [dostęp 2011-10-03]. (ang.).
  90. ↑ Radosław Leniarski: Lekkoatletyczne MŚ. Tomasz Majewski: Czuję się przegrany. sport.pl. [dostęp 2011-10-05]. (pol.).
  91. ↑ Janusz Rozum: Bruksela – Majewski trzeci z najlepszym wynikiem w sezonie. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-03]. (pol.).
  92. ↑ a b Rafał Bała: PUCHAR INTERKONTYNENTALNY: Zaproszenia dla Majewskiego i Demczyszaka. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  93. ↑ a b 2010 IAAF Continental Cup – Men’s Shot Put. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  94. ↑ Majewski drugi w Pucharze Kontynentalnym IAAF. sport.interia.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  95. ↑ a b Lekkoatletyka. Tomasz Majewski nie wystartuje w sezonie halowym. sport.pl. [dostęp 2011-02-09]. (ang.).
  96. ↑ Tomasz Majewski wraca do zdrowia po operacji. przegladsportowy.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  97. ↑ Majewski ready to rumble after shoulder surgery. European Athletics. [dostęp 2011-10-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-29)]. (ang.).
  98. ↑ Tomasz Majewski nie wystartuje w sezonie halowym. RMF24.pl. [dostęp 2011-10-06]. (pol.).
  99. ↑ Samsung Diamond League: Doha QAT 6 May 2011. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-07]. (ang.).
  100. ↑ Rafał Bała: DIAMENTOWA LIGA: Majewski drugi w Rzymie. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
  101. ↑ Fanny Blankers-Koen Games Hengelo (NED) – Sunday, May 29, 2011. iaaf.org. [dostęp 2011-10-06]. (ang.).
  102. ↑ Rafał Bała: MELDUNEK ZE SZTOKHOLMU: Walczcie o podium. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-08]. (pol.).
  103. ↑ a b ETC Stockholm SWE 18 – 19 June 2011. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  104. ↑ Polish stars Malachowski, Majewski and Russia’s Feofanova shine in Szczecin. European Athletics. [dostęp 2011-10-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-03)]. (ang.).
  105. ↑ MP W BYDGOSZCZY: Majewski złoty po raz 9-ty. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-06]. (pol.).
  106. ↑ Maciek Jałoszyński: 21.30 Majewskiego w Gotha. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
  107. ↑ Pierwsza próba i po sprawie. Majewski w finale. eurosport.pl. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
  108. ↑ IAAF: Shot Put – qualification / results. daegu.iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  109. ↑ Majewski rzuca mięsem po ostatniej próbie. eurosport.pl. [dostęp 2011-10-04]. (pol.).
  110. ↑ a b c 2011 IAAF World Championships – Men’s Shot Put. daegu2011.iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  111. ↑ Szokująco słaby Majewski przeprasza kibiców. polskieradio.pl. [dostęp 2011-10-07]. (pol.).
  112. ↑ Skolimowska Warszawa POL 20 September 2011 / 2nd Kamila Skolimowska Memorial. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  113. ↑ Ergebnisliste 12. Int. Nordhäuser Energie-Kugelstoß-Indoor. kugelstoss-indoor.de. [dostęp 2012-01-20]. (niem.).
  114. ↑ Maciek Jałoszyński: Majewski z minimum na HMŚ. Polski Związek Lekkiej Atletyki. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
  115. ↑ Majewski: „Jadę na mistrzostwa świata”. przegladsportowy.pl. [dostęp 2012-02-09]. (pol.).
  116. ↑ Po 56. HMP – mężczyźni - Janusz Rozum. Polski Związek Lekkiej Atletyki. (pol.).
  117. ↑ a b Len Johnson: EVENT REPORT – Men’s Shot Put – Final. iaaf.org. [dostęp 2012-03-09]. (ang.).
  118. ↑ Tomek Majewski z tytułem... ojca!:). azsawf.com. [dostęp 2012-05-03]. (pol.).
  119. ↑ Komar Władysław (1940-1998). pkol.pl. [dostęp 2012-05-04]. (pol.).
  120. ↑ Kugelstoß Männer 7.26 kg Riege A. halplus-werfertage.de. [dostęp 2012-05-21]. (ang.).
  121. ↑ Janusz Rozum: Halle: Majewski 21.12, Glanc 65.34, Małachowski 68.94. pzla.pl. [dostęp 2012-05-21]. (pol.).
  122. ↑ Janusz Rozum: Mistrzostwa Polski Seniorów – dzień I. pzla.pl. [dostęp 2012-08-03]. (pol.).
  123. ↑ Skład reprezentacji na ME w Helsinkach. pzla.pl. [dostęp 2012-08-03]. (pol.).
  124. ↑ Janusz Rozum: Cztery rekordy Memoriału J. Kusocińskiego. pzla.pl. [dostęp 2012-08-03]. (pol.).
  125. ↑ Mike Rowbottom: 'Restless' Majewski makes history in London. iaaf.org. [dostęp 2012-08-04]. (ang.).
  126. ↑ Wicepremier Piotr Gliński pogratulował polskim lekkoatletom występu w Tokio [online], Ministerstwo Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu – Portal Gov.pl, 9 sierpnia 2021 [dostęp 2021-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2021-08-09].
  127. ↑ Maciej Petruczenko, Tomasz Majewski w zarządzie PZLA - Lekkoatletyka [online], przegladsportowy.pl, 19 listopada 2016 [dostęp 2021-08-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-02].
  128. ↑ ECp Bydgoszcz POL 19 – 20 June 2004. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  129. ↑ ECp Firenze ITA 17 – 19 June / European Cup Super League. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  130. ↑ Powrót Polski do DecaNation. pzla, 9 września 2017. [dostęp 2017-09-24]. (pol.).
  131. ↑ European Indoor Cup. gbrathletics. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  132. ↑ 2006 IAAF World Indoor Championships in Athletics – Shot Put – M Final. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  133. ↑ Zbigniew Jonik i Janusz Rozum: Historia Zimowego Pucharu Europy w Rzutach. Oficjalny portal Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  134. ↑ Bob Ramsak: Men’s Shot Put – FINAL. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  135. ↑ 2010 IAAF World Indoor Championships – Shot Put – M Final. iaaf.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  136. ↑ Drugie złoto dla Tomasza Majewskiego!. pzla.pl. [dostęp 2012-08-03]. (pol.).
  137. ↑ 4th European Team Championships Gateshead GBR 22 – 23 June 2013: Shot. tilastopaja.org. [dostęp 2013-06-22]. (ang.).
  138. ↑ MŚ W MOSKWIE: Srebro Włodarczyk, Majewski szósty. pzla.pl. [dostęp 2013-09-11]. (pol.).
  139. ↑ Fajdek i Majewski mistrzami Igrzysk Frankofońskich. pzla. [dostęp 2013-09-11]. (pol.).
  140. ↑ Raport: men's shot put final – Sopot 2014. iaaf.org. [dostęp 2014-04-21]. (ang.).
  141. ↑ 2014 European Athletics Championships – Men’s Shot Put. european-athletics.org. [dostęp 2014-08-12]. (ang.).
  142. ↑ Piotr Ziemka: Brązowy medal Tomasza Majewskiego na ME. sportowefakty.pl, 2014-08-12. [dostęp 2014-08-19]. (pol.).
  143. ↑ World Rankings – Men’s Shot. trackandfieldnews.com. [dostęp 2016-09-06]. (ang.).
  144. ↑ NC-j Kraków POL 24 – 25 August 2002. tilastopaja.org. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  145. ↑ 2015 World Top 20: Men Shot. tilastopaja.org. [dostęp 2016-02-08]. (ang.).
  146. ↑ Polish Track & Field Athletic Records – Men. Serwis internetowy Komisji Statystycznej Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. [dostęp 2011-10-02]. (ang.).
  147. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 października 2008 r. o nadaniu orderów i odznaczeń. isap.sejm.gov.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  148. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 września 2009 r. o nadaniu orderów i odznaczeń. isap.sejm.gov.pl. [dostęp 2011-10-02]. (pol.).
  149. ↑ Odznaczenia z okazji Narodowego Święta Niepodległości. prezydent.pl, 2017-11-11. [dostęp 2017-11-12].
  150. ↑ Wielka Honorowa Nagroda Sportowa [online], Polski Komitet Olimpijski [dostęp 2021-08-09].
  151. ↑ Tomasz Majewski laureatem Superczempiona w Plebiscycie "PS" [online], Przegląd Sportowy, 7 stycznia 2017 [dostęp 2021-08-09].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tomasz_Majewski&oldid=74626827”