iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://pl.m.wikipedia.org/wiki/Hart_Racing_Engines
Hart Racing Engines – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hart Racing Engines

Brian Hart Ltd., także Hart i Hart Racing Engines – były producent silników wyścigowych, które uczestniczyły w 157 Grand Prix Formuły 1.

Silnik Hart 415T w bolidzie Lola THL1

Historia

edytuj

Firma została założona w 1969 roku przez Briana Harta. Początkowo firma koncentrowała się jedynie na tuningu silników innych producentów i dostarczaniu ich brytyjskim zespołom w różnych seriach wyścigowych. Hart szczególne sukcesy osiągał z silnikami Cosworth FVA i BDA; silniki Hart przyczyniły się do zdobycia mistrzostwa Europejskiej Formuły 2 w latach 19711972, oraz do rajdowych sukcesów Forda w latach 70.

Po wycofaniu się Forda z Formuły 2 w połowie lat 70., Hart rozpoczął budowanie własnych silników. Pierwszy z nich, oznaczony symbolem 420R, ukazał się w 1976 roku i był jednostką Formuły 2. Był to silnik DOHC z czterema cylindrami. W roku 1978 Hart podpisał umowę partnerską z Tolemanem. W 1980 Toleman, napędzany silnikami Hart, wygrał mistrzostwa Formuły 2.

W 1981 Hart wraz z Tolemanem trafił do Formuły 1, dostarczając zespołowi silnik turbo 1,5l. Jednakże rok był katastrofalny – samochody Toleman zakwalifikowały się do wyścigu zaledwie dwukrotnie. Hart nadal jednak dostarczał silniki Tolemanowi. W Grand Prix Monako 1984 Ayrton Senna zdobył drugie miejsce, a przed Grand Prix Niemiec 1985 Teo Fabi zdobył pole position. W tym okresie Hart dostarczało silniki również innym zespołom: RAM (1984-1985), Spirit (1984-1985) oraz Haas Lola (1985-1986). Hart dzięki tym współpracom zyskał uznanie jako firma pracująca dobrze, a za niewielkie pieniądze.

Po wprowadzeniu zakazu używania silników z turbodoładowaniem w Formule 1, Hart wycofał się, ulepszając jedynie silniki Cosworth DFR V8 dla wielu zespołów Formuły 1, między innymi Larrousse'a w latach 1990-1991.

Hart wrócił do Formuły 1 w roku 1993, podpisując dwuletni kontrakt z zespołem Jordan. Ta współpraca zakończyła się udanym sezonem 1994, kiedy to Rubens Barrichello był trzeci w Grand Prix Pacyfiku, a także zdobył pole position przed Grand Prix Belgii. W latach 19951996 Hart dostarczał silniki 3,0 V8 zespołowi Footwork (trzecie miejsce w Grand Prix Australii 1995 wywalczył Gianni Morbidelli). W 1997 silniki te zostały "przejęte" przez Minardi, a Brian Hart projektował wtedy nowy silnik Yamaha V10.

W tym samym roku Tom Walkinshaw Racing wykupił firmę Brian Hart Ltd., i wcielił ją do zespołu Arrows. Silnik Yamaha V10 został zmodyfikowany i ścigał się w latach 1998-1999 jako Arrows V10. Niezadowolony z powodu braku rozwoju, Brian Hart opuścił Arrowsa w 1999 roku. W 2002 roku firma Tom Walkinshaw Racing zbankrutowała.

Wyniki w Formule 1

edytuj
Sezon Konstruktor Samochód Silnik Opony Kierowcy Wyniki w poszczególnych eliminacjach Pkt. Msc.
1981 Toleman TG181 Hart 415T 1,5 R4 (t/d) P USW BRA ARG SMR BEL MCO ESP FRA GBR DEU AUT NLD ITA CND LVS 0
  Brian Henton NZ NZ NPK NZ NZ NZ NZ NZ NZ 10 NZ NZ
  Derek Warwick NZ NZ NPK NZ NZ NZ NZ NZ NZ NZ NZ NU
1982 Toleman TG181B
TG181C
TG183
Hart 415T 1,5 R4 (t/d) P ZAF BRA USW SMR BEL MCO DET CND NLD GBR FRA DEU AUT SUI ITA LVS 0
  Derek Warwick NU NZ NPK NU NU NZ NW NU NU 15 10 NU NU NU NU
  Teo Fabi NZ NZ NZ NS NU NPK NW NZ NU NU NZ NU NU NU NZ
1983 Toleman TG183B Hart 415T 1,5 R4 (t/d) P BRA USW FRA SMR MCO BEL DET CND GBR DEU AUT NLD ITA EUR ZAF 10 9
  Derek Warwick 8 NU NU NU NU 7 NU NU NU NU NU 4 6 5 4
  Bruno Giacomelli NU NU 13 NU NZ 8 9 NU NU NU NU 13 7 6 NU
1984 RAM 01
02
Hart 415T 1,5 R4 (t/d) P BRA ZAF BEL SMR FRA MCO CND DET DAL GBR DEU AUT NLD ITA EUR POR 0
  Philippe Alliot NU NU NZ NU NU NZ 10 NU NW NU NU 11 10 NU NU NU
  Jonathan Palmer 8 NU 10 9 13 NZ NU NU NU NU 9 9 NU NU NU
  Mike Thackwell NU
Toleman TG183B
TG184
P
M
  Ayrton Senna NU 6 6 NZ NU 2 7 NU NU 3 NU NU NU NU 3 16 7
  Johnny Cecotto NU NU NU NS NU NU 9 NU NU NZ
  Stefan Johansson 4 NU 11
  Pierluigi Martini NZ
Spirit 101 P   Mauro Baldi NU 8 NU 8 NU NZ 8 15 0
  Huub Rothengatter NS NU NS 9 NS NU
1985 RAM 03 Hart 415T 1,5 R4 (t/d) P BRA POR SMR MCO CND DET FRA GBR DEU AUT NLD ITA BEL EUR ZAF AUS 0
  Manfred Winkelhock 13 NU NU NZ NU NU 12 NU NU
  Philippe Alliot 9 NU NU NZ NU NU NU NU NU NU NU NU NU NU
  Kenny Acheson NU NZ NU
Toleman TG185 P   Stefan Johansson NW NW NW 0
  Teo Fabi NU NU NU 14 NU NU NU NU 12 NU NU NU NU
  John Watson NW NW NW
  Piercarlo Ghinzani NW NU NW NU NU NU NU
Spirit 101D P   Mauro Baldi NU NU NU NW 0
Lola THL1 G   Alan Jones NU NU NW NU 0
1986 Lola THL1 Hart 415T 1,5 R4 (t/d) G BRA ESP SMR MCO BEL CND DET FRA GBR DEU HUN AUT ITA POR MEX AUS 0
  Alan Jones NU NU
  Patrick Tambay NU 8 NU
1993 Jordan 193 Hart 1035 3,5 V10 G ZAF BRA EUR SMR ESP MCO CND FRA GBR DEU HUN BEL ITA POR JPN AUS 3 11
  Rubens Barrichello NU NU 10 NU 12 9 NU 7 10 NU NU NU NU 13 5 11
  Ivan Capelli NU NZ
  Thierry Boutsen NU NU 11 NU 12 11 NU 13 9 NU
  Marco Apicella NU
  Emanuele Naspetti NU
  Eddie Irvine 6 NU
1994 Jordan 194 Hart 1035 3,5 V10 G BRA PAC SMR MCO ESP CND FRA GBR DEU HUN BEL ITA POR EUR JPN AUS 28 5
  Rubens Barrichello 4 3 NZ NU NU 7 NU 4 NU NU NU 4 4 12 NU 4
  Eddie Irvine NU WYK WYK WYK 6 NU NU NW NU NU 13 NU 7 4 5 NU
  Aguri Suzuki NU
  Andrea de Cesaris NU 4
1995 Footwork FA16 Hart 830 3,0 V8 G BRA ARG SMR ESP MCO CND FRA GBR DEU HUN BEL ITA POR EUR PAC JPN AUS 5 8
  Gianni Morbidelli NU NU 13 11 9 6 14 NU NU 3
  Massimiliano Papis NU NW NU NU 7 NW 12
  Taki Inoue NU NU NU NU NU 9 NU NU NU NU 12 8 15 NW NU 12 NU
1996 Footwork FA17 Hart 830 3,0 V8 G AUS BRA ARG EUR SMR MCO ESP CND FRA GBR DEU HUN BEL ITA POR JPN 1 9
  Ricardo Rosset 9 NU NU 11 NU NU NU NU 11 NU 11 8 9 NU 14 13
  Jos Verstappen NU NU 6 NU NU NU NU NU NU 10 NU NU NU 8 NU 11
1997 Minardi M197 Hart 830 3.0 V8 B AUS BRA ARG SMR MCO ESP CND FRA GBR DEU HUN BEL ITA AUT LUX JPN EUR 0
  Ukyō Katayama NU 18 NU 11 10 NU NU 11 NU NU 10 14 NU 11 NU NU 17
  Jarno Trulli 9 12 9 NW NU 15 NU
  Tarso Marques NU 10 NU 12 NU 14 WYK NU NU 15

Bibliografia

edytuj