iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://nl.wikipedia.org/wiki/Ronde_van_Frankrijk_1919
Ronde van Frankrijk 1919 - Wikipedia Naar inhoud springen

Ronde van Frankrijk 1919

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Route van de Ronde van Frankrijk 1919 met start in Parijs.
Eindklassement
Algemeen klassement Vlag van BelgiëFirmin Lambot 231u 07' 15"
Tweede Vlag van Frankrijk Jean Alavoine + 1h 32' 54"
Derde Vlag van FrankrijkEugène Christophe + 2h 16' 31"
Vierde Vlag van BelgiëLéon Scieur + 2h 42' 15"
Vijfde Vlag van FrankrijkHonoré Barthélémy + 4h 03' 52"
Zesde Vlag van BelgiëJacques Coomans + 15h 21' 34."
Zevende Vlag van ItaliëLuigi Lucotti + 16h 01' 16"
Achtste Vlag van BelgiëJef Vandaele + 18h 23' 02"
Negende Vlag van BelgiëAlfred Steux + 20h 29' 01"
Tiende Vlag van FrankrijkJules Nempon (laatste) + 21h 24' 12"
Ploegenklassement La sportive -
Tweede ? -
Derde ? -

De 13e editie van de Ronde van Frankrijk ging van start op 29 juni 1919 in Parijs. Hij eindigde op 27 juli in Parijs. Er stonden 69 renners aan de start, slechts 10 renners zouden de finish in Parijs halen.

  • Aantal ritten: 15
  • Totale afstand: 5560 km
  • Gemiddelde snelheid: 24.056 km/h
  • Aantal deelnemers: 69
  • Aantal uitvallers: 59

Intro

[bewerken | brontekst bewerken]

De Eerste Wereldoorlog was nog nauwelijks afgelopen, en veel vooroorlogse favorieten hadden op het slagveld het leven gelaten. De overblijvers hadden in de oorlog weinig mogelijkheid gehad om te trainen of te koersen, en waren daardoor in slechte conditie. Mede hierdoor waren er slechts 69 deelnemers aan de start in Parijs.

Nieuw in deze Tour was de gele trui. Deze werd gedragen door de leider in het algemeen klassement. De eerste gele trui werd uitgereikt na afloop van de 10e etappe in Grenoble. De kleur geel werd gekozen omdat de organiserende krant l'Auto op geel papier werd gedrukt.

Koersverloop

[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste geletruidrager was de Fransman Eugène Christophe. In de Alpen breidde Christophe zijn voorsprong nog verder uit, tot bijna een half uur ten opzichte van Firmin Lambot. In de voorlaatste etappe, van Metz naar Duinkerke sloeg echter het noodlot toe: Christophe brak zijn vork, en moest lopend verder tot aan de fietsfabriek in Valenciennes. Hiermee verloor hij 70 minuten, en later nog wat meer door een val. Ook in 1913 had Christophe al om precies dezelfde reden de leiding verloren. De Belg Firmin Lambot nam in de 14e etappe de leiding over en won de Tour met meer dan 100 minuten voorsprong op Jean Alavoine en bijna 2 1/2 uur op Christophe.

Uiteindelijk zouden slechts 11 van de 69 rijders bij terugkeer in Parijs nog in de race zijn (Paul Duboc werd later uit de uitslag verwijderd omdat hij een auto had gebruikt om een reparatie van zijn trapas uit te voeren).

Belgische en Nederlandse prestaties

[bewerken | brontekst bewerken]

In totaal namen er 28 Belgen en 0 Nederlanders deel aan de Tour van 1919.

Belgische etappezeges

[bewerken | brontekst bewerken]
Firmin Lambot, de winnaar van de Tour 1919.

Nederlandse etappezeges

[bewerken | brontekst bewerken]
  • In 1919 was er geen Nederlandse etappezege.

Etappeoverzicht

[bewerken | brontekst bewerken]
Etappe Start - Finish km Etappewinnaar Leider klassement
1e Parijs - Le Havre 388 km Vlag van België Jean Rossius Vlag van Frankrijk Henri Pélissier*
2e Le Havre - Cherbourg 364 km Vlag van Frankrijk Henri Pélissier Vlag van Frankrijk Henri Pélissier
3e Cherbourg - Brest 405 km Vlag van Frankrijk Francis Pélissier Vlag van Frankrijk Henri Pélissier
4e Brest - Les Sables-d'Olonne 412 km Vlag van Frankrijk Jean Alavoine Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
5e Les Sables-d'Olonne - Bayonne 482 km Vlag van Frankrijk Jean Alavoine Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
6e Bayonne - Luchon 326 km Vlag van Frankrijk Honoré Barthélémy Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
7e Luchon - Perpignan 323 km Vlag van Frankrijk Jean Alavoine Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
8e Perpignan - Marseille 370 km Vlag van Frankrijk Jean Alavoine Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
9e Marseille - Nice 338 km Vlag van Frankrijk Honoré Barthélémy Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
10e Nice - Grenoble 333 km Vlag van Frankrijk Honoré Barthélémy Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
11e Grenoble - Genève 325 km Vlag van Frankrijk Honoré Barthélémy Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
12e Genève - Straatsburg 371 km Vlag van Italië Luigi Lucotti Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
13e Straatsburg - Metz 315 km Vlag van Italië Luigi Lucotti Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
14e Metz - Duinkerke 468 km Vlag van België Firmin Lambot Vlag van België Firmin Lambot
15e Duinkerke - Parijs 340 km Vlag van Frankrijk Jean Alavoine Vlag van België Firmin Lambot
  • Jean Rosius kreeg na de etappe-overwinning 30 strafminuten, omdat hij Philippe Thijs een bidon drinken had gegeven, terwijl onderlinge hulp tussen de coureurs verboden was. Hij viel terug naar de tiende plaats in het dagklassement, waardoor Henri Pelissier ritwinnaar en klassementsleider werd. Na klachten van journalisten aan het adres van tourdirecteur Henri Desgrange over het feit dat de leider nauwelijks herkenbaar was, werd in Grenoble de gele leiderstrui geïntroduceerd. Deze was geel, omdat de organiserende krant (L'Auto) op geel papier werd gedrukt. Op 19 juli 1919 was Eugène Christophe de drager van de eerste gele trui ooit.

Geletruidragers

[bewerken | brontekst bewerken]
Etappe Gele trui
Gele trui
1 Niet uitgereikt
2
3
4
5
6
7
8
9
10 Vlag van Frankrijk Eugène Christophe
11
12
13
14 Vlag van België Firmin Lambot
15
Eindklassement Vlag van België Firmin Lambot
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ronde_van_Frankrijk_1919&oldid=51483552"