Dwergooruil
| Dwergooruil IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2021) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
,_Kalloni,_Lesvos,_Greece,_19.04.2015_(16773748434).jpg)
| |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Otus scops (Linnaeus, 1758) Originele combinatie Strix scops | |||||||||||||
| |||||||||||||
Verspreidingsgebied van de dwergooruil ■ broedgebied (lichtgroen)
■ permanent leefgebied (donkergroen)
■ migratie (lichtblauw)
■ niet-broedgebied (donkerblauw)
| |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Dwergooruil op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De dwergooruil (Otus scops) is een vogel uit de orde van de uilen (Strigiformes). De wetenschappelijke naam van de soort werd als Strix scops in 1758 gepubliceerd door Carl Linnaeus.[2]
Kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken]Het verenkleed van deze vogel is grijs of roodbruin met een fijne, zwarte tekening. Dit kleine uiltje heeft twee veerpluimen op zijn kop. Soms zijn die 'oren' nauwelijks te zien, maar bij onraad zet hij ze rechtop. Het verenkleed van beide geslachten is gelijk. Dwergooruilen worden maximaal 20 cm groot en 60 tot 125 gram zwaar.
Leefwijze
[bewerken | brontekst bewerken]Ze worden bijna nooit overdag gezien. Ze jagen op kleinere prooien; insecten, spinnen, regenwormen, kleine reptielen, vleermuizen en kleine vogels.
Verspreiding en leefgebied
[bewerken | brontekst bewerken]Dwergooruilen komen voor in de landen rond de Middellandse Zee: Frankrijk, Spanje, Italië, Griekenland, en Zuidoost-Europa in open landschappen met wat bomen, in tuinen, parken en lanen. Ze overwinteren in Afrika. Ze leven in bossen tussen bomen, in de buurt van gebouwen en wateren en in ruïnes.
Er worden vijf ondersoorten onderscheiden:[3]
- O. s. scops: van Frankrijk en Italië tot de Kaukasus.
- O. s. mallorcae: het Iberisch Schiereiland, de Balearen en noordwestelijk Afrika.
- O. s. cycladum: van zuidelijk Griekenland en Kreta tot zuidelijk Turkije, Syrië en Jordanië.
- O. s. turanicus: van Irak tot noordwestelijk Pakistan.
- O. s. pulchellus: van Kazachstan tot zuidelijk Siberië en de westelijke Himalaya.
De Cyprusdwergooruil ('Otus cyprius') was voorheen een ondersoort van de dwergooruil, maar wordt nu gezien als een aparte soort.
Voorkomen in Nederland en België
[bewerken | brontekst bewerken]In Nederland is de dwergooruil een dwaalgast met in totaal 13 bevestigde waarnemingen.[4] Ook in België waren er verschillende waarnemingen.[5]
Status wereldwijd
[bewerken | brontekst bewerken]De grootte van de populatie wordt geschat op 0,79-1,35 miljoen volwassen vogels. Op de Rode lijst van de IUCN heeft deze soort de status niet bedreigd.[1]
Externe links
[bewerken | brontekst bewerken]- SoortenBank.nl beschrijving, afbeeldingen en geluid
- Foto's van de dwergooruil kunnen hier en hier gevonden worden.
- De grote dierenencyclopedie (1993). Zuidnederlandse Uitgeverij N.V., Aartselaar, België; ISBN 90-243-5204-5
- ↑ a b (en) Dwergooruil op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ Linnaeus, C. (1758). Systema naturae ed. 10: 92. Gearchiveerd op 25 april 2023.
- ↑ Gill, F, D Donsker & P Rasmussen (Eds). 2021. IOC World Bird List (v11.2). (en) . Gearchiveerd op 30 mei 2023.
- ↑ Dwergooruil op Dutchavifauna.nl. Geraadpleegd 26 december 2021. Gearchiveerd op 26 december 2021.
- ↑ Dwergooruil. waarnemingen.be. Gearchiveerd op 10 juni 2021. Geraadpleegd op 2 november 2022.