(225088) Gonggong
(225088) Gonggong | ||||
---|---|---|---|---|
Gonggong met zijn maan Xiangliu in 2009 en 2010
| ||||
Symbool | ||||
Type | Transneptunisch object | |||
Datum ontdekking | 17 juli 2007 | |||
Ontdekt door | M. E. Schwamb, Michael Brown, David Rabinowitz, Palomar-observatorium | |||
Fysische gegevens | ||||
Diameter | 1200 tot 1500 km | |||
Rotatietijd | ca. 1,75 dagen | |||
Albedo | 0,088 tot 0,185% | |||
Fysische samenstelling | IJs | |||
Baangegevens | ||||
Perihelium | 33,033 AE | |||
Aphelium | 100,66 AE | |||
Halve lange as (a) | 66,85 | |||
Excentriciteit (e) | 0,5085 | |||
Periode (P) | 546,5 jaar | |||
Inclinatie (i) | 30,9376° | |||
Waarnemingsgegevens | ||||
Schijnbare helderheid | 21,4 mag | |||
Afstand tot de zon | 87 AE[1] | |||
|
(225088) Gonggong, voorheen 2007 OR10, is een planetoïde in de Kuipergordel. De planetoïde heeft dezelfde grootte als Haumea. Het perihelium was in 1874. Op dit moment is Gonggong ongeveer 87,4 AE van de zon verwijderd en is nu[(sinds) wanneer?] het op vier na verste object in het zonnestelsel, na V774104 (103,7 AE) en Eris (96,3 AE), 2014 UZ224 (91,4 AE), en 2015 TH367 (89,2 AE). Gonggong was in 2013 verder van de zon verwijderd dan Sedna en zal in 2045 ook verder van de zon zijn dan Eris, het aphelium wordt bereikt in 2130. Gonggong heeft één maan, Xiangliu. Op 5 februari 2020 werden beide namen officieel voorgesteld door de IAU (Minor Planet Circ. 121135).
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]Gonggong in de JPL Small-Body Database Browser
https://minorplanetcenter.net/db_search/show_object?object_id=225088