Azərb. mədəniyyət tarixində mövcud olmuş
xanəndə və
sazəndələrdən,
muğam bilicilərindən
ibarət yığıncaq, dərnək. XIX əsrin
II yarısında Bakı,
Şamaxı, Şuşa kimi iri mədəni mərkəzlərdə
müxtəlif şəxslər – görkəmli şair
və musiqiçilər,
mədəniyyət hamiləri – mesenatlar, eləcə
də zadəganlar tərəfindən öz saraylarında
və kübar salonlarında təşkil olunan “musiqi
məclisləri” mövcud idi. Bu musiqi məclislərini
bəzən “musiqi dərnəyi” və ya “musiqi salonu”
da adlandırırdılar.
Şuşada “Nəvvabın məclisi”, Şamaxıda
“Mahmud ağanın dərnəyi”, Bakıda isə “Məşədi
Məlik Mənsurovun salonu” qeyd olunmalıdır. Bütün
bu musiqi məclisləri əsl musiqi məktəbinə,
sənətkarlıq məktəbinə çevrilmişdi.
Belə məclislərin əks-sədası təkcə
iri şəhərlərdə deyil, əyalətlərdə
və hətta kəndlərdə yayılır, buradakı
musiqisevərlər tərəfindən də xüsusi
muğam məclisləri təşkil olunurdu.
