Исфрлени согласки (ејективи) се безвучни согласки што се изговараат со истовремено затворање на гласилката (глотис). Во фонологијата на даден јазик, исфрлените согласки може да се во противполоожба (контраст) со приздивните или простите согласки. Покрај ова, некои јазици имаат гласници (сонанти) со чкрипав глас наспоредни на исфрлените, додека пак други имаат исфрлени согласки што се наспоредни на уфрлените. Оваа појава довела до утврдување на фонолошката класа на „глотализирани“ согласки.
Во Меѓународната фонетска азбука (МФА), исфрлените согласки се означуваат со избувна согласка со „придружен апостроф“ ⟨ʼ⟩. Понекогаш се користи и обратен апостроф, кога се претставува приздив, како во ерменската лингвистика ⟨p‘t‘k‘⟩, но ова е застарено во МФА.
Во латиничните азбуки честопати се среќава апострофот како во МФА, но постојат и други начини. Во зулу и коса, каде исфрлањето се разликува кај разни говорници, се користат обични согласни букви: p t k ts tsh kr за /pʼtʼkʼtsʼtʃʼkxʼ/. Кај хајда и хаѕа, исфрлените се означуваат со удвојување на буквата: tt kk qq ttl tts за /tʼkʼqʼtɬʼtsʼ/ (хајда) и zz jj dl gg за /tsʼtʃʼcʼkxʼ/ (хаѕа).
помош со снимки • табела • погл.