Musa (genus)
- Musa alinsanaya
- Musa angcorensis
- Musa aurantiaca
- Musa balbisiana
- Musa banksii
- Musa basjoo
- Musa bauensis
- Musa beccarii
- Musa boman
- Musa borneënsis
- Musa bukensis
- Musa campestris
- Musa cheesmanii
- Musa coccinea
- Musa exotica
- Musa fitzalanii - extincto
- Musa flavida
- Musa flaviflora
- Musa gracilis
- Musa griersonii
- Musa hirta
- Musa ingens
- Musa insularimontana
- Musa itinerans
- Musa jackeyi
- Musa johnsii
- Musa laterita
- Musa lawitiensis
- Musa lolodensis
- Musa maclayi
- Musa mannii
- Musa monticola
- Musa muluensis
- Musa nagensium
- Musa ochracea
- Musa ornata
- Musa paracoccinea
- Musa paradisiaca
- Musa peekelii
- Musa pigmaea
- Musa rubra
- Musa salaccensis
- Musa sanguinea
- Musa schizocarpa
- Musa siamea
- Musa sikkimensis
- Musa splendida
- Musa suratii
- Musa textilis
- Musa thomsonii
- Musa troglodytarum
- Musa tuberculata
- Musa velutina
- Musa violascens
Musa est genus cuius species sunt omnium herbacearum plantarum florentium altissimae,[1] familiae Musacearum. Huic generi sunt plus quam quinquaginta species, quarum nonnullae fructus edules proferunt, dum aliae sunt pro ornamento (Bailey 1916:2076–2079). Musa est in tropicis Asiae Meridiorientalis regionibus endemica, primum mansuefacta probabiliter in Nova Guinea.[2] Planta hodie per zonas tropicas excolitur,[3] praecipue pro fructu, sed plantae etiam pro fibra et ornamento sunt.
Musis plerumque altis validisque, homines saepe eas arbores falso appellant, sed plantae caulis re vera est pseudocaulis. In aliquibus speciebus, hic pseudocaulis, ex cormo emergens, potest altitudinem ad 7.6 vel fortasse octo metra (26 pedes) attingere, foliis spiraliter dispositis, ad 3.5 metra (10 pedes) longis et 60 cm (2 pedes) latis.[4] Unusquisque pseudocaulis potest proferre fascem musarum viridum, quae maturescentes flavi vel adeo rubri fiunt. Post fructum prolatum, pseudocaulis moritur, et alius in eius loco substituitur.
Alii fontes ferunt genus nominari pro Antonio Musa, medicus Augusti imperatoris (Bailey 1916:2076); alii autem ferunt Linnaeum, qui genus anno 1750 nominavit, e mauz, voce Arabica, in Latinum convertisse.[5] Banana, nomen Musae in multis linguis, e voce ipsa Arabica banan 'digitus' deducitur.[5]
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Yes, we have more bananas in Journals Royal Horticultural Society, Maio 2002.
- ↑ "Tracing antiquity of banana cultivation in Papua New Guinea". The Australia & Pacific Science Foundation
- ↑ Agroforestry.net
- ↑ "Banana from ''Fruits of Warm Climates'' by Julia Morton". Hort.purdue.edu.
- ↑ 5.0 5.1 Dan Keppel, Banana (Hudson Street Press, 2008), p. 44.
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]
- Bailey, Liberty Hyde. 1916. The Standard Cyclopedia of Horticulture. liber apud books.google.com
- Smith, James P. 1977. Vascular Plant Families. Mad River Press.
Nexus interni
Nexus externi
[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad musas spectant. |