Damnatio memoriae
Damnatio memoriae (locutio anno 1689 inventum)[1] est instrumentum politicum quo reipublicae princeps, rex, imperator vel tyrannus, radere alicuius nomen memoriamque ex tabellis historiae et monumentis conatur.
Historia
[recensere | fontem recensere]Imagines publicas deleri et libros historicos iterum scribi sine nomine eius quem princeps odit iubit. Damnatio memoriae est plus quam famam malam ferre de aliquo aut mendacia in eum dispergere, quae ambo sunt cotidiana in cursu politico; immo, est mandatum publicum ab ipso duce traditum.
In historia Romae, Caracallam, Geta fratre regenti occiso, iussisse eius memoriam deleri videmus.
Saeculo vicensimo Iosephus Stalin, tyrannus in Unione Sovietica, hominum quos rei publicae inimicos censebat imagines delebat.
Notae
[recensere | fontem recensere]Nexus interni
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- Opera antiquiora
- 1689 : Johann Heinrich Gerlach, Dissertationem iuridicam de damnatione memoriae ... (Lipsiae, 1689) (Textus apud Google Books)
- Eruditio hodierna
- Harriet I. Flower: The Art of Forgetting. Disgrace and oblivion in Roman political culture. Chapel Hill Carolinae Septentrionalis 2006. ISBN 0-8078-3063-1.
- Florian Gresshake: Damnatio memoriae, ein Theorieentwurf zum Denkmalsturz, Monaci 2010. ISBN 978-3-89975-721-7.
- Charles Hedrick: History and Silence. Purge and Rehabilitation in Late Antiquity. Austinopoli 2000. ISBN 0-292-73121-3.
- David King: Stalins Retuschen. Foto- und Kunstmanipulation in der Sowjetunion. Hamburgi 1997. ISBN 3-930908-33-6.
- Florian Krüpe: Die Damnatio memoriae. Über die Vernichtung von Erinnerung. Eine Fallstudie zu Publius Septimius Geta (189–211 n. Chr.). Gutenberg 2011. ISBN 978-3-940598-01-1.
- Eric R. Varner, Mutilation and Transformation: Damnatio Memoriae and Roman Imperial Portraiture, Brill, 2004: 136–155. Recensio critica Nonnullae paginae apud Guglum librorum.
- Friedrich Vittinghoff: Der Staatsfeind in der römischen Kaiserzeit. Untersuchungen zur „damnatio memoriae“. Berolini 1936.