Uluru

Uluru

Tipo	Cerro testemuña
Localizado na área protexida	Parque Nacional Uluru-Kata Tjuta (pt)
Localización
División administrativa	Territorio do Norte, Australia
25°20′42″S 131°02′10″L
Características
Altitude	863 m
Prominencia topográfica	340 m
Material usado	arcose (pt)
Historia
Período de tempo	Neoproterozoico
Sitio web	environment.gov.au…

O Parque Nacional Uluṟu-Kata Tjuṯa é unha área protexida no Territorio do Norte de Australia. O parque é a localización tanto de Uluru (en pitjantjatjara: Uluṟu) tamén coñecido como Ayers Rock, como de Kata Tjuta. Uluru é unha gran formación rochosa de arenita na parte sur do Territorio do Norte, no centro de Australia. Está situado a 1943 km. por estrada ao sur de Darwin, Australia e a 440 km. ao suroeste de Alice Springs ao longo das autoestradas Stuart e Lasseter. O parque abarca 1 326 kilometros cadrados (512 sq mi) e inclúe os sitios dos que recibe o nome: Uluru e, 40 km. ao oeste, Kata Tjuta. O lugar está catalogado como Patrimonio da Humanidade da UNESCO como patrimonio natural e paisaxe cultural.

Uluru é un lugar sagrado dos pitjantjatjara anangu, os aborixes da área. A zona que arrodea a formación rochosa contén numerosas fontes, así como pozas, covas e pinturas antigas. Uluru e Kata Tjuta, tamén coñecido como Olgas, son as dúas principais atraccións do Parque Nacional Uluṟu-Kata Tjuṯa.

Descrición xeral

Uluru/Ayers Rock é recoñecido como "a icona máis natural de Australia" e converteuse nun punto focal para Australia e o recoñecemento mundial da cultura indíxena australiana. O monólito de pedra arenita ten unha altura de 348 m. coa maior parte do seu groso por debaixo do chan. Para os Anangu (pobo indíxena local), Uluru / Ayers Rock é un topónimo e esta "Rocha" ten unha serie de puntos de referencia diferentes onde moitos seres ancestrais interactuaron coa paisaxe e/ou entre si, algúns incluso cren que aínda residen aquí. Kata Tjuta / Monte Olga, que significa "moitas cabezas" no seu nome aborixe, é un lugar sagrado relativo ao coñecemento que se considera moi poderoso e perigoso, só apto para homes iniciados. Está formado por un grupo de 36 cúpulas de rocha de conglomerados que se remontan a 500  millóns de anos.

Os Anangu son os propietarios aborixes tradicionais do Parque Nacional Uluru-Kata Tjuta. Cren que a súa cultura a crearon seres ancestrais no inicio dos tempos. Uluru (Ayers Rock) e Kata Tjuta (Monte Olga) proporcionan probas físicas das fazañas realizadas durante o período de creación. Adoitan realizar percorridos a pé para informar aos visitantes sobre a flora e a fauna locais, os alimentos dos arbustos e as historias dos soños aborixes da zona.

En 1976 aprobouse a Lei de dereitos de terras dos aboríxenes (territorio do norte), o que significa que despois de moitos anos a lei e os dereitos sobre terras aborixes foron finalmente recoñecidos na lei australiana. Nove anos despois, o 26 de outubro de 1985, presentáronse aos propietarios tradicionais os títulos de propiedade do parque, quen, á súa vez, arrendaron a terra ao Goberno australiano a través do Director of National Parks (anteriormente Australian National Parks and Wildlife Service) durante 99 anos.

O director está asistido por Parks Australia, unha división do Departamento de Medio Ambiente e Enerxía de Australia. Desde a súa entrega, o persoal de Anangu e de Parks Australia traballaron xuntos para xestionar o parque. Este proceso de traballo conxunto coñécese como "xestión conxunta".

Historia

Uluru e Kata Tjuta formáronse hai uns 350 millóns de anos durante a Oroxenia de Alice Springs.

Os Anangu conectáronse coa zona durante miles de anos e algúns rexistros suxiren que poderían vivir alí máis de 10.000 anos.

Os europeos chegaron á zona desértica occidental de Australia na década de 1870. Uluru e Kata Tjuta foron cartografiados por primeira vez polos europeos durante o período expedicionario posible grazas á construción da liña Overland Telegraph en 1872.

En expedicións separadas, William Ernest Powell Giles e William Christie Gosse foron os primeiros exploradores europeos que chegaron a esta área. En 1872, mentres exploraba a zona, Ernest Giles avistou Kata Tjuta desde preto de Kings Canyon e chamouno Monte Olga, mentres que ao ano seguinte Gosse viu a Uluru e chamouno Ayers Rock na honra de Sir Henry Ayers, o Secretario Xefe de Australia Meridional. Seguiron novas exploracións co obxectivo de establecer as posibilidades da zona para o pastoreo.

A finais do século XIX, os pastores intentaron restablecerse nas áreas adxacentes á Reserva South-Western/Petermann e a interacción entre Anangu e os brancos fíxose máis frecuente e violenta. Debido aos efectos do pastoreo e das secas, as reservas de alimentos silvestres esgotáronse. A competencia por estes recursos creou un conflito entre os pastores e os Anangu. Como resultado, as patrullas policiais fixéronse máis frecuentes.

Arte rupestre aborixe en Uluru

Entre 1918 e 1921, grandes áreas adxacentes de Australia Meridional, Australia Occidental e o Territorio do Norte foron declaradas como reservas aborixes, como santuarios para un pobo nómade que practicamente non tiña contacto con xente branca. En 1920, o Goberno Australiano declarou parte do Parque Nacional Uluru-Kata Tjuta unha Reserva Aborixe (coñecida comunmente como Reserva do Suroeste ou Petermann) baixo a Ordenanza dos Aborixes de 1918.

Durante a Depresión na década de 1930, os anangu involucráronse no despelexado de dingos con "cans" que introduciron aos Anangu nos xantares e formas europeas. Os primeiros turistas visitaron a zona de Uluru en 1936.

A partir da década de 1940, as dúas razóns principais para o asentamento europeo permanente e substancial na zona foron a política de benestar dos aborixes e a promoción do turismo en Uluru.

In 1948 the first vehicular track to Uluru was constructed, responding to increasing tourism interest in the region. Tour bus services began in the early 1950s.

O Parque Nacional de Ayers Rock recoñeceuse en 1950, e no mesmo ano Len Tuit, residente de Alice Springs, acompañou a un grupo de escolares nunha viaxe a Uluru. Recoñeceu o enorme potencial turístico da rocha e comezou a ofrecer visitas regulares en 1955, cos hóspedes acampando en tendas de campaña e tomando auga potable desde Curtin Springs. Kata Tjuta engadi+íuse ao parque nacional para crear o Parque Nacional Ayers Rock-Monte Olga en 1958. O primeiro aloxamento permanente construíuse o mesmo ano, mentres que unha nova pista de aterraxe permitiu os primeiros grupos turísticos de entrada e saída.

En 1958, en resposta ás presións para apoiar as empresas turísticas, a área que agora é o parque foi eliminada da Reserva Aborigen Petermann para ser xestionada pola Xunta de Reservas do Territorio do Norte como Parque Nacional Ayers Rock - Mt Olga. O primeiro guardabosques foi a lendaria figura de Australia central, Bill Harney

O lugar chamou a atención o 17 de agosto de 1980 cando Azaria Chamberlain, de dous meses de idade, foi atopado morto como resultado de ser tomado por un dingo.

O 1 de outubro de 2015, os propietarios tradicionais declararon máis de 50 000 kilometros cadrados (19 000 sq mi) de terras aborixes que rodean o Parque Nacional unha Área Protexida Indíxena (IPA) chamada Área Protexida Indíxena Katiti Petermann. Como o cuarto IPA máis grande de Australia continental, é máis grande que Suíza e completa unha enorme rede de nove IPA en Australia Central.

Véxase tamén

Bibliografía

• Breeden, Stanley (1995). Growing Up at Uluru, Australia. Fortitude Valley, Queensland: Steve Parish Publishing. ISBN 0-947263-89-6. OCLC 34351662. 
• Breeden, Stanley (2000). Uluru: Looking After Uluru – Kata Tjuta, the Anangu Way. Roseville Chase, NSW: Simon & Schuster Australia. ISBN 0-7318-0359-0. OCLC 32470148. 
• Hill, Barry (1 de novembro de 1994). The Rock: Travelling to Uluru. St Leonards, NSW: Allen & Unwin. ISBN 1-86373-778-2. OCLC 33146858. 
• Mountford, Charles P. (1977). Ayers Rock: Its People, Their Beliefs and Their Art. Adelaide: Rigby Publishing. ISBN 0-7270-0215-5. OCLC 6844898.