Sinope

Sinope

Sinop (tr)
Localización
42°01′36″N 35°09′04″L
Estado	Turquía
Provincia	Sinop (pt)
Capital de	Sinop (pt) Beylik of Sinop (en) Candar dynasty (en) (1398–1461) Reino do Ponto (183 a. C.–63 a. C.)
Poboación
Poboación	57.404 (2022)
Lingua oficial	lingua turca
Xeografía
Bañado por	Mar Negro
Datos históricos
Precedido por	Sinope (en)
Evento clave 1214 (Gregoriano) Siege of Sinope (en) 71 a. C. Siege of Sinope (en)
Identificador descritivo
Código postal	57000
Fuso horario	UTC+03:00
Outro
Irmandado con	Mosjøen (pt)
Páxina web	sinop.bel.tr

Sinope (Σινώπη) é un porto da costa do Mar Negro, capital dun distrito (Il) de igual nome de Turquía.

Historia

Foi unha cidade hitita que aparece baixo o nome de Sinuwa.

No primeiro milenio antes da nosa era foi a principal das colonias gregas na costa do Euxino, situada nunha península da costa de Paflagonia, próxima ao Cabo Carambis.

A lenda relaciónaa cos argonautas e con Sinope, a filla de Asopo. Os habitantes alegaban que fora fundada por Autólico, un argonauta e compañeiro de Hércules.

Foi fundada como colonia de Mileto por Ambron; os colonos habían ser expulsados polos cimerios aos que Herodoto asigna a fundación. Expulsados os cimerios, estableceuse unha colonia de Éfeso (-632) dirixida por Cous e Crítines (Estacio e Estevo de Bizancio chámano Crítios de Corpo). Nos seguintes anos Sinope vai volverse unha cidade importante moi prospera.

Na segunda metade do século -V estaba gobernada por un tirano chamado Timesileón, que foi aliado de Atenas na guerra do Peloponeso. Expulsado o tirano, os atenienses enviaron un corpo de 600 colonos. Xenofonte descríbea como rica e próspera e di que o seu territorio chegaba ao río Halys, exercendo influencia sobre as tribos de Paflagonia e Capadocia; tiña colonias en Ceraso, Cotiora e Trapezos (Trebisonda). Coa axuda da cidade os dez mil puideron embarcar para Heraclea Póntica. Estrabón di que a súa frota era das principais dos gregos e dona do Euxino, e repartíase con Bizancio a pesca de atún.

Era unha república que o -362 se someteu aos persas e o -331 foi incluída no reino de Capadocia sometido a Alexandre o grande.

Do -322 ao -301 pasou por mans dalgúns dos diádocos de Alexandre o grande e o -301 estableceuse outra vez a tiranía con Escidrotemis (Scydrothemis), príncipe que recibiu unha embaixada de Tolomeo I Soter; o -280 foi outra vez república.

O -220 foi atacada polo rei Mitrídates do Ponto, pero foi rexeitado con axuda enviada desde Rodas. Un tempo despois foi atacada por Farnaces, sucesor de Mitrídates, nun ataque por sorpresa, e apoderouse (-183). Os reis do Ponto convertérona na súa capital.

Mitrídates V Everxetes foi asasinado na cidade o -120 e sucedeuno o seu fillo Mitrídates VI Eupátor chamado o grande, que fora educado na cidade e que a embeleceu, construíndo un novo porto, arsenais navais, e almacéns pola pesca. Despois da batalla de Cízico, Mitrídates nomeou tirano da cidade a Báquides, pero foi finalmente ocupada por Lúculo (70) que lle restaurou a súa independencia.

Despois da derrota de Farnaces II do Ponto en Zela, Xulio César puxo a cidade baixo protectorado romano e estableceu unha colonia romana (Colonia Julia Caesaris Felix Sinope).

A cidade permaneceu como cidade importante e praza forte destacada, pero o seu comercio comezou a decaer, con todo a pesca do atún aínda mantivo a súa prosperidade. O problema da falta de auga foi resolto por Traxano coa construción dun acueduto. Ficou no poder de Roma e de Bizancio, ata que o 1071 foi ocupada polos selxúcidas, pero os bizantinos recuperárona o 1098 e conservárona ata o 1204. Neste ano, foi ocupada por tropas da raíña Tamara de Xeorxia que entregaron o poder a David Comneno, que estableceu un efémero despotado. O 1214 o territorio foi repartido entre Nicea e Iconio (que ocupou a cidade); o 1243 a rexión pasou a soberanía do IlKhan de Persia e sobre o 1302 o emir de Kastamonu (da dinastía Djahandar Oghlu) ocupouna. Baixo os turcos pasou a chamouse Sinab.

Na segunda metade do século XIV as loitas civís levaron á división dos dominios dos Djandar Oghlu e algúns dos emires pretendentes residiu en Sinope; aquí residía Isfandiyar cando a cidade foi ocupada polos otománs o 1393. O 1402 Isfandiyar foi restaurado por Timur Lenk (Tamerlán) ata o 1458 en que foi outra vez ocupada polos otománs.

O 1853 librouse en Sinope unha batalla naval na que os rusos, baixo mando do almirante Nakhimov, destruíron a frota otomán.

Naceron alí o filósofo Dióxenes, o cínico, Batón historiador de Persia, e Dífilo, poeta cómico.