Laurel Blair Salton Clark
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 10 de marzo de 1961 Ames, Estados Unidos de América (pt)  |
| Morte | 1 de febreiro de 2003 (41 anos) Texas, Estados Unidos de América |
| Causa da morte | morte accidental |
| Lugar de sepultura | Cemiterio Nacional de Arlington, Section 46, grave 1180-2 38°52′37″N 77°04′27″O / 38.876823, -77.074081 |
| Relixión | Unitário-Universalismo (pt) |
| Educación | Universidade de Wisconsin-Madison William Horlick High School (en) |
| Actividade | |
| Ocupación | oficial, médica, astronauta, tripulante de submarino |
| Empregador | NASA, astronauta |
| Carreira militar | |
| Rama militar | Armada dos Estados Unidos de América |
| Rango militar | captain (en) |
| Tempo no espazo | 15 días, 22 horas e 20 minutos |
| Misión do astronauta | |
| Cronoloxía | |
| 1 de febreiro de 2003 | Accidente do transbordador espacial Columbia
|
| Premios | |
| |
   | |
Laurel Clark, nada o 10 de marzo de 1961 en Ames (Iowa) e finada o 1 de febreiro de 2003, foi unha cirurxiá aeronáutica estadounidense, capitá da Mariña dos Estados Unidos, astronauta da NASA e especialista en misións de transbordador espacial. Clark morreu xunto cos seus seis compañeiros de tripulación no Accidente do transbordador espacial Columbia, e foi galardoada postumamente coa Medalla de Honra Espacial do Congreso.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Clark obtivo unha licenciatura en zooloxía da Universidade de Wisconsin- Madison en 1983 e un doutoramento en medicina da mesma universidade no ano 1987.[1]
Na escola de medicina adestrouse no Departamento de Medicina de Mergullo.[1] Unha vez terminados os seus estudos, Clark seguiu cun posgrao en medicina con especialización en pediatría desde 1987-1988 no Hospital Naval de Bethesda, Maryland.[1] Despois de dous anos de experiencia operacional, Clark foi designada Oficial Médico Submarino da Mariña e Oficial Médico de Mergullo. No Instituto Médico Aeroespacial da Mariña, en Pensacola, Florida, Laurel Clark pasou seis meses de adestramento aeromédico e foi designada como Cirurxián de Voo. O seu escuadrón gañou o premio Escuadrón Mariño de Ataque do Ano polo seu exitoso desempeño. Neste momento foi asignada como Cirurxián de Voo do Grupo para o Grupo Aéreo da Mariña ( MAG 13). Antes da súa selección como candidata a astronauta, serviu como Cirurxián de Voo para un escuadrón de adestramento da Mariña en Pensacola, Florida.
Experiencia na NASA
[editar | editar a fonte]A doutora Clark foi seleccionada pola NASA en abril de 1996[2] e presentouse ao Johnson Space Center en agosto de 1996 . Despois de completar dous anos de adestramento e avaliación, foi cualificada para a asignación de voo como especialista en misións. De xullo de 1997 a agosto de 2000, Clark traballou na División de Carga e Habitabilidade da Oficina de Astronautas.
A doutora Clark voou a bordo da misión STS-107 e rexistrou 15 días, 22 horas e 20 minutos no espazo. Esta misión de 16 días de duración estivo dedicada á investigación científica á cal se lle destinou as 24 horas do días en dúas quendas alternantes. A tripulación levou a cabo e de maneira exitosa preto de 80 experimentos. A misión terminou en traxedia cando o Transbordador Espacial Columbia se desintegrou durante a reentrada sobre o ceo do suroeste dos Estados Unidos cando só faltaban 16 minutos para a aterraxe. A causa desta traxedia tivo orixe o día do lanzamento cando un anaco de escuma illante do Tanque Externo desprendeuse e danou a parte inferior do á esquerda do Orbitador arrincando algunhas lousas de protección térmica. No día da reentrada a ausencia destas lousas ocasionaron o recalentamiento da estrutura interna provocando a desestabilización e consecuentemente desintegración da nave matando aos seus 7 tripulantes.
Recoñecementos
[editar | editar a fonte]O asteroide 51827 recibiu o seu nome.[3]
L. Clark, un cráter interior do cráter lunar Apolo, leva o seu nome.[4]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 Claramunt e Claramunt, 2012
- ↑ "Laurel Clark" (PDF). NASA.
- ↑ Altschuler e Ballesteros, 2016
- ↑ "Planetary Names: Crater, craters: L. Clark on Moon". planetarynames.wr.usgs.gov. Consultado o 2021-10-21.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Claramunt Vallespí, Rosa; Claramunt Vallespí, Teresa (2012). MUJERES EN CIENCIA Y TECNOLOGIA. UNED. ISBN 9788436264210.
- Daniel Roberto Altschuler e Fernando J. Ballesteros (2016). Las mujeres de la Luna. Historias de amor, dolor y valor. Editorial: Next Door Publishers e Jot Down Books (Colección El café Cajal). ISBN: 978-84-944435-4-1.
