Froito seco

Castañas (preparadas para asar, cos cortes típicos na casca).

Os froitos secos son froitos que teñen unha característica común: no seu estado natural (sen manipulación humana) teñen menos dun 50 % de auga.^[1]

Son alimentos moi enerxéticos, ricos en graxas, en proteínas, así como en oligoelementos. Segundo o tipo de froito seco, tamén poden proporcionar cantidades apreciábeis de vitaminas (sobre todo do grupo B) ou ácidos graxos omega 3 (poliinsaturados).

Tipos de froitos secos

Algúns distinguen dous grandes grupos de froitos secos:

os que están rodeados por unha casca dura, como as améndoas, as noces, as abelás ou os pistachos, que son os verdadeiros froitos secos
os provenientes de froitas desecadas (máis propiamente denominadas froitas secas, tales como as uvas pasas, as cirolas pasas, os figos pasos, os dátiles etc.

Froitos secos de casca dura (ou verdadeiros froitos secos)

Os froitos secos máis coñecidos son:

Abelás
Améndoas
Anacardios
Castañas
Cacahuetes (sementes de Arachis hypogaea)
Noces
Piñóns (sementes dalgunhas especies de piñeiros, como o piñeiro manso (Pinus pinea).)
Pistachos
Sementes de cabaza (carabuñas de cabaza)
Sementes de xirasol (carabuñas ou pipas de xirasol, moi empegadas como pasatempo, ademais de seren un alimento típico dos papagaios)

Froitas desecadas

Artigo principal: Froita seca.

Saúde

Os froitos secos son moi ricos nalgunhas substancias beneficiosas para a saúde. Por exemplo, todos eles conteñen cantidades apreciábeis de vitamina E, que ten propiedades antioxidantes. Posúen a maioría das vitaminas do grupo B. Tamén conteñen sales minerais de elementos tales como fósforo, magnesio, cobre, ferro etc.

Algúns metais tales como o selenio e o zinc, presentes nos anacardos e nas noces do Brasil, promoven a fertilidade masculina, xa que se observou unha produción menor de espermatozoides asociada a dietas baixas nestes metais.

O contido en calcio fai que sexan nalgúns casos substitutivos do leite naquelas persoas que presentan intolerancia á lactosa o son veganas. A inxestión de froitos secos axuda a previr a osteoporose. Os froitos secos que máis calcio teñen son as améndoas (240 mg/100 g) as noces do Brasil (170 mg/100 g) e as abelás (140 mg/100 g).

Case todos os froitos secos teñen un gran valor calórico debido aos hidratos de carbono e as graxas que conteñen. Quizais o menor corresponda ás castañas, que subministran de media case 500 kcal/100 g. Por esta razón están moi aconsellados para as persoas que realizan esforzos físicos prolongados, como os atletas. No son, porén, recomendábeis nas dietas hipocalóricas. Atribúenselle boas propiedades para reducir o chamado colesterol malo (polos ácidos graxos omega 3) e bos en situacións de esforzo intelectual (polo fósforo).

Cómpre indicar que os froitos secos poden desencadear reaccións alérxicas en persoas moi sensíbeis, polo cal estas persoas deben evitar consumilos (principalmente cacahuetes, améndoas, noces, castañas ou abelás). Tamén adoitan producir fermentacións no intestino, provocando flatulencias.

Notas

↑ Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para Froito.

Véxase tamén

Outros artigos

Ligazóns externas

Táboa de calorías e valor nutritivo dos froitos secos (en castelán) Consultada o 10/5/2012.

[1] Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para Froito.

[1]