Emil Theodor Kocher

Emil Theodor Kocher

Nome orixinal	(de) Theodor Kocher
Biografía
Nacemento	25 de agosto de 1841 Berna, Suíza
Morte	27 de xullo de 1917 (75 anos) Berna, Suíza
Lugar de sepultura	Bremgarten cemetery (en) 46°57′01″N 7°25′04″L
Educación	Universidade de Berna
Actividade
Campo de traballo	Cirurxía
Ocupación	cirurxián, profesor universitario, médico, fisiólogo
Empregador	Universidade de Berna
Membro de	Real Academia das Ciencias de Suecia Zofingia
Profesores	Theodor Billroth (pt) e Joseph Lister
Obra
Arquivos en	Biblioteca da Burguesia de Berna (pt) , fundo (pt) [ CH-000031-4: N Theodor Kocher] Archive for the History of Medicine (en) , fundo (pt) [ CH-001766-2: PN 079] University of Bern, archives of the Institute for the history of medicine (en) [ 5586]
Premios
(1909)  Premio Nobel en Fisioloxía ou Medicina (25 de xullo de 1900)  honorary Fellow of the Royal College of Surgeons (en)
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Obálky knih, Medvik >>>:Kocher, Emil Theodor, 1841-1917,

Emile Theodor Kocher, nado en Burgdorf, (Cantón de Berna) o 25 de agosto de 1841 e finado en Berna o 27 de xullo de 1917, foi un médico suízo.

Traxectoria

Estudou en Berna, París, Berlín e Londres, obtendo o doutoramento en Berna en 1865. En 1872 sucedeu a Georg Albert Lucke como profesor de cirurxía da Universidade de Berna e director da Clínica Universitaria Cirúrxica de Berna, cargos que ocupou até 1911.

Publicou traballos relativos á glándula tiroide (ideando un método para o seu transplante), tratamentos antisépticos, infeccións cirúrxicas, feridas de bala e osteomielites aguda. Descubriu un método para reducir a luxación do ombreiro e introduciu novas técnicas nas operacións de hernia e de cancro de estómago. Realizou melloras técnicas a numerosos tipos de operacións cirúrxicas do pulmón, o estómago e a vesícula biliar.

En 1878 practicou con éxito a primeira extirpación do bocio, operación que tivo ocasión de repetir máis de 2.000 veces dado que vivía nunha das zonas máis bocióxenas do mundo. En 1912 preparou un coaguleno esterilizado que, inxectado, aumenta a coagulación do sangue e serve para previr e tratar hemorraxias internas.

Os seus éxitos no campo da cirurxía foron debidos en boa parte pola mellora do instrumental e pola utilización sistemática da asepsia. Débeselle a invención das pinzas hemostáticas de grampas que levan o seu nome. Considerado como o mellor cirurxián da súa época, foi elixido presidente do Primeiro Congreso Internacional de Cirurxía (1905)

En 1909 outórgaselle o Premio Nobel de Medicina polos seus traballos sobre a fisioloxía, patoloxía e cirurxía da glándula tiroide. Co importe do premio axudou a fundar o Instituto Kocher en Berna, escola de cirurxía na que se formaron grandes cirurxiáns.

Véxase tamén

Outros artigos

• Síndrome de Kocher.

Ligazóns externas

• Páxina oficial dos Premios Nobel