Caída de Constantinopla

Caída de Constantinopla
Parte de Guerras otomás-bizantinas
Mehmed II entrando en Constantinopla, pintura de Fausto Zonaro, (1854-1929).
Data 6 de abril – 29 de maio de 1453 (53 días) Lugar Constantinopla Coordenadas Resultado Vitoria otomá Remate do Imperio Bizantino
Belixerantes
Imperio Otomán	Imperio Bizantino República de Xénova República de Venecia Reino de Sicilia Estados Pontificios Desertores otománs
Líderes
Mehmed II Zagan Pasha Suleiman Baltoghlu Hamza Bey Ulubatlı Hasan †	Constantino XI † Loukas Notaras (executado) Theophilos Palaiologos † Giovanni Giustiniani Longo † Cardeal Isidoro (prisioneiro) Orhan Çelebi (executado)
Forzas en combate
Otománs Infantaría: 50 000–80 000 5 000-10 000 xanízaros 1 500 cabaleiros serbios Varios canóns e bombardas Forzas navais: 31 galeras 75 grandes barcas 20 transportes de cabalos	Bizantinos Infantaría: 7 000-10 000 600 desertores otománs Forzas navais: 26 naves
Baixas
Descoñecidas, mais altas.	* 4 000 mortos en total (incluíndo soldados e civís) 30 000 foron escravizados

A caída de Constantinopla (en grego: Ἅλωσις τῆς Κωνσταντινουπόλεως, Halōsis tēs Kōnstantinoupoleōs; en turco: İstanbul'un Fethi) ou a conquista de Bizancio, polos turcos otománs o 29 de maio de 1453 foi un acontecemento histórico que, segundo a periodización clásica, marca a fin da Idade Media en Europa e a fin do derradeiro vestixio do Imperio Bizantino e da cultura clásica.

Xusto antes da conquista turca, Constantinopla era unha capital sen país: o Imperio Bizantino (Imperio Romano de Oriente), que outrora se estendía dende Persia até os Alpes, e tamén polos desertos de Asia, quedara reducido ó interior das murallas da cidade, arrodeada pola forza da nova nación turca. Constantino XI, derradeiro emperador de Bizancio, intuíu o perigo de que Constantinopla, cidade de cultura europea milenaria, caese por mor da supremacía militar dos otománs. Mehmed II, sultán dos turcos, conquistou a cidade, o cal supuxo a fin do antigo imperio bizantino e o comezo da preseza turca en Europa oriental.

Véxase tamén

Outros artigos

• Historia de Istambul

Bibliografía

• Babinger, Franz (1992): Mehmed the Conqueror and His Time. Princeton University Press. ISBN 0-691-01078-1
• Crowley, Roger (2005): 1453: The Holy War for Constantinople and the Clash of Islam and the West. Hyperion. ISBN 978-1-4013-0558-1
• Fletcher, Richard A.: The Cross and the Crescent (2005) Penguin Group ISBN 0-14-303481-2
• Harris, Jonathan (2007): Constantinople: Capital of Byzantium. Hambledon/Continuum. ISBN 978-1-84725-179-4
• Harris, Jonathan (2010): The End of Byzantium. Yale University Press. ISBN 978-0-300-11786-8
• Melville Jones, John, The Siege of Constantinople 1453: Seven Contemporary Accounts, Amsterdam 1972
• Momigliano, Arnaldo; Schiavone, Aldo (1997). Storia di Roma, 1 (en Italian). Turin: Einaudi. ISBN 88-06-11396-8. 
• Murr Nehme, Lina (2003). 1453: The Conquest of Constantinople. Aleph Et Taw. ISBN 2-86839-816-2. 
• Pertusi, Agostino, ed. (1976). La Caduta di Costantinopoli, II: L'eco nel mondo [The Fall of Constantinople, II: The Echo in the World] (en italiano) II. Verona: Fondazione Lorenzo Valla. 
• Philippides, Marios e Walter K. Hanak, The Siege and the Fall of Constantinople in 1453, Ashgate, Farnham and Burlington 2011.
• Smith, Michael Llewellyn, "The Fall of Constantinople", in History Makers magazine No. 5 (Londres, Marshall Cavendish, Sidgwick & Jackson, 1969) p. 192
• Wheatcroft, Andrew (2003): The Infidels: The Conflict Between Christendom and Islam, 638–2002. Viking Publishing ISBN 0-670-86942-2
• Wintle, Justin (2003): The Rough Guide History of Islam. Rough Guides. ISBN 1-84353-018-X

---

Este artigo sobre historia é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---