Oligoceno
| Era [1] | Período | Época | Millóns de anos |
|---|---|---|---|
| Cenozoico | Cuaternario | Holoceno | 0,011784 |
| Plistoceno | 2,588 | ||
| Neóxeno | Plioceno | 5,332 | |
| Mioceno | 23,03 | ||
| Paleóxeno | Oligoceno | 33,9 ±0,1 | |
| Eoceno | 55,8 ±0,2 | ||
| Paleoceno | 65,5 ±0,3 |
O oligoceno, unha división da escala temporal xeolóxica, é a terceira e última época xeolóxica do período paleóxeno na era cenozoica.
Comezou hai 33,9 ± 0,1 millóns de anos e finalizou hai 23,03 millóns de anos.[2][3]
O oligoceno considérase a miúdo como un momento de transición entre o mundo tropical arcaico do eoceno e os ecosistemas de aspecto máis moderno do mioceno.[4] O cambio máis significativo dos ecosistemas do oligoceno foi a expansión global dos pasteiros e unha regresión dos bosques tropicais da franxa ecuatorial.
O comezo do oligoceno está marcado por un grande evento de extinción, unha substitución da fauna de Europa por outra de Asia, excepto para as familias endémicas de roedores e marsupiais, coñecida como a "Gran Ruptura de Stehlin". O límite oligoceno-mioceno non está marcado por un evento tan facilmente identificábel, senón máis ben por límites rexionais entre o máis cálido oligoceno tardío e o relativamente frío mioceno. A extinción que tivo lugar no oligoceno non foi moi severa, pero eliminou os enormes Titanotheres.
Etimoloxía
editarO nome oligoceno, cuñado polo xeólogo alemán Heinrich Ernst von Beyrich provén das palabras gregas ὀλίγος olígos, 'pouco' e καινός kaínos, 'novo', 'recente', e fai referencia á escaseza de novos grupos modernos de mamíferos en comparación coa explosión evolutiva que estes animais tiveron no eoceno.
Subdivisións
editarA Comisión Internacional de Estratigrafía recoñece as seguintes idades/pisos do oligoceno:[2][3]
- Rupeliano: comezou hai 33,9 ± 0,1 millóns de anos co final da Grande Coupure, un episodio de extincións, de cambios faunísticos e de abundante especiación, sobre todo entre os mamíferos. Estratigraficamente, o seu inicio está marcado por foraminíferos planctónicos e a extinción do xénero Hantkenina. Acabou hai 28,4 ± 0,1 millóns de anos e o seu nome, acuñado en 1850 polo geólogo belga André Hubert Dumont, fai referencia ao Rupel, un río do norte de Bélxica, afluente do Escalda.[5]
- Chattiano: empezou hai 28,4 ± 0,1 millóns de anos. Estratigraficamente, o seu inicio está marcado por foraminíferos planctónicos e pola extinción do xénero Chiloguembelina. Durante este período tivo lugar a maior erupción volcánica individual coñecida: a erupción de Fish Canyon en La Garita.[6] que sucedeu hai 27,51 millóns de anos.[7] Esta idade xeolóxica acabou hai 23,03 ± 0,1 millóns de anos e o seu nome, acuñado en 1894 polo xeólogo alemán Theodor Fuchs, fai referencia aos Chatti, unha tribo da antiga Xermania.[8]
Notas
editar- ↑ As cores corresponden aos códigos RGB aprobados pola Comisión Internacional de Estratigrafía. Dispoñíble no sitio da International Commision on Stratigraphy, en «Standard Color Codes for the Geological Time Scale».
- ↑ 2,0 2,1 Global Boundary Stratotype Section and Point (GSSP) of the International Commission of Stratigraphy, Status on 2009.
- ↑ 3,0 3,1 International Stratigraphic Chart, 2008
- ↑ Haines, Tim; Walking with Beasts: A Prehistoric Safari, (New York: Dorling Kindersley Publishing, Inc., 1999)
- ↑ Rohde, Robert A. (2005): "Rupelian ICS Stage" en GeoWhen Database International Commission Stratigraphy.
- ↑ Mason, Ben G.; Pyle, David M. e Openheimer, Clive (2004): "The size and frequency of the largest explosive eruptions on Earth", Bulletin of Volcanology, 66 (8): 735-748
- ↑ Lanphere, Marvin A. e Baadsgaard, H. (2001): "Precise K-Ar, 40Ar/39Ar, Rb-Sr and U/Pb mineral ages from the 27.5 Mi Fish Canyon Tuff reference standard", Chemical Geology, 175 (3-4): 653-671
- ↑ Rohde, Robert A. (2005): "Chattian ICS Stage" en GeoWhen Database International Commission on Stratigraphy.
Véaxase tamén
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Oligoceno |
Bibliografía
editar- Holmes, T. (2008): Age of Mammals: The Oligocene and Miocene Periods. Chelsea House Publications. ISBN 978-0-8160-5964-5
- Prothero, D. (1994): The Eocene-Oligocene Transition: Paradise Lost. Columbia University Press. ISBN 0-231-08091-3
- Prothero, D. e Emry, R. (1996): The Terrestrial Eocene-Oligocene Transition in North America. Cambridge University Press. ISBN 0-521-43387-8
Outros artigos
editarLigazóns externas
editar- Oligoceno La deriva continental (Proyecto Celestia) (en castelán)
- Oligocè. Fauna i flora (en catalán)
- Clima do oigoceno (en inglés)
- Follas fósiles do oligoceno (en inglés)
- Peixes fósiles do oligoceno (en inglés)