شوالیه
.svg)
شوالیه (به فرانسوی: Chevalier، سوارکار)[۱] مقام افتخارآمیزی است که رؤسای دولت (همچنین پاپ) یا نمایندهٔ آنان در پیِ خدمت به پادشاه، کلیسا یا کشور به شخصی (به‌ویژه افراد نظامی) اعطا می‌کنند.[۲][۳]
در آن دوران برخی شوالیه‌ها فرماندهی سواره‌نظام ارتش را برعهده داشتند و افرادی اسماً شجاع بودند که برای کشورشان افتخار کسب می‌کردند. شوالیه‌ها الزاماً نظامی نبودند. درصد بالایی از شوالیه‌ها از بین رجال، اشراف، ثروتمندان و مردان مذهبی انتصاب می‌شدند. از سوی دیگر کلیسای کاتولیک (واتیکان) به برخی زائرین سرشناس اروپایی که سفر مشقت‌بار اروپا به اورشلیم را جهت زیارت کلیسای مقبرهٔ مقدس در اورشلیم به جان می‌خریدند، این لقب را اهدا می‌کرد. برخلاف باور عمومی، شوالیه لقب سلطنتی نیست. یک شوالیه وقتی اشرافی محسوب می‌شود که از بین اشرافیان برخاسته باشد.
شوالیه‌ها در ادبیات
[ویرایش]در آثار ادبی، قهرمان قرون وسطا یا شوالیه حق انتخاب دارد و به جستجوی ماجرا می‌رود. او عرصهٔ رویارویی خود با آزمون‌ها را انتخاب می‌کند و هویتش را با این انتخاب شکل می‌دهد. ماجراهای زندگی شوالیهٔ قرون وسطا بسته به عرصه‌ای که برای فعالیت‌هایش برگزیده، تغییر می‌کند. البته شوالیه رخدادهای زندگی‌اش را بر اساس روایت و آرمان‌شهر خود انتخاب می‌کند اما نمی‌توان ماجراهای زندگی او را پیش‌بینی کرد، درست مانند دن‌کیشوت.[۴]
لقب شوالیه در بریتانیا
[ویرایش]در قرن بیستم دربار بریتانیا با اهدا کردن لقب شوالیه به کسانی که دستاوردها و افتخارات فوق‌العاده برای بریتانیا و جهان کسب می‌کردند اقدام نمود که تا امروز ادامه دارد. دریافت‌کنندگان این لقب، از خوانندگان مشهور انگلیسی تا کوهنوردان حرفه‌ای، دانشمندان، نویسندگان، ورزشکاران و بازیگران سینما تا «شخصیت‌های سیاسی» متفاوتند. لقب شوالیه دارای درجات مختلفی است و معمولاً در «مراسم سال نو» در کاخ باکینگهام در لندن به دریافت‌کنندگان اهدا می‌شود.
سایر نقاط جهان
[ویرایش]این لقب اکنون جز بریتانیا در اکثر جوامع اروپایی منسوخ شده و هیچ معنای رسمی یا اداری ندارد. فقط چند سازمان سرّی ازجمله فرقهٔ مقبرهٔ مقدس اورشلیم اعضای سازمان خود را شوالیه می‌نامند.
پانویس
[ویرایش]- ↑ Encyclopædia Britannica
- ↑ Knight Without Armor: Carlos Eduardo Castañeda. Almarez, Felix D.
- ↑ Arms & armor of the medieval knight : an illustrated history of weaponry in the Middle Ages. Paddock, David Edge & John Miles.
- ↑ ینسن، مریام ایوان؛ ن. دان، پیتر (۱۳۹۶). روایت‌آمیزی در دن‌کیشوت. ترجمهٔ بهروز قیاسی. تهران: نشر اطراف. صص. ص٫ ۱۸. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۶۸۸۴-۶-۳.
منابع
[ویرایش]- ویکی‌پدیای آلمانی و انگلیسی
پیوند به بیرون
[ویرایش]
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| نشان‌های دلیری |  | |
|---|---|---|
| رسمی، تمایزات عمومی | ||
| جوایز مدنی و دکوراسیون | ||
| اداره، القاب، عنوان (شیوه خطاب) | ||
| حوزه قضایی | ||
| افراد | ||
| مراسم و رویدادها | ||
| نشان رسمی، نشان سلطنتی خاص پادشاه و ملکه | ||
| جواهرات و نمادها | ||
| مشروعیت | ||
| سازمان‌های مرتبط | ||
| مفاهیم مرتبط | ||
| طرفین درگیر | صلیبیون
مسلمانان  ایوبیان |
|---|---|
| فرماندهان | صلیبیون
گی لوزینیان (اسیر) • ریموند سوم • جرارد رایدفورت (اسیر) • گارنیر د نابلس • رینالد شاتیون (اسیر) مسلمانان صلاح‌الدین ایوبی • مظفرالدین کوکبری • مظفر عمر • العادل سیف‌الدین ابوبکر • فضل بن صلاح‌الدین |
| نیروها | صلیبیون
۲۰٬۰۰۰ جنگجو شامل ۱۵٬۰۰۰ پیاده‌نظام، ۱٬۲۰۰ شوالیه، ۳٬۰۰۰ زره پوش و ۵۰۰ کماندار مسلمانان ۳۰٬۰۰۰ جنگجو شامل ۱۲٬۰۰۰ سواره نظام و ۱۸٬۰۰۰ پیاده‌نظام |
| اتفاقات وابسته | |
| تأثیرات | |
