جیوه قرمز
 | این مقاله میتواند با ترجمهٔ متن از مقالهٔ متناظر در انگلیسی گسترش یابد. برای مشاهدهٔ دستورالعملهای مهم ترجمه روی [گسترش] کلیک کنید.
|
جیوه قرمز یا جیوه سرخ (به انگلیسی:Red mercury) ماده‌ای به احتمال زیاد ساختگی و دروغی با ترکیبی نامشخص است که کلاهبرداران متعددی، عمدتاً روسی، ادعا می کنند آن را در ساخت بمب هسته‌ای استفاده میکنند.[۱]
به دلیل محرمانه بودن اسناد ساخت سلاح‌های هسته‌ای رد این ادعا که ماده‌ای با نام «جیوه قرمز» در ساخت سلاح‌های هسته‌ای استفاده می‌شود سخت است اما بر اساس متون علمی موجود، تمامی نمونه‌های به‌دست آمده این ماده هیچ کاربرد خاصی برای ساخت سلاح هسته‌ای ندارند و مواد شیمیایی رایج و در دسترس عموم می‌باشند.[۲] بر اساس یک ژورنال علمی هسته‌ای با نام «Bulletin of the Atomic Scientists» در سال ۱۹۹۷ میلادی، قیمت تقاضا شده برای هر کیلوگرم از این ماده ساختگی بین ۱۰۰ هزار تا ۳۰۰ هزار دلار در آن زمان برآورد می‌شد و تمامی نمونه‌های ادعا شده ساختگی و کلاهبردارانه بودند.[۳]
تاریخچه
[ویرایش]در دهه نود در منطقه اورال، یک شرکت روسی در نامه‌ای به بوریس یلتسین، رئیس‌جمهور آن زمان خواستار اجازه فروش جیوه سرخ برای جبران بخشی از گرفتاری‌های مالی روسیه شد و اجازه فروش ۹ تن از آن در ۳ سال پذیرفته شد.
جیوه تقلبی قرمز برای فروش در سراسر اروپا و خاورمیانه توسط بازرگانان روسی عرضه شد، آنها خریداران زیادی پیدا کردند که تقریباً هر چیزی برای آن پرداخت می‌کردند، حتی اگر نمی‌دانستند چه چیزی است.
قیمت درخواستی جیوه قرمز از ۱۰۰٬۰۰۰ تا ۳۰۰٬۰۰۰ دلار در هر کیلوگرم متغیر بود. گاهی این ماده پرتودهی می‌شود یا در کانتینرهایی با نمادهای رادیواکتیو حمل می‌شود تا شاید خریداران بالقوه ارزش استراتژیک آن را درک کنند و فریب بخورند. اما نمونه‌های ضبط شده توسط پلیس فقط حاوی اکسید جیوه (II)، یدید جیوه (II) یا جیوه مخلوط شده با رنگ قرمز بود - موادی که به سختی مورد توجه سازندگان سلاح قرار می‌گیرد.
پس از دستگیری سه مرد در بریتانیا در سپتامبر ۲۰۰۴، به ظن اینکه قصد خرید یک کیلوگرم جیوه قرمز به قیمت ۹۰۰۰۰۰ پوند را داشتند، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بیانیه ای صادر کرد و ادعاهای واقعی بودن این ماده را توسط سخنگوی خود رد کرد.[۴][۵][۶] قوه قضاییه بریتانیا این سه مرد را در ژوئیه سال ۲۰۰۶ میلادی از اتهام نقش داشتن در تروریسم تبرئه کرد.[۷][۸]
آنالیز شیمیایی
[ویرایش]تاکنون ترکیب مشخصی برای جیوه سرخ ارائه نشده‌است. نمونه‌ای که در سال ۲۰۰۴ به‌وسیله پلیس آلمان به‌دست آمد شامل ۱۰٪ وزنی پلوتونیوم، ۶۱٪ جیوه، ۱۱٪ آنتیموان، ۶٪ اکسیژن، ۲٪ ید و ۱/۶ ٪ گالیوم بود. فرمول پیشنهادی Hg۶Sb۲O۸ به همراه مقداری جیوه خالص بود. نمونه دیگری در سال ۱۹۹۸ به‌دست آمد که غیرپرتوزا، و ترکیب آب و یدید جیوه بود. در سال ۲۰۰۳ نیز نمونه دیگری در زاگرب پیدا شد که بدون آنتیموان و تنها جیوه بود و از این رو فرمول دیگر پیشنهادی Hg۲Sb۲O۷ را رد کرد.
بعضی از نمک های جیوه مانند یدید جیوه (II) یا جیوه سولفید خطاب میشوند به جیوه قرمز ولی کاربرد های آزمایشگاهی در تجزیه کمی دارند و هیچ کاربردی در زمینه هسته ای ندارند.
در سینما، رسانه و ادبیات
[ویرایش]از جیوه قرمز در رسانه‌ها و روایت‌های داستانی زیادی، از جمله فیلمی با همین نام، سخن به میان آمده‌شده.[۹][۱۰][۱۱]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Grant, P. M.; Moody, K. J.; Hutcheon, I. D.; Phinney, D. L.; Whipple, R. E.; Haas, J. S.; Alcaraz, A.; Andrews, J. E.; Klunder, G. L.; Russo, R. E.; Fickies, T. E.; Pelkey, G. E.; Andresen, B. D.; Kruchten, D. A.; Cantlin, S. (1998). "Nuclear forensics in law enforcement applications". Journal of Radioanalytical and Nuclear Chemistry. 235 (1–2): 129–132. doi:10.1007/BF02385950. ISSN 0236-5731. S2CID 97122353. Archived from the original on 17 January 2013. Retrieved 12 May 2010.
- ↑ Lee, Rensselaer (May 1997). "Smuggling update". The Bulletin of the Atomic Scientists. 53 (3): 53. Bibcode:1997BuAtS..53c..52L. doi:10.1080/00963402.1997.11456737. ISSN 0096-3402.
- ↑ Lee, Rensselaer (May 1997). "Smuggling update". The Bulletin of the Atomic Scientists. 53 (3): 53. Bibcode:1997BuAtS..53c..52L. doi:10.1080/00963402.1997.11456737. ISSN 0096-3402.
- ↑ "Terror accused in 'mercury sting'". BBC News. 25 April 2006.
- ↑ https://www.theguardian.com/science/2004/sep/30/thisweekssciencequestions1
- ↑ Adam, David (30 September 2004). "What is red mercury?". The Guardian. London.
- ↑ Summers, Chris (25 July 2006). "What is red mercury?". BBC News.
- ↑ "Trio cleared of red mercury plot". BBC News. 25 July 2006.
- ↑ Kuchera, Ben (December 22, 2011). "Masterpiece: Warhawk: the Red Mercury Missions for the PlayStation One". Ars Technica. Condé Nast.
- ↑ Cockrell, Eddie (9 September 2005). "Red Mercury". Variety. Penske Media Corporation.
- ↑ Perry, Douglass C. (22 November 2006). "Splinter Cell Double Agent Review". IGN. IGN Entertainment. Archived from the original on 25 November 2006.
برای مطالعه بیشتر
[ویرایش]- Butler, Kenley; Dvali, Akaki (1 April 2004). "Nuclear Trafficking Hoaxes: A Short History of Scams Involving Red Mercury and Osmium-187". nti.org. Nuclear Threat Initiative.
- Croddy, Eric; Wirtz, James J. (2005). Weapons of Mass Destruction: An Encyclopaedia of Worldwide Policy, Technology, and History. ABC-CLIO. p. 313. ISBN 978-1-85109-490-5.
- Hounam, Peter; McQuillan, Steve (October 1, 1995). The Mini-Nuke Conspiracy: How Mandela Inherited a Nuclear Nightmare. Viking Adult. ISBN 978-0-670-86925-1. This book made the claim that South Africa had made red mercury, and used it to construct a thousand miniature tactical nuclear weapons, that were now in the hands of non-governmental South African right-wing elements which intended to make use of them in the near future (of 1995).
- Stevens, Henry (August 2007). "21". Hitler's Suppressed and Still-Secret Weapons, Science and Technology. ISBN 978-1-931882-73-6. Citing sources from above, Stevens makes a case that Germany may have developed technology of red mercury during World War II.
- Summers, Chris (25 July 2006). "What is red mercury?". BBC News. Retrieved 15 May 2014.
- Helmenstine, Anne Marie. "What Is Red Mercury?". About.com.
{{cite web}}: Missing or empty|url=(help) - Skeptoid #713: On the Trail of Red Mercury at برایان دانینگ