Konstantino IV.a

Konstantino IV.a
	; Irudi gehiago
bizantziar enperadore	; 654 - 685eko irailaren 14a ; ← Konstante II.a - Justiniano II.a →
bizantziar enperadore
Bizitza
Jaiotza	Konstantinopla, 652
Herrialdea	Bizantziar Inperioa
Heriotza	Konstantinopla, 685eko uztailaren 10a (32/33 urte)
Hobiratze lekua	Apostoleion
Heriotza modua	berezko heriotza: disenteria
Familia
Aita	Konstante II.a
Ama	Fausta
Ezkontidea(k)	Anastasia (en)
Seme-alabak	ikusi Justiniano II.a; Heraklio;
Haurrideak	ikusi Tiberio; Heraklio;
Leinua	Heraclian dynasty (en)
Jarduerak
Jarduerak	politikaria
Sinesmenak eta ideologia
Erlijioa	kristautasuna

Konstantino IV.a (grezieraz: Κωνσταντίνος Δ', (649-685) Bizantziar Inperioko agintaria izan zen 668 eta 685 urteen artean. Bere agintean zehar inperioko mugak finkatu eta egonkortu zituen baita inperioak VII. mendean zehar galduriko izen ona berreskuratu. Konstante II.a agintariaren seme zaharrena aitak berarekin batera agintari izendatu zuen 654. urtean lau urte besterik ez zituela. 668. urtean Sirakusan gertatu zen Konstanteren hilketaren ondorioz agintari bakar bihurtu zen 19 urterekin. Bere bi anaia Heraklio eta Tiberio izan zituen agintean berarekin batera. Konstantinopolis hiriburutzat hartu zuen berriro bere aitaren garaian Sirakusara aldatu baitzen.

Konstantinoren lehen eginkizuna arabiarren boterearen hazkundea etetea izan zen. Zenbait urtetako gerrate zibilen ostean Muawiya I.a Omeiatarra bihurtu zen arabiarren buruzagi. Barneko liskarrak amaitu zituztenean arabiarren helburu nagusia bizantziarrak garaitu eta euren lurraldeetan zehar hedatzea izan zen. 674. urtean flota arabiar batek Konstantinopla eraso zuen lau urtez setiatua mantendu zuelarik. Setioak ziharduen artean eslaviarrek Tesalonika eraso zuten. Aipaturiko lau urteetako setioa 678. urtean amaitu zen bizantziarrek Sillaeumgo guduan su grekoa deritzan armaren bitartez arabiar flotari su eman ziotenean. Arma honen lehen erabilpenetakoa izan zen. Itsaso batailaz gain Bizantzioko armadak arabiarrak Anatolian ere garaitu zituen baita Salonika berreskuratu ere. Garaipen hauek eta setioa hautsi izanak bizantziar armadari sekulako ospea eman zioten. Omeiatar kalifatoak urtero tributu bat ordaintzearen truk bake hitzarmen bat sinatzea lortu zuen.

680. urtean Konstantinok Seigarren Kontzilio Ekumenikoa deitu zuen (Konstantinoplako III. kontzilioa izenez ere ezaguna) 451. urtean Kaltzedoniako Kontzilioan adostutako doktrina bermatzeko. Bizantziarrek Afrika iparraldeko koloniak galdu zituztenez ez zuten zertan kolonia hauetan soilik indarra zuen monofisismorik kontuan izan beharrik eta honek ortodoxia kristauaren inguruko eztabaidarekin amaitzea ahalbidetu zuen. Heresiak inperiotik kanpo zeudenez Kontzilioak Kristoren izatearen inguruko jarrera bakarra hartu zuen eta konpromezuz ordura artean ametitu ziren monotelismo eta monoenergismoaren doktrinak behin betiko kondenatu ziren. Ortodoxiara itzultze honek Aita Santuaren eta inperioaren arteko liskarrak baretu zituen Erromak ez baitzituen begi honez ikusten Kaltzedonian heresiak ametitzearen alde harturiko zenbait erabaki.

Konstantinok arabiarrekin eta Erromarekin arrakasta lortu zuen arren, ez zen gauza bera gertatu inperioak Balkanetan zituen mugetan. 670. urte inguruan bulgariarrak, Errusiako estepetatik zetorren herri nomada bat, Danubioko hertzetan azaldu ziren. Konstantinoplako setioaz baliatuz Danubioa zeharkatu eta gaur egungo Bulgaria hartu zuten ordura artean bertan bizi izan ziren tribu eslaviarrak garaituz. Hutsune handiekin baina zonalde hura formalki inperio bizantziarraren barnean zegoen bulgariarrek nolabait bizantziarren eskualde bat konkistatu zutelarik. Arabiarrekin bakea sinatu bezain laster 680. urtean Konstantinok Bulgariarrak Danubioren iparraldera itzularazteko espedizio bat bidali zuen Balkanetara. Guda galdu ostean Konstantinok Bulgariar Inperioa onartu behar izan zuen 681. urtean.

Herriak hala nahi izan zuelako Konstantinok bere anaia Heraklio eta Tiberio Augusto tituluarekin agintari izendatu behar izan bazituen ere 683. urtean mihia moztu ziezaietela agindu zuen bere seme Justinianoren oinordekotzak arriskuan egon ez zedin. 685. urtean Konstantino disenteriak jota hil zen 36 urte besterik ez zuela bere semeak hartu zuen orduan agintea Justiniano II.a izenarekin.

Genealogia

Aurrekoa
Konstante II.a

Bizantziar agintaria
668 – 685

Ondorengoa
Justiniano II.a

Wikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Konstantino IV.a

Datuak: Q41605
Multimedia: Konstantinos IV / Q41605

i e a Erromatar eta bizantziar enperadoreak
Printzerria 27 BC – 235 AD	Augusto Tiberio Kaligula Klaudio Neron Galba Oton Vitelio Vespasiano Tito Domiziano Nerva Trajano Hadriano Antonino Pio Marko Aurelio eta Luzio Vero Komodo Pertinax Didio Juliano (Peszenio Nigro) (Klodio Albino) Septimio Severo Karakala eta Geta Makrino eta Diadumeniano Heliogabalo Alexandro Severo
Krisialdia 235–284	Maximino Trax Gordiano I.a eta Gordiano II.a Pupieno eta Balbino Gordiano III.a Filipo Arabiarra eta Filipo II.a Dezio eta Herenio Etrusko Hostiliano Treboniano Galo eta Volusiano Emiliano Valeriano Galieno, Salonino eta Valeriano II.a Klaudio Gotiko Kintilo Aureliano Tazito Floriano Probo Karo Karino eta Numeriano Galietako enperadoreak: Postumo (Leliano) Mario Viktorino (Domiziano II.a) Tetriko I.a eta Tetriko II.a
Dominatua 284–395	Diokeziano (inperio osoa) Diokeziano (ekialdea) eta Maximiano (mendebaldea) Diokeziano (ekialdea) eta Maximiano (mendebaldea) eta Galerio (ekialdea) eta Konstantzio Kloro (West) Galerio (ekialdea) eta Konstantzio Kloro (mendebaldea) eta Severo II.a (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Galerio (ekialdea) eta Severo II.a (mendebaldea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Galerio (ekialdea) eta Maxentzio (mendebaldea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Galerio (ekialdea) eta Lizinio (mendebaldea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) Maxentzio (bakarrik) Lizinio (mendebaldea) eta Maximino Daia (ekialdea) eta Konstantino I.a Handia (bere burua aldarrikatua) eta Valerio Valente Lizinio (ekialdea) eta Konstantino I.a Handia (mendebaldea) eta Lizinio II.a, Konstantino II.a eta Krispo (Martiniano) Konstantino I.a Handia (inperio osoa) eta Krispo Konstantino II.a Konstante Magnentzio eta Dezentzio Konstantzio II.a eta Vetranio Juliano Apostata Joviano Valentiniano I.a Valente Graziano Valentiniano II.a Magno Maximo eta Flavio Viktor Teodosio I.a Handia (Flavio Eugenio)
Mendebaldeko Inperioa 395–480	Honorio (Konstantino III.a eta Konstantzio II.a) Konstantzio III.a Joan, mendebaldeko usurpatzailea Ravenan Valentiniano III.a Petronio Maximo eta Paladio Avito Maioriano, Libio Severo, Antemio eta Olibrio Glizerio Julio Nepote (de iure) Romulo Augustulo (usurpatzailea)
Ekialdeko/ Bizantziar Inperioa 395–1204	Arkadio Teodosio II.a Pulkeria Martziano Leon I.a Leon II.a Zenon I.a (1. agintaldia) Basilisko eta Marko Zenon I.a (2. agintaldia) Anastasio I.a Justino I.a Justiniano I.a Justino II.a Tiberio II.a Maurizio eta Teodosio Fokas Heraklio Konstantino III.a Heraklonas Konstante II.a Konstantino IV.a eta Heraklio, Tiberio eta Justiniano II.a Justiniano II.a (1. agindaldia) Leontzio Tiberio III.a Justiniano II.a (2. agintaldia) eta Tiberio Filipiko Anastasio II.a Teodosio III.a Leon Isauriarra Konstantino V.a Artabasdo Leon IV.a Khazariarra Konstantino VI.a Irene Nizeforo I.a Estaurazio Mikel I.a Rangabe eta Teofilakto Leon V.a Armeniarra eta Konstantino Mikel II.a Teofilo Mikel III.a Basilio Mazedoniarra Leon VI.a Jakituna Alexandro Bizantziokoa Konstantino VII.a Porfirogeneta Erroman I.a Lakapetarra eta Kristobal, Eztebe eta Konstantino Erroman II.a Nizeforo II.a Fokas Joan I.a Tzimiskes Basilio II.a Konstantino VIII.a Zoe (1. agindaldia) eta Erroman III.a Zoe (1. agindaldia) eta Mikel IV.a Mikel V.a Zoe (2. agindaldia) eta Teodora Zoe (2. agindaldia) eta Konstantino Monomako Konstantino Monomako (bakarrik) Teodora Mikel VI.a Isaak I.a Komneno Konstantino X.a Dukas Erroman IV.a Diogenes Mikel VII.a Dukas eta Androniko, Konstantzio eta Konstantino Nizeforo III.a Botaniates Alexio I.a Komneno Joan II.a Komneno eta Alexio Komneno Emanuel I.a Komneno Alexio II.a Komneno Androniko I.a Komneno Isaak II.a Angelo Alexio III.a Angelo Alexio IV.a Angelo Nikolas Kanabos, usurpatzailea Alexio V.a Dukas
Nizeako Inperioa 1204–1261	Konstantino Laskaris Teodoro I.a Laskaris Joan III.a Dukas Vatatzes Teodoro II.a Laskaris Joan IV.a Dukas Laskaris
Ekialdeko/ Bizantziar Inperioa 1261–1453	Mikel VIII.a Paleologo Androniko II.a Paleologo eta Mikel IX.a Paleologo Androniko III.a Paleologo Joan V.a Paleologo Joan VI.a Kantakuzeno eta Joan V.a Paleologo eta Mateo Kantakuzeno Joan V.a Paleologo Androniko IV.a Paleologo Joan VII.a Paleologo Androniko V.a Paleologo Emanuel II.a Paleologo Joan VIII.a Paleologo Konstantino XI.a Paleologo
Letra etzanean usurpatzaile edo enperadorekideak.