Árpád Rátkai: La beletra rondo de la revuo "Nyugat" kaj la Internacia Lingvo, pri la vivo de hungaraj intelektuloj komence de la 20a jarcento kaj polemikoj pri la "internacia" lingvo, Ido kaj Esperanto ktp.
Radek Nowakowski: Liberlando kaj liteRETuro, pri parolado, skribado, verkado, legado, tekstoj kaj hipertekstoj en la epoko de Interreto.
Humphrey Tonkin: “Generale parolante” – Lapenna kiel gvidanto kaj oponanto, pri la anstataŭo de Ivo Lapenna kiel estrarano de UEA en la 1970-aj jaroj, la kunteksto de tiu historia momento en la evoluo de Esperanto, kaj la rilato de fortoj inter li mem kaj la supozitaj aŭ realaj opoziciantoj, vidite el la vidpunkto de Humphrey Tonkin kiu estis tiam estinta estrarano de TEJO kaj postre iĝos estrarano de UEA kaj gravulo en la tuta Esperantujo.
Homo kiu volis esti insulo (Kalle Kniivilä pri Sendependaj homoj de Halldór Laxness, tradukis Baldur Ragnarsson), pri romano pri etbienulo kiu volas esti sendependa en Islando kaj pri liaj familiaj kaj sociaj (fakte ekstersociaj) rilatoj.
Vojaĝo – tra kuniĝoj kaj disiĝoj – kien? (Valentin Melnikov pri Vojaĝo al kuniĝo. Konfesoj de seksobsedito de Darik Otira)
Mispaŝoj al plena obsedo (Cindy McKee pri Vojaĝo al kuniĝo. Konfesoj de seksobsedito de Darik Otira), ambaŭ lastaj recenzoj pri romano pri seksumaobsedo de protagonisto ĉefe pri midzado kaj liaj rilatoj kun koramikinoj aŭ kunfikulinoj. Darik Otira defendas sian romanon kaj pri si mem retenas la anonimecon kiel propra de negrava homo, kaj paralele tio utilas al la merkatigo de la verko. Pri la anonimeco la aŭtoro eĉ ne malkaŝas ĉu tiu estas viro aŭ virino, sen konsidere al la vireco kaj eĉ maskleco de la protagonisto de la romano. Krome la seksumaj aferoj, Darik Otira parolas ankaŭ pri sekseco en Esperantujo kaj partikulare dum junularaj renkontiĝoj.[1]
