Alfonso la 7-a (Leono kaj Kastilio)

Alfonso la 7-a
reĝo de Leono kaj Kastilio
Persona informo
Naskiĝo	1-an de marto 1105 (1105-03-01) en Caldas de Reis
Morto	21-an de aŭgusto 1157 (1157-08-21) (52-jaraĝa) en Despeñaperros, Santa Elena (Ĥaeno)
Tombo	Katedralo de Toledo vd
Religio	katolikismo vd
Lingvoj	galega vd
Ŝtataneco	Reĝlando Kastilio Reĝlando Galegio vd
Familio
Dinastio	dinastio Burgundio-Ivrea en Kastilio vd
Patro	Rajmondo de Burgonjo vd
Patrino	Urraca la 1-a vd
Gefratoj	Sancha Raimúndez (en) vd
Edz(in)o	Richeza de Pollando, reĝino de Kastilio (1152 (Gregoria)–1157) Berengaria of Barcelona (en) (1128 (Gregoria)–1140) vd
Amkunulo	Gontrodo Pérez (en) Urraca Fernández (en) vd
Infanoj	Sanĉo la 3-a  ( Berengaria of Barcelona (en) ) Urraca of Castile, Queen of Navarre (en)  ( Gontrodo Pérez (en) ) Stephanie Alfonso of Castile (en)  ( Urraca Fernández (en) ) Garcia of Castile (en)  ( Berengaria of Barcelona (en) ) Alfonso of Castile (en)  ( Berengaria of Barcelona (en) ) Sanĉa de Kastilio kaj Pollando  ( Richeza de Pollando, reĝino de Kastilio) Konstanciino de Kastilio  ( Berengaria of Barcelona (en) ) Sanĉa de Kastilio kaj Barcelono  ( Berengaria of Barcelona (en) ) Ferdinando la 2-a  ( Berengaria of Barcelona (en) ) Ferdinand of Castille (en)  ( Richeza de Pollando, reĝino de Kastilio) vd
Profesio
Okupo	reganto vd
Laborkampo	Politiko vd
Postenoj Postenoj Monarch of the Kingdom of Castile (en) (1126–1157) reĝo de Reĝlando Leono (1126–1157) reĝo de Galegio (1111–1157) vd
Honorigoj Honorigoj  Ora Rozo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Alfonso a 7-a laŭ miniaturo de Tombo A de la Katedralo de Santiago de Compostela.

Alfonso la 7-a de Leono la Imperiestro (Caldas de Reis, Pontevedra, 1-a de marto 1105 – Paraje de La Fresneda, aktuale en Santa Elena aŭ en Viso del Marqués, 21-a de aŭgusto 1157) estis reĝo de Leono kaj Kastilio. Li estis filo de la reĝino Urraca la 1-a (Leono) kaj de la grafo Rajmondo de Burgonjo, kaj estis la unua reĝo leona membro de la Dinastio de Burgonjo, kiu malaperos laŭ la laŭleĝa linio pro la morto de Pedro la 1-a, kiu estis posteulata de sia duonfrato Henriko la 2-a, unua reĝo de la Dinastio de Trastamaro.

Alfonso la 7-a de Galegio, Leono kaj Kastilio estos posteulata de sia filo Ferdinando la 2-a.

Repreninte la malnovan imperian planon de Alfonso la 3-a kaj de Alfonso la 6-a, la 26-a de majo 1135 li estis kronita kiel Imperator totius Hispaniae (Imperiestro de tuta Hispanio) en la Katedralo de Leono, kaj ricevis omaĝon, inter aliaj, de sia bofrato Rajmondo Berengero la 4-a, grafo de Barcelono.

Alfonso estis digna kaj iom enigma figuro. Lia reĝado estis karakterizita per la renoviĝinta supereco de la okcidentaj regnoj de kristana Iberio super la orientaj (Navaro kaj Aragonio) post la regado de Alfonso la Batalema. Li ankaŭ serĉis akiri la imperiestrotitolon, senchava en la praktiko, kvankam liaj provoj regi super kaj kristanaj kaj islamaj populacioj estis eĉ malpli sukcesa. Liaj hegemoniaj intencoj neniam vidis realiĝon, aliflanke. Dum lia regado, Portugalio iĝis reale sendependa, en 1128, kaj estis agnoskata kiel laŭjure sendependa, en 1143. Li estis patrono de poetoj, inkludante, verŝajne, la trobadoron Marcabru.

Konfliktoj en Galegio

Post la morto de la patro de Alfonso, Rajmondo de Burgonjo en 1107, kaj de ties avo Alfonso la 6-a en 1109, lia patrino Urraca reedziniĝis por povi aliri al tronoj de la Regno de Leono kaj de la Regno de Kastilio. La elektita estis la aragona reĝo Alfonso la 1-a la Batalema kaj tio provokis la malakcepton de ampleksaj sektoroj de la nobelaro.