aanduiden

Dutch

Etymology

From aan +‎ duiden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːndœy̯də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧dui‧den

Verb

aanduiden

1. (transitive) to indicate, to mark, to point out

   Synonym: aanwijzen

   De schaal van Beaufort wordt gebruikt om de snelheid van de wind aan te duiden.

   The Beaufort scale is used to indicate the speed of the wind.

2. (transitive) to express, to put into words

   Synonyms: uitdrukken, verwoorden

Conjugation

Conjugation of aanduiden (weak, separable)
infinitive	aanduiden
past singular	duidde aan
past participle	aangeduid
infinitive	aanduiden
gerund	aanduiden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	duid aan	duidde aan	aanduid	aanduidde
2nd person sing. (jij)	duidt aan, duid aan2	duidde aan	aanduidt	aanduidde
2nd person sing. (u)	duidt aan	duidde aan	aanduidt	aanduidde
2nd person sing. (gij)	duidt aan	duidde aan	aanduidt	aanduidde
3rd person singular	duidt aan	duidde aan	aanduidt	aanduidde
plural	duiden aan	duidden aan	aanduiden	aanduidden
subjunctive sing.1	duide aan	duidde aan	aanduide	aanduidde
subjunctive plur.1	duiden aan	duidden aan	aanduiden	aanduidden
imperative sing.	duid aan
imperative plur.1	duidt aan
participles	aanduidend	aangeduid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aanduiding

Descendants

• Afrikaans: aandui

Anagrams

• duiden aan