verklaren

See also: verklären

Dutch

Etymology

From Middle Dutch verclāren. Equivalent to klaar +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vərˈklaː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧kla‧ren
• Rhymes: -aːrən

Verb

verklaren

1. to declare, state
2. to explain, clarify

Conjugation

Conjugation of verklaren (weak, prefixed)
infinitive	verklaren
past singular	verklaarde
past participle	verklaard
infinitive	verklaren
gerund	verklaren n
	present tense	past tense
1st person singular	verklaar	verklaarde
2nd person sing. (jij)	verklaart, verklaar2	verklaarde
2nd person sing. (u)	verklaart	verklaarde
2nd person sing. (gij)	verklaart	verklaarde
3rd person singular	verklaart	verklaarde
plural	verklaren	verklaarden
subjunctive sing.1	verklare	verklaarde
subjunctive plur.1	verklaren	verklaarden
imperative sing.	verklaar
imperative plur.1	verklaart
participles	verklarend	verklaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (explain): uitleggen, toelichten
• (clarify): verduidelijken, ophelderen

Derived terms

• verklaarbaar
• verklaring
• wegverklaren

Descendants

• Afrikaans: verklaar
• Negerhollands: verklaar