iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.
iBet uBet web content aggregator. Adding the entire web to your favor.



Link to original content: http://el.wikipedia.org/wiki/Cirque_du_Soleil
Cirque du Soleil - Βικιπαίδεια Μετάβαση στο περιεχόμενο

Cirque du Soleil

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Cirque du Soleil
Νομική μορφήιδιωτική εταιρία
Κλάδοςperforming arts
Ίδρυση1984
ΙδρυτήςGuy Laliberté, Gilles Ste-Croix και Daniel Gauthier
ΈδραΜόντρεαλ, Καναδάς
Σημαντικά πρόσωπαStéphane Lefebvre
ΙδιοκτήτηςTPG
Υπάλληλοι5.020
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Σελίδα στο Facebook Σελίδα στο Twitter Σελίδα στο Instagram Λογαριασμός στο YouTube
Commons page Πολυμέσα

Το Τσίρκο του Ήλιου η Cirque du Soleil (Γαλλικά: sɪʁk dzy sɔ.lɛj, "Circus of the Sun" ή "Sun Circus") είναι μια εταιρεία ψυχαγωγίας με βάση το Μόντρεαλ και ο μεγαλύτερος σύγχρονος παραγωγός τσίρκου στον κόσμο.[1] Βρίσκεται στην περιοχή της πόλης Saint-Michel, ιδρύθηκε στο Μπαι-Σαιν-Πωλ στις 16 Ιουνίου 1984 από πρώην ερμηνευτές του δρόμου Γκι Λαλιμπερτέ και Ζυλ Εστιί-Κρουά.[2]

Προέρχεται από ένα συγκρότημα που παίζει με την ονομασία Les Échassiers (lez‿e.ʃa.sje, "The Waders"), έκαναν περιοδεία στο Κεμπέκ με διάφορες μορφές μεταξύ 1979 και 1983. Η αρχική οικονομική τους δυσκολία ανακουφίστηκε το 1983 από μια κυβερνητική επιχορήγηση από το Συμβούλιο Τεχνών του Καναδά για να εκτελέσει στο πλαίσιο των 450 χρόνων των εορτασμών του ταξιδιού του Ζακ Καρτιέ στον Καναδά.[3] Η πρώτη επίσημη παραγωγή τους Le Grand Tour du Cirque du Soleil ήταν επιτυχής το 1984, και αφού εξασφάλισε ένα δεύτερο έτος χρηματοδότησης, ο Λαλιμπερτέ προσέλαβε τον Γκάι Κάρον από το École nationale de cirque για να το αναδημιουργήσει ως "κατάλληλο τσίρκο". Η θεατρική, καθοδηγούμενη από χαρακτήρες προσέγγιση και η απουσία ερμηνευτικών ζώων βοήθησαν στον καθορισμό του Τσίρκου του Ήλιου ως του σύγχρονου τσίρκου ("nouveau cirque") που παραμένει ως σήμερα.[4]

Μετά από οικονομικές επιτυχίες και αποτυχίες στα τέλη της δεκαετίας του 1980, δημιουργήθηκε η Nouvelle Expérience - με τη διεύθυνση του Φράνκο Ντραγκόνε - που όχι μόνο έκανε το Τσίρκο του Ήλιου κερδοφόρο μέχρι το 1990, αλλά του επέτρεψε να δημιουργήσει νέες παραστάσεις.[5]

Το Τσίρκο του Ήλιου επεκτάθηκε γρήγορα τις δεκαετίες του 1990 και του 2000, από μια παράσταση σε 19 παραστάσεις σε περισσότερες από 300 πόλεις σε κάθε ήπειρο εκτός από την Ανταρκτική. Η εταιρεία απασχολεί 4.900 άτομα από 50 χώρες και αποφέρει ετήσια έσοδα περίπου 1  δισεκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ.[6][7] Οι πολλαπλές μόνιμες εκπομπές του Λας Βέγκας παίζουν μόνοι τους σε περισσότερους από 9.000 ανθρώπους τη νύχτα, το 5% των επισκεπτών της πόλης, προσθέτοντας στους πάνω από 100 εκατομμύρια ανθρώπους που έχουν δει τις παραγωγές του Τσίρκου του Ήλιου σε όλο τον κόσμο.[8][9]

Το 2000, ο Λαλιμπερτέ εξαγόρασε τον Ντανιέλ Γκότιε και με 95% ιδιοκτησία συνέχισε να επεκτείνει τη μάρκα.[10][11] Το 2008, ο Λαλιμπερτέ μοιράστηκε το 20% του μεριδίου του μεταξύ των επενδυτικών ομίλων Istithmar World και Nakheel του Ντουμπάι, προκειμένου να χρηματοδοτήσει περαιτέρω τους στόχους της εταιρείας. Σε συνεργασία με αυτές τις δύο ομάδες, το Τσίρκο του Ήλιου είχε προγραμματίσει να κατασκευάσει μια κατοικία για παράσταση στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα το 2012 σε σκηνοθεσία του Γκάι Κάρον και του Μίχαελ Κίρρυ.[12][13] Ωστόσο, μετά τα οικονομικά προβλήματα του Ντουμπάι το 2010 που προκλήθηκαν από την ύφεση του 2008, ο Λαλιμπερτέ δήλωσε ότι το έργο είχε «τεθεί σε πάγο».[14] και ότι μπορεί να ψάχνει έναν άλλο οικονομικό συνεργάτη για να χρεώσει τα μελλοντικά σχέδια της εταιρείας. και ότι μπορεί ακόμη και να εξετάσει το ενδεχόμενο να εγκαταλείψει το 10% του μεριδίου του στην εταιρεία.[14] Το 2015, η TPG Capital, η Fosun Industrial Holdings,[15] και η Caisse de dépôt et placement du Québec αγόρασαν το 90% του Τσίρκου του Ήλιου, ενώ ο Λαλιμπερτέ διατήρησε το 10% της εταιρείας.[16] Η πώληση έλαβε κανονιστική έγκριση από την κυβέρνηση του Καναδά στις 30 Ιουνίου 2015.[17][18] Τον Φεβρουάριο του 2020, ο Λαλιμπερτέ πούλησε το 10% της ιδιοκτησίας της στην εταιρεία στο Caisse de dépôt et placement du Québec.[7]

Οι δημιουργίες της εταιρείας έχουν λάβει πολλά βραβεία και διακρίσεις, συμπεριλαμβανομένων τριών Drama Desk Awards.[19][20][21] επτά Primetime Emmy Awards.[22][23][24][25][26] πολλαπλά βραβεία Gemini.[27][28] Βραβείο Daytime Emmy.[29] ένα Βραβείο Juno.[30] και ένα αστέρι στην Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ.[31] Το 2000, στο Τσίρκο του Ήλιου απονεμήθηκε το Βραβείο Εθνικού Κέντρου Τεχνών, ένα συνοδευτικό βραβείο των Βραβείων Παραστατικών Τεχνών του Γενικού Κυβερνήτη,[32] και το 2002 εντάχθηκε στην Λεωφόρο της Δόξας του Καναδά.[33]

  1. Circus arts in America and in Canada (PDF) Αρχειοθετήθηκε 2016-01-20 στο Wayback Machine., Regroupement national – des arts du cirque. Accessed on 11 October 2013.
  2. «Showtime for Cirque du Soleil». CBC Archives. Ανακτήθηκε στις 16 Δεκεμβρίου 2019. 
  3. Adam Sandler (28 August 2006). «Guy Laliberte: Cirque's shining light». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2009-04-25. https://web.archive.org/web/20090425051128/http://www.variety.com/article/VR1117949141.html?categoryid=2276&cs=1. Ανακτήθηκε στις 18 August 2007. 
  4. John Rockwell (5 May 2006). «The Soleil Never Sets». The New York Times. https://www.nytimes.com/2006/05/05/arts/05cirq.html?ex=1304481600&en=fe2ce3ff5cc2f609&ei=5090&partner=rssuserland&emc=rss. 
  5. Babinski, Tony (2004). Cirque du Soleil: 20 years under the sun. Harry N. Abrams Inc. ISBN 978-0-8109-4636-1. 
  6. Deb, Sopan (2017-07-06). «Blue Man Group Is Bought by Cirque du Soleil, With Plans to Expand» (στα αγγλικά). The New York Times. ISSN 0362-4331. https://www.nytimes.com/2017/07/06/theater/cirque-du-soleil-buys-blue-man-group.html. Ανακτήθηκε στις 2019-12-29. 
  7. 7,0 7,1 van Praet, Nicolas (17 February 2020). «Caisse boosts Cirque du Soleil stake with deal to buy out founder». The Globe and Mail. https://www.theglobeandmail.com/business/article-caisse-boosts-cirque-du-soleil-stake-with-deal-to-buy-out-founder/. Ανακτήθηκε στις 2020-02-17. 
  8. Glaister, Dan (2005-01-27). «Spend! Spend! Spend!» (στα αγγλικά). The Guardian. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/stage/2005/jan/27/theatre1. Ανακτήθηκε στις 2019-12-18. 
  9. Bennett, Susan (2016). «Circus and Gentrification». Στο: Batson, Charles R. Cirque Global: Quebec's Expanding Circus Boundaries. Montreal: McGill–Queen's University Press. σελ. 85. ISBN 978-0-7735-9870-6. 
  10. Hermann, Eve M. B. «Laliberté, Guy». eNotes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 18 Δεκεμβρίου 2019. 
  11. «Circus tycoon Guy Laliberté becomes first clown in space» (στα αγγλικά). The Guardian. 2009-09-30. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/science/2009/sep/30/guy-laliberte-clown-space-circus. Ανακτήθηκε στις 2019-12-20. 
  12. «Istithmar and Nakheel buy 20% Cirque du Soleil stake». Emirates 24/7. 7 Αυγούστου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2019. 
  13. McArthur, Rachel (7 Μαρτίου 2009). «Cirque on the Palm by 2012». Emirates 24/7. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2019. 
  14. 14,0 14,1 Sylt, Christian."Cirque du Soleil may leap for new partner"
  15. «Voluntary Announcement Investment in Cirque du Soleil» (PDF). Fosun International. Hong Kong Stock Exchange. 20 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2016. 
  16. «Cirque du Soleil's second act». Al Jazeera English. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2015. 
  17. «Cirque du Soleil sale to American, Chinese private equity firms gets approval». The Canadian Press. CBC News. 30 June 2015. http://www.cbc.ca/news/canada/montreal/cirque-du-soleil-sale-to-american-chinese-private-equity-firms-gets-approval-1.3134174. Ανακτήθηκε στις 1 July 2015. 
  18. «Dominique Lemieux, costume designer» (PDF). 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019. 
  19. Cirque du Soleil. Rizzoli. 1993. ISBN 978-08-4781-793-1. 
  20. Gans, Andrew· Lefkowitz, David· Viagas, Robert (18 Μαΐου 1998). «Ragtime, Beauty Queen Win Drama Desk Awards». Playbill (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019. 
  21. «2013 Winners». Drama Desk Awards. 27 Σεπτεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2019. 
  22. «GalaFilm News». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2007. 
  23. «Cirque Du Soleil: Corteo». Television Academy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019. 
  24. «Cirque Du Soleil's Dralion». Television Academy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019. 
  25. «Cirque du Soleil II: A New Experience». Television Academy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019. 
  26. «Cirque du Soleil». Television Academy (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019. 
  27. «The television program Midnight Sun wins a Gémeaux Award» (PDF). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019. 
  28. «The 1996 Gemini winners». Playback. 11 Μαρτίου 1996. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019. 
  29. Graham, Peter (3 Μαΐου 2016). «Felix & Paul Studios Win Daytime Emmy For Inside the Box of Kurios». VRFocus (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 2020. 
  30. «1996 | Best Global Recording | Cirque du Soleil». The JUNO Awards. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2019. 
  31. «Guy Laliberte Honored on the Hollywood Walk of Fame». Dance.broadwayworld.com. 22 Νοεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2011. 
  32. «Cirque du Soleil biography». Governor General's Performing Arts Awards Foundation. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2015. 
  33. «Cirque du Soleil». Canada's Walk of Fame. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Αυγούστου 2008. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2007. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]