| dbo:abstract
|
- اللِّسْن في عرف اللغويين، اللغة والكلام بصفة عامة، ويطلق على اللسان، وقد يرتبط بمفهوم قومي أخص كما في قول عالم النحو أبي عمرو «لكل قوم لسن». وهو خلاف اللَّسَن، الذي تقصد به جودة اللسان أي اللغة والفصاحة. قد يستعمل «اللِّسْن» من باب الاصطلاح المرادفة بدل «لغة» القياس التي يقصد بها في الغالب الكلام المنظم ذو القواعد والمنمط، وبدل «لهجة» العامة التي ربما اعتبرت أقل «صحة» ومقاما. (ar)
- Eine Varietät oder Sprachvarietät ist in der Sprachwissenschaft eine bestimmte Ausprägung einer Einzelsprache, die diese Einzelsprache ergänzt, erweitert oder modifiziert, jedoch nicht unabhängig von dieser existieren kann. Von Varietät spricht man jedoch nur, wenn die Sprachformen einer untersuchten Gruppe eindeutige sprachliche Gemeinsamkeiten aufweisen. Teilgebiete der Sprachwissenschaft, die sich mit der Untersuchung von Varietäten beschäftigen, sind die Varietätenlinguistik, die Soziolinguistik und die Dialektologie, zudem im Zusammenhang mit Sprachwandelprozessen, die historisch-vergleichende Sprachwissenschaft. Eine Standardsprache (Hochsprache) ist eine Varietät, die sich, beispielsweise durch den Gebrauch als Schriftsprache oder hinsichtlich Grammatik und Aussprache, als eine großräumig verfügbare Sprachnorm einordnen lässt. Man unterscheidet standardisierte Varietäten (Standardsprachen einer Einzelsprache) und weniger standardisierte Varietäten (oft Regionalsprachen oder Regiolekte, Dialekte/Mundarten, Soziolekte, Umgangssprache). Das ist unabhängig davon, ob es sich bei diesen jeweils um eine Vollsprache handelt oder nicht. Beispiele für nicht-vollsprachliche Varietäten sind etwa die Fachsprachen bestimmter Berufsgruppen, die zwar meist über ein ausgeprägtes eigenständiges Fachvokabular verfügen, aber ohne die Wörter und die Grammatik der zugrundeliegenden Sprache nicht denkbar wären. (de)
- Lingvovario estas formo, kiu sisteme kaj kohere diferencas de la aliaj formoj de lingvo. Vario estas koncepto pli larĝa ol stilo. Ekzemploj de varioj estas:
* dialektoj, t.e. varioj parolataj de geografie difinitaj komunumoj (vidu artikolojn Dialektologio kaj Dialekta komplekso)
* sociolektoj, t.e. varioj parolataj de socie difinitaj komunumoj
* norma lingvo, normigita por instruado kaj publika uzado
* , t.e. vario specifa al difinita homo
* tavoloj, t.e. la faka vortprovizo kaŭ gramatiko por difinitaj aktivaĵoj aŭ profesioj
* Konversacia lingvo (eo)
- Hizkera, hizkuntza aldaera edo lektoa hizkuntza baten forma berezia da, pertsona edo giza talde batek erabili ohi duena edo egoera jakin batean erabiltzen dena. Hizkerak dira, besteak beste, dialektoak, hizkuntza-erregistroak, jargoiak eta argotak. (eu)
- Una variedad o modalidad lingüística es una forma específica de lengua natural, caracterizada por un conjunto de rasgos lingüísticos usados por una determinada comunidad de hablantes vinculados entre sí por relaciones sociales, geográficas o culturales. Las variedades lingüísticas son distintas formas que adquiere una misma lengua de acuerdo al lugar en que vive el hablante (esta variedad se denomina dialecto), a su edad (esta variedad se llama cronolecto) y a su grupo social donde también influye el nivel de educación (sociolecto). Las diferencias pueden estar relacionadas con el vocabulario, la entonación, la pronunciación o la confección de expresiones; y en general se manifiestan más claramente en la oralidad que en la escritura. De esta forma, cuando se escucha hablar a alguien, es posible suponer en qué región reside (si en la zona Metropolitana o la zona rural, por ejemplo), de qué grupo etario forma parte (es un niño, un adolescente, un adulto, un anciano, etcétera) y qué nivel educativo tiene. El término variedad es una forma neutral de referirse a las diferencias lingüísticas entre los hablantes de un mismo idioma. Con el uso del término variedad se pretende evitar la ambigüedad y falta de consenso en el uso de términos como lengua o dialecto, ya que no existen criterios unívocos para decidir cuándo dos variedades deben ser consideradas como la misma lengua o dialecto, o como lenguas o dialectos diferentes. (es)
- Varietas bahasa, varian bahasa (bahasa Inggris: language variety, speech variety) atau juga disebut lek (bahasa Inggris: lect) adalah sistem kebahasaan yang dibedakan berdasarkan faktor tertentu. Sistem tersebut bisa berbentuk bahasa, dialek, laras, atau norma baku. Penamaan varietas menggantikan penggunaan istilah bahasa yang populer disamakan dengan bahasa baku dan istilah dialek yang cenderung diidentikkan dengan bentuk yang dianggap kurang bergengsi, nonbaku, atau "salah". Dalam wacana linguistik, sebutan varietas baku dan varietas nonbaku diterapkan untuk membedakan bentuk-bentuk bahasa menurut sifat kebakuannya. Istilah lek dan isolek dipakai untuk merujuk secara netral kepada sarana komunikasi yang digunakan oleh komunitas tertentu, khususnya ketika pemilihan satuan klasifikasi yang lebih akurat menjadi masalah perdebatan. Dalam terminologi sebagian ahli, istilah ragam dimaknai sebagai sinonim varietas, sedangkan menurut pengertian yang lain, ragam merujuk kepada bentuk bahasa yang diperbedakan menurut konteks pemakaian. Variasi yang dibedakan menurut keterpisahan leksikal, seperti slang atau jargon, sering dipertimbangkan dalam kaitan dengan ragam atau tingkat keformalan (laras) tertentu; namun, bentuk variasi tersebut terkadang juga diartikan sebagai varietas tersendiri. (in)
- En sociolinguistique, une variété est, dans une langue donnée, une ramification qui constitue un système linguistique spécifique et cohérent, utilisé par une catégorie de locuteurs délimitée selon certains critères extra-linguistiques. Dans la sociolinguistique américaine, le terme lecte (du grec lektos « choisi ; mot, expression »), introduit pour dénommer la variété de langue, est également employé comme élément second de composition dans la dénomination de divers types de variétés : idiolecte (variété individuelle) ; « régiolecte », « géolecte », « topolecte » (variété régionale) ; sociolecte (variété sociale) ; « » (variété parlée par une ethnie) ; « technolecte » (langage ou jargon de spécialité). Surtout en sociolinguistique américaine, le terme « dialecte » est employé avec le sens général de variété de langue, y compris dans des syntagmes comme « dialecte individuel », « dialecte régional », « dialecte social », etc. On trouve ce dernier syntagme dans la linguistique française aussi, mais dans d’autres linguistiques, comme l’allemande, la roumaine ou la hongroise, « dialecte » tout court dénomme la variété régionale. (fr)
- In sociolinguistics, a variety, also called an isolect or lect, is a specific form of a language or language cluster. This may include languages, dialects, registers, styles, or other forms of language, as well as a standard variety. The use of the word "variety" to refer to the different forms avoids the use of the term language, which many people associate only with the standard language, and the term dialect, which is often associated with non-standard varieties thought of as less prestigious or "correct" than the standard. Linguists speak of both standard and non-standard (vernacular) varieties. "Lect" avoids the problem in ambiguous cases of deciding whether two varieties are distinct languages or dialects of a single language. Variation at the level of the lexicon, such as slang and argot, is often considered in relation to particular styles or levels of formality (also called registers), but such uses are sometimes discussed as varieties as well. (en)
- 言語変種（げんごへんしゅ）とは、方言の概念を拡張したものであり、同一言語内における特定の集団（もしくは個人）によって話されている様々な言語ヴァリエーションを指す。社会言語学において用いられる用語であり、英語 variety of language の訳語である。 (ja)
- 언어변이형(言語變異形|variety of language)이란 방언의 개념을 일반화하여 확장시킨 것으로, 동일한 언어내부에서 특정집단 또는 개인에 의해 사용되는 언어의 여러 변이체들을 일컫는다. 주요한 언어변이형은 다음과 같다.
* 지역변이형: 흔히 말하는 지역적 방언을 일컫는다.
* 표준변이형: 국가에 의해 정해진 표준어를 일컫는다.
* 사회변이형: 지배계급, 중산층, 빈민층등 사회 계급및 집단마다 보이는 특징적인 언어형을 가리킨다. 사회방언이라고도 한다.
* 상황변이형: 특정한 직업 또는 직장등 상황에 따라 구분하여 사용하게 되는 고유의 언어변이형
* 민족변이형: 흑인 영어 등 인종이나 민족에 의해 구별되는 독특한 언어변이형
* 가정변이형: 각각의 가정내에서 사용되는 언어변이형
* 개인변이형: 각 개별 인간마다 가지고 있는 언어변이형(말투, 어조 및 자주 쓰는 단어등 타인과 구별되는 개인). 개인방언이라고도 한다. 특정언어의 화자는 몇 종류의 언어변이형을 습득하고 있기 때문에, 상황에 따라 적당한 언어변이형을 구분해서 사용하는 것이 일반적이다. 언어변이형은 그 언어변이형을 말하는 집단에 대한 귀속의식, 연대감, 자기정체성등과 연관된다. 서울말을 구사하는 지방출신 사람이 서울에서 같은 고향사람을 만난 경우, 그 지역의 방언을 통해 친밀감을 표시하거나, 아르바이트생이 손님에 대해서는 아르바이트생으로서의 상황변이형을 사용하고 아르바이트가 끝나면 친구들과 편한 말로 돌아오는 것등이 일례이다. (ko)
- Una varietà (o variante) linguistica è una forma di una data lingua usata dai parlanti di quella lingua. Questo può includere dialetti, accenti, registri, stili ed altre varietà linguistiche, così come la lingua standard stessa. In genere il termine lingua è associato solo con la lingua standard, mentre il dialetto è associato con le varietà non standard, con caratteristiche meno prestigiose o "corrette" di quella standard. La linguistica si occupa sia delle lingue standard che delle varietà non standard. Le varietà a livello di lessico, come i regionalismi e le espressioni idiomatiche, sono spesso considerate in relazione allo stile o al livello formale (chiamato anche registro). In quanto strumenti di comunicazione, le lingue sono "istituzioni" che chi parla o scrive continuamente manipola, operando adattamenti funzionali alle proprie esigenze. Ciascuna lingua, pur avendo una fisionomia lessicale, morfologica e sintattica che la caratterizza rispetto alle altre lingue, è una realtà in costante evoluzione, dal lessico alla struttura grammaticale, in particolare a partire dagli usi del parlato. In qualche caso è possibile associare a queste mutazioni specifici eventi storici. (it)
- Variëteit is het verschil dat optreedt tussen taalfamilies, talen, streektalen, dialecten, groepstalen en registers, zowel intern als onderling. Als een variëteit interne variatie vertoont, kunnen binnen die variëteit weer subvariëteiten worden onderscheiden, die soms als dialect of als variant worden betiteld. Ter illustratie: de variëteit West-Germaans kent vele subvariëteiten, zoals het Nederlands, Nedersaksisch, Fries, Engels, Hoogduits, Nederduits, Limburgs. Binnen de variëteit Engels, kunnen subvariëteiten worden onderscheiden als het Brits-Engels, Australisch-Engels en het Canadees-Engels die op hun beurt ook weer allemaal subvariëteiten kennen. (nl)
- Odmiana językowa (ang. language variety, speech variety), niekiedy również lekt (ang. lect) lub kod językowy – wyodrębniona forma realizacji języka, zbiór środków językowych wyróżnionych na podstawie określonego kryterium – funkcjonalnego, socjalnego lub terytorialnego. Mianem odmiany językowej można określić pewien język, dialekt czy też rejestr, styl lub odmianę standardową danego języka. Pojęcie odmiany językowej bywa odróżniane od pojęcia wariantu – pod tym drugim określeniem rozumie się wówczas pojedyncze cechy lub elementy językowe, w przeciwieństwie do odmiany jako zespołu pewnych jednostek o podobnej dystrybucji. Stosowanie terminu „odmiana językowa” w odniesieniu do różnych form mowy pozwala uniknąć terminu „język”, który jest popularnie kojarzony z językiem standardowym, oraz terminu „dialekt”, który bywa rezerwowany dla kodów terytorialnych, postrzeganych jako mniej prestiżowe lub mniej poprawne niż standard literacki. W dyskursie lingwistycznym mowa zarówno o standardowych (literackich), jak i niestandardowych (nieliterackich) odmianach językowych. Termin „lekt” pozwala neutralnie określić środek komunikacji pewnej społeczności w sytuacjach, gdy wybór precyzyjniejszej jednostki klasyfikacyjnej byłby kwestią sporną. Jako neutralne określenie bytów językowych bywa stosowany także termin „idiom” (m.in. w serbsko-chorwackiej tradycji lingwistycznej). Niektórzy badacze posługują się terminami „kod językowy” oraz „forma egzystencji języka”, które mają zasadniczo charakter synonimiczny. Wśród odmian językowych można wyróżnić odmiany socjalne (diastratyczne), terytorialne (diatopiczne, geograficzne) oraz sytuacyjne (diafazyczne, funkcjonalne). Zróżnicowanie polegające na odrębności leksykalnej, takie jak slang czy żargon, opisywane jest często w ramach konkretnych stylów lub poziomów formalności (rejestrów), choć takie formy również bywają ujmowane jako swoiste odmiany językowe. (pl)
- Varietet eller språklig varietet betecknar inom lingvistik en form av ett språk eller av ett dialektkontinuum. Begreppet varietet är närstående begreppen språk, dialekt, och sociolingvistisk variation, men termen varietet används när man vill undvika att ta ställning till vilken status en språkform har. (sv)
- Внутри одного языка нередко выделяются разновидности, функционирующие в определённых коммуникативных ситуациях, внутри определённых социальных групп либо на определённой части территории распространения языка. Такие разновидности, как правило, проявляют особенности на различных уровнях языковой структуры — лексическом, грамматическом, фонетическом. (ru)
- Всередині однієї мови нерідко виділяються різновиди, що функціонують в певних комунікативних ситуаціях, всередині певних соціальних груп або на певній частині території розповсюдження мови. Такі різновиди, як правило, виявляють особливості на різних рівнях мовної структури - лексичному, граматичному, фонетичному. (uk)
- 变体，是指语言在系统和在条理上相互区分的各种形式。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- اللِّسْن في عرف اللغويين، اللغة والكلام بصفة عامة، ويطلق على اللسان، وقد يرتبط بمفهوم قومي أخص كما في قول عالم النحو أبي عمرو «لكل قوم لسن». وهو خلاف اللَّسَن، الذي تقصد به جودة اللسان أي اللغة والفصاحة. قد يستعمل «اللِّسْن» من باب الاصطلاح المرادفة بدل «لغة» القياس التي يقصد بها في الغالب الكلام المنظم ذو القواعد والمنمط، وبدل «لهجة» العامة التي ربما اعتبرت أقل «صحة» ومقاما. (ar)
- Lingvovario estas formo, kiu sisteme kaj kohere diferencas de la aliaj formoj de lingvo. Vario estas koncepto pli larĝa ol stilo. Ekzemploj de varioj estas:
* dialektoj, t.e. varioj parolataj de geografie difinitaj komunumoj (vidu artikolojn Dialektologio kaj Dialekta komplekso)
* sociolektoj, t.e. varioj parolataj de socie difinitaj komunumoj
* norma lingvo, normigita por instruado kaj publika uzado
* , t.e. vario specifa al difinita homo
* tavoloj, t.e. la faka vortprovizo kaŭ gramatiko por difinitaj aktivaĵoj aŭ profesioj
* Konversacia lingvo (eo)
- Hizkera, hizkuntza aldaera edo lektoa hizkuntza baten forma berezia da, pertsona edo giza talde batek erabili ohi duena edo egoera jakin batean erabiltzen dena. Hizkerak dira, besteak beste, dialektoak, hizkuntza-erregistroak, jargoiak eta argotak. (eu)
- 言語変種（げんごへんしゅ）とは、方言の概念を拡張したものであり、同一言語内における特定の集団（もしくは個人）によって話されている様々な言語ヴァリエーションを指す。社会言語学において用いられる用語であり、英語 variety of language の訳語である。 (ja)
- Varietet eller språklig varietet betecknar inom lingvistik en form av ett språk eller av ett dialektkontinuum. Begreppet varietet är närstående begreppen språk, dialekt, och sociolingvistisk variation, men termen varietet används när man vill undvika att ta ställning till vilken status en språkform har. (sv)
- Внутри одного языка нередко выделяются разновидности, функционирующие в определённых коммуникативных ситуациях, внутри определённых социальных групп либо на определённой части территории распространения языка. Такие разновидности, как правило, проявляют особенности на различных уровнях языковой структуры — лексическом, грамматическом, фонетическом. (ru)
- Всередині однієї мови нерідко виділяються різновиди, що функціонують в певних комунікативних ситуаціях, всередині певних соціальних груп або на певній частині території розповсюдження мови. Такі різновиди, як правило, виявляють особливості на різних рівнях мовної структури - лексичному, граматичному, фонетичному. (uk)
- 变体，是指语言在系统和在条理上相互区分的各种形式。 (zh)
- Una variedad o modalidad lingüística es una forma específica de lengua natural, caracterizada por un conjunto de rasgos lingüísticos usados por una determinada comunidad de hablantes vinculados entre sí por relaciones sociales, geográficas o culturales. (es)
- Eine Varietät oder Sprachvarietät ist in der Sprachwissenschaft eine bestimmte Ausprägung einer Einzelsprache, die diese Einzelsprache ergänzt, erweitert oder modifiziert, jedoch nicht unabhängig von dieser existieren kann. Von Varietät spricht man jedoch nur, wenn die Sprachformen einer untersuchten Gruppe eindeutige sprachliche Gemeinsamkeiten aufweisen. Teilgebiete der Sprachwissenschaft, die sich mit der Untersuchung von Varietäten beschäftigen, sind die Varietätenlinguistik, die Soziolinguistik und die Dialektologie, zudem im Zusammenhang mit Sprachwandelprozessen, die historisch-vergleichende Sprachwissenschaft. (de)
- En sociolinguistique, une variété est, dans une langue donnée, une ramification qui constitue un système linguistique spécifique et cohérent, utilisé par une catégorie de locuteurs délimitée selon certains critères extra-linguistiques. Dans la sociolinguistique américaine, le terme lecte (du grec lektos « choisi ; mot, expression »), introduit pour dénommer la variété de langue, est également employé comme élément second de composition dans la dénomination de divers types de variétés : idiolecte (variété individuelle) ; « régiolecte », « géolecte », « topolecte » (variété régionale) ; sociolecte (variété sociale) ; « » (variété parlée par une ethnie) ; « technolecte » (langage ou jargon de spécialité). (fr)
- Varietas bahasa, varian bahasa (bahasa Inggris: language variety, speech variety) atau juga disebut lek (bahasa Inggris: lect) adalah sistem kebahasaan yang dibedakan berdasarkan faktor tertentu. Sistem tersebut bisa berbentuk bahasa, dialek, laras, atau norma baku. Penamaan varietas menggantikan penggunaan istilah bahasa yang populer disamakan dengan bahasa baku dan istilah dialek yang cenderung diidentikkan dengan bentuk yang dianggap kurang bergengsi, nonbaku, atau "salah". Dalam wacana linguistik, sebutan varietas baku dan varietas nonbaku diterapkan untuk membedakan bentuk-bentuk bahasa menurut sifat kebakuannya. (in)
- In sociolinguistics, a variety, also called an isolect or lect, is a specific form of a language or language cluster. This may include languages, dialects, registers, styles, or other forms of language, as well as a standard variety. The use of the word "variety" to refer to the different forms avoids the use of the term language, which many people associate only with the standard language, and the term dialect, which is often associated with non-standard varieties thought of as less prestigious or "correct" than the standard. Linguists speak of both standard and non-standard (vernacular) varieties. "Lect" avoids the problem in ambiguous cases of deciding whether two varieties are distinct languages or dialects of a single language. (en)
- Una varietà (o variante) linguistica è una forma di una data lingua usata dai parlanti di quella lingua. Questo può includere dialetti, accenti, registri, stili ed altre varietà linguistiche, così come la lingua standard stessa. In genere il termine lingua è associato solo con la lingua standard, mentre il dialetto è associato con le varietà non standard, con caratteristiche meno prestigiose o "corrette" di quella standard. La linguistica si occupa sia delle lingue standard che delle varietà non standard. In qualche caso è possibile associare a queste mutazioni specifici eventi storici. (it)
- 언어변이형(言語變異形|variety of language)이란 방언의 개념을 일반화하여 확장시킨 것으로, 동일한 언어내부에서 특정집단 또는 개인에 의해 사용되는 언어의 여러 변이체들을 일컫는다. 주요한 언어변이형은 다음과 같다.
* 지역변이형: 흔히 말하는 지역적 방언을 일컫는다.
* 표준변이형: 국가에 의해 정해진 표준어를 일컫는다.
* 사회변이형: 지배계급, 중산층, 빈민층등 사회 계급및 집단마다 보이는 특징적인 언어형을 가리킨다. 사회방언이라고도 한다.
* 상황변이형: 특정한 직업 또는 직장등 상황에 따라 구분하여 사용하게 되는 고유의 언어변이형
* 민족변이형: 흑인 영어 등 인종이나 민족에 의해 구별되는 독특한 언어변이형
* 가정변이형: 각각의 가정내에서 사용되는 언어변이형
* 개인변이형: 각 개별 인간마다 가지고 있는 언어변이형(말투, 어조 및 자주 쓰는 단어등 타인과 구별되는 개인). 개인방언이라고도 한다. (ko)
- Variëteit is het verschil dat optreedt tussen taalfamilies, talen, streektalen, dialecten, groepstalen en registers, zowel intern als onderling. Als een variëteit interne variatie vertoont, kunnen binnen die variëteit weer subvariëteiten worden onderscheiden, die soms als dialect of als variant worden betiteld. (nl)
- Odmiana językowa (ang. language variety, speech variety), niekiedy również lekt (ang. lect) lub kod językowy – wyodrębniona forma realizacji języka, zbiór środków językowych wyróżnionych na podstawie określonego kryterium – funkcjonalnego, socjalnego lub terytorialnego. Mianem odmiany językowej można określić pewien język, dialekt czy też rejestr, styl lub odmianę standardową danego języka. Pojęcie odmiany językowej bywa odróżniane od pojęcia wariantu – pod tym drugim określeniem rozumie się wówczas pojedyncze cechy lub elementy językowe, w przeciwieństwie do odmiany jako zespołu pewnych jednostek o podobnej dystrybucji. (pl)
|
