| dbo:abstract
|
- El Temple de Jerusalem fou un santuari del poble d'Israel, situat a l'esplanada del mont Mòria, a la ciutat de Jerusalem, on actualment hi ha les mesquites de La Roca i d'Al-Aqsa. (ca)
- معبد القدس أو المعبد المقدس هو عبارة عن عدة مباني بنيت في في مدينة القدس القديمة. بني في السابق معبدان في الموقع. حسب العقيدة اليهودية المعبد أو جبل المعبد هو كرسي الله على الأرض. يقول اليهود أنه بُنى المعبد الأول أو الهيكل في القرن العاشر قبل الميلاد. وقد دمره البابليون في 587 قبل الميلاد. بدأ بناء المعبد الثاني في 537 وانتهى في 516 ليفتتح في 515. لما كان البناء بقرار من كورش الكبير كما في سفر عزرا وبموافقة دارا الأول. قام هيرودس الأول بعد خمسة قرون بتجديد المعبد في 20 قبل الميلاد تقريبا، ثم دمره الرومان في 70 ميلادية. بقيت الجدران الخارجية بالرغم من الاعتقاد بأن الحائط الغربي بقي فقط. (ar)
- Jeruzalémský chrám (hebrejsky בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, bet ha-mikdaš, dosl. „dům svatosti, posvěcení“, svatyně) byl centrem náboženského kultu izraelského lidu mezi 10. stol. př. n. l. a 1. stoletím n. l. Chrám stál v Jeruzalémě a sloužil jako místo, kde se obětovaly oběti a kde bylo centrum aktivity kněží a levitů. Zřízení svatyně je micva podle Tóry, která je dovozována z verše knihy Exodus: Ať mi udělají svatyni (מִקְדָּשׁ, mikdaš) a já budu bydlet uprostřed nich, nebo z knihy Deuteronomium: Potom na místo, které si vyvolí Hospodin, váš Bůh, aby tam přebývalo jeho jméno, budete přinášet všechno, co vám přikazuji… První jeruzalémský chrám postavil král Šalomoun a byl zničen Babyloňany na začátku 6. století př. n. l. Druhý chrám byl postaven na Chrámové hoře na konci 6. století př. n. l. po návratu z babylonského zajetí a zničen v roce 70 Římany. První chrám se dochoval jen v biblickém popisu, druhý je doložen archeologicky a z doby jeho zásadního rozšíření za krále Heroda (tzv. Herodův chrám) se zachovala část vnější opěrné zdi zvaná Zeď nářků. Po druhém zničení již chrám nebyl obnoven a židé přestali přinášet oběti; synagogy slouží jako modlitebny, ale neobsahují oltář. Židé věří, že bude chrám znovu vybudován a chrámová bohoslužba obnovena v souvislosti s příchodem Mesiáše. (cs)
- Templo de Jerusalemo estis la ununura templo de judismo, kie la antikvaj izraelidoj servis sian Dion. La nuna muro de lamentoj estas restaĵo de la dua Templo, konstruita post la reveno de la ekziliitoj de Babilonio, t. e., ĉirkaŭ 500 jaroj antaŭ nia erao. Ĝi estis detruita dum ribelo kontraŭ Romio je 70. Laŭ la Biblio, antaŭ la dua Templo kaj en sia sama loko staris alia, "unua" Templo, detruita de Babilonio; tamen, neniu restaĵo de tiu templo estis ankoraŭ trovita. Ne estis tria Templo: Romio dispelis la judojn kaj nun staras sur la loko de la Templo la islama moskeo de Al-Aksa, kiu markas la lokon, kie, laŭ la Islamo, Mohameto ĉieliris. Ambaŭ Temploj estis detruitaj je la 9-a de avo laŭ la juda kalendaro. Post la detruo de la dua Templo, la Fariseoj, kiuj servis Dion ĉefe en la sinagogo, ne en la Templo, verŝajne fariĝis la ĉefa sekto inter la judoj, kvankam pluraj aliaj sektoj kaj subsektoj pluekzistis kaj disvolviĝis. En la Templo, la judoj servis Dion laŭ la Leĝo de Moseo, oferinte bestojn. El la 613 moralordonoj "de Moseo" (fakte formaligitaj de la talmudaj rabenoj), 300 temas pri la Templo. La Samaritanoj havis rivalan templon sur la monto . Kiam Pompejo konkeris Jerusalemon, li eniris la Templon kajatendis vidi grandan idolon de la juda dio, sed nurvidis tablon kaj kandelabron. Dum la krucmilitoj, la militordeno Malriĉaj Kavaliroj de Kristo estis nomata Templana Ordeno, ĉar ili kazernis en la moskeo Al-Aksa, kiun ili kredis reston de la Templo. Templanaj kirkoj formas okangulon, kiel la moskeo. Laŭ iuj kristanoj, la fino de la mondo alvenos post la konstruo de la tria Templo. Laŭ la ortodoksaj judoj, la mesio revenos, kiam la tria Templo estos konstruita. La konstruo de la tria Templo devigus la detruon de la moskeo Al-Aksa. (eo)
- Der Jerusalemer Tempel (hebräisch בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ Bet HaMikdasch) befand sich auf dem Tempelberg in Jerusalem. Mit dem Begriff werden zwei Heiligtümer aus unterschiedlichen Zeiten bezeichnet, die beide heute nicht mehr vorhanden sind:
* Erster Tempel oder Salomonischer Tempel: Hauptheiligtum des Königreichs Juda, zerstört bei der Eroberung Jerusalems 587/586 v. Chr. durch die Neubabylonier. Damit verlor die JHWH-Religion ihren Mittelpunkt. Große Teile der Bevölkerung wurden ins babylonische Exil deportiert.
* Zweiter Tempel: Hauptheiligtum der aus dem Exil zurückgekehrten Judäer, erbaut unter dem persischen Statthalter Serubbabel um 515 v. Chr., mehrfach umgebaut und unter Herodes dem Großen stark erweitert und neu konzipiert (Herodianischer Tempel); bei der Eroberung Jerusalems durch römische Truppen im Jahr 70 n. Chr. geplündert, in Brand gesetzt und zerstört. Das Aussehen sowie die Einrichtung beider Tempel werden in antiken Schriftquellen beschrieben. Ihre Auslegung ist Thema der Bibelwissenschaft (Altes Testament) und der Judaistik. Die Umfassungsmauern der herodianischen Tempelplattform (nicht das eigentliche Tempelgebäude) sind teilweise in den heutigen Umfassungsmauern erhalten. Ein Mauerabschnitt im Westen ist als Klagemauer bekannt und gilt heute als wichtigste heilige Stätte des Judentums. Diese Mauer hatte, während der Tempel bestand, noch keine besondere religiöse Relevanz. Auf dem Tempelberg selbst stehen heute der Felsendom und die al-Aqsa-Moschee, die nach den heiligen Stätten in Mekka und Medina bedeutendsten Heiligtümer für Muslime. In der Erwartung auf den kommenden Messias (hebräisch משיח maschiach) ist u. a. eine Bedingung in der jüdischen Religion, dass der „jüdische Tempel in Jerusalem“ („Dritter Tempel“) wieder aufgebaut worden ist (Mi 4,1 ). (de)
- Jerusalemgo tenplua edo jauretxea (hebreeraz: בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ, moderno: Bet HaMikdash, tiberieraz: Beṯ HamMiqdāš, ashkenaziz: Beis HaMikdosh; arabieraz: بيت القدس: Beit al-Quds) Israelgo herriaren santutegi bat izan zen, Moria mendiaren zelaigunean, Jerusalemen. Egun, Arrokaren Kupula eta Al Aksa meskita daude, Mezkiten Zelaigunean. (eu)
- El templo de Jerusalén (hebreo: בית המקדש, Beit Hamikdash) fue el santuario más importante del reino de Judá, y del judaísmo, hasta su destrucción en el año 70. Según la Biblia, se trataba del único santuario legítimo del pueblo israelita y contenía en su interior el Arca de la Alianza, un altar de oro, candeleros del mismo metal, una mesa con panes sagrados y demás utensilios empleados para llevar a cabo el culto del dios Yahweh. Se localizaba en la explanada del monte Moriá, en la ciudad de Jerusalén, posiblemente donde se encuentran la Cúpula de la Roca y la Mezquita de Al-Aqsa. Suelen distinguirse dos templos sucesivos: el llamado Primer Templo o Templo de Salomón fue construido, según la Biblia, por el rey Salomón para sustituir al Tabernáculo como único centro de culto para las doce tribus de Israel. Su construcción marcó una ruptura con la tradición hebrea según la cual el dios Yahweh moraba en una tienda, el tabernáculo, y no en una casa. Los libros históricos de la Biblia, indican que fue saqueado por el faraón Sisac (Sheshonq I) en 925 a. C., profanado por algunos de los reyes de Judá y destruido por los babilonios durante el tercer asedio de Nabucodonosor II contra Jerusalén en 587 a. C. No hay restos arqueológicos del mismo. El Segundo Templo fue completado por Zorobabel en 515 a. C., cuando Judea estaba bajo soberanía persa, durante el reinado de Darío I y seguidamente consagrado por el sumo sacerdote Esdras. Se convirtió en el edificio más importante de la ciudad de Jerusalén y de Judea, hasta el punto que algunos autores denominaron a esta última un «estado-templo». Lugar de depósito de grandes tesoros, los reyes seleúcidas, a quienes Judea estaba sometida, intentaron saquearlo. En el reinado de Antíoco IV Epífanes fue profanado, convirtiéndose en un templo helenístico posiblemente consagrado al dios Zeus. Tras la revuelta macabea, fue purificado y vuelto a consagrar al culto de Yahveh por Judas Macabeo en 165 a. C. A finales del siglo I a. C., fue ampliado y reconstruido por el rey Herodes, convirtiéndose en el punto focal del judaísmo. En la primera guerra judía, fue sitiado por los romanos y destruido por las legiones al mando de Tito en el año 70. Su principal vestigio es el Muro de las Lamentaciones, también conocido como Kotel o Muro Occidental. Después de una efímera restauración del culto judío durante la revuelta de Bar Kojba en el siglo II, el área fue ocupada por un vasto complejo de santuarios helénicos construidos por orden de Adriano, en la ciudad de Aelia Capitolina, que sustituyó a Jerusalén. Durante el imperio de Juliano, conocido como el Apóstata por los cristianos, hubo un intento fallido de reconstruir el Templo. En el siglo VII, finalmente y con la ciudad en manos de los musulmanes, se construyó en el área la Cúpula de la Roca y la mezquita Al-Aqsa. Según algunas corrientes de la escatología judía, un Tercer Templo de Jerusalén será reconstruido con la llegada del Mesías. (es)
- Le temple de Jérusalem (en hébreu בית המקדש Beit ha-Mikdash « maison de Sainteté ») désigne différents édifices religieux construits sur le mont du Temple dans la vieille ville de Jérusalem. Dans l'Antiquité, les édifices successifs ont servi de lieu de culte pour les israélites puis pour les juifs. Selon la Bible, le premier sanctuaire dit Temple de Salomon est construit par les israélites pour abriter l'Arche d'alliance ; il est détruit par les armées babyloniennes de Nabuchodonosor II en 586 av. J.-C. Le second Temple est reconstruit soixante-dix ans plus tard avec l'aide d'Esdras (d'après les récits bibliques) ; il est agrandi par Hérode à partir de 19 av. J.-C. (Temple d'Hérode) ; il est à nouveau détruit cette fois par Rome en 70 ap. J.-C. au cours de la première guerre judéo-romaine. (fr)
- Bait Allah atau Bait Suci (bahasa Ibrani: בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ, Modern: Bēt HaMīqdaš, Tiberian: Bēṯ HamMīqdāš; bahasa Arab: بيت المقدس Bait al-Maqdis) merujuk pada dua tempat peribadatan bangsa Israel dan orang Yahudi di Yerusalem pada zaman kuno, yang terletak di Bukit Bait Suci. Bait Pertama yang disebut juga Bait Salomo dibangun pada tahun 957 SM dan dihancurkan oleh Babel pada tahun 586 SM. Menurut Kitab Suci Ibrani dan Perjanjian Lama, Bait Salo dibangun untuk menggantikan Kemah Suci yang dibangun Musa. Bait Kedua dibangun ulang di tempat yang sama pada tahun 515 SM dan hancur pada peristiwa Pengepungan Romawi atas Yerusalem pada tahun 70 M. Pada saat itu, bangunan ini berfungsi sebagai tempat untuk beribadah dan juga untuk mempersembahkan kurban bakaran. Selama beberapa abad tempat ini menjadi pusat ibadah agama Yahudi sebelum benar-benar runtuh. Saat ini, Bukit Bait Suci menjadi lokasi berdirinya Kubah Shakhrah dan Masjidilaqsa. (in)
- The Temple in Jerusalem, or alternatively the Holy Temple (Hebrew: בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ, Modern: Bēt haMīqdaš, Tiberian: Bēṯ hamMīqdāš; Arabic: بيت المقدس, Bayt al-Maqdis), refers to the two now-destroyed religious structures that served as the central places of worship for Israelites and Jews on the modern-day Temple Mount in the Old City of Jerusalem. According to the Hebrew Bible, the First Temple was built in the 10th century BCE, during the reign of Solomon over the United Kingdom of Israel. It stood until c. 587 BCE, when it was destroyed during the Babylonian siege of Jerusalem. Almost a century later, the First Temple was replaced by the Second Temple, which was built after the Neo-Babylonian Empire was conquered by the Achaemenid Persian Empire. While the Second Temple stood for a longer period of time than the First Temple, it was likewise destroyed during the Roman siege of Jerusalem in 70 CE. Projects to build the hypothetical "Third Temple" have not come to fruition in the modern era, though the Temple in Jerusalem still features prominently in Judaism. Today, the Temple Mount is the site of the Dome of the Rock and Al-Aqsa Mosque, with the latter having a high level of significance as the third-holiest site in Islam. (en)
- 예루살렘 성전 또는 거룩한 성전(히브리어: בית המקדש, 바잍 하미크다쉬, 거룩한 집})은 예루살렘의 (하르 하바이트)에 있었던 유대교의 성전이다. 크게 제1성전과 제2성전으로 나뉘며 유대교 믿음에 의하면 예루살렘 성전은 하느님의 "발등상"을 상징한다(히브리어 ""). (ko)
- Il Tempio di Gerusalemme o Tempio Santo (in ebraico: בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ?, Bet HaMikdash, tiberiense: Beṯ HamMiqdāš, aschenazita: Beis HaMikdosh; in arabo: بيت القدس: Beit al-Quds o بيت المقدس: Bait-ul-Muqaddas; Ge'ez: ቤተ መቅደስ: Betä Mäqdäs) fu un insieme di strutture situate sul Monte del Tempio nella Città Vecchia di Gerusalemme, sito attuale della Cupola della Roccia. Il Tempio, ricostruito diverse volte nel corso dei secoli, funzionò come luogo di culto per gli Israeliti ed infine per gli ebrei lì stanziati, l'edificio sacro più importante dell'ebraismo. La parola ebraica per la vera e propria costruzione è Beit HaMikdash o Beit haMiqdash, ovvero la casa della Santificazione, tuttavia essa è indicata nella Bibbia ebraica anche con altri nomi quali Beit A-donai, ovvero "casa di Dio" o semplicemente Beiti ovvero la Mia casa (di Dio).Il primo tempio di Gerusalemme, secondo la Bibbia, venne edificato da re Salomone secondo il volere di re David, il quale ne aveva avuto indicazione da Dio stesso. Nonostante il desiderio del sovrano di vedere il completamento della sua costruzione, fu appunto suo figlio, e suo successore al trono del Regno di Giuda e Israele, a vederlo ultimato. (it)
- Świątynia Jerozolimska (hebr. בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, Bejt Ha-Mikdasz) – jedyna świątynia judaizmu stojąca niegdyś w Jerozolimie. (pl)
- De joodse tempel stond in Jeruzalem en was het middelpunt van de ceremoniële joodse eredienst. De naam die in de Tenach gegeven wordt voor het tempelgebouw is Beit Adonai vertaald 'Huis van Adonai'. Om de naam van God niet onnodig uit te spreken, is de gebruikelijke Hebreeuwse naam voor de tempel Beit Hamikdash (בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ), 'Huis van het Heiligdom' (alleen de tempel te Jeruzalem wordt zo genoemd). Volgens de joodse overlevering waren er twee tempels, die beide waren gebaseerd op het ontwerp van de tabernakel en beide werden verwoest. De eerste tempel werd verwoest in 586 v.Chr. door de troepen van Nebukadnezar II, koning van het Babylonische rijk. De tweede tempel in 70 n.Chr. door de troepen van van Titus, keizer van het Romeinse rijk. De respectievelijke verwoestingen van de twee tempels worden beschouwd als de belangrijkste keerpunten in de Joodse geschiedenis. Beide verwoestingen worden herdacht op Tisja be'Aaw. Het enige restant, de Westmuur, is van de archeologisch bewezen tweede tempel. (nl)
- エルサレム神殿（エルサレムしんでん）は、古代エルサレムに存在したユダヤ教の礼拝の中心地。唯一の神ヤハウェの聖所であり、アロンの家系の祭司とレビ人と呼ばれるレビ族出身の非祭司階級が祭祀に当たった。 (ja)
- O Templo de Jerusalém (em hebraico: בית המקדש, beit hamiqdash) foi uma série de construções que se localizavam no Monte do Templo na Cidade Velha de Jerusalém, o atual local do Domo da Rocha e da Mesquita Al-Aqsa. Esses templos sucessivos ficavam naquele local e funcionavam como um centro de culto e adoração do antigo povo israelita e, posteriormente, judaico. É também chamado de Templo Sagrado (Hebraico: בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ, Hebraico moderno: Bēt HaMīqdaš, Tiberiano: Bēṯ HaMīqdāš, Asquenaz: Bēs HaMīqdoš; Árabe: بيت المقدس Beit Al-Maqdis; Ge'ez: ቤተ መቅደስ: Betä Mäqdäs). O Tabernáculo foi o primeiro templo usado pelos hebreus até a construção de um templo fixo. Era chamado de Templo do Senhor. Sua principal característica é que o Tabernáculo era móvel, devido à necessidade do povo se deslocar pelo deserto durante o Êxodo do Egito até a conquista da Terra Prometida. (pt)
- Jerusalems tempel eller Heliga templet (hebreiska: beit ha-mikdash, בית המקדש), även kallat Guds hus eller Herrens heliga boning, var ett tempel i Jerusalem som enligt Gamla Testamentet ursprungligen uppfördes av Salomo omkring 957 f.Kr. Enligt 1 Kungabokens kapitel 6 lades grunden i kung Salomos fjärde regeringsår, 480 år efter uttåget ur Egypten och bygget ska ha tagit 7 år. Templet har en mycket stor symbolisk betydelse inom judendomen, och är starkt kopplat till judendomens historia. Judendomens religiösa kultur koncentrerades kring templet, med religiösa ceremonier enligt Torah och de skriftlärdas och prästernas tolkning därav. I nutid återstår endast Västra muren av templet. (sv)
- Иерусали́мский храм (ивр. בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, Бейт ха-Микдаш, то есть «Дом Святости»; ивр. מִּקְדָּשׁ, Микдаш) — культовое сооружение, которое являлось центром религиозной жизни еврейского народа между X веком до н. э. и I веком н. э. Храм располагался на Храмовой горе (ивр. הַר הַבַּיִת, Хар а-Баит) в Иерусалиме, на месте, где сегодня находится мусульманская святыня Куббат ас-Сахра («Купол над Скалой»), и служил единственным разрешённым (после создания Храма) местом жертвоприношений Единому Богу, которые приносились коэнами и левитами. Ранее жертвы могли приноситься и в других местах (см. Быт. 12:7—8 и ряд других мест Писания). Храм являлся также объектом паломничества всех евреев три раза в год: на Песах (Пасха), Шавуот (Пятидесятница) и Суккот (Праздник Кущей). Согласно Библии, временным храмом после Исхода евреев из Египта и до строительства Храма в Иерусалиме служила переносная Скиния собрания. Иерусалимский храм представлял собой здание и этим отличался от жертвенника и открытого святилища (бама). В Храме находились предметы, символизирующие присутствие Бога (ковчег Завета со скрижалями Завета и херувимы), а также утварь для священнослужения. Наиболее важными предметами храмовой утвари являются:
* Большой жертвенник всесожжения, на котором приносились в жертву животные, посвящённые Богу, а также совершались хлебные приношения и возлияния вина.
* Золотой жертвенник воскурения, на котором воскурялся фимиам.
* Золотая Менора, которая своим светом освещала Храм.
* Золотой Стол хлебов предложения, на котором помещались священные «хлебы предложения». Согласно иудаизму, Храм будет восстановлен в будущем и станет духовным центром для еврейского народа и всего человечества. В Библии Храм обычно называется «Бет YHWH» (вследствие запрета на произношение имени Бога читается Бет Адонай — Дом Господа или Бет Элохим — Дом Бога). Часто в поэтических текстах в Пятикнижии и Пророках Храм называется «Леванон» (ивр. לבנון, «белый»). Название «Бет а-Микдаш» (ивр. בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, Дом Святости) получило распространение со времён Мишны (II век). В еврейской религиозной литературе широко употребляется название «Бет а-Бехира» (ивр. בֵּית הַבְּחִרָה, Дом Избрания). В поэтической литературе Храм называется также именем «Ариель» (ивр. אריאל, букв. «Божественный лев»). (ru)
- Єрусали́мський храм (івр. בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, Бет а-Мікдаш, тобто «Дім Святості»; івр. מִּקְדָּשׁ, Мікдаш) — храм для вшанування Бога Ізраїля. Головний центр єврейського релігійного життя. Розташовувався на місці сучасної Храмової гори.
* Перший Храм відповідно до біблійної Першої книги Царів був збудований царем Соломоном бл. 960 року до н. е. та зруйнований Навуходоносором у 586 році до н. е.
* Другий Храм був відбудований на місці попереднього у другій половині 5 ст. до н. е., пізніше відновлений Макавеями, а ще пізніше перебудований Іродом Великим. Зруйнований римлянами близько 69 року нової ери. Храм був центром прощ та поклоніння. Це була пишна споруда, багато споряджена та оздоблена, розташована в укріпленому комплексі. Поклоніння, що включало жертвопринесення тварин (ягнят, голубів, телят, яливок) керувалося священниками, котрим допомагали левіти, які теж виконували спів та музичний супровід. Розграбований і знищений римлянами 70 року в помсту юдеям за повстання проти Риму. Була зроблена спроба відновити Храм за часів римського імператора Юліана у 362 році н. е., але її було полишено, і сьогодні на місці Храму розташована мусульманська святиня Купол Скелі. (uk)
- {{namespace detect | category = |main=| other= 耶路撒冷 耶路撒冷旧城 圣殿山 耶路撒冷聖殿 聖殿（希伯來語：בית המקדש），是古代以色列人最高的祭祀場所。在聖殿建成之前，以色列人在會幕中進行祭祀。直到聖殿建成，聖殿隨即成為敬奉上帝的崇拜場所，也成了以色列民族的象徵。歷史上的耶路撒冷曾先後出現兩座聖殿，現已被毀。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- El Temple de Jerusalem fou un santuari del poble d'Israel, situat a l'esplanada del mont Mòria, a la ciutat de Jerusalem, on actualment hi ha les mesquites de La Roca i d'Al-Aqsa. (ca)
- معبد القدس أو المعبد المقدس هو عبارة عن عدة مباني بنيت في في مدينة القدس القديمة. بني في السابق معبدان في الموقع. حسب العقيدة اليهودية المعبد أو جبل المعبد هو كرسي الله على الأرض. يقول اليهود أنه بُنى المعبد الأول أو الهيكل في القرن العاشر قبل الميلاد. وقد دمره البابليون في 587 قبل الميلاد. بدأ بناء المعبد الثاني في 537 وانتهى في 516 ليفتتح في 515. لما كان البناء بقرار من كورش الكبير كما في سفر عزرا وبموافقة دارا الأول. قام هيرودس الأول بعد خمسة قرون بتجديد المعبد في 20 قبل الميلاد تقريبا، ثم دمره الرومان في 70 ميلادية. بقيت الجدران الخارجية بالرغم من الاعتقاد بأن الحائط الغربي بقي فقط. (ar)
- Jerusalemgo tenplua edo jauretxea (hebreeraz: בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ, moderno: Bet HaMikdash, tiberieraz: Beṯ HamMiqdāš, ashkenaziz: Beis HaMikdosh; arabieraz: بيت القدس: Beit al-Quds) Israelgo herriaren santutegi bat izan zen, Moria mendiaren zelaigunean, Jerusalemen. Egun, Arrokaren Kupula eta Al Aksa meskita daude, Mezkiten Zelaigunean. (eu)
- 예루살렘 성전 또는 거룩한 성전(히브리어: בית המקדש, 바잍 하미크다쉬, 거룩한 집})은 예루살렘의 (하르 하바이트)에 있었던 유대교의 성전이다. 크게 제1성전과 제2성전으로 나뉘며 유대교 믿음에 의하면 예루살렘 성전은 하느님의 "발등상"을 상징한다(히브리어 ""). (ko)
- Świątynia Jerozolimska (hebr. בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, Bejt Ha-Mikdasz) – jedyna świątynia judaizmu stojąca niegdyś w Jerozolimie. (pl)
- エルサレム神殿（エルサレムしんでん）は、古代エルサレムに存在したユダヤ教の礼拝の中心地。唯一の神ヤハウェの聖所であり、アロンの家系の祭司とレビ人と呼ばれるレビ族出身の非祭司階級が祭祀に当たった。 (ja)
- Jerusalems tempel eller Heliga templet (hebreiska: beit ha-mikdash, בית המקדש), även kallat Guds hus eller Herrens heliga boning, var ett tempel i Jerusalem som enligt Gamla Testamentet ursprungligen uppfördes av Salomo omkring 957 f.Kr. Enligt 1 Kungabokens kapitel 6 lades grunden i kung Salomos fjärde regeringsår, 480 år efter uttåget ur Egypten och bygget ska ha tagit 7 år. Templet har en mycket stor symbolisk betydelse inom judendomen, och är starkt kopplat till judendomens historia. Judendomens religiösa kultur koncentrerades kring templet, med religiösa ceremonier enligt Torah och de skriftlärdas och prästernas tolkning därav. I nutid återstår endast Västra muren av templet. (sv)
- {{namespace detect | category = |main=| other= 耶路撒冷 耶路撒冷旧城 圣殿山 耶路撒冷聖殿 聖殿（希伯來語：בית המקדש），是古代以色列人最高的祭祀場所。在聖殿建成之前，以色列人在會幕中進行祭祀。直到聖殿建成，聖殿隨即成為敬奉上帝的崇拜場所，也成了以色列民族的象徵。歷史上的耶路撒冷曾先後出現兩座聖殿，現已被毀。 (zh)
- Jeruzalémský chrám (hebrejsky בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, bet ha-mikdaš, dosl. „dům svatosti, posvěcení“, svatyně) byl centrem náboženského kultu izraelského lidu mezi 10. stol. př. n. l. a 1. stoletím n. l. Chrám stál v Jeruzalémě a sloužil jako místo, kde se obětovaly oběti a kde bylo centrum aktivity kněží a levitů. Zřízení svatyně je micva podle Tóry, která je dovozována z verše knihy Exodus: Ať mi udělají svatyni (מִקְדָּשׁ, mikdaš) a já budu bydlet uprostřed nich, nebo z knihy Deuteronomium: Potom na místo, které si vyvolí Hospodin, váš Bůh, aby tam přebývalo jeho jméno, budete přinášet všechno, co vám přikazuji… (cs)
- Templo de Jerusalemo estis la ununura templo de judismo, kie la antikvaj izraelidoj servis sian Dion. La nuna muro de lamentoj estas restaĵo de la dua Templo, konstruita post la reveno de la ekziliitoj de Babilonio, t. e., ĉirkaŭ 500 jaroj antaŭ nia erao. Ĝi estis detruita dum ribelo kontraŭ Romio je 70. Laŭ la Biblio, antaŭ la dua Templo kaj en sia sama loko staris alia, "unua" Templo, detruita de Babilonio; tamen, neniu restaĵo de tiu templo estis ankoraŭ trovita. (eo)
- El templo de Jerusalén (hebreo: בית המקדש, Beit Hamikdash) fue el santuario más importante del reino de Judá, y del judaísmo, hasta su destrucción en el año 70. Según la Biblia, se trataba del único santuario legítimo del pueblo israelita y contenía en su interior el Arca de la Alianza, un altar de oro, candeleros del mismo metal, una mesa con panes sagrados y demás utensilios empleados para llevar a cabo el culto del dios Yahweh. Se localizaba en la explanada del monte Moriá, en la ciudad de Jerusalén, posiblemente donde se encuentran la Cúpula de la Roca y la Mezquita de Al-Aqsa. (es)
- Der Jerusalemer Tempel (hebräisch בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ Bet HaMikdasch) befand sich auf dem Tempelberg in Jerusalem. Mit dem Begriff werden zwei Heiligtümer aus unterschiedlichen Zeiten bezeichnet, die beide heute nicht mehr vorhanden sind: Das Aussehen sowie die Einrichtung beider Tempel werden in antiken Schriftquellen beschrieben. Ihre Auslegung ist Thema der Bibelwissenschaft (Altes Testament) und der Judaistik. Auf dem Tempelberg selbst stehen heute der Felsendom und die al-Aqsa-Moschee, die nach den heiligen Stätten in Mekka und Medina bedeutendsten Heiligtümer für Muslime. (de)
- Le temple de Jérusalem (en hébreu בית המקדש Beit ha-Mikdash « maison de Sainteté ») désigne différents édifices religieux construits sur le mont du Temple dans la vieille ville de Jérusalem. Dans l'Antiquité, les édifices successifs ont servi de lieu de culte pour les israélites puis pour les juifs. Selon la Bible, le premier sanctuaire dit Temple de Salomon est construit par les israélites pour abriter l'Arche d'alliance ; il est détruit par les armées babyloniennes de Nabuchodonosor II en 586 av. J.-C. Le second Temple est reconstruit soixante-dix ans plus tard avec l'aide d'Esdras (d'après les récits bibliques) ; il est agrandi par Hérode à partir de 19 av. J.-C. (Temple d'Hérode) ; il est à nouveau détruit cette fois par Rome en 70 ap. J.-C. au cours de la première guerre judéo-romaine (fr)
- Bait Allah atau Bait Suci (bahasa Ibrani: בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ, Modern: Bēt HaMīqdaš, Tiberian: Bēṯ HamMīqdāš; bahasa Arab: بيت المقدس Bait al-Maqdis) merujuk pada dua tempat peribadatan bangsa Israel dan orang Yahudi di Yerusalem pada zaman kuno, yang terletak di Bukit Bait Suci. Bait Pertama yang disebut juga Bait Salomo dibangun pada tahun 957 SM dan dihancurkan oleh Babel pada tahun 586 SM. Menurut Kitab Suci Ibrani dan Perjanjian Lama, Bait Salo dibangun untuk menggantikan Kemah Suci yang dibangun Musa. Bait Kedua dibangun ulang di tempat yang sama pada tahun 515 SM dan hancur pada peristiwa Pengepungan Romawi atas Yerusalem pada tahun 70 M. (in)
- The Temple in Jerusalem, or alternatively the Holy Temple (Hebrew: בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ, Modern: Bēt haMīqdaš, Tiberian: Bēṯ hamMīqdāš; Arabic: بيت المقدس, Bayt al-Maqdis), refers to the two now-destroyed religious structures that served as the central places of worship for Israelites and Jews on the modern-day Temple Mount in the Old City of Jerusalem. According to the Hebrew Bible, the First Temple was built in the 10th century BCE, during the reign of Solomon over the United Kingdom of Israel. It stood until c. 587 BCE, when it was destroyed during the Babylonian siege of Jerusalem. Almost a century later, the First Temple was replaced by the Second Temple, which was built after the Neo-Babylonian Empire was conquered by the Achaemenid Persian Empire. While the Second Temple stood for a (en)
- Il Tempio di Gerusalemme o Tempio Santo (in ebraico: בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ?, Bet HaMikdash, tiberiense: Beṯ HamMiqdāš, aschenazita: Beis HaMikdosh; in arabo: بيت القدس: Beit al-Quds o بيت المقدس: Bait-ul-Muqaddas; Ge'ez: ቤተ መቅደስ: Betä Mäqdäs) fu un insieme di strutture situate sul Monte del Tempio nella Città Vecchia di Gerusalemme, sito attuale della Cupola della Roccia. Il Tempio, ricostruito diverse volte nel corso dei secoli, funzionò come luogo di culto per gli Israeliti ed infine per gli ebrei lì stanziati, l'edificio sacro più importante dell'ebraismo. (it)
- De joodse tempel stond in Jeruzalem en was het middelpunt van de ceremoniële joodse eredienst. De naam die in de Tenach gegeven wordt voor het tempelgebouw is Beit Adonai vertaald 'Huis van Adonai'. Om de naam van God niet onnodig uit te spreken, is de gebruikelijke Hebreeuwse naam voor de tempel Beit Hamikdash (בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ), 'Huis van het Heiligdom' (alleen de tempel te Jeruzalem wordt zo genoemd). (nl)
- O Templo de Jerusalém (em hebraico: בית המקדש, beit hamiqdash) foi uma série de construções que se localizavam no Monte do Templo na Cidade Velha de Jerusalém, o atual local do Domo da Rocha e da Mesquita Al-Aqsa. Esses templos sucessivos ficavam naquele local e funcionavam como um centro de culto e adoração do antigo povo israelita e, posteriormente, judaico. É também chamado de Templo Sagrado (Hebraico: בֵּית־הַמִּקְדָּשׁ, Hebraico moderno: Bēt HaMīqdaš, Tiberiano: Bēṯ HaMīqdāš, Asquenaz: Bēs HaMīqdoš; Árabe: بيت المقدس Beit Al-Maqdis; Ge'ez: ቤተ መቅደስ: Betä Mäqdäs). (pt)
- Иерусали́мский храм (ивр. בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, Бейт ха-Микдаш, то есть «Дом Святости»; ивр. מִּקְדָּשׁ, Микдаш) — культовое сооружение, которое являлось центром религиозной жизни еврейского народа между X веком до н. э. и I веком н. э. Храм располагался на Храмовой горе (ивр. הַר הַבַּיִת, Хар а-Баит) в Иерусалиме, на месте, где сегодня находится мусульманская святыня Куббат ас-Сахра («Купол над Скалой»), и служил единственным разрешённым (после создания Храма) местом жертвоприношений Единому Богу, которые приносились коэнами и левитами. Ранее жертвы могли приноситься и в других местах (см. Быт. 12:7—8 и ряд других мест Писания). Храм являлся также объектом паломничества всех евреев три раза в год: на Песах (Пасха), Шавуот (Пятидесятница) и Суккот (Праздник Кущей). (ru)
- Єрусали́мський храм (івр. בֵּית הַמִּקְדָּשׁ, Бет а-Мікдаш, тобто «Дім Святості»; івр. מִּקְדָּשׁ, Мікдаш) — храм для вшанування Бога Ізраїля. Головний центр єврейського релігійного життя. Розташовувався на місці сучасної Храмової гори. (uk)
|
_(14749899816).jpg?width=300)
_(14749899816).jpg?width=300){kind=link}
_FO228685_bis_Photo_by_Paolo_Villa.jpg){kind=link}
_(14749899816).jpg){kind=link}
_FO228685_bis_Photo_by_Paolo_Villa.jpg){kind=link}
_(14749899816).jpg){kind=link}
