dbo:abstract
|
- Zikmund Lucemburský (14. února 1368 Norimberk/Praha – 9. prosince 1437 Znojmo) byl syn Karla IV. a jeho čtvrté manželky Alžběty Pomořanské, polorodý bratr Václava IV. a tchán Albrechta Habsburského. Byl braniborský markrabě (od roku 1373), uherský král (od 31. března 1387), římský král (zvolen roku 1410 a znovu 21. července 1411, korunován 8. listopadu 1414), slezský vévoda a lužický markrabě (od 1419), moravský markrabě (1419–1423), český král (korunován 28. července 1420, vládl v letech 1436–1437), lombardský král (od 1431) a římský císař (od 1433). Zikmund byl velmi vzdělaný, mluvil sedmi jazyky, byl velmi společenský a měl zálibu v rytířských turnajích. Byl jednou z vedoucích postav kostnického koncilu, který sice ukončil papežské schizma, ale také vedl k husitským válkám. Na svou dobu se dožil velmi vysokého věku – bez dvou měsíců 70 let. Jeho smrtí česká linie Lucemburků vymřela po meči. (cs)
- Segimon de Luxemburg (Nuremberg, 15 de febrer de 1368 - (Moràvia), 9 de desembre de 1437) va ser un monarca que va regnar a Hongria i Croàcia des del 1387, va ser rei d'Alemanya des del 1410, rei de Bohèmia des del 1419 i emperador del Sacre Imperi Romanogermànic des del 1433 fins a la seva mort el 1437. També va ser príncep elector de Brandenburg (1378-1488 i 1411-1415). Va ser l'últim home de la Casa de Luxemburg. El 1396 va liderar l'exèrcit europeu que va enfrontar-se als turcs a la batalla de Nicòpolis i fou derrotat per l'Imperi Otomà. Després va fundar l'Orde del Drac per seguir lluitant contra els turcs i va assegurar els trons de Croàcia, Alemanya i Bohèmia. Durant el seu regnat va impulsar i participar en el concili de Constança (1414-1418) que va acabar amb el Cisma d'Occident, però també va provocar les guerres hussites (1419-1436). Coronat emperador del Sacre Imperi Romanogermànic el 1433, va governar fins a la seva mort. L'historiador Thomas Brady Jr. comenta que Sigismund "posseïa una amplitud de visió i un sentit de grandesa que no s'havia vist en un monarca alemany des del segle XIII". Es va adonar de la necessitat de dur a terme alhora reformes de l'Imperi i de l'Església. No obstant, les dificultats externes, els errors autoinfligits i el fet de no tenir descendència masculina van fer que el seu objectiu no es complís. Els acadèmics contemporanis consideren la manca de recursos financers com el principal obstacle que va tenir per a desenvolupar el seu programa. Més tard, els Habsburg continuarien la reforma imperial amb èxit amb els regnats de Frederic III i Maximilià I. (ca)
- سيغيسموند فون لوكسمبورغ (بالألمانية: Sigismund von Luxemburg) (14 فبراير 1368 - 9 ديسمبر 1437) كان الأمير المرشح من براندنبيرغ من 1378 حتى 1388 ومن 1411 حتى 1415، ملك المجر وكرواتيا في الفترة من 1387، ملك ألمانيا من 1411، ملك بوهيميا من 1419، ملك إيطاليا من 1431، والإمبراطور الروماني المقدس لمدة أربع سنوات من 1433 حتى 1437، وآخر رجل بقيَ من بيت لوكسمبورغ. كان مثقفا ثقافة عالية، مُجيدًا الكلامَ بعدة لغات، منها: الفرنسية، والألمانية، والمجرية، والإيطالية، واللاتينية. (ar)
- Ο Σιγισμούνδος του Λουξεμβούργου (15 Φεβρουαρίου 1368 – 9 Δεκεμβρίου 1437) ήταν μονάρχης που βασίλεψε ως Βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας από το 1387, Βασιλιάς της Γερμανίας από το 1410, Βασιλιάς της Βοημίας από το 1419 και Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1433 ως το θάνατό του το 1437. καθώς και πρίγκιπας-εκλέκτορας του Βραδεμβούργου (1378–1388 και 1411–1415). Ήταν το τελευταίο άρρεν μέλος του Οίκου του Λουξεμβούργου. Ο Σιγισμούνδος γεννήθηκε στη Νυρεμβέργη, γιος του Καρόλου Δ΄, αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της τέταρτης συζύγου του Ελισάβετ της Πομερανίας. Παντρεύτηκε τη Βασίλισσα Μαρία της Ουγγαρίας το 1385 και στέφθηκε βασιλιάς της Ουγγαρίας αμέσως μετά. Αγωνίστηκε για να αποκαταστήσει και να διατηρήσει την εξουσία του στο θρόνο. Η Mαρία πέθανε το 1395, αφήνοντάς τον μοναδικό ηγεμόνα της Ουγγαρίας. Το 1396 ο Σιγισμούνδος ηγήθηκε της Σταυροφορίας της Νικόπολης, αλλά ηττήθηκε κατά κράτος από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στη συνέχεια ίδρυσε το Τάγμα του Δράκου για να πολεμήσει τους Τούρκους και εξασφάλισε τους θρόνους της Κροατίας, της Γερμανίας και της Βοημίας. Ο Σιγισμούνδος ήταν μια από τις κινητήριες δυνάμεις για τη Σύνοδο της Κωνσταντίας (1414–1418), που τερμάτισε το Παπικό Σχίσμα, αλλά οδήγησε επίσης στους Πολέμους των Χουσιτών, που κυριάρχησαν την τελευταία περίοδο της ζωής του. Το 1433 στέφθηκε Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την κυβέρνησε μέχρι το θάνατό του το 1437. Ο ιστορικός Τόμας Μπράντυ Τζ. παρατηρεί ότι ο Σιγισμούνδος "διέθετε διευρυμένη οπτική και αίσθηση μεγαλείου όσο κανένας Γερμανός μονάρχης από το δέκατο τρίτο αιώνα". Συνειδητοποίησε την ανάγκη να πραγματοποιηθούν μεταρρυθμίσεις της Αυτοκρατορίας και της Εκκλησίας ταυτόχρονα. Όμως οι εξωτερικές δυσκολίες, τα λάθη που προκάλεσε ο ίδιος και η εξάλειψη της ανδρικής γραμμής του Λουξεμβούργου έκαναν αυτό το όραμα ανεκπλήρωτο. Αργότερα οι Αψβούργοι θα κληρονομήσουν αυτή την αποστολή και η αυτοκρατορική μεταρρύθμιση πραγματοποιήθηκε με επιτυχία υπό τη βασιλεία του Φρειδερίκου Γ' και ιδιαίτερα του γιου του Μαξιμιλιανού Α', αν και ίσως σε βάρος της μεταρρύθμισης της Εκκλησίας, εν μέρει επειδή ο Μαξιμιλιανός δεν ήταν ιδιαίτερα επικεντρωμένος στο θέμα. (el)
- Sigismondo de Luksemburgo (naskiĝis la 14-an aŭ 15-an de februaro 1368 en Nurenbergo, mortis la 9-an de decembro 1437 survoje al Hungario) de la luksemburga dinastio estis imperiestro de la Sankta Romia Imperio (1433 - 1437).
* li naskiĝis la 14-an de februaro aŭ 15-an de februaro 1368 en Nurenbergo.
* gepatroj: imperiestro Karolo la 4-a kaj Elizabeta de Pomerio.
* imperiestro de la Sankta Romia Imperio, ĉiam pligrandiganto de la imperio, reĝo kaj princo-elektisto de Bohemio kaj reĝo de Germanio, Galicio, Lombardio, Kroatio, Dalmatio, Bosnio, Slavonio kaj Kumanio kaj apostola reĝo de Hungario, margrafo de Moravio, Luzacio kaj margrafo kaj princo-elektisto de Brandenburgio, duko de Silezio, Görlitz, Luksemburgo, Brabanto kaj Limburko.
* li parolis ĉeĥe, germane, latine, hungare, pollingve, france.
* 1376 kiel brandenburga princo-elektisto partoprenis elektado de Venceslao la 1-a per romia imperiestro.
* decembro de 1378 post morto de la patro li fariĝis heredanto de Brandenburgio.
* 1379 li estis transveturigita por edukado al kortego de reĝo Ludoviko la 1-a de Hungario. Laŭ interkonsentoj komencitaj jam de imperiestro Karolo la 4-a, en kiuj daŭrigis lia filo kaj frato de Sigismondo, Venceslao la 1-a, Sigismondo estis surtroniĝonta post la morto de reĝo Ludoviko sur hungaran kaj polan tronojn. (Ludoviko havis sole filinojn Maria kaj Jadviga).
* la 25-an de julio de 1382 li estis agnoskita de la pola nobelaro kiel sekvanto de Ludoviko la 1-a. Tiu ankoraŭ la saman jaron mortis, sed intertempe okazis forta malvarmiĝo de rilatoj inter la nacioj de lia monarĥio. Poloj jam ne plu volontis pludaŭri en persona unio kun Hungario kaj ili vokis sur tronon princidinon Jadviga, kiu edziniĝis al litovia princo Vladislao Jagello. Per tio venis al la pola trono la Jagelloj kaj por Sigismondo okazis batalo je pludaŭro de Hungario. Sed tie regis Elizabeta, vidvino post Ludoviko la 1-a.
* la 15-an de novembro de 1385 geedziĝo al Maria de Hungario.
* la 31-an de marto de 1387 nur kiam reĝino Elizabeta estis murdita, la deknaŭjara Sigismondo Luksemburga fariĝis la hungara reĝo.
* 1388 malbona financa situacio devigis Sigismondon enlombardigi la brandenburgan margrafujon al kuzo Joŝto.
* 1392 mortis Maria, edzino de Sigismondo kaj unu jaro post tio, la 14-an de februaro de 1393, mortis lia patrino, imperiestrino – vidvino Elizabeta Pomeria vivanta 15 jarojn post la morto de Karolo la 4-a en reĝlando Bohemio.
* 1396 turkaj soldataroj komencis okupi Serbion, Bulgarion kaj Valaĥion. En la sama jaro Sigismondo gvidis kruckavaliran militmarŝantaron kontraŭ sultano . Sed li estis en en Valaĥia princlando malvenkita kaj li savis sin sole per fuĝo en venecia ŝipo.
* 1397 komencis invado de turkaj soldataroj ĝis Hungario kaj Sigismondo sukcesis savi la landon nur kun la plena fortostreĉo.
* 1398 Sigismondo estis akceptita de Venceslao la 1-a kiel kunreganto. Sed disputoj inter la fratoj tiutempe kulminis kaj Sigismondo en la jaro 1403 arestis Venceslaon, kiun li igis forveturigi Aŭstrion.
* 1400 – 1410 Sigismondo tiutempe atingis agnoskon kiel sekvanto de la trono de la reĝlando Bohemio.
* 1408 geedziĝo al Barbara Ceja.
* 1409 naskiĝis filino Elizabeta, unusola infano de Sigismondo. Elizabeta fariĝis heredantino de la luksemburga dinastio.
* la 20-an de septembro de 1410 li estis elektita de parto de princoj-elektistoj kiel romia reĝo, sed parto elektis Joŝton Luksemburgan, en kies flanko staris eĉ imperiestro Venceslao.
* la 21-an de julio de 1411 li estis duafoje elektita kiel romia reĝo. Interkonsentinte kun Venceslao la 1-a li transprenis en la lando plenumpovon, dum Venceslao plu estis uzanta la imperiestran titolon.
* 1413 li ekiris en militiro Italion por helpi papon Johanon la 22-an kontraŭ la reĝo de Napolo. La saman jaron li kunvokis en Konstancon eklezian koncilion, kiu estis solvonta demandon de persona okupo de papa trono. La koncilio daŭris kelke da jaroj kaj la rezulto estis detronigo de ĉiuj tri papoj en la jaro 1415 kaj la elekto de nova papo Marteno la 5-a la 11-an de novembro de 1417.
* 1415 Sigismondo enlombardigis Brandenburgion al nurenbergaj Hohencolernoj.
* 1417 Brandenburgio estis transigita en posedaĵon de Hohencolernoj, kiuj tiel tiujare fariĝis imperiestraj princoj-elektistoj.
* 1419 post la morto de Venceslao la 1-a li estis fariĝonta la ĉeĥa reĝo, sed en Bohemio eksplodis ribelo kontraŭ li. La rememoro al Jan Hus estis senĉese viva.
* la 1-an de marto de 1420 papo proklamis kruckavaliran militiron kontraŭ Bohemio.
* la 25-an de marto de 1420 en batalo ĉe Sudoměř venkis soldataroj de Jan Žižka super ĉeĥaj katolikaj sinjoroj.
* majo de 1420 la kruckavaliraj soldataroj sieĝis Pragon.
* la 14-an de julio de 1420 la kruckavaliroj estis malvenkitaj en batalo sur monto .
* la 28-an de julio de 1420 dum la sieĝado Sigismondo Luksemburga estis kronita kiel ĉeĥa reĝo Zigmundo la 1-a.
* majo de 1421 estis proklamita la 2-a kruckavalira militiro kontraŭ Bohemio.
* la 3-an – 7-an de junio de 1421 en landa koncilio en Čáslav dum ĉeesto de husanoj kaj katolikoj estis kreita dudekmembra landa registaro, Pragaj artikuloj estis proklamitaj kiel landa leĝo kaj Sigismondo estis detronigita.
* la 17-an de novembro de 1421 en landa koncilio en Brno kapitulacinte moraviaj urboj antaŭ Sigismondo Luksemburga akceptis lin kiel reĝo.
* marto de 1422 Sigismondo donis la administradon de Moravio al sia bofilo Albreĥto Habsburga.
* la 6-an – 10-an de januaro de 1422 Jan Žižka diserigis kruckavalirajn soldatarojn en , en kaj en (antaŭe Germana).
* la 20-an de aprilo de 1423 en Žižka venkis sinjorajn soldatarojn.
* la 7-an de junio de 1423 en Žižka neniigis unuiĝintajn soldatarojn de praganoj kaj de nobelaro.
* la 11-an de oktobro de 1424 ĉe mortis Jan Žižka el Trocnov.
* 1426 kontraŭ husanoj estis komencita la tria kruckavalira militiro.
* la 16-an de junio de 1427 husanaj soldataroj subgvide de Prokop Holý venkis kruckavalirojn en .
* la 4-an de aŭgusto de 1427 husanoj venkis kruckavalirojn en .
* 1428 – 1433 husanoj aranĝis la t.n. „Belajn veturojn“ kiel respondoj al la kruckavaliraj militiroj (en Pollandon, Bavarion, Aŭstrion kaj Hungarion).
* la 14-an de aŭgusto de 1431 ĉe Domažlice la kvina kruckavalira militiro diskuriĝis jam dum kantado de la proksimiĝantaj husanaj soldataroj.
* la 15-an de oktobro de 1431 eklezia koncilio en Bazelo invitis husanojn por trakti. En la koncilio oni traktis pri husana doktrino kaj pri Pragaj artikuloj. Husanoj ĉi tie atingis karakterizajn sukcesojn. La koncilio daŭris ĝis la jaro 1433.
* la 25-an de novembro de 1431 Sigismondo Luksemburga estis kronita kiel reĝo lombardia survoje al Romo.
* la 31-an de majo de 1433 li estis en Romo solene kronita kiel imperiestro de sankta imperio romia kaj li fariĝis tiel la kvara luksemburgo (post Henriko la 7-a, Karolo la 4-a kaj Venceslao la 1-a) portanta tiun ĉi titolon kaj la tria luksemburgo, kiu estis kronita kiel imperiestro.
* la 30-an de majo de 1434 en batalo ĉe Lipany estis diserigita kampaj soldataroj de Prokop Holý per soldataroj de sinjora unueco.
* la 21-an de oktobro de 1435 Jan Rokycana estis elektita praga ĉefepiskopo, sed papo neniam agnoskis lin.
* junio – aŭgusto de 1436 en koncilio en Jihlava estis proklamita kompaktato (kompromiso inter vidpunktoj de la eklezio kaj husanoj) kaj imperiestro Sigismondo estis akceptita kiel ĉeĥa reĝo.
* la 9-an de oktobro de 1437 konkerinte burgon Sion de el Dubé, lastan apogon kontraŭ Sigismondo, Sigismondo igis ekzekuti Janon Roháčon.
* la 9-an de decembro de 1437 survoje al Hungario Sigismondo mortis. Lia korpo estis poste sepultita en Hungario. Pro lia morto formortis la luksemburga dinastio reganta en Ĉeĥio 127 jarojn. Tiu ĉi reganto ne enskribiĝis en la historion de Ĉeĥio fame, sed en pli larĝa mezuro li estas prave konsiderata kiel heredanto de politika talento de sia patro. Per politika talento li superis sian fraton imperiestron Venceslaon, sed kvalitojn de Karolo la 4-a li neniam atingis. Heredantino de la tuta ŝtatkonsisto fariĝis Elizabeta, unusola filino de Sigismondo, edziniĝinta al Albreĥto Habsburga. (eo)
- Sigismund von Luxemburg (* 15. Februar 1368 in der Reichsstadt Nürnberg; † 9. Dezember 1437 in Znaim, Mähren), auch Siegmund oder Sigmund (tschechisch Zikmund Lucemburský, kroatisch Žigmund Luksemburški, ungarisch Luxemburgi Zsigmond), stammte aus dem Hause der Luxemburger. Er war Kurfürst von Brandenburg von 1378 bis 1388 und von 1411 bis 1415, König von Ungarn und Kroatien seit 1387 (siehe dazu Kroatien in Personalunion mit Ungarn), römisch-deutscher König seit 1411, König von Böhmen seit 1419 und römisch-deutscher Kaiser von 1433 bis zu seinem Tode. In seine Regierungszeit fielen das Konzil von Konstanz (1414–1418), auf dem er die Kirchenspaltung überwinden konnte, aber die Hussitenkriege (1419–1436) auslöste. Auf dem Konzil belehnte Sigismund Friedrich von Hohenzollern mit der Mark Brandenburg und verkaufte anschließend seine damit verbundene erbliche Kurwürde an Friedrich. Sigismund stellte damit eine wesentliche Weiche für den Aufstieg des Hauses Hohenzollern in Brandenburg-Preußen und darüber hinaus. (de)
- Segismundo de Luxemburgo (en húngaro: Luxemburgi Zsigmond, en alemán: Sigismund von Luxemburg, en croata: Žigmund Luksemburški, en checo: Zikmund Lucemburský) o también frecuentemente reseñado como Segismundo de Hungría (en húngaro: Zsigmond magyar király; Núremberg, 15 de febrero de 1368-Znojmo, 9 de diciembre de 1437) fue elector de Brandeburgo desde 1378 hasta 1388 y nuevamente desde 1411 hasta 1415, rey de Hungría y Croacia desde 1387 hasta 1437, de Bohemia desde 1419, y emperador del Sacro Imperio Romano Germánico desde 1433 hasta 1437; fue el último emperador de la Casa de Luxemburgo. También fue rey de Italia desde 1431, y rey de Romanos desde 1411. Era hijo del emperador Carlos IV y su cuarta esposa, Isabel de Pomerania. Dirigió un ejército cruzado europeo contra los turcos, que habían irrumpido en Serbia y Bulgaria, pero fue derrotado de manera contundente en Nicópolis en septiembre de 1396, apenas logrando escapar de la captura. Segismundo fue uno de los impulsores del Concilio de Constanza que puso fin al cisma papal, pero que al final también condujo a las guerras husitas que dominaron el último período de la vida de Segismundo. Durante su reinado fijó el centro de su imperio en la corte húngara de Buda (actual Budapest), desde donde gobernó en sus últimos años a Bohemia y al Sacro Imperio Romano Germánico. Fue enterrado en Nagyvárad (ahora llamada Oradea, en Rumania) junto a la tumba del rey San Ladislao I de Hungría. (es)
- Sigismundo Luxenburgokoa (Nurenberg, 1368ko otsailaren 14a - Znojmo, 1437ko abenduaren 9a) 1433tik 1437ra bitarteko urteetan Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadorea izan zen. (eu)
- Sigismond (en allemand : Sigismund ou Siegmund ; en tchèque : Zikmund Lucemburský ; en hongrois : Luxemburgi Zsigmond), né le 14 février 1368 à Nuremberg et mort le 9 décembre 1437 à Znaïm, est prince de la maison de Luxembourg, fils de l'empereur Charles IV et de sa quatrième femme, Élisabeth de Poméranie. À la mort de son père et l'avènement au trône de son frère aîné Venceslas en 1378, il est nommé margrave de Brandebourg et, par son mariage avec Marie d'Anjou, fut roi de Hongrie à partir de 1387. Élu roi des Romains en 1411, il succéda à Venceslas en tant que roi de Bohême en 1419, avant d'être sacré empereur des Romains en 1433. Sous son règne le concile de Constance (1414 – 1418) fut convoqué, qui mit un terme au grand schisme d'Occident, et les croisades contre les hussites déclenchèrent un soulèvement dans le royaume de Bohême, qui assombrit les quinze dernières années de son règne. Sigismond accorda en 1415 la marche de Brandebourg au burgrave Frédéric de Nuremberg, de la maison de Hohenzollern, et lui vendit la dignité électorale. Sigismond est le quatrième et dernier roi et empereur de la maison de Luxembourg après Henri VII, Charles IV et Venceslas. Il est le dernier représentant en ligne masculine de la maison de Luxembourg. (fr)
- Sigismund dari Luksemburg (15 Februari 1368 – 9 Desember 1437) merupakan Raja-pemilih Brandenburg dari tahun 1378 sampai 1388 dan dari tahun 1411 sampai 1415, dan Kroasia dari tahun 1387, dari tahun 1411, Raja Bohemia dari tahun 1419, Raja Italia dari tahun 1431, dan Kaisar Romawi Suci selama empat tahun dari tahun 1433 sampai 1437, anggota keturunan laki-laki yang terakhir dari . Sigismund adalah pemimpin Perang Salib Eropa Barat yang terakhir - Perang salib Nikopolis pada tahun 1396. Kemudian ia mendirikan untuk memerangi Bangsa Turki. Ia dianggap berpendidikan tinggi, fasih dalam beberapa bahasa (diantaranya; Prancis, Jerman, Hongaria, Italia, dan Latin) dan menyukai . Sigismund adalah salah satu kekuatan pendorong di balik Konsili Konstanz yang mengakhiri Skisma kepausan, tetapi pada akhirnya juga menyebabkan yang mendominasi periode kemudian kehidupan Sigismund. (in)
- Sigismund of Luxembourg (15 February 1368 – 9 December 1437) was a monarch who as King of Hungary and Croatia (jure uxoris) from 1387, King of Germany from 1410, King of Bohemia from 1419, and Holy Roman Emperor from 1433 until his death in 1437, as well as prince-elector of Brandenburg (1378–1388 and 1411–1415). He was the last male member of the House of Luxembourg. Sigismund was the son of Charles IV, Holy Roman Emperor and his fourth wife Elizabeth of Pomerania. He married Queen Mary of Hungary in 1385 and was crowned King of Hungary soon after. He fought to restore and maintain authority to the throne. Mary died in 1395, leaving Sigismund the sole ruler of Hungary. In 1396, Sigismund led the Crusade of Nicopolis, but was decisively defeated by the Ottoman Empire. Afterwards, he founded the Order of the Dragon to fight the Turks and secured the thrones of Croatia, Germany and Bohemia. Sigismund was one of the driving forces behind the Council of Constance (1414–1418) that ended the Papal Schism, but which also led to the Hussite Wars that dominated the later period of his life. In 1433, Sigismund was crowned Holy Roman Emperor and ruled until his death in 1437. Historian Thomas Brady Jr. remarks that Sigismund "possessed a breadth of vision and a sense of grandeur unseen in a German monarch since the thirteenth century". He realized the need to carry out reforms of the Empire and the Church at the same time. But external difficulties, self-inflicted mistakes and the extinction of the Luxembourg male line made this vision unfulfilled. Later, the Habsburgs would inherit this mission and imperial reform was carried out successfully under the reigns of Frederick III and especially his son Maximilian I, although perhaps at the expense of the reform of the Church, partly because Maximilian was not particularly focused on the matter. In recent years, scholarly interest (especially from East-Central Europe) has grown greatly in the person and reign of Sigismund – the ruler who had gained and led an imperial association almost reaching the size of the later Habsburg Empire – as well as cultural developments associated with his era. The setbacks which have been seen as his major failures (like dealing with the Hussite movement) are now generally considered by most scholars to be the results of the lack of financial resources and other heavy constraints, rather than personal failings. (en)
- ジギスムント(Sigismund, 1368年2月15日 - 1437年12月9日)は、ルドルフ1世から続く9代目の非世襲ローマ王(ドイツ王、在位:1410年 - 1437年)、ルクセンブルク家として4人目で最後。元はハンガリー王ジグモンド(Zsigmond、在位:1387年 - 1437年)、さらに兄ヴェンツェルの後を継いでボヘミア王ジクムント(Zikmund、在位:1419年 - 1437年)。一時期はルクセンブルク公(在位:1378年 - 1388年)、ブランデンブルク選帝侯(在位:1378年 - 1388年、1411年 - 1415年)でもあった。晩年に神聖ローマ帝国皇帝としても戴冠してシギスムンドゥス・ルクセンブルギクス(戴冠:1433年 - 1437年)。フランス名はシジスモン(Sigismond)。 父はローマ皇帝カール4世、母は4番目の妃でポーランド王カジミェシュ3世の孫娘エリーザベト。ニュルンベルクで生まれた。ローマ王ヴェンツェルの異母弟。在位中の1415年、自らが兼ねるブランデンブルク選帝侯をホーエンツォレルン家のニュルンベルク城伯フリードリヒ6世に譲渡した。半世紀にわたりハンガリー王として在位し、治世後半にはローマ皇帝およびボヘミア王も兼ねたが、その死によって皇帝家・王家としてのルクセンブルク家は事実上断絶した。 (ja)
- 지기스문트(독일어: Sigismund, 체코어: Zikmund 지크문트[*], 헝가리어: Zsigmond 지그몬드[*], 크로아티아어: Žigmund 지그문드, 프랑스어: Sigismond 시지스몽[*], 1368년 2월 15일 ~ 1437년 12월 9일) 또는 룩셈부르크의 지기스문트(독일어: Sigismund von Luxemburg 지기스문트 폰 룩셈부르크[*], 체코어: Zikmund Lucemburský 지크문트 루쳄부르스키[*], 헝가리어: Luxemburgi Zsigmond 룩셈부르기 지그몬드[*], 크로아티아어: Žigmund Luksemburški 지그문드 룩셈부르슈키)는 보헤미아, 헝가리, 크로아티아의 왕이자 신성로마제국의 황제이다. 그는 신성로마제국의 황제 자리를 물려받은 마지막 룩셈부르크 왕조의 황제이다. 신성로마제국의 황제이자 보헤미아의 국왕인 카를 4세의 차남으로 태어났으며, 바츨라프 4세의 동생이기도 하다. 1378년 아버지로부터 브란덴부르크 변경백령 자리를 받았다. 이후 1387년에는 헝가리의 왕이 되었고 1396년 발칸반도를 점령한 오스만 제국에 맞서 니코폴리스 전투에서 싸웠으나, 크게 패하고 겨우 포로 신세를 면했다. 그가 왕위에 있던 시기는 종교개혁의 전야였다. 1411년 신성로마제국의 황제 자리에 오른 그는 콘스탄츠 공의회를 개최하여, 그 당시 로마 교회의 세명의 교황을 폐하고 새로 교황 마르티노 5세를 선출함으로써, 교회의 대분열을 막았다. 하지만 이단 문제에 관련해 1415년 교회 개혁을 부르짖던 보헤미아의 성직자 얀 후스를 화형에 처해 후스 지지자들의 반란이 일어났으며, 5년 후 진압에 나선 그의 군대는 보헤미아에서 얀 지슈카의 군대에 대패하였다. 그 후로 1420년대 대부분을 시간들을 반란을 진압하는데 보냈다. 그는 1437년, 보헤미아 지역에서 죽었으며, 그가 딸 엘리자베스만 남기고 죽으면서 룩셈부르크 왕조는 대가 끊기게 된다. 이후, 그의 사위가 합스부르크 왕조 출신 알브레히트로 자연스럽게 왕위와 제위가 계승되었으며 이후 합스부르크 가에서 신성로마제국의 황제 자리를 물려받게 되었다. (ko)
- Sigismund van Luxemburg (ook Sigismund van Hongarije) (Neurenberg, 15 februari 1368 — Znojmo (Moravië), 9 december 1437) was de derde zoon van keizer Karel IV en jongere halfbroer van rooms-koning Wenceslaus, heersers uit het Huis Luxemburg. Na de dood van zijn vader in 1378 werd hij keurvorst van Brandenburg. Door zijn huwelijk met koningin Maria van Hongarije werd hij, ondanks tegenstand van de plaatselijke adel, in 1387 koning van Hongarije. Hij verpandde Brandenburg aan zijn neef Jobst van Moravië. In 1396 begon hij een kruistocht tegen de Ottomanen, die het land vanuit het zuiden bedreigden. Hij werd echter vernietigend verslagen bij Nicopolis (nu Nikopol in Bulgarije). In 1400 werd zijn broer Wenceslaus afgezet als rooms-koning en vervangen door Ruprecht van de Palts uit het Huis Wittelsbach. In 1408 richtte hij de Orde van de Draak op. In 1410 stierf Ruprecht en in 1411 stierf Jobst. In overeenstemming met zijn broer werd hij koning van Duitsland en opnieuw keurvorst van Brandenburg (1411-1415). In 1415 schonk hij het gebied aan Frederik I, burggraaf van Neurenberg, voor zijn bewezen diensten. Dit was het begin van de 400 jaar durende heerschappij van het Huis Hohenzollern over het gebied. De memorabelste periode uit zijn leven was het Concilie van Konstanz (1414-1418). Na het Concilie van Pisa (1409) waren er drie pausen. Met dit nieuwe concilie probeerde hij het kluwen van het Westers Schisma te ontwarren, wat hem lukte. Maar naast deze pausenkwestie was er ook het proces tegen de Tsjechische godsdiensthervormer Johannes Hus, die hij een vrijgeleide had gegeven om zijn leerstellingen te komen verdedigen. Hus werd echter gevangengenomen en als ketter tot de brandstapel veroordeeld. Sigismund volgde in 1419 zijn oudere halfbroer Wenceslaus IV op als koning van Bohemen. De hussitische Bohemers weigerden Sigismund hierom als koning te erkennen en hij riep een kruistocht tegen hen uit. Deze werd echter al gauw tot een guerrillaoorlog, die tot 1434 zou duren. Pas in 1437, een jaar voor zijn dood, werd hij door de belangrijkste Bohemers als koning erkend. In 1431 werd hij koning van Italië en twee jaar later werd hij tot keizer van het Heilige Roomse Rijk gekroond. Sigismund had geen kinderen bij Maria. Na haar dood trouwde hij met Barbara van Celje, bij wie hij een dochter kreeg, Elisabeth (1409-1442). Elisabeth trouwde met keizer Albrecht II. Albrecht werd Sigismunds opvolger als keizer van het Heilige Roomse Rijk en koning van Hongarije en Bohemen. Met hem stierf Huis Luxemburg uit. (nl)
- Sigismondo di Lussemburgo (Norimberga, 15 febbraio 1368 – Znojmo, 9 dicembre 1437) è stato Principe elettore di Brandeburgo (1378-1388, 1411-1415), re d'Ungheria dal 1387, re di Croazia, re dei Romani dal 1410, re di Boemia dal 1419 e Imperatore del Sacro Romano Impero dal 1433 alla sua morte. Egli è considerato dallo storico come uno dei re-conte. (it)
- Zygmunt Luksemburski (ur. 14 lub 15 lutego 1368 w Norymberdze, zm. 9 grudnia 1437 w Znojmie) – elektor (margrabia) brandenburski od 1378, iure uxoris król węgierski od 1387, niemiecki od 1410 (do 1411 w opozycji do Jodoka z Moraw), książę Luksemburga od 1419, król włoski od 1431, cesarz rzymski od 1433, król czeski od 1419 (objął władzę w 1436). Trzeci i ostatni cesarz z dynastii luksemburskiej. Drugi syn cesarza Karola IV Luksemburskiego oraz jego czwartej żony – Elżbiety Pomorskiej. Prawnuk Kazimierza III Wielkiego, króla Polski. Przyrodni brat Wacława IV, króla Czech i Niemiec. (pl)
- Sigismund, född 15 februari 1368 i Nürnberg, död 9 december 1437 i Znaim, Mähren, av huset Luxemburg, var kurfurste av Brandenburg 1378–1388 och 1411–1415, kung av Ungern från 1387, romersk kung från 1411, kung av Böhmen från 1419, kung av Lombardiet från 1431 samt tysk-romersk kejsare från 1433 till sin död. (sv)
- Sigismundo (Nuremberga, 15 de fevereiro de 1368 – Znojmo, 9 de dezembro de 1437) foi o Imperador Romano-Germânico de 1433 até sua morte, além de Rei da Germânia, Hungria, Croácia e Boêmia e também Eleitor de Brandemburgo. Era filho do imperador Carlos IV e sua última esposa Isabel da Pomerânia. Sigismundo era considerado um homem muito bem-educado, poliglota e extrovertido. Ele foi uma das forças motivadoras por de trás do Concílio de Constança que terminou o Grande Cisma do Ocidente, porém que também acabou levando às Guerras Hussitas que dominaram boa parte do seu período de vida. (pt)
- Сигизму́нд I Люксембу́рг (лат. Sigismundus, венг. Zsigmond, чеш. Zikmund, нем. Siegmund; 15 февраля 1368, Нюрнберг или Прага — 9 декабря 1437, Зноймо, Моравия) — курфюрст Бранденбурга с 1378 по 1388 и с 1411 по 1415 годы, король Венгрии с 1387 года (один из самых долго правивших венгерских королей), король Германии (римский король) с 20 сентября 1410 года; король Чехии с 16 августа 1419 по 7 июня 1421 года — коронация 28 июля 1420 года (1-й раз), с 16 августа 1436 года (2-й раз); с 25 ноября 1431 года, император Священной Римской империи с 3 мая 1433 года — являлся последним императором из дома Люксембургов. Сигизмунд был одной из движущих сил Констанцского собора, прекратившего папский раскол, но другим последствием которого были гуситские войны, которые доминировали в его жизни в последующий период. (ru)
- Сигізму́нд (лат. Sigismundus; 15 лютого 1368 — 9 грудня 1437) — імператор Священної Римської імперії (1433—1437). Король Угорщини (1387—1437) і Богемії (1419—1421, 1436—1437). Маркграф Бранденбурзький (1378–1388, 1411–1415). Останній представник чоловічої лінії німецького Люксембурзького дому. Народився у Нюрнберзі, Німеччина. Син Карла IV, імператора Священної Римської імперії, та Єлизавети Померанської. 1385 року одружився з угорською королевою Марією, завдяки чому через 2 роки здобув угорську корону. 1396 року організував Нікопольський хрестовий похід, який розбили Османи. У 1402—1403 роках воював проти рідного брата, богемського короля Венцеслава IV, претедуючи на його корону. 1408 року заснував Орден Дракона для боротьби з турками. Поступово заволодів тронами Хорватії, Німеччини та Богемії. Сприяв проведенню Констанцького собору в 1414—1418 роках, який завершив розкол папства і призвів до Гуситських воєн. 1429 року взяв участь у Луцькому з'їзді. Помер у Зноймо, Богемія. Похований у Новограді, Угорщина. Його спадок перейшов до Фрідріха III з Габсбурзького дому. (uk)
- 西吉斯蒙德(德语:Sigismund von Luxemburg,捷克语:Zikmund,匈牙利语:Zsigmond,1368年2月15日-1437年12月9日)是卢森堡王朝的神聖羅馬帝國皇帝(1433年—1437年在位)。生于纽伦堡,是查理四世的儿子。他是勃兰登堡选帝侯(1378年—1388年,1411年—1415年),1411年被选举为罗马人民的国王,1433年加冕为神圣罗马帝国皇帝,他同时还是匈牙利和克罗地亚國王(1387年—1437年在位)和波希米亚国王(1420年—1437年在位)。他被認為受過高等教育,會講多國語言(包括匈牙利語、德語、拉丁語、法語和義大利語),並熱衷於參加馬上比武在內的騎士比賽。 他致力於終結教會大分裂,終於在1414年至1418年在德國康士坦茲召開大公會議,選出新任教宗馬丁五世,結束大分裂;但是在康斯坦茨會議期間,因為捷克(當時為波希米亞王國)神學家胡斯被處死,導致了波希米亞長達十四年的胡斯戰爭,嚴重困擾著西吉斯蒙德晚年的生命。 他因為忙於匈牙利之外的事務,長期不在匈牙利,促使貴族趁空掠奪了許多國王土地,並使王權受到很大損失;再加上他為了湊錢發動尼科波利斯戰役和胡斯戰爭,出賣國王90%以上的土地和特權,使得14世紀安茹王朝在匈牙利建立的強大王權喪失過半,連拉約什一世(1342-1382年)佔領的達爾馬提亞和東南歐控制的附庸都全部失去。 (zh)
|
rdfs:comment
|
- سيغيسموند فون لوكسمبورغ (بالألمانية: Sigismund von Luxemburg) (14 فبراير 1368 - 9 ديسمبر 1437) كان الأمير المرشح من براندنبيرغ من 1378 حتى 1388 ومن 1411 حتى 1415، ملك المجر وكرواتيا في الفترة من 1387، ملك ألمانيا من 1411، ملك بوهيميا من 1419، ملك إيطاليا من 1431، والإمبراطور الروماني المقدس لمدة أربع سنوات من 1433 حتى 1437، وآخر رجل بقيَ من بيت لوكسمبورغ. كان مثقفا ثقافة عالية، مُجيدًا الكلامَ بعدة لغات، منها: الفرنسية، والألمانية، والمجرية، والإيطالية، واللاتينية. (ar)
- Sigismundo Luxenburgokoa (Nurenberg, 1368ko otsailaren 14a - Znojmo, 1437ko abenduaren 9a) 1433tik 1437ra bitarteko urteetan Germaniako Erromatar Inperio Santuko enperadorea izan zen. (eu)
- ジギスムント(Sigismund, 1368年2月15日 - 1437年12月9日)は、ルドルフ1世から続く9代目の非世襲ローマ王(ドイツ王、在位:1410年 - 1437年)、ルクセンブルク家として4人目で最後。元はハンガリー王ジグモンド(Zsigmond、在位:1387年 - 1437年)、さらに兄ヴェンツェルの後を継いでボヘミア王ジクムント(Zikmund、在位:1419年 - 1437年)。一時期はルクセンブルク公(在位:1378年 - 1388年)、ブランデンブルク選帝侯(在位:1378年 - 1388年、1411年 - 1415年)でもあった。晩年に神聖ローマ帝国皇帝としても戴冠してシギスムンドゥス・ルクセンブルギクス(戴冠:1433年 - 1437年)。フランス名はシジスモン(Sigismond)。 父はローマ皇帝カール4世、母は4番目の妃でポーランド王カジミェシュ3世の孫娘エリーザベト。ニュルンベルクで生まれた。ローマ王ヴェンツェルの異母弟。在位中の1415年、自らが兼ねるブランデンブルク選帝侯をホーエンツォレルン家のニュルンベルク城伯フリードリヒ6世に譲渡した。半世紀にわたりハンガリー王として在位し、治世後半にはローマ皇帝およびボヘミア王も兼ねたが、その死によって皇帝家・王家としてのルクセンブルク家は事実上断絶した。 (ja)
- Sigismondo di Lussemburgo (Norimberga, 15 febbraio 1368 – Znojmo, 9 dicembre 1437) è stato Principe elettore di Brandeburgo (1378-1388, 1411-1415), re d'Ungheria dal 1387, re di Croazia, re dei Romani dal 1410, re di Boemia dal 1419 e Imperatore del Sacro Romano Impero dal 1433 alla sua morte. Egli è considerato dallo storico come uno dei re-conte. (it)
- Zygmunt Luksemburski (ur. 14 lub 15 lutego 1368 w Norymberdze, zm. 9 grudnia 1437 w Znojmie) – elektor (margrabia) brandenburski od 1378, iure uxoris król węgierski od 1387, niemiecki od 1410 (do 1411 w opozycji do Jodoka z Moraw), książę Luksemburga od 1419, król włoski od 1431, cesarz rzymski od 1433, król czeski od 1419 (objął władzę w 1436). Trzeci i ostatni cesarz z dynastii luksemburskiej. Drugi syn cesarza Karola IV Luksemburskiego oraz jego czwartej żony – Elżbiety Pomorskiej. Prawnuk Kazimierza III Wielkiego, króla Polski. Przyrodni brat Wacława IV, króla Czech i Niemiec. (pl)
- Sigismund, född 15 februari 1368 i Nürnberg, död 9 december 1437 i Znaim, Mähren, av huset Luxemburg, var kurfurste av Brandenburg 1378–1388 och 1411–1415, kung av Ungern från 1387, romersk kung från 1411, kung av Böhmen från 1419, kung av Lombardiet från 1431 samt tysk-romersk kejsare från 1433 till sin död. (sv)
- Sigismundo (Nuremberga, 15 de fevereiro de 1368 – Znojmo, 9 de dezembro de 1437) foi o Imperador Romano-Germânico de 1433 até sua morte, além de Rei da Germânia, Hungria, Croácia e Boêmia e também Eleitor de Brandemburgo. Era filho do imperador Carlos IV e sua última esposa Isabel da Pomerânia. Sigismundo era considerado um homem muito bem-educado, poliglota e extrovertido. Ele foi uma das forças motivadoras por de trás do Concílio de Constança que terminou o Grande Cisma do Ocidente, porém que também acabou levando às Guerras Hussitas que dominaram boa parte do seu período de vida. (pt)
- 西吉斯蒙德(德语:Sigismund von Luxemburg,捷克语:Zikmund,匈牙利语:Zsigmond,1368年2月15日-1437年12月9日)是卢森堡王朝的神聖羅馬帝國皇帝(1433年—1437年在位)。生于纽伦堡,是查理四世的儿子。他是勃兰登堡选帝侯(1378年—1388年,1411年—1415年),1411年被选举为罗马人民的国王,1433年加冕为神圣罗马帝国皇帝,他同时还是匈牙利和克罗地亚國王(1387年—1437年在位)和波希米亚国王(1420年—1437年在位)。他被認為受過高等教育,會講多國語言(包括匈牙利語、德語、拉丁語、法語和義大利語),並熱衷於參加馬上比武在內的騎士比賽。 他致力於終結教會大分裂,終於在1414年至1418年在德國康士坦茲召開大公會議,選出新任教宗馬丁五世,結束大分裂;但是在康斯坦茨會議期間,因為捷克(當時為波希米亞王國)神學家胡斯被處死,導致了波希米亞長達十四年的胡斯戰爭,嚴重困擾著西吉斯蒙德晚年的生命。 他因為忙於匈牙利之外的事務,長期不在匈牙利,促使貴族趁空掠奪了許多國王土地,並使王權受到很大損失;再加上他為了湊錢發動尼科波利斯戰役和胡斯戰爭,出賣國王90%以上的土地和特權,使得14世紀安茹王朝在匈牙利建立的強大王權喪失過半,連拉約什一世(1342-1382年)佔領的達爾馬提亞和東南歐控制的附庸都全部失去。 (zh)
- Segimon de Luxemburg (Nuremberg, 15 de febrer de 1368 - (Moràvia), 9 de desembre de 1437) va ser un monarca que va regnar a Hongria i Croàcia des del 1387, va ser rei d'Alemanya des del 1410, rei de Bohèmia des del 1419 i emperador del Sacre Imperi Romanogermànic des del 1433 fins a la seva mort el 1437. També va ser príncep elector de Brandenburg (1378-1488 i 1411-1415). Va ser l'últim home de la Casa de Luxemburg. (ca)
- Zikmund Lucemburský (14. února 1368 Norimberk/Praha – 9. prosince 1437 Znojmo) byl syn Karla IV. a jeho čtvrté manželky Alžběty Pomořanské, polorodý bratr Václava IV. a tchán Albrechta Habsburského. Byl braniborský markrabě (od roku 1373), uherský král (od 31. března 1387), římský král (zvolen roku 1410 a znovu 21. července 1411, korunován 8. listopadu 1414), slezský vévoda a lužický markrabě (od 1419), moravský markrabě (1419–1423), český král (korunován 28. července 1420, vládl v letech 1436–1437), lombardský král (od 1431) a římský císař (od 1433). (cs)
- Ο Σιγισμούνδος του Λουξεμβούργου (15 Φεβρουαρίου 1368 – 9 Δεκεμβρίου 1437) ήταν μονάρχης που βασίλεψε ως Βασιλιάς της Ουγγαρίας και της Κροατίας από το 1387, Βασιλιάς της Γερμανίας από το 1410, Βασιλιάς της Βοημίας από το 1419 και Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από το 1433 ως το θάνατό του το 1437. καθώς και πρίγκιπας-εκλέκτορας του Βραδεμβούργου (1378–1388 και 1411–1415). Ήταν το τελευταίο άρρεν μέλος του Οίκου του Λουξεμβούργου. (el)
- Sigismondo de Luksemburgo (naskiĝis la 14-an aŭ 15-an de februaro 1368 en Nurenbergo, mortis la 9-an de decembro 1437 survoje al Hungario) de la luksemburga dinastio estis imperiestro de la Sankta Romia Imperio (1433 - 1437). (eo)
- Sigismund von Luxemburg (* 15. Februar 1368 in der Reichsstadt Nürnberg; † 9. Dezember 1437 in Znaim, Mähren), auch Siegmund oder Sigmund (tschechisch Zikmund Lucemburský, kroatisch Žigmund Luksemburški, ungarisch Luxemburgi Zsigmond), stammte aus dem Hause der Luxemburger. Er war Kurfürst von Brandenburg von 1378 bis 1388 und von 1411 bis 1415, König von Ungarn und Kroatien seit 1387 (siehe dazu Kroatien in Personalunion mit Ungarn), römisch-deutscher König seit 1411, König von Böhmen seit 1419 und römisch-deutscher Kaiser von 1433 bis zu seinem Tode. (de)
- Segismundo de Luxemburgo (en húngaro: Luxemburgi Zsigmond, en alemán: Sigismund von Luxemburg, en croata: Žigmund Luksemburški, en checo: Zikmund Lucemburský) o también frecuentemente reseñado como Segismundo de Hungría (en húngaro: Zsigmond magyar király; Núremberg, 15 de febrero de 1368-Znojmo, 9 de diciembre de 1437) fue elector de Brandeburgo desde 1378 hasta 1388 y nuevamente desde 1411 hasta 1415, rey de Hungría y Croacia desde 1387 hasta 1437, de Bohemia desde 1419, y emperador del Sacro Imperio Romano Germánico desde 1433 hasta 1437; fue el último emperador de la Casa de Luxemburgo. También fue rey de Italia desde 1431, y rey de Romanos desde 1411. Era hijo del emperador Carlos IV y su cuarta esposa, Isabel de Pomerania. Dirigió un ejército cruzado europeo contra los turcos, que h (es)
- Sigismund dari Luksemburg (15 Februari 1368 – 9 Desember 1437) merupakan Raja-pemilih Brandenburg dari tahun 1378 sampai 1388 dan dari tahun 1411 sampai 1415, dan Kroasia dari tahun 1387, dari tahun 1411, Raja Bohemia dari tahun 1419, Raja Italia dari tahun 1431, dan Kaisar Romawi Suci selama empat tahun dari tahun 1433 sampai 1437, anggota keturunan laki-laki yang terakhir dari . Sigismund adalah pemimpin Perang Salib Eropa Barat yang terakhir - Perang salib Nikopolis pada tahun 1396. Kemudian ia mendirikan untuk memerangi Bangsa Turki. Ia dianggap berpendidikan tinggi, fasih dalam beberapa bahasa (diantaranya; Prancis, Jerman, Hongaria, Italia, dan Latin) dan menyukai . Sigismund adalah salah satu kekuatan pendorong di balik Konsili Konstanz yang mengakhiri Skisma kepausan, tetapi pad (in)
- Sigismund of Luxembourg (15 February 1368 – 9 December 1437) was a monarch who as King of Hungary and Croatia (jure uxoris) from 1387, King of Germany from 1410, King of Bohemia from 1419, and Holy Roman Emperor from 1433 until his death in 1437, as well as prince-elector of Brandenburg (1378–1388 and 1411–1415). He was the last male member of the House of Luxembourg. (en)
- Sigismond (en allemand : Sigismund ou Siegmund ; en tchèque : Zikmund Lucemburský ; en hongrois : Luxemburgi Zsigmond), né le 14 février 1368 à Nuremberg et mort le 9 décembre 1437 à Znaïm, est prince de la maison de Luxembourg, fils de l'empereur Charles IV et de sa quatrième femme, Élisabeth de Poméranie. À la mort de son père et l'avènement au trône de son frère aîné Venceslas en 1378, il est nommé margrave de Brandebourg et, par son mariage avec Marie d'Anjou, fut roi de Hongrie à partir de 1387. Élu roi des Romains en 1411, il succéda à Venceslas en tant que roi de Bohême en 1419, avant d'être sacré empereur des Romains en 1433. (fr)
- 지기스문트(독일어: Sigismund, 체코어: Zikmund 지크문트[*], 헝가리어: Zsigmond 지그몬드[*], 크로아티아어: Žigmund 지그문드, 프랑스어: Sigismond 시지스몽[*], 1368년 2월 15일 ~ 1437년 12월 9일) 또는 룩셈부르크의 지기스문트(독일어: Sigismund von Luxemburg 지기스문트 폰 룩셈부르크[*], 체코어: Zikmund Lucemburský 지크문트 루쳄부르스키[*], 헝가리어: Luxemburgi Zsigmond 룩셈부르기 지그몬드[*], 크로아티아어: Žigmund Luksemburški 지그문드 룩셈부르슈키)는 보헤미아, 헝가리, 크로아티아의 왕이자 신성로마제국의 황제이다. 그는 신성로마제국의 황제 자리를 물려받은 마지막 룩셈부르크 왕조의 황제이다. 신성로마제국의 황제이자 보헤미아의 국왕인 카를 4세의 차남으로 태어났으며, 바츨라프 4세의 동생이기도 하다. 1378년 아버지로부터 브란덴부르크 변경백령 자리를 받았다. 이후 1387년에는 헝가리의 왕이 되었고 1396년 발칸반도를 점령한 오스만 제국에 맞서 니코폴리스 전투에서 싸웠으나, 크게 패하고 겨우 포로 신세를 면했다. (ko)
- Sigismund van Luxemburg (ook Sigismund van Hongarije) (Neurenberg, 15 februari 1368 — Znojmo (Moravië), 9 december 1437) was de derde zoon van keizer Karel IV en jongere halfbroer van rooms-koning Wenceslaus, heersers uit het Huis Luxemburg. Na de dood van zijn vader in 1378 werd hij keurvorst van Brandenburg. Door zijn huwelijk met koningin Maria van Hongarije werd hij, ondanks tegenstand van de plaatselijke adel, in 1387 koning van Hongarije. Hij verpandde Brandenburg aan zijn neef Jobst van Moravië. (nl)
- Сигизму́нд I Люксембу́рг (лат. Sigismundus, венг. Zsigmond, чеш. Zikmund, нем. Siegmund; 15 февраля 1368, Нюрнберг или Прага — 9 декабря 1437, Зноймо, Моравия) — курфюрст Бранденбурга с 1378 по 1388 и с 1411 по 1415 годы, король Венгрии с 1387 года (один из самых долго правивших венгерских королей), король Германии (римский король) с 20 сентября 1410 года; король Чехии с 16 августа 1419 по 7 июня 1421 года — коронация 28 июля 1420 года (1-й раз), с 16 августа 1436 года (2-й раз); с 25 ноября 1431 года, император Священной Римской империи с 3 мая 1433 года — являлся последним императором из дома Люксембургов. Сигизмунд был одной из движущих сил Констанцского собора, прекратившего папский раскол, но другим последствием которого были гуситские войны, которые доминировали в его жизни в послед (ru)
- Сигізму́нд (лат. Sigismundus; 15 лютого 1368 — 9 грудня 1437) — імператор Священної Римської імперії (1433—1437). Король Угорщини (1387—1437) і Богемії (1419—1421, 1436—1437). Маркграф Бранденбурзький (1378–1388, 1411–1415). Останній представник чоловічої лінії німецького Люксембурзького дому. Народився у Нюрнберзі, Німеччина. Син Карла IV, імператора Священної Римської імперії, та Єлизавети Померанської. 1385 року одружився з угорською королевою Марією, завдяки чому через 2 роки здобув угорську корону. 1396 року організував Нікопольський хрестовий похід, який розбили Османи. У 1402—1403 роках воював проти рідного брата, богемського короля Венцеслава IV, претедуючи на його корону. 1408 року заснував Орден Дракона для боротьби з турками. Поступово заволодів тронами Хорватії, Німеччини та Бо (uk)
|