| dbo:abstract
|
- يُعد احتكار العنف أو احتكار الاستخدام القانوني للقوة البدنية مفهومًا أساسيًا للقانون العام الحديث، والذي يعود إلى كتاب جان بودين لعام 1576م بعنوان Les Six livres de la République وكتاب Thomas Hobbes لعام 1651 للكتاب Leviathan. باعتباره المفهوم المحدد للدولة ، تم وصفه لأول مرة في علم الاجتماع من قبل ماكس ويبر في مقالته السياسة باعتبارها مهنة (1919). يزعم ويبر أن الدولة هي " Gemeinschaft المُجتمع البشري الوحيد الذي يدعي احتكار الاستخدام الشرعي للقوة البدنية. ومع ذلك، يقتصر هذا الاحتكار على منطقة جغرافية معينة، وفي الواقع هذا الاقتصار على منطقة معينة هو واحدة من الأشياء التي تحدد الدولة ". بمعنى آخر، يصف ويبر الدولة بأنها أي مُنظَمة تنجح في الاحتفاظ بالحق الحصري في استخدام القوة البدنية أو التهديد بها أو التصريح بها ضد سكان إقليمها. مثل هذا الاحتكار، وفقًا لويبر، يجب أن يحدث عبر عملية شرعية. (ar)
- L'anomenat monopoli en l'ús legítim de la força física, conegut en la seva forma abreujada no sense certa controvèrsia com el monopoli de la violència és un terme provinent de l'alemany Gewaltmonopol des Staates. Aquest concepte, proposat pel sociòleg Max Weber en el seu assaig La política com a vocació (1919), defineix l'Estat com qualsevol "comunitat humana que (exitosament) reclami el monopoli de l'ús legítim de la força física en un espai físic". Per tant, "l'estat modern és una afiliació obligatòria que administra la dominació". En altres paraules, Weber descriu l'Estat com una organització qualsevol que exitosament garanteixi el dret excloent a utilitzar violència física directa contra els membres del seu domini territorial, amenaçar de fer-la servir, o a autoritzar a tercers d'emprar-la. Aquesta definició de Weber implica al seu temps una correspondència essencial entre el poder sobre un territori i l'Estat. Un tal monopoli, segons Weber, hauria d'assolir-se a través d'un procés de legitimació. Segons Raymond Aron, les relacions internacionals es caracteritzen per l'abneica de l'ús legítim de força en la relació entre estats. (ca)
- Oni komprenas je la ŝtata, instanca monopolo pri perforto (aŭ je perforto) tiun leĝan rajton de la ŝtataj organoj, instancoj, ke nur ili povas uzi fizikan, administran perforton por atingi, trudi la ŝtatan celon. Ĝi estas principo de la moderna ŝtato kaj validas kiel bazo por la funkciado de la jurŝtato. La esprimon uzis unuafoje la germana sociologo Max Weber en 1919 en sia prelego Politiko kiel profesio, sed esence uzis ĝin kiel sekvon de la ŝtata suvereneco jam Jean Bodin (en verko Ses libroj pri la ŝtato (1576)) kaj pli poste Thomas Hobbes ekz. en Leviathan (1651). Esceptoj al la ŝtata perforta monopolo estas, se iu persono estas en iu danĝero kaj ŝi/li devas tuj agi, ekz. sin aŭ alian personon defendi. (eo)
- Das Gewaltmonopol des Staates bezeichnet in der Allgemeinen Staatslehre die ausschließlich staatlichen Organen vorbehaltene Legitimation, physische Gewalt auszuüben oder zu legitimieren (Unmittelbarer Zwang). Das staatliche Gewaltmonopol gilt in Deutschland als „Staatsgewalt“ nach Art. 20 GG für das Funktionieren des Rechtsstaates. (de)
- El monopolio de la violencia (en alemán: Gewaltmonopol des Staates) es la definición de Estado expuesta por el sociólogo Max Weber en su obra La política como vocación, que ha sido predominante en la filosofía del derecho y filosofía política en el siglo XX. El concepto define a una sola entidad, el Estado, en ejercicio de la autoridad sobre la violencia en un determinado territorio, de la misma forma que el territorio también se consideró por Weber como una característica del Estado. Es importante destacar que dicho monopolio debe producirse a través de un proceso de legitimación, en la que una reivindicación se establece para legitimar el uso de la violencia por parte del Estado. Max Weber, dijo en La política como vocación que una condición necesaria para que una entidad se convierta en un estado es que se conserve tal monopolio. Su definición es que algo es «un 'Estado' en la medida en que su equipo administrativo mantiene exitosamente una demanda sobre el monopolio del uso legítimo de la violencia en la ejecución de su orden». Según Weber, el Estado es la fuente de la legitimidad del uso de la violencia. La policía y los militares son sus principales instrumentos, pero esto no significa que sólo la fuerza pública puede ser usada: la fuerza privada (como en la seguridad privada) se puede utilizar también, siempre y cuando sea autorizada por el Estado. Es decir, la aplicación concreta de la violencia se delega o se permite por el Estado. Weber afirma que no ha sido siempre el caso de que la conexión entre el Estado y el uso de la violencia ha estado tan cerca. Él utiliza los ejemplos del feudalismo, donde se permitía la guerra privada bajo ciertas condiciones y de los tribunales de la Iglesia, que tenían jurisdicción exclusiva sobre algunos tipos de delitos, especialmente la herejía (de la religión en cuestión) y los delitos sexuales (por lo tanto el apodo de "tribunales indecentes"). En la teoría de Weber no se entiende que sólo el gobierno utiliza la violencia, sino que los individuos y organizaciones que pueden legitimar la violencia o pronunciarse sobre su legitimidad son precisamente aquellos autorizados para ello por el Estado. Así, por ejemplo, la ley podría permitir a las personas a utilizar la violencia en defensa de uno mismo o de los bienes, pero en este caso, como en el ejemplo de la seguridad privada anteriormente, la capacidad de usar la fuerza ha sido otorgada por el Estado, y solo por el Estado. Consecuencia de lo anterior es que los Estados que no controlan el uso de la coacción o fuerza violenta (por ejemplo, aquellos con milicias irregulares) no son esencialmente Estados funcionales. Otra consecuencia es que todos esos Estados "funcionales", afirman su función mediante la reproducción de las formas de violencia que sustentan las relaciones existentes de poder social, y la supresión de las formas de violencia que amenazan con perturbarlas. (es)
- In political philosophy, a monopoly on violence or monopoly on the legal use of force is the property of a polity that is the only entity in its jurisdiction to legitimately use force, and thus the supreme authority of that area. While the monopoly on violence as the defining conception of the state was first described in sociology by Max Weber in his essay Politics as a Vocation (1919), the monopoly of the legitimate use of physical force is a core concept of modern public law, which goes back to French jurist and political philosopher Jean Bodin's 1576 work Les Six livres de la République and English philosopher Thomas Hobbes' 1651 book Leviathan. Weber claims that the state is the "only human Gemeinschaft which lays claim to the monopoly on the legitimate use of physical force. As such, states can resort to coercive means such as incarceration, expropriation, humiliation, and death threats to obtain the population's compliance with its rule and thus maintain order. However, this monopoly is limited to a certain geographical area, and in fact this limitation to a particular area is one of the things that defines a state." In other words, Weber describes the state as any organization that succeeds in holding the exclusive right to use, threaten, or authorize physical force against residents of its territory. Such a monopoly, according to Weber, must occur via a process of legitimation. (en)
- Le monopole de la violence (en allemand : Gewaltmonopol des Staates), plus précisément le monopole de la violence physique légitime (Monopol legitimer physischer Gewaltsamkeit), est une définition sociologique de l'État développée par Max Weber dans Le Savant et le Politique, qui a été importante en sociologie, mais aussi dans la philosophie du droit et la philosophie politique. Cette expression définit selon lui la caractéristique essentielle de l'État en tant que groupement politique, comme le seul à bénéficier du droit de mettre en œuvre, lui-même ou par délégation, la violence physique sur son territoire. (fr)
- 暴力の独占（ぼうりょくのどくせん、ドイツ語: Gewaltmonopol des Staates、英語: monopoly on violence）は、マックス・ヴェーバーが自著『職業としての政治』（1919年に行った講演をまとめたもの）において唱えた主権国家の定義であり、20世紀における法哲学（法学）や政治哲学（政治学）において優勢となった。 一定の領域において単独の主体（国家）が暴力に関する権威・権限を行使する状態を定義したものであり、領域もまたヴェーバーによって国家の特性として定義された。重要なのは、このような独占が正統（legitimation、正統性（legitimacy）を提供すること）のプロセスを介して生じなければならないことである。これは、国家が暴力を使用することを正当化（正統化）するものと批判されることもある。 (ja)
- Een geweldsmonopolie houdt in dat de staat het alleenrecht heeft om fysiek geweld en dwang te gebruiken. Het geweldsmonopolie is volgens de Duitse socioloog Max Weber een van de definiërende kenmerken van een soevereine staat. (nl)
- Monopol legalnej przemocy fizycznej (niem. Gewaltmonopol des Staates) – posiadanie monopolu do używania legalnej przemocy fizycznej jest jednym z wyznaczników teorii państwa, który zaproponowany został przez Maxa Webera w jego pracy Polityka jako zawód i powołanie, opublikowanej w październiku 1919. Koncepcja ta była wpływowa w prawoznawstwie oraz filozofii politycznej XX wieku. Istotę państwa stanowi stosunek panowania ludzi nad ludźmi oparty na legalnej (lub za taką uznawanej) przemocy. (pl)
- Våldsmonopol är en statsvetenskaplig och filosofisk term som beskriver den moderna statens exklusiva rätt att använda våld inom sitt territorium. Begreppet myntades 1919 av den tyske sociologen Max Weber som menade att våldsmonopol och ett avgränsat territorium är två egenskaper som särskiljer staten från andra organisationer i ett samhälle. Denna ensamrätt utövas av vissa begränsade myndigheter (militär, polis etc). I en rättsstat utövas våldsmonopolet under lagarna och med garantier för att inte monopolet skall missbrukas. Våldsmonopolet i moderna demokratier yttrar sig i praktiken oftast genom andra former av tvångsmedel än direkt fysiskt våld, till exempel utdömande av fängelsestraff och fastställande av äganderätt vid tvister. Instanser som kriminalvård och kronofogdemyndigheter, som med tvång verkställer domstolsbeslut, är att se som delar av våldsmonopolet. Våldsmonopol är i allmänhet en av de grundläggande förutsättningarna för att en stat ska erkännas som suverän stat av andra länder. Definitionen av begreppet kommer från föreläsningen "Politik als Beruf" (Politik som yrke) som Weber höll den 28 januari 1919 i bokhandeln Steinecke i München inför en studentorganisationen. Texten kom senare i tryck och blev snabbt en statsvetenskaplig klassiker, med översättningar till flera språk. (sv)
- A expressão monopólio da violência (do alemão Gewaltmonopol des Staates) refere-se à definição de Estado exposta por Max Weber em A política como vocação (Politik als Beruf), conferência proferida na Universidade de Munique em 1918, e publicada em 1919. Neste ensaio, Weber fundamenta uma definição de Estado que se tornou clássica para o pensamento político ocidental, atribuindo-lhe o monopólio do uso legítimo da força física dentro de um determinado território, da coerção. Assim, uma única entidade, que é o Estado, pode exercer a autoridade, com o uso da violência, sobre determinado território, sendo que o território é também uma característica do Estado. Tal monopólio, segundo o autor, pressupõe um processo de legitimação. Esse é um princípio de todos os Estados modernos. Portanto, o Estado soberano moderno se define pelo monopólio do uso da força legítima. O monopólio da violência legítima significa que o emprego da coerção é função de exclusiva competência de certos agentes do Estado - de uma organização ou de uma "máquina" institucional - e não de outros agentes da sociedade. (pt)
- Монополия на насилие (англ. monopoly on violence, нем. Gewaltmonopol des Staates) — концепция государства, изложенная Максом Вебером в очерке «Политика как призвание и профессия». Он, в частности, утверждал, что государство невозможно определить социологически в терминах его целей или того, что оно делает, поскольку невозможно исторически показать, что какая-либо конкретная задача или функция специфична для государства. Поэтому, говорил Вебер, четко очерченный признак государства следует искать в средствах, которые оно использует. Таковым средством, легитимное использование которого признаётся только за государством, является насилие (полиция, армия). Концепция Вебера о государстве как правомочии на монополию на насилие занимает видное место в философии права и политической философии XX века. (ru)
- Монополія на законне застосування фізичної сили, також відома як монополія на насилля (нім. Gewaltmonopol des Staates), є ключовою концепцією сучасного публічного права, яка бере початок з праці Жана Бодена «Шість книг про державу», опублікованій 1576 року, і книжці Томаса Гоббса «Левіафан», опублікованій в 1651 році. Монополія на насильство як визначальна концепція держави вперше була описана в соціології Максом Вебером, у його есе «Політика як покликання і професія» (1919). Вебер стверджує, що «держава — це будь-яке людське співтовариство, яке успішно претендує на монополію легітимного застосування фізичної сили в межах даної території»; таким чином, «сучасна держава — це обов'язкове об'єднання, яке організовує панування». Іншими словами, Вебер описує державу, як будь-яку організацію, яка досягає успіху в утриманні виняткового права на використання, погрози застосування або застосування фізичної сили проти резидентів, які перебувають на її території. Таке монопольне право, згідно з Вебером, має виникнути в результаті процесу легітимації (узаконення). (uk)
- 在領土內壟斷著正當的暴力使用（或稱為一個國家對暴力的壟斷），是對國家政体的一種理解，由馬克斯·韋伯在《政治作為一種職業》一書中提出。根據韋伯所言，國家是一個「宣稱壟斷了正當的暴力使用以維持治安，並能夠付諸實行」的實體。韋伯這套理解在二十世紀的法律哲學和政治哲學中有顯著地位。韋伯把國家定義為一個群體，宣稱並成功地得到於領土內正當地使用武力的權威；韋伯亦同時認為領土是一個國家的必備條件。據韋伯所言，獲得這種壟斷地位必然要經過一個正當化的過程。雷蒙·阿隆認為，國際關係的特點在於上述的，存在於一國之內的正當武力使用，並不存在於國與國之間的關係當中。 (zh)
|
| rdfs:comment
|
- Das Gewaltmonopol des Staates bezeichnet in der Allgemeinen Staatslehre die ausschließlich staatlichen Organen vorbehaltene Legitimation, physische Gewalt auszuüben oder zu legitimieren (Unmittelbarer Zwang). Das staatliche Gewaltmonopol gilt in Deutschland als „Staatsgewalt“ nach Art. 20 GG für das Funktionieren des Rechtsstaates. (de)
- 暴力の独占（ぼうりょくのどくせん、ドイツ語: Gewaltmonopol des Staates、英語: monopoly on violence）は、マックス・ヴェーバーが自著『職業としての政治』（1919年に行った講演をまとめたもの）において唱えた主権国家の定義であり、20世紀における法哲学（法学）や政治哲学（政治学）において優勢となった。 一定の領域において単独の主体（国家）が暴力に関する権威・権限を行使する状態を定義したものであり、領域もまたヴェーバーによって国家の特性として定義された。重要なのは、このような独占が正統（legitimation、正統性（legitimacy）を提供すること）のプロセスを介して生じなければならないことである。これは、国家が暴力を使用することを正当化（正統化）するものと批判されることもある。 (ja)
- Een geweldsmonopolie houdt in dat de staat het alleenrecht heeft om fysiek geweld en dwang te gebruiken. Het geweldsmonopolie is volgens de Duitse socioloog Max Weber een van de definiërende kenmerken van een soevereine staat. (nl)
- Monopol legalnej przemocy fizycznej (niem. Gewaltmonopol des Staates) – posiadanie monopolu do używania legalnej przemocy fizycznej jest jednym z wyznaczników teorii państwa, który zaproponowany został przez Maxa Webera w jego pracy Polityka jako zawód i powołanie, opublikowanej w październiku 1919. Koncepcja ta była wpływowa w prawoznawstwie oraz filozofii politycznej XX wieku. Istotę państwa stanowi stosunek panowania ludzi nad ludźmi oparty na legalnej (lub za taką uznawanej) przemocy. (pl)
- 在領土內壟斷著正當的暴力使用（或稱為一個國家對暴力的壟斷），是對國家政体的一種理解，由馬克斯·韋伯在《政治作為一種職業》一書中提出。根據韋伯所言，國家是一個「宣稱壟斷了正當的暴力使用以維持治安，並能夠付諸實行」的實體。韋伯這套理解在二十世紀的法律哲學和政治哲學中有顯著地位。韋伯把國家定義為一個群體，宣稱並成功地得到於領土內正當地使用武力的權威；韋伯亦同時認為領土是一個國家的必備條件。據韋伯所言，獲得這種壟斷地位必然要經過一個正當化的過程。雷蒙·阿隆認為，國際關係的特點在於上述的，存在於一國之內的正當武力使用，並不存在於國與國之間的關係當中。 (zh)
- يُعد احتكار العنف أو احتكار الاستخدام القانوني للقوة البدنية مفهومًا أساسيًا للقانون العام الحديث، والذي يعود إلى كتاب جان بودين لعام 1576م بعنوان Les Six livres de la République وكتاب Thomas Hobbes لعام 1651 للكتاب Leviathan. باعتباره المفهوم المحدد للدولة ، تم وصفه لأول مرة في علم الاجتماع من قبل ماكس ويبر في مقالته السياسة باعتبارها مهنة (1919). يزعم ويبر أن الدولة هي " Gemeinschaft المُجتمع البشري الوحيد الذي يدعي احتكار الاستخدام الشرعي للقوة البدنية. ومع ذلك، يقتصر هذا الاحتكار على منطقة جغرافية معينة، وفي الواقع هذا الاقتصار على منطقة معينة هو واحدة من الأشياء التي تحدد الدولة ". بمعنى آخر، يصف ويبر الدولة بأنها أي مُنظَمة تنجح في الاحتفاظ بالحق الحصري في استخدام القوة البدنية أو التهديد بها أو التصريح بها ضد سكان إقليمها. مثل هذا الاحتكار، وفقًا لويبر، يجب أن يحدث عبر عملية شرعية (ar)
- L'anomenat monopoli en l'ús legítim de la força física, conegut en la seva forma abreujada no sense certa controvèrsia com el monopoli de la violència és un terme provinent de l'alemany Gewaltmonopol des Staates. Aquest concepte, proposat pel sociòleg Max Weber en el seu assaig La política com a vocació (1919), defineix l'Estat com qualsevol "comunitat humana que (exitosament) reclami el monopoli de l'ús legítim de la força física en un espai físic". Per tant, "l'estat modern és una afiliació obligatòria que administra la dominació". En altres paraules, Weber descriu l'Estat com una organització qualsevol que exitosament garanteixi el dret excloent a utilitzar violència física directa contra els membres del seu domini territorial, amenaçar de fer-la servir, o a autoritzar a tercers d'empra (ca)
- Oni komprenas je la ŝtata, instanca monopolo pri perforto (aŭ je perforto) tiun leĝan rajton de la ŝtataj organoj, instancoj, ke nur ili povas uzi fizikan, administran perforton por atingi, trudi la ŝtatan celon. Ĝi estas principo de la moderna ŝtato kaj validas kiel bazo por la funkciado de la jurŝtato. La esprimon uzis unuafoje la germana sociologo Max Weber en 1919 en sia prelego Politiko kiel profesio, sed esence uzis ĝin kiel sekvon de la ŝtata suvereneco jam Jean Bodin (en verko Ses libroj pri la ŝtato (1576)) kaj pli poste Thomas Hobbes ekz. en Leviathan (1651). (eo)
- El monopolio de la violencia (en alemán: Gewaltmonopol des Staates) es la definición de Estado expuesta por el sociólogo Max Weber en su obra La política como vocación, que ha sido predominante en la filosofía del derecho y filosofía política en el siglo XX. El concepto define a una sola entidad, el Estado, en ejercicio de la autoridad sobre la violencia en un determinado territorio, de la misma forma que el territorio también se consideró por Weber como una característica del Estado. Es importante destacar que dicho monopolio debe producirse a través de un proceso de legitimación, en la que una reivindicación se establece para legitimar el uso de la violencia por parte del Estado. (es)
- Le monopole de la violence (en allemand : Gewaltmonopol des Staates), plus précisément le monopole de la violence physique légitime (Monopol legitimer physischer Gewaltsamkeit), est une définition sociologique de l'État développée par Max Weber dans Le Savant et le Politique, qui a été importante en sociologie, mais aussi dans la philosophie du droit et la philosophie politique. (fr)
- In political philosophy, a monopoly on violence or monopoly on the legal use of force is the property of a polity that is the only entity in its jurisdiction to legitimately use force, and thus the supreme authority of that area. (en)
- A expressão monopólio da violência (do alemão Gewaltmonopol des Staates) refere-se à definição de Estado exposta por Max Weber em A política como vocação (Politik als Beruf), conferência proferida na Universidade de Munique em 1918, e publicada em 1919. Neste ensaio, Weber fundamenta uma definição de Estado que se tornou clássica para o pensamento político ocidental, atribuindo-lhe o monopólio do uso legítimo da força física dentro de um determinado território, da coerção. (pt)
- Монополия на насилие (англ. monopoly on violence, нем. Gewaltmonopol des Staates) — концепция государства, изложенная Максом Вебером в очерке «Политика как призвание и профессия». Он, в частности, утверждал, что государство невозможно определить социологически в терминах его целей или того, что оно делает, поскольку невозможно исторически показать, что какая-либо конкретная задача или функция специфична для государства. Поэтому, говорил Вебер, четко очерченный признак государства следует искать в средствах, которые оно использует. Таковым средством, легитимное использование которого признаётся только за государством, является насилие (полиция, армия). (ru)
- Våldsmonopol är en statsvetenskaplig och filosofisk term som beskriver den moderna statens exklusiva rätt att använda våld inom sitt territorium. Begreppet myntades 1919 av den tyske sociologen Max Weber som menade att våldsmonopol och ett avgränsat territorium är två egenskaper som särskiljer staten från andra organisationer i ett samhälle. (sv)
- Монополія на законне застосування фізичної сили, також відома як монополія на насилля (нім. Gewaltmonopol des Staates), є ключовою концепцією сучасного публічного права, яка бере початок з праці Жана Бодена «Шість книг про державу», опублікованій 1576 року, і книжці Томаса Гоббса «Левіафан», опублікованій в 1651 році. Монополія на насильство як визначальна концепція держави вперше була описана в соціології Максом Вебером, у його есе «Політика як покликання і професія» (1919). Вебер стверджує, що «держава — це будь-яке людське співтовариство, яке успішно претендує на монополію легітимного застосування фізичної сили в межах даної території»; таким чином, «сучасна держава — це обов'язкове об'єднання, яке організовує панування». Іншими словами, Вебер описує державу, як будь-яку організацію, як (uk)
|
_Columbus,_OH_(Statehouse)_bIMG_0153_(50712707566).jpg?width=300)
_Columbus,_OH_(Statehouse)_bIMG_0153_(50712707566).jpg?width=300){kind=link}
_Columbus,_OH_(Statehouse)_bIMG_0153_(50712707566).jpg){kind=link}
_Columbus,_OH_(Statehouse)_bIMG_0153_(50712707566).jpg){kind=link}