| dbo:abstract
|
- Michel d’Ornano (* 12. Juli 1924 in Paris; † 8. März 1991 in Saint-Cloud, Département Hauts-de-Seine) war ein französischer Politiker der Républicains indépendants (RI) sowie zuletzt der Union pour la démocratie française (UDF), der Mitglied der Nationalversammlung sowie mehrmals Minister war. Er war 1974 erster Präsident sowie von 1983 bis 1986 erneut Präsident des Regionalrates der Region Basse-Normandie. (de)
- Michel d'Ornano (12 July 1924 – 8 March 1991) was a French politician. A descendant of both Marie Walewska and Philippe Antoine d'Ornano, he began his political career as mayor of Deauville in 1962. He served as president of the General Councils of both Calvados and Basse-Normandie before going on to represent the fourth district of Calvados in the Parliament of France; in that body he sat first as an Independent Republican and later with the Union for French Democracy. He served in numerous cabinet positions under Valéry Giscard d'Estaing, including as Secretary of State for Ecology, the Minister of Culture, and Minister of Industry. D'Ornano was married to Anne d'Ornano, who he installed as mayor of Deauville; after his death, in 1991, she became president of the Regional Council of Calvados. (en)
- Michel d'Ornano, né le 12 juillet 1924 à Paris et mort le 8 mars 1991 à Garches, est un homme politique français. (fr)
- Мише́ль д’Орнано́ (фр. Michel d'Ornano; 12 июля 1924, Париж, Франция — 8 марта 1991, Сен-Клу, Иль-де-Франс, Франция) французский политик, член партии «Союз за французскую демократию». (ru)
- Michel d’Ornano (ur. 12 lipca 1924 w Paryżu, zm. 1991 w Garches) – francuski hrabia, polityk, działacz kulturalny i przemysłowiec. Potomek Bonapartów, Sampiero Corso, marszałków Francji Alfonsa d’Ornano, Jana Baptysty d’Ornano, i małżonków Filipa Antoniego d’Ornano i Marii Walewskiej, syn hrabiego Wilhelma (Guillaume, 1898–1985) i Elżbiety Michalskiej z Podzamcza koło Świdnika, a więc pół-Polak, Ornano pobierał nauki w Lycée Carnot i na wydziale prawa paryskiej Sorbony oraz zaczął swą karierę polityczną w 1962 r. jako mer normandzkiego miasta Deauville (1962–1977), w okolicach którego rodzice posiadali swe majątki. W dalszej karierze na stopniu regionalnym był prezydentem regionu Calvados (1979–1991) i także prezydentem Rady Dolnej Normandii (1983–1986). Region zawdzięcza mu połączenie pociągiem turbinowym z Paryża przez Caen do Cherbourga, konstrukcję autostrady przez Normandię oraz, w dziedzinie kultury, stworzenie festiwalu filmów amerykańskich w Deauville. Zwany „niekoronowanym księciem Normandii” Ornano i jego klan rządzili regionem przez 30 lat. Po ustąpieniu ze stanowiska mera Deauville w 1977 r. Ornano umieścił na nim swą żonę Annę z markizów de Contades. Po jego śmierci w roku 1991 (zmarł potrącony przez samochód) jego zastępczyni Nicole Ameline została deputowaną regionu, a żona Anna objęła prezydenturę regionu Calvados. Bliski przyjaciel prezydenta Republiki Giscard d’Estainga, Ornano pełnił przez całą jego kadencję różne funkcje ministerialne, m.in. ministra Przemysłu, Kultury i Sztuki i Środowiska. Wystawiony w 1976 r. jako kandydat Niezależnych Republikanów na mera Paryża, przegrał wybory w swym okręgu wyborczym, zwyciężony przez listę socjalistów z Lionelem Jospinem na czele. W czasie kampanii wyborczej musiał też walczyć z Chirakiem, kandydatem innego odłamu prawicy. Od lat 70. zaprzyjaźniony z magnatem prasowym Hersantem, Ornano był wiceprezesem jego koncernu prasowego Socpresse i jako taki został w roku 1989, po przejęciu przez Socpresse większości akcji paru gazet polskich, wysłany do Warszawy jako odpowiedzialny wydawca „Rzeczpospolitej”. Współpraca Ornana z redaktorem naczelnym Dariuszem Fikusem nie układała się źle, ale wkrótce Socpresse sprzedała swe udziały innemu koncernowi i misja Ornana w Warszawie zakończyła się. Wraz z bratem Hubertem i ojcem Wilhelmem Ornano założył w 1946 r. fabryki kosmetyków Jean d’Albret-Orlane, które do dziś są w posiadaniu rodziny (obecnie: Sisley SA). Z Anną de Contades (ur. 7 grudnia 1936), poślubioną 17 września 1960, miał dwoje dzieci: Katarzynę (Catherine, ur. 2 października 1967) i Jana Wilhelma (Jean-Guillaume, ur. 27 lutego 1969). Po jego śmierci ufundowano nagrodę literacko-filmową Prix Michel d’Ornano, przyznawaną autorom scenariusza, po raz pierwszy użytego przy realizacji filmu (4500 euro) oraz dystrybutorowi tego filmu (12 000 euro). Jego imieniem nazwano ulice (Avenue Michel d’Ornano), stadiony i hale sportowe we wszystkich większych miastach Normandii. (pl)
|
| rdfs:comment
|
- Michel d’Ornano (* 12. Juli 1924 in Paris; † 8. März 1991 in Saint-Cloud, Département Hauts-de-Seine) war ein französischer Politiker der Républicains indépendants (RI) sowie zuletzt der Union pour la démocratie française (UDF), der Mitglied der Nationalversammlung sowie mehrmals Minister war. Er war 1974 erster Präsident sowie von 1983 bis 1986 erneut Präsident des Regionalrates der Region Basse-Normandie. (de)
- Michel d'Ornano, né le 12 juillet 1924 à Paris et mort le 8 mars 1991 à Garches, est un homme politique français. (fr)
- Мише́ль д’Орнано́ (фр. Michel d'Ornano; 12 июля 1924, Париж, Франция — 8 марта 1991, Сен-Клу, Иль-де-Франс, Франция) французский политик, член партии «Союз за французскую демократию». (ru)
- Michel d'Ornano (12 July 1924 – 8 March 1991) was a French politician. A descendant of both Marie Walewska and Philippe Antoine d'Ornano, he began his political career as mayor of Deauville in 1962. He served as president of the General Councils of both Calvados and Basse-Normandie before going on to represent the fourth district of Calvados in the Parliament of France; in that body he sat first as an Independent Republican and later with the Union for French Democracy. He served in numerous cabinet positions under Valéry Giscard d'Estaing, including as Secretary of State for Ecology, the Minister of Culture, and Minister of Industry. (en)
- Michel d’Ornano (ur. 12 lipca 1924 w Paryżu, zm. 1991 w Garches) – francuski hrabia, polityk, działacz kulturalny i przemysłowiec. Potomek Bonapartów, Sampiero Corso, marszałków Francji Alfonsa d’Ornano, Jana Baptysty d’Ornano, i małżonków Filipa Antoniego d’Ornano i Marii Walewskiej, syn hrabiego Wilhelma (Guillaume, 1898–1985) i Elżbiety Michalskiej z Podzamcza koło Świdnika, a więc pół-Polak, Ornano pobierał nauki w Lycée Carnot i na wydziale prawa paryskiej Sorbony oraz zaczął swą karierę polityczną w 1962 r. jako mer normandzkiego miasta Deauville (1962–1977), w okolicach którego rodzice posiadali swe majątki. W dalszej karierze na stopniu regionalnym był prezydentem regionu Calvados (1979–1991) i także prezydentem Rady Dolnej Normandii (1983–1986). Region zawdzięcza mu połączenie poc (pl)
|
