dbo:abstract
|
- إدوارد شوارتز (بالألمانية: Eduard Schwartz) هو ألماني، ولد في 22 أغسطس 1858 في كيل في ألمانيا، وتوفي في 13 فبراير 1940 في ميونخ في ألمانيا. (ar)
- Eduard Schwartz (22 August 1858 – 13 February 1940) was a German classical philologist. Born in Kiel, he studied under Hermann Sauppe in Göttingen, under Hermann Usener and Franz Bücheler in Bonn, under Theodor Mommsen in Berlin and under Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff in Greifswald. In 1880 he obtained his doctorate from the University of Bonn. In 1884, he became a lecturer in Bonn, afterwards being appointed professor of classical philology at the University of Rostock (1887). This was followed by professorships at the Universities of Giessen (1893), Strasbourg (1897), Göttingen (1902) and Freiburg (1909). In 1914 he returned to Strasbourg, where he served as university rector in 1915/16. In 1919 he was a successor to Otto Crusius at the University of Munich. He published numerous articles and works in the area of Greek and Roman history, including on the Catilinarian conspiracy. His magnum opus was a publication of the acts of oecumenical councils (ACO) from Ephesus (431) onwards. He also started the edition of Eusebius' works in the series, editing the Ecclesiastical History with the facing edition of Rufinus' translation by Theodor Mommsen, and the ancient and Byzantine scholia to Euripides' tragedies. A friend of the Italian philologist Giorgio Pasquali (met in Gottingen in 1909), Schwartz asserted that the ecclesiastical history was part of the material history of human kind and therefore he opposed to the number of ecclesiastical history teachings which were arisen within German universities. Schwartz died in Munich in 1940. (en)
- Eduard Schwartz (* 22. August 1858 in Kiel; † 13. Februar 1940 in München) war ein deutscher klassischer Philologe. (de)
- Eduard Schwartz (Kiel, 22 agosto 1858 – Monaco di Baviera, 13 febbraio 1940) è stato un filologo classico tedesco. Specialista di storia antica e tardoantica e di storia della Chiesa, è ricordato principalmente come editore dell'Historia ecclesiastica di Eusebio di Cesarea nella serie dei ("Gli scrittori greci cristiani dei primi quattro secoli", GCS), per l'edizione degli Atti dei concili ecumenici per i tipi berlinesi De Gruyter (ACO), e per l'edizione degli scoli a Euripide. (it)
- Eduard Schwartz (Kiel, 22 augustus 1858 - München, 13 februari 1940) was een Duitse filoloog en historicus. Hij gold in zijn tijd als een van de grootste klassieke Duitse filologen, samen met Theodor Mommsen en Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff. Schwartz begon zijn studie klassieke filologie in Göttingen. In 1876 studeerde hij bij Usener in Bonn, 1878 bij Theodor Mommsen in Berlijn en 1879 in Greifswald, waar hij vriendschap sloot met zijn mentor Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff. Nadat hij promoveerde, deed hij onderzoek in Italië en keerde in 1884 terug naar Duitsland. Hier kreeg hij in dat jaar een betrekking aan de universiteit van Bonn. Vanaf 1887 onderwees hij in Rostock en vertrok in 1893 naar Gießen. In 1897 wisselde hij wederom zijn aanstelling en trok naar Straatsburg. Vanaf 1902 bevond hij zich weer in Göttingen, 1909 in Freiburg im Breisgau en vond vervolgens opnieuw werk in Straatsburg in 1913. Vanaf 1919 leefde hij in München. Schwartz was lid van verschillende wetenschappelijke academies (Berlijn, Heidelberg, München, Wenen, Straatsburg, Sint-Petersburg, Kopenhagen, Boedapest en Stockholm). Schwartz hield zich zowel met de Griekse klassieken bezig als met de kerkgeschiedenis in de Oudheid. Hij verzorgde vele uitgaven van klassieke auteurs zoals Thykidides, maar verwierf vooral bekendheid door zijn werk op het gebied van de kerk- en conciliegeschiedenis. Het werk van Schwartz was van grote betekenis voor de patrologie en theologie in de 20e eeuw, met name door zijn nog steeds gezaghebbende interpretaties van de geschriften van Eusebius van Caesarea, Athanasius en keizer Justinianus. Het belangwekkendste werk van Schwartz vormen de Acta Conciliorum, een wetenschappelijke uitgave die de besluiten en geschriften van de oecumenische concilies van Efeze (431), Chalcedon (451) en Constantinopel (553) omvat en becommentarieert. (nl)
- Эдвард Шварц (нем. Eduard Schwartz (22 августа 1858, Киль, Шлезвиг-Гольштейн (ныне Германия) — 13 февраля 1940, Мюнхен, Германия) — немецкий лингвист, историк. (ru)
- Eduard Schwartz, född den 22 augusti 1858 i Kiel, död den 13 februari 1940 i München, var en tysk klassisk filolog och kyrkohistoriker. Han var son till gynekologen . Schwartz började studera vid universitetet i Göttingen och fortsatte hos Hermann Usener vid universitetet i Bonn, Theodor Mommsen vid universitetet i Berlin och Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff vid universitetet i Greifswald. Med Wilamowitz-Moellendorff upprätthöll han en livslång vänskap. Efter att ha tagit doktorsgraden reste han som stipendiat till Italien. År 1884 blev han habiliterad vid universitetet i Bonn och han började undervisa vid universitetet i Rostock 1887. Senare var han verksam vid universitetet i Gießen, universitetet i Straßburg, universitetet i Göttingen, universitetet i Freiburg och från 1913 åter vid universitetet i Straßburg, där han var rektor läsåret 1915/16. Efter vapenstilleståndet i Compiègneskogen 1918 blev han utvisad från det som nu hade blivit en fransk stad (Strasbourg) men han blev följande år utnämnd till professor vid universitetet i München, där han blev kvar till sin död. Från 1927 till 1930 var han president för bayerska vetenskapsakademien. På uppdrag av preussiska vetenskapsakademien utgav Schwartz Acta conciliorum oecumenicorum, akterna från de ekumeniska kyrkomötena under senantiken. Han skrev en mängd artiklar för Realencyclopädie der classischen Altertumswissenschaft. (sv)
- Едвард Шварц (нім. Eduard Schwartz (22 серпня 1858, Кіль, Шлезвіг-Гольштейн (нині Німеччина) — 13 лютого 1940, Мюнхен, Німеччина) — німецький лінгвіст, історик. (uk)
|
rdfs:comment
|
- إدوارد شوارتز (بالألمانية: Eduard Schwartz) هو ألماني، ولد في 22 أغسطس 1858 في كيل في ألمانيا، وتوفي في 13 فبراير 1940 في ميونخ في ألمانيا. (ar)
- Eduard Schwartz (* 22. August 1858 in Kiel; † 13. Februar 1940 in München) war ein deutscher klassischer Philologe. (de)
- Eduard Schwartz (Kiel, 22 agosto 1858 – Monaco di Baviera, 13 febbraio 1940) è stato un filologo classico tedesco. Specialista di storia antica e tardoantica e di storia della Chiesa, è ricordato principalmente come editore dell'Historia ecclesiastica di Eusebio di Cesarea nella serie dei ("Gli scrittori greci cristiani dei primi quattro secoli", GCS), per l'edizione degli Atti dei concili ecumenici per i tipi berlinesi De Gruyter (ACO), e per l'edizione degli scoli a Euripide. (it)
- Эдвард Шварц (нем. Eduard Schwartz (22 августа 1858, Киль, Шлезвиг-Гольштейн (ныне Германия) — 13 февраля 1940, Мюнхен, Германия) — немецкий лингвист, историк. (ru)
- Едвард Шварц (нім. Eduard Schwartz (22 серпня 1858, Кіль, Шлезвіг-Гольштейн (нині Німеччина) — 13 лютого 1940, Мюнхен, Німеччина) — німецький лінгвіст, історик. (uk)
- Eduard Schwartz (22 August 1858 – 13 February 1940) was a German classical philologist. Born in Kiel, he studied under Hermann Sauppe in Göttingen, under Hermann Usener and Franz Bücheler in Bonn, under Theodor Mommsen in Berlin and under Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff in Greifswald. In 1880 he obtained his doctorate from the University of Bonn. Schwartz died in Munich in 1940. (en)
- Eduard Schwartz (Kiel, 22 augustus 1858 - München, 13 februari 1940) was een Duitse filoloog en historicus. Hij gold in zijn tijd als een van de grootste klassieke Duitse filologen, samen met Theodor Mommsen en Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff. Het belangwekkendste werk van Schwartz vormen de Acta Conciliorum, een wetenschappelijke uitgave die de besluiten en geschriften van de oecumenische concilies van Efeze (431), Chalcedon (451) en Constantinopel (553) omvat en becommentarieert. (nl)
- Eduard Schwartz, född den 22 augusti 1858 i Kiel, död den 13 februari 1940 i München, var en tysk klassisk filolog och kyrkohistoriker. Han var son till gynekologen . Schwartz började studera vid universitetet i Göttingen och fortsatte hos Hermann Usener vid universitetet i Bonn, Theodor Mommsen vid universitetet i Berlin och Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff vid universitetet i Greifswald. Med Wilamowitz-Moellendorff upprätthöll han en livslång vänskap. (sv)
|