dbo:abstract
|
- El cúmbric era una llengua celta que es parlava a les regions angleses de Cúmbria (Westmorland i Cumberland), Yorkshire, i el sud d'Escòcia. Es parlava del segle vii al segle xii o segle xiii. L'idioma està documentat només per noms personals en les cròniques britàniques i irlandeses, i per algunes paraules que han sobreviscut en dialectes de l'escocès. Al segle vii l'avanç dels invasors angles cap a l'oest de la Gran Bretanya des de la costa est, va deixar incomunicades en dues regions diferents les comunitats de parla britònica, quedant al sud el gal·lès i dividint la zona nord en tres regnes:
* Gododdin, entre els rius Forth i Tweed, amb capital a Edimburg;
* Strathclyde, que ocupava gran part del sud-oest d'Escòcia, amb capital a Dumbarton, i
* Rheged, en l'actual Cúmbria i part d'Escòcia, amb capital possiblement a Carlisle. En aquests regnes i en aquesta zona, a banda i banda del límit actual entre Escòcia i Anglaterra, a la part occidental, era on va ser parlat el cúmbric. El Regne de Gododdin va caure en poder dels angles a mitjan segle vii, tot i que desconeixem quant de temps va perdurar el cúmbric a la regió. Els altres dos regnes van aconseguir sobreviure durant més temps a les incursions, ocupacions i rivalitats entre els angles, els escocesos i altres grups procedents d'Irlanda, d'origen mixt irlandès i viking. Encara que en l'actualitat el terme Cúmbria es refereix únicament a la zona anglesa, hi ha justificació històrica perquè pugui usar-se per al·ludir a una àrea més àmplia que inclouria l'antic Regne de Strathclyde, de la mateixa manera que podem utilitzar el terme cúmbric per referir-nos a la seva llengua. Strathclyde passà a formar part del Regne d'Escòcia al segle x, però s'han conservat nombrosos noms de llocs en britó que han arribat fins als nostres dies, per exemple: Ochiltree, format pels termes en gal·lès Uchel ('alt') i tref ('ciutadania'). On sembla haver-hi més traces d'aquesta llengua és en la toponímia, així , per exemple, es correspon amb el gal·lès llannerch, ('clar'); amb el gal·lès eglwysfechan, ('església petita'), Penrith amb el gal·lès pen ('fi, acabament') i Rhyd ('gual'), és a dir, 'al final del gual', o amb el gal·lès fell ('càrrega, roca'). També coneixem tres paraules dins d'un text legal llatí datat del segle xi, Leges inter Brett et Scotto. Aquestes tres paraules són: galnys, ('indemnització per un homicidi comès o bé el deute de sang degut a ell'); mercheta, ('filla'), i kelkyn, ('cercle'); els equivalents en gal·lès mitjà són galana, merch i cylch (en bretó merc'h i kelc'h, en el cas de les dues últimes paraules). També hi ha noms propis en la Vida de sant Kentigern. Es considera que els Taliesin i Aneirin del segle vi podrien haver fet servir aquesta llengua per compondre les seves obres. El destí de la llengua en la Cúmbria moderna és, encara, més fosc. S'accepta generalment la teoria de que proposa que la llengua havia pràcticament desaparegut fins que al segle x va ser de nou introduïda procedent de Strathclyde. No obstant això, (1996) sosté que, almenys en algunes parts de la zona en qüestió, la llengua celta va sobreviure a l'ocupació dels angles i que es podria haver mantingut fins al segle xii. A partir de les poques proves que ens han arribat es dedueix que no havia de ser molt diferent del gal·lès antic, llengua més ben coneguda. Tampoc diferiria massa de la llengua bretona parlada en aquesta època. En l'actualitat es fan esforços per reconstruir-la utilitzant les poques paraules i frases que sobreviuen entre els parlants locals d'anglès. (ca)
- Kumbrisch ist eine keltische Sprache, die in einem Großteil von Cumbria, dem nördlichen Northumbria und den schottischen Central Lowlands bis etwa ins 11. Jahrhundert hinein gesprochen wurde. Spuren des Kumbrischen haben sich vor allem in Ortsnamen erhalten. Es gibt kaum Quellen, anhand derer sich die Nähe oder Entfernung zum Walisischen genau bestimmen ließe. Bis ins frühe 20. Jahrhundert blieben Relikte des kumbrischen Zahlensystems in Gebrauch, wenn Hirten ihre Schafe zählten. Dabei wurden für die Zahlen von 1 bis 20 verballhornte Formen der kumbrischen Zahlen verwendet (siehe Yan Tan Tethera). Neben diesen Zahlen sind lediglich einige Rechtstermini erhalten, außerdem einige Ortsnamen wie Penrith, Lanark und wahrscheinlich Glasgow. Kumbrisch wurde früher bisweilen als Nord-Walisisch bezeichnet, Kornisch als Süd-Walisisch. Zumindest das Kornische ist aber definitiv kein walisischer Dialekt, da es zur südwestbritannischen Gruppe gehört und dem Bretonischen näher steht als dem Walisischen. Zur Zeit ihrer größten Verbreitung wurde die kumbrische Sprache möglicherweise von etwa 30.000 Menschen gesprochen. Die größte Schwierigkeit beim Kumbrischen besteht darin, dass es sich möglicherweise nicht um eine Abstandsprache zum Altwalisischen handelte und es deshalb zweifelhaft ist, ob man sinnvollerweise von einer eigenständigen kumbrischen Sprache sprechen kann. Alternativ könnte man von einem kumbrischen Dialekt des Altwalisischen sprechen. (de)
- Kumbria lingvo estis kelta lingvo parolita en la regiono Hen Ogledd aŭ "Auld North" en la nuna norda Anglio kaj la sudaj , la zono antikve konata kiel Kumbrio, dum la Alta mezepoko. Ĝi estas parenca al la kaj la aliaj britonaj lingvoj. Bazite sur la nomo de lokoj, oni sugestas ke la lingvo etendiĝus al aliaj partoj de norda Anglio pro la migrado de parolantoj. Eblas ke la lingvo estis parolita en parto tiel suda kiel Pendle kaj . La plejparto de la lingvistoj kredas ke ĝi estingiĝis dum la 12-a jarcento, post la integro de la duon-sendependa reĝlando Strathclyde al la Reĝlando Skotlando. (eo)
- Cumbric was a variety of the Common Brittonic language spoken during the Early Middle Ages in the Hen Ogledd or "Old North" in what is now the counties of Westmorland, Cumberland and northern Lancashire in Northern England and the southern Scottish Lowlands. It was closely related to Old Welsh and the other Brittonic languages. Place name evidence suggests Cumbric may also have been spoken as far south as Pendle and the Yorkshire Dales. The prevailing view is that it became extinct in the 12th century, after the incorporation of the semi-independent Kingdom of Strathclyde into the Kingdom of Scotland. (en)
- El cúmbrico, cumbrio, címbrico o cámbrico era un idioma celta britónico centrado en Cumbria, en el noroeste de Inglaterra, que se hablaba desde el sur de Escocia hasta el Gran Mánchester, es decir, en la región a la que los galeses llaman Yr Hen Ogledd 'El Viejo Norte'. (es)
- Le cambrien est une langue celtique du groupe brittonique, parlée dans l’île de Bretagne par une partie des Bretons insulaires. Elle s'est éteinte au XIIe ou XIIIe siècle, les invasions des peuples germaniques (Angles, Jutes et Saxons), scots (Gaels) et scandinaves, ainsi que l'incorporation du royaume de Strathclyde au royaume d’Écosse ayant bouleversé les anciens codes culturels des Bretons insulaires. (fr)
- Teanga P-Cheilteach ab ea an Cumbric (mar a deirtear i mBéarla), nó Cymbrieg (mar a deirtear i mBreatnais) (nó Cwmbraíc, Cwmbraic) i dtuaisceart Shasana agus i ndeisceart na hAlbaine. Meastar freisin nach raibh ann ach canúint de chuid na Breatnaise. Ceaptar go bhfuil an teanga nó an chanúint seo marbh le 700 nó 900 bliain. (ga)
- Il cumbrico era una lingua celtica della Britannia settentrionale, parlata dalla Scozia meridionale alla zona di Manchester, che prende il suo nome dalla regione di Cumbria. Un tempo il cumbrico veniva chiamato gallese del nord mentre il cornico era detto gallese del sud (o occidentale). È dibattuto se il cumbrico vada considerato una lingua a sé o semplicemente come un dialetto del gallese. Sembra che la regione settentrionale in cui il brittonico era parlato sia stata separata dai regni del Galles (regione meridionale in cui il brittonico era parlato) dopo la battaglia di Chester del 616. Questo ha fatto sì che la lingua brittonica (parlata sia in Galles che in Cumbria) si sviluppasse in due diversi modi, dando origine al gallese e al cumbrico. Il cumbrico si estinse poco dopo a causa della sottomissione della regione da parte degli Scoti e degli Anglosassoni (Northumbriani). Non esistono attestazioni scritte, tranne qualche sporadica indicazione in alcuni testi latini. Questa lingua deriverebbe dall'antico gallese settentrionale, che era forse imparentato con la lingua dei Pitti e forse con il cornico. È probabile, vista la collocazione della zona in cui era parlato, che il cumbrico fosse stato influenzato anche dal gaelico e dal norreno. Il cumbrico si estinse nell'XI secolo (anche se altri suggeriscono il XIII). Nel momento della sua massima diffusione era parlato da circa 30 000 persone. Alcuni termini di questa lingua sono sopravvissuti fino ad oggi dei numeri, delle filastrocche, dell'onomastica dello Strathclyde, della toponomastica dell'estrema Inghilterra nord-occidentale e della Scozia meridionale e in alcuni termini legali altomedioevali nella Scozia sud-occidentale. (it)
- カンブリア語(英: Cumbric language)はケルト語派ブリソン諸語に属す言語。現在死語で、イングランド北部、スコットランド南部にて話された。カンブリアとはウェールズのラテン語名である。 古ウェールズ語やブリソン諸語に近縁である。地名から、カンブリア語話者は北イングランドの別の場所にも移入したことが考えられる。より南のやでも話された可能性がある。ほとんどの言語学者がカンブリア語は12世紀に消滅したと考えている。 (ja)
- Język kumbryjski – wymarły język należący do grupy języków brytańskich. Był on używany w średniowieczu na terenie dzisiejszej Północnej Anglii i południowej części Niziny Środkowoszkockiej. Został wyparty głównie przez język staroangielski. Jest językiem blisko spokrewnionym z . Nazwa pochodzi od słowa Cumbri będącego określeniem Celtów i oznaczającego rodaka. Nie zachowały się żadne pisemne źródła w języku kumbryjskim, oprócz trzech słów zawartych w jedenastowiecznym, łacińskim tekście Leges inter Brettos et Scotos, które są określeniami kar pieniężnych. Są to: galnes, mercheta, kelchyn – suma płacona władcy za prawo do wydania córki za mąż. Głównym źródłem wyrazów o pochodzeniu kumbryjskim są nazwy geograficzne.
* Glasgow – od słów odpowiadających walijskiemu glas gau – zielona dolina
* Lanark – od walijskiego llanerch – polana
* Partick – zagajnik
* Cathcart – las nad rzeką Cart
* Mindrum – grzbiet górski
* Penicuik – wzgórze kukułki (pl)
- Cumbrisch was de Brits-Keltische taal die werd gesproken in Cumbrië, een gebied dat overeenkomt met Noord-Engeland en Zuid-Schotland. Deze taal stierf uit rond de 12e eeuw. In de hedendaagse taal vinden we nog een zeldzaam spoor van het Cumbrisch terug in die streek. Het werd weleens Noord-Welsh genoemd, terwijl men het Cornisch weleens Zuid-Welsh noemde. Veel weten we niet over deze taal. Er zijn wat plaatsnamen in Latijnse teksten teruggevonden, maar voor de rest is de taal hoegenaamd onbekend. Het Cumbrisch had wat sporen in zich van het Pictisch, en – al was dat iets beperkter – van het Cornisch. In de loop der tijd zouden enkele woorden uit het Gaelisch zelfs in de taal zijn doorgedrongen. Algemeen stelt men dat het uiteenvallen van de Oud Britse taal in verschillende dialecten, begon rond de 5e eeuw. Cornisch zal zich zo waarschijnlijk steeds meer van de Welshe grammatica hebben verwijderd en zich hebben ontwikkeld tot een min of meer onafhankelijke taal, die op haar hoogtepunt zo’n 30.000 sprekers zou kunnen hebben gehad. Ook is het mogelijk – en dat stelt de wetenschap voor problemen – dat deze taal gewoon een dialect was van het Welsh, en we helemaal niet van een afgescheiden dialect kunnen spreken. Erg veel zekerheid hieromtrent is er niet, maar vele deskundigen menen dat de taal zich rond de tijd van haar uitsterven in een toestand bevond, waarin afscheiding van het Welsh mogelijk was. Er zijn slechts een vijftigtal woorden die op etymologisch vlak verband houden met een woord uit een andere taal bekend, en daardoor is er slechts zeer weinig informatie over het Cumbrisch beschikbaar. (nl)
- A língua cúmbrica foi uma variedade da língua britônica falada durante a Alta Idade Médica, no Hen Ogledd ou "Old North", região que compreende o norte da Inglaterra e o sul da planície escocesa. Era intimamente relacionada com o galês antigo e com outras línguas britônicas. A toponímia da região sugere que a língua pode ter se estendido a até o centro-norte da Inglaterra, levada por migrantes provenientes das regiões mais ao norte, onde a vitalidade linguísticas era maior. É possível que tenha havido falantes do idioma em regiões tão distantes do seu núcleo central como sul de e . A maioria dos linguistas acredita que o idioma se extinguiu ainda no século XII, após a incorporação do Reino semi-independente de ao reino da Escócia. (pt)
- Kumbriska, på kumbriska Cwmbraíc eller y Gwmbraíc, var en varietet av det brittiska språket som talades under tidig medeltid i det land som historiskt kallades Yr Hen Ogledd, vilket låg i vad som nu är de Skotska lågländerna och norra England. Språket var nära besläktat med fornkymriska och andra brittiska språk. Ortnamn tyder på att talare av kumbriska kan ha tagit med sitt språk till andra delar av norra England som invandrare från sitt kärnområde längre norrut. De flesta lingvister tror att det dog ut på 1100-talet, efter att det delvis oberoende kungariket Strathclyde införlivats i Kungariket Skottland. På 900-talet tycks det brittisktalande kungariket Strathclyde ha lyckats skaffa sig herravälde över Cumberland - möjligtvis undantaget Copeland - och Eden söderut till Stainmore. De ursprungliga gränserna för stiftet i Carlisle sägs traditionellt markera gränsen för Strathclydes styre. (sv)
- Камбри́йский язык (англ. Cumbriс) — мёртвый кельтский язык бриттской подгруппы, распространенный в прошлом на северо-западе Англии и, вероятно, на юге Шотландии, прежде чем бриттское население было полностью ассимилировано пришлыми англосаксами и гойделами. Памятников камбрийского языка почти не сохранилось, если не считать топонимов, некоторых личных топонимов и трёх слов в латинском тексте законов, восходящем к XI веку. До прихода англосаксов в Британию бритты населяли большую часть острова, в частности нынешний юг Шотландии и северо-запад Англии. Позже они стали подвергаться давлению саксов с востока и ирландцев на северо-западе. В 616 году, после битвы при Честере Нортумбрия окончательно завладела нынешними Ланкаширом и Чеширом, тем самым отрезав бриттов Уэльса от их северных соплеменников. До этого времени Уэльс и так называемый «Древний Север» (валл. Yr Hen Ogledd) составляли политическое и культурное единство, именно на севере были созданы сохранившиеся в валлийской записи поэмы Анейрина и Талиесина (обычно принята датировка VI веком). Для этого времени не принято говорить о камбрийском языке: под этим названием обычно подразумевают язык несколько более позднего времени, после отделения Камбрии от Уэльса. Топонимические данные показывают, что камбрийский был весьма близок современным ему бриттским языкам, в частности валлийскому: ср. топоним Pensax, дословно «голова (м. б. скала) сакса», валл. Pen (y) Sais). Само название Камбрии является камбрийским и восходит к тому же бриттскому *kom-brogi 'соотечественники', что и самоназвание валлийцев: Cymry. В документе, известном как Leges inter Brettos et Scottos, «Законы среды бриттов и скоттов», составленном при Давиде I, фигурируют три камбрийских юридических термина, имеющих точные соответствия в средневековом валлийском праве: galnys (ср. galanas, выкуп, который должна была заплатить семья убийцы родственникам убитого), mercheta (merch, меркет, выкуп за невесту) и kelkyn (cylch, , дословно «круг»). В северной Англии также засвидетельствованы специальные системы счёта (обычно для счёта овец), которые весьма схожи с кельтскими числительными. Ср. первые десять чисел по-валлийски: un, dau, tri, pedwar, pump, chwech, saith, wyth, naw, deg, а также pymtheg '15', ugain '20'. Все эти числа похожи и друг на друга, и на кельтские, хотя иногда они явно меняются в связи с народной этимологией (ср. bumper, видимо от английского bump) или с требованиями рифмы. Иногда утверждается, что эти системы сохранились с тех времён, когда кумбрийский был живым языком (тем более что сходные феномены, связанные с корнским языком, встречаются в Корнуолле). Однако не исключена и возможность того, что эти числительные принесли на север Англии валлийцы, приезжавшие туда на заработки (тогда их появление относится, конечно, к гораздо более позднему времени). (ru)
- 坎伯蘭語(Cumbric language)屬於凱爾特語族布里索尼亞支的語言,主要集中於英國的坎布里亞郡,一直到11世紀,从蘇格蘭低地向南至德文郡一帶都還有人使用。相對於西南方的康瓦爾語及西邊的威爾斯語,坎伯蘭語主要分別於英格蘭西北及北方一帶。 (zh)
- Кумбрі́йська мова (англ. Cumbric) — мертва мова бритської підгрупи кельтської групи індоєвропейської сім'ї мов, яка була поширена на північному заході Англії та півдні Шотландії доти, поки тамтешнє бритське населення не асимілювали прибулі англосакси і ґели. Пам'яток кумбрійської мови майже не збереглося, якщо не брати до уваги топоніми, певні власні назви та три слова у латинському тексті законів, що датується XI сторіччям. (uk)
|
rdfs:comment
|
- Kumbria lingvo estis kelta lingvo parolita en la regiono Hen Ogledd aŭ "Auld North" en la nuna norda Anglio kaj la sudaj , la zono antikve konata kiel Kumbrio, dum la Alta mezepoko. Ĝi estas parenca al la kaj la aliaj britonaj lingvoj. Bazite sur la nomo de lokoj, oni sugestas ke la lingvo etendiĝus al aliaj partoj de norda Anglio pro la migrado de parolantoj. Eblas ke la lingvo estis parolita en parto tiel suda kiel Pendle kaj . La plejparto de la lingvistoj kredas ke ĝi estingiĝis dum la 12-a jarcento, post la integro de la duon-sendependa reĝlando Strathclyde al la Reĝlando Skotlando. (eo)
- Cumbric was a variety of the Common Brittonic language spoken during the Early Middle Ages in the Hen Ogledd or "Old North" in what is now the counties of Westmorland, Cumberland and northern Lancashire in Northern England and the southern Scottish Lowlands. It was closely related to Old Welsh and the other Brittonic languages. Place name evidence suggests Cumbric may also have been spoken as far south as Pendle and the Yorkshire Dales. The prevailing view is that it became extinct in the 12th century, after the incorporation of the semi-independent Kingdom of Strathclyde into the Kingdom of Scotland. (en)
- El cúmbrico, cumbrio, címbrico o cámbrico era un idioma celta britónico centrado en Cumbria, en el noroeste de Inglaterra, que se hablaba desde el sur de Escocia hasta el Gran Mánchester, es decir, en la región a la que los galeses llaman Yr Hen Ogledd 'El Viejo Norte'. (es)
- Le cambrien est une langue celtique du groupe brittonique, parlée dans l’île de Bretagne par une partie des Bretons insulaires. Elle s'est éteinte au XIIe ou XIIIe siècle, les invasions des peuples germaniques (Angles, Jutes et Saxons), scots (Gaels) et scandinaves, ainsi que l'incorporation du royaume de Strathclyde au royaume d’Écosse ayant bouleversé les anciens codes culturels des Bretons insulaires. (fr)
- Teanga P-Cheilteach ab ea an Cumbric (mar a deirtear i mBéarla), nó Cymbrieg (mar a deirtear i mBreatnais) (nó Cwmbraíc, Cwmbraic) i dtuaisceart Shasana agus i ndeisceart na hAlbaine. Meastar freisin nach raibh ann ach canúint de chuid na Breatnaise. Ceaptar go bhfuil an teanga nó an chanúint seo marbh le 700 nó 900 bliain. (ga)
- カンブリア語(英: Cumbric language)はケルト語派ブリソン諸語に属す言語。現在死語で、イングランド北部、スコットランド南部にて話された。カンブリアとはウェールズのラテン語名である。 古ウェールズ語やブリソン諸語に近縁である。地名から、カンブリア語話者は北イングランドの別の場所にも移入したことが考えられる。より南のやでも話された可能性がある。ほとんどの言語学者がカンブリア語は12世紀に消滅したと考えている。 (ja)
- A língua cúmbrica foi uma variedade da língua britônica falada durante a Alta Idade Médica, no Hen Ogledd ou "Old North", região que compreende o norte da Inglaterra e o sul da planície escocesa. Era intimamente relacionada com o galês antigo e com outras línguas britônicas. A toponímia da região sugere que a língua pode ter se estendido a até o centro-norte da Inglaterra, levada por migrantes provenientes das regiões mais ao norte, onde a vitalidade linguísticas era maior. É possível que tenha havido falantes do idioma em regiões tão distantes do seu núcleo central como sul de e . A maioria dos linguistas acredita que o idioma se extinguiu ainda no século XII, após a incorporação do Reino semi-independente de ao reino da Escócia. (pt)
- 坎伯蘭語(Cumbric language)屬於凱爾特語族布里索尼亞支的語言,主要集中於英國的坎布里亞郡,一直到11世紀,从蘇格蘭低地向南至德文郡一帶都還有人使用。相對於西南方的康瓦爾語及西邊的威爾斯語,坎伯蘭語主要分別於英格蘭西北及北方一帶。 (zh)
- Кумбрі́йська мова (англ. Cumbric) — мертва мова бритської підгрупи кельтської групи індоєвропейської сім'ї мов, яка була поширена на північному заході Англії та півдні Шотландії доти, поки тамтешнє бритське населення не асимілювали прибулі англосакси і ґели. Пам'яток кумбрійської мови майже не збереглося, якщо не брати до уваги топоніми, певні власні назви та три слова у латинському тексті законів, що датується XI сторіччям. (uk)
- El cúmbric era una llengua celta que es parlava a les regions angleses de Cúmbria (Westmorland i Cumberland), Yorkshire, i el sud d'Escòcia. Es parlava del segle vii al segle xii o segle xiii. L'idioma està documentat només per noms personals en les cròniques britàniques i irlandeses, i per algunes paraules que han sobreviscut en dialectes de l'escocès.
* Gododdin, entre els rius Forth i Tweed, amb capital a Edimburg;
* Strathclyde, que ocupava gran part del sud-oest d'Escòcia, amb capital a Dumbarton, i
* Rheged, en l'actual Cúmbria i part d'Escòcia, amb capital possiblement a Carlisle. (ca)
- Kumbrisch ist eine keltische Sprache, die in einem Großteil von Cumbria, dem nördlichen Northumbria und den schottischen Central Lowlands bis etwa ins 11. Jahrhundert hinein gesprochen wurde. Spuren des Kumbrischen haben sich vor allem in Ortsnamen erhalten. Neben diesen Zahlen sind lediglich einige Rechtstermini erhalten, außerdem einige Ortsnamen wie Penrith, Lanark und wahrscheinlich Glasgow. (de)
- Il cumbrico era una lingua celtica della Britannia settentrionale, parlata dalla Scozia meridionale alla zona di Manchester, che prende il suo nome dalla regione di Cumbria. Un tempo il cumbrico veniva chiamato gallese del nord mentre il cornico era detto gallese del sud (o occidentale). (it)
- Cumbrisch was de Brits-Keltische taal die werd gesproken in Cumbrië, een gebied dat overeenkomt met Noord-Engeland en Zuid-Schotland. Deze taal stierf uit rond de 12e eeuw. In de hedendaagse taal vinden we nog een zeldzaam spoor van het Cumbrisch terug in die streek. Het werd weleens Noord-Welsh genoemd, terwijl men het Cornisch weleens Zuid-Welsh noemde. Er zijn slechts een vijftigtal woorden die op etymologisch vlak verband houden met een woord uit een andere taal bekend, en daardoor is er slechts zeer weinig informatie over het Cumbrisch beschikbaar. (nl)
- Język kumbryjski – wymarły język należący do grupy języków brytańskich. Był on używany w średniowieczu na terenie dzisiejszej Północnej Anglii i południowej części Niziny Środkowoszkockiej. Został wyparty głównie przez język staroangielski. Jest językiem blisko spokrewnionym z . Nazwa pochodzi od słowa Cumbri będącego określeniem Celtów i oznaczającego rodaka. Głównym źródłem wyrazów o pochodzeniu kumbryjskim są nazwy geograficzne. (pl)
- Kumbriska, på kumbriska Cwmbraíc eller y Gwmbraíc, var en varietet av det brittiska språket som talades under tidig medeltid i det land som historiskt kallades Yr Hen Ogledd, vilket låg i vad som nu är de Skotska lågländerna och norra England. Språket var nära besläktat med fornkymriska och andra brittiska språk. Ortnamn tyder på att talare av kumbriska kan ha tagit med sitt språk till andra delar av norra England som invandrare från sitt kärnområde längre norrut. De flesta lingvister tror att det dog ut på 1100-talet, efter att det delvis oberoende kungariket Strathclyde införlivats i Kungariket Skottland. (sv)
- Камбри́йский язык (англ. Cumbriс) — мёртвый кельтский язык бриттской подгруппы, распространенный в прошлом на северо-западе Англии и, вероятно, на юге Шотландии, прежде чем бриттское население было полностью ассимилировано пришлыми англосаксами и гойделами. Памятников камбрийского языка почти не сохранилось, если не считать топонимов, некоторых личных топонимов и трёх слов в латинском тексте законов, восходящем к XI веку. (ru)
|