dbo:abstract
|
- Lino Coluccio Salutati (Stignano, Buggiano, 16 de febrer de 1331 - Florència, 4 de maig de 1406) va ser un humanista i polític italià. Educat a Bolonya, es va formar a l'escola de retòrica de l'amic de Francesco Petrarca, Pietro dona Muglio, i es va convertir en canceller de Florència en 1375, poc després de la defunció de Petrarca i Giovanni Boccaccio. La seva obra en prosa més important va ser una interpretació alegórica dels dotze treballs d'Hèrcules, que va quedar incompleta. Pot ser considerat el primer escriptor del Renaixement sobre teoria poètica i crítica literària. Malgrat que no coneixia el grec, es va preocupar per portar un bon mestre d'aquest idioma a Florència perquè ensenyés als erudits locals: l'erudit romà d'Orient Manuel Crisolores. Els alumnes de Salutati, entre ells Leonardo Bruni, es van convertir en entusiastes deixebles de Crisolores. (ca)
- كولوتشيو سالوتاتي (16 فبراير 1331 - 4 مايو 1406) كان مفكر إيطالي وناشط في عصر النهضة الإنسانية وأحد أهم القادة السياسيين والثقافيين في عصر النهضة في فلورنسا. (ar)
- Coluccio Salutati nebo Coluccio di Pierio di Salutati (16. února 1331 – 4. května 1406) byl italský politik, učenec, představitel renesančního humanismu a následovník Petrarky. Shromažďoval staré spisy, analyzoval je a vybavoval anotacemi. Svým působením ovlivnil Poggia Braccioliniho a Leonarda Bruniho a probudil zájem o studium starověké řecké literatury. Na jeho podnět přišel roku 1396 do Florencie učit řečtinu Manuel Chrýsolorás. (cs)
- Coluccio Salutati (auch Lino Coluccio di Pierio di Salutati; * 16. Februar 1331 in Stignano bei Buggiano im Valdinievole, zwischen Lucca und Pistoia; † 4. Mai 1406) war ein italienischer Humanist, Verwaltungsjurist und Politiker. Zwischen 1375 und 1406 war er Kanzler der Republik Florenz. Salutati galt bereits zu Lebtagen als einer der einflussreichsten Gelehrten in Italien. (de)
- Ο Κολούτσιο Σαλουτάτι (Στινιάνο, 16 Φεβρουαρίου 1331 - Φλωρεντία, 4 Μαΐου 1406) ήταν ένας Ιταλός λόγιος, άνθρωπος των γραμμάτων και ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς και πολιτιστικούς ηγέτες της Αναγεννησιακής Φλωρεντίας. Ως καγκελάριος της Δημοκρατίας που υποστήριξε σταθερά την ανθρωποκεντρική, κλασική Παιδεία έφερε στην πόλη το 1396/7 το δάσκαλο ελληνικών και λόγιο Μανουήλ Χρυσολωρά. Ήταν ουσιαστικά ο μόνιμος γραμματέας του κράτους στη γενιά πριν την άνοδο της οικογένειας των Medici . (el)
- Coluccio SALUTATI (n. 16-a de februaro 1331 en Buggiano - m. 4-an de majo 1406 en Florenco) estis grava florenca kanceliero de la 14-a jarcento kaj eminenta klerulo de la frua Renesanco. Kune kun aliaj kleraj amikoj - inkluzive de Leonardo Bruni, Poggio Bracciolini kaj - Coluccio Salutati abunde studadis kaj komentis la verkojn de Francesco Petrarca kaj Giovanni Boccaccio. Li en 1397 invitis al Florenco la bizancan scienculon Manuelo Chrysoloras, eminentan profesoron pri la greka lingvo. Studado de la greka lingvo revigliĝis en Italio danke al tio, post pli ol 700 jaroj. Salutati malkovris grandan parton de la leteraro de Cicerono. (eo)
- Coluccio Salutati (16 February 1331 – 4 May 1406) was an Italian humanist and notary, and one of the most important political and cultural leaders of Renaissance Florence; as chancellor of the Republic and its most prominent voice, he was effectively the permanent secretary of state in the generation before the rise of the Medici. (en)
- Coluccio Salutati (Stignano, Bugiano, 1331 – Florencia, 1406) fue un humanista y político italiano. (es)
- Coluccio Salutati, né le 16 février 1331 à Buggiano et mort le 4 mai 1406 à Florence, est un humaniste qui fut chancelier de la République florentine. Il est considéré comme une figure de référence de la Renaissance culturelle florentine. Coluccio Salutati a consenti des efforts importants pour défendre les studia humanitatis. Avec son cercle d'amis lettrés, dont Leonardo Bruni, Poggio Bracciolini et Niccolò Niccoli, Coluccio Salutati a étudié et discuté des œuvres de Pétrarque et de Boccace. C'est grâce à lui que fut créée la première chaire d'enseignement du grec à Florence. Il fit venir en 1397 le savant byzantin Manuel Chrysoloras (né en 1350), qui enseigna le grec jusqu'en 1400 pour un salaire élevé. Ses cours devaient être ouverts à tous et gratuits. Leonardo Bruni, Pier Paolo Vergerio l'ancien, Palla Strozzi firent partie de ses élèves. Il fit connaître la version des Lettres à Atticus de Cicéron, conservée dans un manuscrit découvert en 1345 dans la bibliothèque capitulaire de Vérone, dont il se fit faire une copie. Cette copie fut utilisée pour les éditions importantes de cette œuvre comme celle de Paolo Manuzio au XVIe siècle. (fr)
- Coluccio Salutati (16 Februari 1331 – 4 Mei 1406) adalah seorang humanis dan sastrawan Italia, dan salah satu pemimpin politik dan budaya terpenting dari Renaisans; sebagai kanselir Republik dan suaranya yang paling menonjol, ia secara efektif adalah menteri luar negeri permanen dalam generasi tersebut sebelum kebangkitan Medici. (in)
- リーノ・コルッチョ・サルターティ(イタリア語: Lino Coluccio Salutati、1331年2月16日 - 1406年5月4日)は、ルネサンス期イタリアの政治家、人文主義者(ヒューマニスト)。 1375年から亡くなる1406年までフィレンツェ共和国の書記官長を務めた。同国出身の詩人ペトラルカの弟子で、当時の人文主義者を保護してフィレンツェを人文主義運動の発信地に成長させた。 公文書の記述に古典ラテン語の修辞法を導入し、1397年頃にギリシャの文人を招聘してフィレンツェでギリシア語を教えさせるなど、約30年に渡ってイタリアに於けるルネサンス(古代文化の復興)に尽力したとして名高い。 代表的な著作に、1400年頃に著された『専制君主論 (De tyranno)』があり、これは同国出身の政治思想家ニッコロ・マキャヴェッリ『君主論』を先駆けた作品として名高い。また、サルターティがフィレンツェの学者へ宛てた古典ラテン語の手紙は、その洗練された文章で知られる。サルターティは「Scimmia di Cicerone」と称される他、同国出身のカトリック枢機卿兼ミラノ僭主から「サルターティの筆は、1000人の騎兵に等しい」と評された。 (ja)
- Lino Coluccio Salutati (Stignano, 16 febbraio 1332 – Firenze, 4 maggio 1406) è stato un politico, letterato e filosofo italiano, Cancelliere di Firenze dal 1375 al 1406. Figura culturale di riferimento dell'umanesimo a Firenze, in qualità di discepolo del Boccaccio e precettore di Poggio Bracciolini e Leonardo Bruni. Considerato uno dei più importanti uomini di governo tra la fine del XIV e gli inizi del XV secolo, Coluccio Salutati, nei suoi trent'anni di cancelliere della Repubblica di Firenze, svolse un importantissimo ruolo diplomatico nel frenare le ambizioni del duca di Milano Gian Galeazzo Visconti, intenzionato a creare uno Stato comprendente l'Italia centro-settentrionale. Nel contesto di questa lotta elaborò la sua dottrina della libertas fiorentina. Oltre all'impegno politico, il Salutati svolse un importante ruolo nella diffusione dell'umanesimo petrarchesco e boccacciano, divenendone l'esponente più importante e il praeceptor della prima generazione degli umanisti. Il suo lascito più importante presso i posteri fu la codificazione "civile" dell'umanesimo, cioè l'uso dello spirito e dei valori dell'antichità classica all'interno dell'agone politico internazionale. Grazie a Salutati (autore tra l'altro di un vastissimo epistolario e di trattati politici, filosofici e letterari), difatti, il mito della florentina libertas, cioè di quel complesso di valori ispirati alla libertà promosso dall'ordinamento politico fiorentino, si rafforzò enormemente sotto il suo cancellierato, e fu utilizzato quale strumento diplomatico per accrescere il prestigio di Firenze presso gli altri Stati della Penisola. (it)
- Coluccio di Piero dei Salutati (16 februari 1331 – 4 mei 1406) was een Italiaans letterkundige en een van de belangrijkste politieke en culturele leiders van Florence tijdens de Italiaanse renaissance. Als kanselier van Florence haalde hij de vooraanstaande Griekse geleerde Manuel Chrysoloras over om aan de Universiteit van Florence Grieks te komen doceren. (nl)
- Coluccio Salutati (ur. 16 lutego 1331 w Stignano w koło Pistoi, zm. 4 maja 1406 we Florencji) – jeden z liderów życia kulturalnego i politycznego w renesansowej Florencji Studiował w Bolonii, gdzie schronił się razem z ojcem gwelfem po zwycięstwie gibelinów w Lukce. W roku 1350 powrócił do Stignano i tu rozpoczął działalność jako notariusz. Było to pierwsze z licznych stanowisk administracyjnych, które później piastował w wielu miejscowościach północnych i środkowych Włoch. Notariat był profesją, w której można było połączyć zadania praktyczne z wiedzą humanistyczną. Colucci poświęcił się kulturze już w czasach młodości, w których miał sposobność poznać Francesca Petrarkę i Giovanniego Boccaccia. Punktem kulminacyjnym jego kariery było objęcie w 1372 r. stanowiska kanclerza (wysokiego urzędnika posiadającego dużą władzę w zakresie kontroli nad zarządem miejskim) we Florencji. Od tamtej chwili mógł też rozwijać swoją działalność kulturalną. Poświęcił się w szczególności cierpliwemu – i owocnemu – gromadzeniu dzieł klasyków. Jego postawa uczyniła zeń przykład moralności i swoistej wykładni powiązania kultury z działalnością polityczną, która przynosząc mu wielu uczniów – od , po Florentczyków: Poggia Braccioliniego, wespół z którym promował nowe piśmiennictwo humanistyczne, i Leonarda Bruni, który kontynuował dzieło mistrza również w zakresie rozpowszechniania . We Florencji należał do kręgu intelektualistów zbierających się w Paradiso, willi rodziny Albertich. Poparł – właśnie on, człowiek nieznający greki – przyjazd bizantyjskiego uczonego Manuela Chryzolorasa w celu wygłoszenia publicznych wykładów. W ramach sprawowanego przez siebie urzędu, wykorzystując swoją rozległą wiedzę kulturalną, prowadził prawdziwa działalność propagandową. Wystosował m.in. gorący apel o zakończenie schizmy trapiącej Kościół, wystąpił też z ostrą krytyką złych rządów legatów papieskich. Wraz z nim kończy się w pewnym sensie heroiczna epoka florenckiego humanizmu. Łączył działalność kulturalną i życie publiczne we Florencji zapoczątkowując serię kanclerzy humanistów, którą kontynuowali Poggio Bracciolini i . (pl)
- Coluccio di Pierio di Salutati, född 1331 i Toscana, död 4 maj 1406, var en italiensk (florentinsk) humanist, filosof och kansler. Han är främst känd för sin tolkning av Cicero, där han kom till en annan slutsats än Petrarca. Framför allt fokuserade Salutati på att i Cicero se ett ideal för att kombinera det aktiva livet med det kontemplativa. Dessa tankar har bevarats för eftervärlden genom hans brev, som publicerades 1891 av Novati ("Epistolario"). Av en händelse råkade han även upptäcka en samling brev av Cicero 1389. Som litteraturhistoriker gjorde han insatser genom att bevisa att Cicero inte är författaren till De differentiis, men han högg även i sten genom att påstå att Seneca tragöden var en annan än Seneca filosofen. Under sina sista år verkade han för yngre mäns bildning, och han samlade en krets intellektuella omkring sig: Leonardo Bruni, , Poggio Bracciolini och . Han inrättade även 1396 en tjänst i grekiska vid universitetet, vilken var unik i Europa. Den förste som innehade den tjänsten var Manuel Chrysoloras (c 1353-1415), och tjänsten var egentligen skräddarsydd för honom. Bland hans litterära alster, De fato et fortuna, ”De religione et fuga saeculi” och ”De nobilitate legum et medicinae”, har endast den sistnämnda blivit publicerad, och de är svåra att finna. Han utgav på äldre dagar en skrift, De tyranno", där han likt Dante försvarar Julius Caesars slag av monarkism, fastän han i brev talar för republiken. Hans berömdhet vilar på det inflytande han hade över sin samtids kultur i egenskap av Florens högste ämbetsman och humanist. Att synen på det latinska språket förändrats har varit avgörande för att han i perioder fallit i glömska, något redan Pius II kunde konstatera. Salutati, jämte italienaren Poggio Bracciolini (1380–1459), utvecklade typsnittet antikva, som är en efterbildning av de så kallade romerska typerna. De försökte införa antikvan i stället för den gotiska stilen (munkstilen) och antikvan är förknippad med Florens, där den fick sitt genomslag. Detta typsnitt kan bland annat även kallas humanistisk antikva eller humanistisk stil. (sv)
- Coluccio Salutati (Lino Coluccio di Pierio di Salutati) (* Buggiano, 16 de Fevereiro de 1331 - 4 de Maio de 1406), foi humanista, filósofo, literato e chanceler da República de Florença; foi amigo de Petrarca e Giovanni Boccaccio, e um dos mais importantes líderes políticos e culturais do renascimento florentino. (pt)
- Колюччо Салютати (итал. Coluccio Salutati) (16 февраля 1331 — 4 мая 1406) — один из родоначальников итальянского гуманизма эпохи Возрождения (Ренессанса), наряду с Джованни Бокаччо, Франческо Петраркой и др. (ru)
- 薩盧塔蒂,或薩魯塔提(Coluccio Salutati,1331年2月16日-1406年5月4日)義大利文藝復興時期人文主義者,曾任佛羅倫斯執政官,以及連任20年首長會議的秘書長。作為讚美佛羅倫斯「民主政治」的宣揚者和演說家,在1402年對抗(獨裁的)米蘭軍圍困佛羅倫斯的保衛戰中居功厥偉,並在保衛戰勝利後鼓舞了佛羅倫斯人對自己體制的信心和勇氣,他激昂的口才和歷史地位,如同西賽羅捍衛羅馬共和般,受到後人推崇。他的學生李奧納度·布倫尼延續老師的事業,以傑出文筆和歷史巨著──12卷《佛羅倫斯人民史》(歌頌佛羅倫斯的「民主」),極大地強化了佛羅倫斯對自身共和體制的自信認同和優越感。 (zh)
- Колюччо Салютаті (італ. Coluccio Salutati) (16 лютого 1331 — 4 травня 1406) — італійський філософ, письменник і політичний діяч епохи Відродження, один із зачинателів італійського гуманізму, поряд з Леонардо да Вінчі та Франческо Петраркою. (uk)
|
rdfs:comment
|
- كولوتشيو سالوتاتي (16 فبراير 1331 - 4 مايو 1406) كان مفكر إيطالي وناشط في عصر النهضة الإنسانية وأحد أهم القادة السياسيين والثقافيين في عصر النهضة في فلورنسا. (ar)
- Coluccio Salutati nebo Coluccio di Pierio di Salutati (16. února 1331 – 4. května 1406) byl italský politik, učenec, představitel renesančního humanismu a následovník Petrarky. Shromažďoval staré spisy, analyzoval je a vybavoval anotacemi. Svým působením ovlivnil Poggia Braccioliniho a Leonarda Bruniho a probudil zájem o studium starověké řecké literatury. Na jeho podnět přišel roku 1396 do Florencie učit řečtinu Manuel Chrýsolorás. (cs)
- Coluccio Salutati (auch Lino Coluccio di Pierio di Salutati; * 16. Februar 1331 in Stignano bei Buggiano im Valdinievole, zwischen Lucca und Pistoia; † 4. Mai 1406) war ein italienischer Humanist, Verwaltungsjurist und Politiker. Zwischen 1375 und 1406 war er Kanzler der Republik Florenz. Salutati galt bereits zu Lebtagen als einer der einflussreichsten Gelehrten in Italien. (de)
- Ο Κολούτσιο Σαλουτάτι (Στινιάνο, 16 Φεβρουαρίου 1331 - Φλωρεντία, 4 Μαΐου 1406) ήταν ένας Ιταλός λόγιος, άνθρωπος των γραμμάτων και ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς και πολιτιστικούς ηγέτες της Αναγεννησιακής Φλωρεντίας. Ως καγκελάριος της Δημοκρατίας που υποστήριξε σταθερά την ανθρωποκεντρική, κλασική Παιδεία έφερε στην πόλη το 1396/7 το δάσκαλο ελληνικών και λόγιο Μανουήλ Χρυσολωρά. Ήταν ουσιαστικά ο μόνιμος γραμματέας του κράτους στη γενιά πριν την άνοδο της οικογένειας των Medici . (el)
- Coluccio Salutati (16 February 1331 – 4 May 1406) was an Italian humanist and notary, and one of the most important political and cultural leaders of Renaissance Florence; as chancellor of the Republic and its most prominent voice, he was effectively the permanent secretary of state in the generation before the rise of the Medici. (en)
- Coluccio Salutati (Stignano, Bugiano, 1331 – Florencia, 1406) fue un humanista y político italiano. (es)
- Coluccio Salutati (16 Februari 1331 – 4 Mei 1406) adalah seorang humanis dan sastrawan Italia, dan salah satu pemimpin politik dan budaya terpenting dari Renaisans; sebagai kanselir Republik dan suaranya yang paling menonjol, ia secara efektif adalah menteri luar negeri permanen dalam generasi tersebut sebelum kebangkitan Medici. (in)
- リーノ・コルッチョ・サルターティ(イタリア語: Lino Coluccio Salutati、1331年2月16日 - 1406年5月4日)は、ルネサンス期イタリアの政治家、人文主義者(ヒューマニスト)。 1375年から亡くなる1406年までフィレンツェ共和国の書記官長を務めた。同国出身の詩人ペトラルカの弟子で、当時の人文主義者を保護してフィレンツェを人文主義運動の発信地に成長させた。 公文書の記述に古典ラテン語の修辞法を導入し、1397年頃にギリシャの文人を招聘してフィレンツェでギリシア語を教えさせるなど、約30年に渡ってイタリアに於けるルネサンス(古代文化の復興)に尽力したとして名高い。 代表的な著作に、1400年頃に著された『専制君主論 (De tyranno)』があり、これは同国出身の政治思想家ニッコロ・マキャヴェッリ『君主論』を先駆けた作品として名高い。また、サルターティがフィレンツェの学者へ宛てた古典ラテン語の手紙は、その洗練された文章で知られる。サルターティは「Scimmia di Cicerone」と称される他、同国出身のカトリック枢機卿兼ミラノ僭主から「サルターティの筆は、1000人の騎兵に等しい」と評された。 (ja)
- Coluccio di Piero dei Salutati (16 februari 1331 – 4 mei 1406) was een Italiaans letterkundige en een van de belangrijkste politieke en culturele leiders van Florence tijdens de Italiaanse renaissance. Als kanselier van Florence haalde hij de vooraanstaande Griekse geleerde Manuel Chrysoloras over om aan de Universiteit van Florence Grieks te komen doceren. (nl)
- Coluccio Salutati (Lino Coluccio di Pierio di Salutati) (* Buggiano, 16 de Fevereiro de 1331 - 4 de Maio de 1406), foi humanista, filósofo, literato e chanceler da República de Florença; foi amigo de Petrarca e Giovanni Boccaccio, e um dos mais importantes líderes políticos e culturais do renascimento florentino. (pt)
- Колюччо Салютати (итал. Coluccio Salutati) (16 февраля 1331 — 4 мая 1406) — один из родоначальников итальянского гуманизма эпохи Возрождения (Ренессанса), наряду с Джованни Бокаччо, Франческо Петраркой и др. (ru)
- 薩盧塔蒂,或薩魯塔提(Coluccio Salutati,1331年2月16日-1406年5月4日)義大利文藝復興時期人文主義者,曾任佛羅倫斯執政官,以及連任20年首長會議的秘書長。作為讚美佛羅倫斯「民主政治」的宣揚者和演說家,在1402年對抗(獨裁的)米蘭軍圍困佛羅倫斯的保衛戰中居功厥偉,並在保衛戰勝利後鼓舞了佛羅倫斯人對自己體制的信心和勇氣,他激昂的口才和歷史地位,如同西賽羅捍衛羅馬共和般,受到後人推崇。他的學生李奧納度·布倫尼延續老師的事業,以傑出文筆和歷史巨著──12卷《佛羅倫斯人民史》(歌頌佛羅倫斯的「民主」),極大地強化了佛羅倫斯對自身共和體制的自信認同和優越感。 (zh)
- Колюччо Салютаті (італ. Coluccio Salutati) (16 лютого 1331 — 4 травня 1406) — італійський філософ, письменник і політичний діяч епохи Відродження, один із зачинателів італійського гуманізму, поряд з Леонардо да Вінчі та Франческо Петраркою. (uk)
- Lino Coluccio Salutati (Stignano, Buggiano, 16 de febrer de 1331 - Florència, 4 de maig de 1406) va ser un humanista i polític italià. Educat a Bolonya, es va formar a l'escola de retòrica de l'amic de Francesco Petrarca, Pietro dona Muglio, i es va convertir en canceller de Florència en 1375, poc després de la defunció de Petrarca i Giovanni Boccaccio. (ca)
- Coluccio SALUTATI (n. 16-a de februaro 1331 en Buggiano - m. 4-an de majo 1406 en Florenco) estis grava florenca kanceliero de la 14-a jarcento kaj eminenta klerulo de la frua Renesanco. Kune kun aliaj kleraj amikoj - inkluzive de Leonardo Bruni, Poggio Bracciolini kaj - Coluccio Salutati abunde studadis kaj komentis la verkojn de Francesco Petrarca kaj Giovanni Boccaccio. Li en 1397 invitis al Florenco la bizancan scienculon Manuelo Chrysoloras, eminentan profesoron pri la greka lingvo. Studado de la greka lingvo revigliĝis en Italio danke al tio, post pli ol 700 jaroj. (eo)
- Coluccio Salutati, né le 16 février 1331 à Buggiano et mort le 4 mai 1406 à Florence, est un humaniste qui fut chancelier de la République florentine. Il est considéré comme une figure de référence de la Renaissance culturelle florentine. Il fit connaître la version des Lettres à Atticus de Cicéron, conservée dans un manuscrit découvert en 1345 dans la bibliothèque capitulaire de Vérone, dont il se fit faire une copie. Cette copie fut utilisée pour les éditions importantes de cette œuvre comme celle de Paolo Manuzio au XVIe siècle. (fr)
- Lino Coluccio Salutati (Stignano, 16 febbraio 1332 – Firenze, 4 maggio 1406) è stato un politico, letterato e filosofo italiano, Cancelliere di Firenze dal 1375 al 1406. Figura culturale di riferimento dell'umanesimo a Firenze, in qualità di discepolo del Boccaccio e precettore di Poggio Bracciolini e Leonardo Bruni. (it)
- Coluccio Salutati (ur. 16 lutego 1331 w Stignano w koło Pistoi, zm. 4 maja 1406 we Florencji) – jeden z liderów życia kulturalnego i politycznego w renesansowej Florencji Studiował w Bolonii, gdzie schronił się razem z ojcem gwelfem po zwycięstwie gibelinów w Lukce. (pl)
- Coluccio di Pierio di Salutati, född 1331 i Toscana, död 4 maj 1406, var en italiensk (florentinsk) humanist, filosof och kansler. Han är främst känd för sin tolkning av Cicero, där han kom till en annan slutsats än Petrarca. Framför allt fokuserade Salutati på att i Cicero se ett ideal för att kombinera det aktiva livet med det kontemplativa. Dessa tankar har bevarats för eftervärlden genom hans brev, som publicerades 1891 av Novati ("Epistolario"). Av en händelse råkade han även upptäcka en samling brev av Cicero 1389. (sv)
|