Тараса

Тара́са, тарас — драўляна-земляная канструкцыя, частка фартыфікацыйнага збудавання. Тое самае, што гародня, але зрубы збудаваныя не паасобна, а суцэльна ўздоўж, і падзеленыя папярэчнымі сценкамі на каморы. Звычайны элемент абарончых збудаванняў на беларускіх землях ранняга Сярэдневякоўя.

Сцяна з двух радоў бярвёнаў ці брусоў, прамежак паміж якімі запоўнены зямлёй і каменнем. У верхняй частцы меўся баявы ярус з абламам, звычайна завершаны двухсхільным дахам

Гароднямі ці тарасамі злучаліся між сабой вежы і брамныя ўмацаванні. На слабых, асабліва насыпных, грунтах перавагу ў умацаваннях аддавалі гародням, якія не былі такімі адчувальнымі да асядання.

З развіццём артылерыі драўляныя абарончыя збудаванні паступова страцілі сваё значэнне.

Літаратура

• Тара́са // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 436. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
• Макееў. Старажытнаруская фартыфікацыя…
• Якаўлеў. Гісторыя крэпасцяў…
• Піваварчык. Гарадзішчы…