Панджабцы

Панджабцы
Колькасць	110-120 млн чал
Рассяленне	Пакістан — 76 335 300 чал Індыя — 29 109 672 чал Вялікабрытанія — 2,3 млн чал Канада — 800 тыс. чал Аб’яднаныя Арабскія Эміраты — 720 тыс. чал ЗША — 640 тыс. чал Саудаўская Аравія — 620 тыс. чал Ганконг — 260 тыс. чал Малайзія — 185 тыс. чал ПАР — 140 тыс. чал М’янма — 120 тыс. чал Францыя — 90 тыс. чал Італія — 80 тыс. чал Тайланд — 75 тыс. чал Японія — 75 тыс. чал Маўрыкій — 70 тыс. чал Сінгапур — 70 тыс. чал Аман — 68 тыс. чал Лівія — 65 тыс. чал Бахрэйн — 66 тыс. чал Кенія — 55 тыс. чал Аўстралія  — 50 тыс. чал Танзанія — 45 тыс. чал Кувейт — 40 тыс. чал Германія — 17 тыс. чал
Этнічныя мовы	панджабі (большасць), хіндзі, лахнда, урду
Традыцыйныя рэлігіі (канфесіі)	іслам, сікхізм, індуізм
Блізкія этнасы	іранскія народы

Панджа́бцы, пенджабцы (панджаб.: ਪੰਜਾਬੀ ਲੋਕ) (پنجابی) — асноўнае насельніцтва геаграфічнай і гістарычнай вобласці Пенджаб (пакістанскім штаце Пенджабе і на тэрыторыі індыйскіх штатаў Пенджаб і Хар’яна). Таксама маюць вялікія дыяспары ў Еўропе, Амерыцы, Азіі, Блізкім Усходзе і Афрыцы. Колькасць — 110—120 млн чал.

Большая частка панджабцаў размаўляе на мове панджабі (індаіранская галіна індаеўрапейскай сям'і моў), меншая (сікхі) — на хіндзі (у Індыі), на дыялектах лендзі (лахнда) і мове ўрду (у Пакістане). У Пакістане панджабцы вызнаюць іслам, а ў Індыі галоўным чынам — сікхізм ці індуізм.

Этнагенез народа разнастайны; з найстаражытных часоў у яго склад уліваліся прышлыя групы насельніцтва, якія асядалі тут у сувязі з арыйскімі, шакскімі (скіфскімі), арабскімі і іншымі нашэсцямі. Вялікі ўклад у фарміраванне панджабцаў унеслі джаты, раджпуты і гуджары. З 3 тысячагоддзя да н.э. панджабцы праславіліся як заснавальнікі магутных дзяржаў (Таксіла і інш.).

Галоўным чынам панджабцы — земляробы (галоўная сельскагаспадарчая культура — пшаніца на арашаных землях); развіты ткацтва, ганчарны промысел, выраб дываноў і мастацкая разьба па дрэве. Характэрнае жыллё ў вёсках — дом з сырцовай цэглы з плоскім дахам. Сярод панджабцаў параўнальна шмат кваліфікаваных рабочых і прадстаўнікоў тэхнічнай інтэлігенцыі, асабліва гэта характэрна для Індыі. Працэнт пісьменных у абедзвюх краінах рассялення значна вышэйшы, чым у суседніх народаў.

Бібліяграфія

• Гусева Н. Р. Панджабцы // Народы и религии мира / Глав. ред. В. А. Тишков. — М.: Большая Российская Энциклопедия, 1999. — С. 408-409.
• Кудрявцев М. К. Панджабцы // Большая советская энциклопедия / Глав. ред. А. М. Прохоров. Т. 19. — М.: Советская Энциклопедия, 1975. — С. 143.
• Народы Южной Азии. — М., 1963.