Millard Fillmore

Millard Fillmore
13. Presidente d'Estaos Xuníos 9 xunetu 1850 - 4 marzu 1853 ← Zachary Taylor - Franklin Pierce → 12. Vicepresidente de los Estaos Xuníos 4 marzu 1849 - 9 xunetu 1850 ← George Mifflin Dallas - William R. King → miembro del consejo directivo (es) Institutu Smithsoniano, Estaos Xuníos 4 marzu 1849 - 9 xunetu 1850 miembru de la Cámara de Representantes de los Estaos Xuníos 4 marzu 1837 - 3 marzu 1843 ← Thomas C. Love - William A. Moseley → Distritu: New York's 32nd congressional district (en) miembru de la Cámara de Representantes de los Estaos Xuníos 4 marzu 1833 - 3 marzu 1835 ← ensin valor - Thomas C. Love → Distritu: New York's 32nd congressional district (en) miembro de la Asamblea del estado de Nueva York (es) 1829 - 1831
Vida
Nacimientu	Summerhill (es) , 7 de xineru de 1800
Nacionalidá	Estaos Xuníos
Llingua materna	inglés
Muerte	Buffalo, 8 de marzu de 1874 (74 años)
Sepultura	Forest Lawn Cemetery (en)
Causa de la muerte	accidente vascular cerebral
Familia
Padre	Nathaniel Fillmore
Madre	Phoebe Millard
Casáu con	Abigail Fillmore (1826 – m. 1853) Caroline C. Fillmore (1858 – m. 1874)
Fíos/es	Mary Abigail Fillmore Millard Powers Fillmore
Hermanos/es	Charles Dewitt Fillmore (en) Darius Ingraham Fillmore (es)
Estudios
Llingües falaes	inglés
Oficiu	políticu, abogáu, estadista
Altor	175 cm
Llugares de trabayu	Washington DC
Creencies
Relixón	Unitarismu
Partíu políticu	Partido Whig (es) Know Nothing (es)

Millard Fillmore (7 de xineru de 1800, Summerhill ^(es)  – 8 de marzu de 1874, Buffalo) foi'l décimu tercer presidente de los Estaos Xuníos. Terminó'l mandatu del so predecesor Zachary Taylor, que finó de causes naturales tres pocu más d'un añu nel poder. Poro, Fillmore foi presidente, pero nunca ganó unes eleiciones. Foi miembru del Partíu Anti-Masónicu y del Partíu Whig, del que sería'l so postreru presidente na Casa Blanca.

Biografía

Fillmore en 1843.

Millard Fillmore nació nel Condáu de Cayuga, estáu de Nueva York. Foi'l segundu fíu d'un total de nueve del matrimoniu ente Nathniel Fillmore y Phoebe Millard, y el mayor de los varones.Casóse'l 26 de febreru de 1826 con Abigail Powers, a quien conoció mientres estudiaba na Academia New Hope.

Fillmore cuntaba con una llarga carrera política cuando algamó la presidencia. Con venticuatro años yá militaba nel Partíu Antimasónico. Ente 1829 y 1831 foi miembru de l'Asamblea Estatal de Nueva York, y ente 1833 y 1835 foi congresista na Cámara de Representantes, a onde volvió ente 1837 y 1843. Whig dende la fundación del partíu, en 1840 fixo campaña por Harrison en Nueva York. Sicasí, en 1844 nun llogró ser nomáu a la vicepresidencia pola Convención del so partíu nin ser escoyíu gobernador de Nueva York. La so suerte camudó na Convención whig de 1848, cuando foi incluyíu na candidatura pa la presidencia de Taylor como'l so vicepresidente.

Presidencia

El día 9 de xunetu de 1850 el vicepresidente Fillmore axuntar col agonizante Taylor, cuando ésti yá llevaba cinco díes gravemente enfermu. Dambos ganaren les sos respeutives nominaciones eleutorales na Convención whig de Filadelfia de 1848 ensin cruciar nunca antes una pallabra. Tres la victoria, les rellaciones ente'l curtido militar y el veteranu políticu siguieron siendo casi inesistentes, lo que nun ye sinónimu de males. Esi 9 de xunetu, Fillmore salió de la Casa Blanca convencíu de la gravedá del presidente y, n'efeutu, poques hores dempués diéron-y la noticia del fallecimientu de Taylor a los once menos venticinco de la nueche. Xuró'l cargu a otru día. La so primer midida consistió na destitución de tol gabinete qu'heredara y que tanto lo ignoró mientres la so vicepresidencia.

N'asuntos esteriores, Fillmore foi particularmente activu na rexón d'Asia y el Pacíficu, sobremanera no que fai a Xapón, onde taba prohibíu casi tou contautu esterior. Comerciantes y armadores estauxunidenses queríen «abrir» los sos puertos pal comerciu, y podríen desembarcar ende en casu d'emerxencia ensin ser castigaos.

Fillmore y el secretariu d'Estáu, Daniel Webster unviaron al comodoro Matthew C. Perry p'abrir Xapón a les rellaciones col mundu esterior y anque Perry nun llegó a Xapón hasta dempués del final del mandatu de Fillmore, él ordenó la espedición de Perry.

Fillmore tenía dificultaes con al respeutive de Cuba. Munchos suriegos queríen espandir el territoriu d'esclavos nos EE.XX., pero'l compromisu de Missouri y otres lleis torgar. Cuba yera una colonia d'España, onde se practicaba la esclavitú. Poro, dalgunos d'estos suriegos trataron de consiguir que Cuba se anexonase a los EE.XX. como estáu esclavista. L'aventureru venezolanu Narciso López reclutó a estauxunidenses mientres tres espediciones de «filibusteros» a Cuba, cola esperanza de derrocar a la dominación española.

Y anque López y dellos de los sos siguidores fueron acusaos de violación de la Llei de Neutralidá», fueron rápido absueltos polos xuraos del sur.

Pero la gran dificultá que tuvo qu'encarar Fillmore mientres la so presidencia foi la cuestión de la esclavitú. Col pasu del tiempu les diferencies ente'l norte y el sur amontárense, cola resultancia de que nel primeru'l movimientu abolicionista cobrara muncha fuercia y el segundu vía como una seria amenaza la posibilidá de trate obligáu a arrenunciar a la esclavitú. Esto paecía probable: cola incorporación de cada vez más estaos a la Unión (en munchos casos nos territorios arrebataos a Méxicu) -tales como Florida y Texas con población esclava y Iowa, Wisconsin y California ensin ella- el sur víase cada vez más confináu territorialmente, lo que podía romper l'equilibriu ente estaos esclavistes y llibres nel Senáu, cola inevitable consecuencia qu'esto acarretaría: l'abolición de la esclavitú.

Mapa de los Estaos Xuníos depués de la so configuración según el Compromisu de 1850.

P'atayar esta cuestión presentóse'l Compromisu de 1850, un conxuntu de propuestes que pretendía satisfaer a dambes partes: l'abolicionismu ganaba cola incorporación de California y la prohibición del comerciu d'esclavos na capital federal, Washington D. C. El sur, pela so parte, ganaba la posibilidá d'incorporar nel futuru a Utah y Nuevu Méxicu a la Unión como estaos esclavistes, amás d'una llei d'esclavos fuxitivos más restrictiva.

El Compromisu de 1850 ye consideráu unu de los postreros grandes alcuerdos pa salvar la Unión y evitar la guerra. Col sofitu del presidente Fillmore, les disposiciones del Compromisu -que'l so predecesor nel cargu, el xeneral Taylor, nun quixo roblar- fuéronse aprobando por separáu ente'l 9 y el 20 de setiembre. Finalmente, el Compromisu saliera alantre, pero nun pudo estenar la medrana a la secesión del sur nin a un enfrentamientu violentu ente esclavistes y abolicionistes. Unos meses antes, un históricu políticu suriegu, el surcarolinés John C. Calhoun, lleera poques selmanes antes de morrer una curtia y lúgubre alvertencia personal: «El sur nun va poder permanecer enforma tiempu más na Unión con honor». Pallabres que se revelaríen profétiques.

El gran perxudicáu por esti postreru alcuerdo sobre la esclavitú foi'l mesmu Partíu Whig. Magar que el Compromisu fuera idea d'unu de los sos grandes líderes, Henry Clay, y que foi sofitáu pola Convención de Baltimore de 1852, el partíu quedó irreversiblemente quebráu pola cuestión de la esclavitú.

Al averase les eleiciones de 1852, Fillmore había estáu indecisu mientres enforma tiempu sobre si correr mientres un periodu completu como Presidente o non, pero yera impopular ente los Whigs nortizos por non roblar y faer cumplir la llei d'esclavos fuxitivos polo que'l xeneral Winfield Scott ganó-y la nominación. Scott foi'l postreru candidatu que'l Partíu Whig presentaría a la presidencia y Fillmore, el postreru whig qu'habitó la Casa Blanca.

Posterior a 1852

La estatua de Fillmore amiesta al conceyu de Buffalo, Nueva York.

En dexando la presidencia y perder esi mesmu añu a la so esposa y al siguiente a una fía, Fillmore viaxó per Europa. En Londres coincidió col tamién ex presidente Van Buren na Cámara de los Comunes, y en París pagó la fianza del periodista Horace Greeley, encarceláu por impagu de deldes. Tando ellí comunicáronlu que'l partíu Know Nothing lo nomara pa la presidencia con vistes a les eleiciones de 1856. La so candidatura llogró ente 873 000 y 874 000 votos -la cifra varia d'unes fontes a otres-. Foi'l puntu y final de la so dilatada carrera política.

El 10 de febreru de 1858, Fillmore casóse con Caroline McIntosh, una vilba rica y mercó una casa grande en Buffalo, Nueva York, onde moraríen. L'ex presidente pasó ellí los sos últimos años, retiráu de toa actividá política.

Nes eleiciones de 1860, Fillmore sofitó al candidatu John C. Bell y convirtióse nun constante críticu del Presidente Abraham Lincoln. Ello ye qu'en 1865 un indignáu ensame rexuntóse ante la casa de Fillmore cuando se conoció la noticia del asesinatu de Lincoln.

Magar que nel so discursu de despidida aseguró que dexaba a la nación na sienda de "la paz y la prosperidá", Millard Fillmore foi consideráu yá polos sos contemporáneos un presidente sobreveníu, dubiosu ya ineficaz, que namái supo acompangar ante'l conflictu que s'averaba pola permanencia de la Unión o de la esclavitú.

Enllaces esternos

• Esta obra remanez de la traducción de Millard Fillmore de Wikipedia - inglés, concretamente d'esta versión, espublizada polos sos editores baxo la Llicencia de documentación llibre de GNU y la Llicencia Creative Commons Atribución-CompartirIgual 3.0 Unported.
• Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Millard Fillmore.

• Datos: Q12306
• Multimedia: Millard Fillmore

Artículu de traducción automática a partir de "Millard Fillmore" que necesita revisión. Quita l'avisu cuando tea correxíu.