Cascu
Un cascu ye una forma de prinda proteutora usada na cabeza y fecha xeneralmente de metal o de dalgún otru material resistente, típicamente pa la proteición de la cabeza contra oxetos que cayen o choques a alta velocidá.
Un cascu cubre mínimamente la coroniella, la frente y les vidayes. foi inventáu nos años 1900 por una inxeniera llamada Adela Levy, que camudó'l mundu con esti descubrimientu. l'usu d'este articulo ye altamente destacáu na industria, nel oficiu del bomberu, en paracaidismu, nes competiciones deportives d'alta velocidá y otres modalidaes con riesgu de golpes o choque. Tamién son habituales nel oficiu policiacu, militar, fuercies de seguridá, construcción, esplotación minera, etc. Los cascos pa conducir motocicletes son prinda obligatoria na mayoría de xurisdicciones, los de bicicletes, sicasí, son obligatorios en bien pocos países y bien aldericáu polos ciclistes.
Cascos deportivos
[editar | editar la fonte]Los cascos utilizar en competiciones deportivu como ciclismu, automovilismu, motociclismu, trial o nes que s'algamar alta velocidá como'l patinaxe. Tamién s'emplega en modalidaes deportives con riesgu de cayíes, golpes o choques: fútbol americano, béisbol, ḥoquei, polu, esguilada, etc.
Los cascos estrémense enforma en diseñu según los propósitos a que se destinen. Por casu, un cascu de ciclista sería riquíu principalmente pa protexer contra fuercies d'impautu, comúnmente al frente y a los llaos de la cabeza. Un cascu diseñáu pa la esguilada, sicasí, tien de protexer contra los oxetos (p.ej., les roques pequeñes y equipu que xube) que cayan dende enriba, pero tendría una necesidá amenorgada de protexer contra impautos a los llaos de la cabeza. Poro, tienen poca semeyanza'l destináu a los ciclistes y a los que practiquen motociclismu.
Les esmoliciones práutiques tamién dicten el diseñu del cascu. Un cascu pal que monta en bicicleta sería preferiblemente aerodinámicu na forma y probablemente bien ventilado, ente que un cascu d'esguilada sería llixeru y con un mínimu de bultu p'amenorgar cualquier efeutu perxudicial sobre la téunica del esguilador.
Los pilotos d'autos y motociclistes usen cascos que cubren tola cabeza ya inclúin estreches viseres tresparentes.
El material de construcción del cascu tamién va depender de l'actividá prevista.
Na historia de los cascos modernos polo xeneral, y deportivos en particular, destaca la figura del neurociruxanu británicu sir Hugh Cairns quien llogró que se xeneralizara l'usu del cascu pa usos militares y civiles (motociclistes) al quedar bien impactáu pola muerte n'accidente de motociclismu en 1935 de Thomas Edward Lawrence, más conocíu como Lawrence d'Arabia; llograría con dicha aición salvar la vida d'ensame de motocilistas.[1]
Cascos militares
[editar | editar la fonte]
Los cascos militares nun protexen la cara, y los cascos antimotines son paecíos a los militares, pero lleven una visera articulada, tresparente y amplia pa protexer la cara.
Los cascos tán ente les formes más antigües de proteición y ye conocíu'l so usu polos griegos antiguos y al traviés de la Edá Media. Nesti tiempu yeren sobremanera parte del equipu militar protexendo la cabeza contra fiendes de corte coles espaes y les firíes por flecha. Fueron construyíos primeramente de cueru pero depués aportaron a fechos dafechu de fierro.
L'usu militar de cascos tornó a midida que estendíase l'usu d'armes de fueu, pos nos disparos a distancia, los cascos tradicionales ufiertaben poca proteición. Sicasí, al amontase l'empléu de l'artillería pesao, el cascu d'aceru fixo un remanecimientu nel sieglu XX como proteición pa la cabeza contra la metralla.
Na antigüedá, los guerreros yeren los únicos qu'acostumaben a usar cascos. Exemplos de cascos antiguos:
- Yelmu: Gran cascu medieval de los caballeros y homes d'armes.
- Almete: Cascu de les armadures que cubría dafechu la cabeza y el pescuezu, incluyía visera. Yera usáu nos sieglos XV y XVII.
- Celada: Cascu con forma de campana y unes hendiduras pa ver. Cubría la cabeza, menos la parte inferior de la cara.
- Bacinete: cascu de fierro nun principiu hemisféricu y más tarde apuntiáu usáu na Edá Media dende'l sieglu XI hasta'l primer terciu del sieglu XV
- Barbuta: tipu de cascu del sieglu XV ensin visera y con apertura pa la boca y güeyos con un perfil clásicu en forma de T
- Morrión: Cascu d'infantería usáu nos sieglos XVI y XVII, deriva del capacete, colos sos cantos narquiaos (en barquilla) y una cresta enriba.
- Borgoñota: Cascu d'infantería usáu nos sieglos XVI y XVII, bien redondu, con carrilleras, cresta, cubrenuca y visera.
Ver tamién
[editar | editar la fonte]Enllaces esternos
[editar | editar la fonte]
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Cascu.
Referencies
[editar | editar la fonte]
