Esegiël

Esegiël is die 26ste boek in die kanon van Hebreeuse geskrifte wat as die Ou Testament in die Bybel opgeneem is. Esegiël was 'n profeet voor en tydens die Babiloniese ballingskap van Juda en het hom gerig tot sowel die ballinge as sy volksgenote wat in Juda en Jerusalem agtergebly het. Die verbondsvolk het selfs onder die moeilike omstandighede in hulle sonde volhard. Met buitengewone simboliese optredes vestig Esegiël hulle aandag op die woord van die Here en lê veral nadruk op elke mens se persoonlike verantwoordelikheid vir sy lewe voor God.

Die Here bepaal dat sy volk oor hulle sondes gevange geneem en weggevoer word, maar Hy red hulle ook weer. Deur sy Heilige Gees sal Hy nuwe lewe in sy volk inblaas vir wie daar geen hoop op herstel meer is nie en sal hulle terugbring na hul eie land toe. Die Here sal 'n nuwe verbond met hulle sluit en sal self deur sy Gees hulle onbekeerlike harte verander sodat hulle Hom gewillig dien.

Esegiël sien ook die eindstryd van die wêreldmagte teen Jerusalem, maar ook Jerusalem se redding en 'n nuwe tempel waarin die Here onder sy volk woon.

Struktuur

Esegiël het 'n breë drievoudige struktuur wat ook in ander profetiese boeke voorkom: droewige godspraak teen die profeet se eie mense, gevolg deur orakels teen Israel se bure, wat eindig in profesieë van hoop en redding:

Profesieë teen Juda en Jerusalem, hoofstukke 1–24.

Profesieë teen die vreemde nasies, hoofstukke 25–32.

Profesieë van hoop en redding, hoofstukke 33–48.

Bron

• Die Bybel: Nuwe vertaling (Bybelgenootskap van Suid-Afrika)

Eksterne skakels

• Wikiwoordeboek het 'n inskrywing vir Esegiël.