Danuta Borawska

Danuta Borawska z d. Rokicka (ur. 25 kwietnia 1922 w Brześciu Litewskim, zm. 1 grudnia 1991 w Warszawie) – historyk, doktor nauk humanistycznych, mediewistka.

W 1948 roku ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim, broniąc pracę magisterską pt. Z dziejów jednej legendy. W sprawie genezy kultu św. Stanisława biskupa, którą wysoko ocenił m.in. Tadeusz Manteuffel. Od 1953 do 1980 pracowała w Instytucie Historii PAN w Warszawie, zajmując się głównie badaniami źródłoznawczymi, dotyczącymi pierwszych Piastów.

W 1962 roku uzyskała stopień naukowy doktora w oparciu o rozprawę Kryzys monarchii wczesnopiastowskiej w latach trzydziestych XI w. Wieloletnia choroba uniemożliwiła jej dalszą karierę naukową. Zmarła w Warszawie w roku 1991. Pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 95-6-24)^[1].

• Z dziejów jednej legendy. W sprawie genezy kultu św. Stanisława biskupa, Warszawa 1951
• Kryzys monarchii wczesnopiastowskiej w latach trzydziestych XI w. Studia, Warszawa 1964

• S. Brzeziński, K. Fudalej, Pracownicy naukowo-dydaktyczni Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego 1930–2010. Słownik biograficzny, Warszawa 2012, s. 27.
• Winnicka H., Borawska Danuta, w: Słownik historyków polskich, koncepcja i oprac. red. M. Prosińska-Jackl, Warszawa 1994, s. 54.